ေစာပီဖိုး တေယာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းကေနၿပီး အေမရိကန္ၿပည္ကို ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္ ပထမဆံုး လုပ္ရတဲ႕ အလုပ္က ကုလားထမင္းဆိုင္မွာ အကူ ထမင္းခ်က္ ၿဖစ္သည္ ။ သူနဲ႕ အတူတူ လာခဲ႕တဲ႕သူငယ္ခ်င္းေစာအယ္ေစး က သူလုပ္တဲ႕ ကုလားထမင္းဆိုင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လမ္းတဖက္တခ်က္က ကလပ္ မွာ ပုဂံေဆးတဲ႕အလုပ္ ရသည္ ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္ခ်င္းလည္း နီးကပ္လို႕ သြားအတူ လာအတူ နယ္စပ္စခန္းတံုးက ခင္ခဲ႕သလိုဘဲ ခင္မင္ဆဲဘဲ ။ ပီဖိုး လုပ္တဲ႕ ထမင္းဆိုင္က အပ်ံစား ထမင္းဆိုင္ေလးပါ ။ ကတၱီပါေကာ္ေဇာခင္းၾကမ္းနဲ႕ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံု၀တ္ၿပီး ဘိုးတိုင္စည္းထားတဲ႕ စားပြဲထိုးေတြ နဲ႕ သားသားနားနား ဆိုင္တဆိုင္ပါ ။ သိပ္အၾကီးစားၾကီးေတာ႕ မဟုတ္ဘူး ။ ပီဖိုးတို႕ကေတာ႕ မီးဖိုထဲမွာ ေၾကာ္ဟယ္ေလွာ္ဟယ္ ေၿပးလႊား ခ်က္ၿပဳတ္ၾကရတာေပါ႕ ။ ပီဖိုး ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ႕ ေတာက္တိုမယ္ရ လုပ္ရတာေပါ႕ ။
အသားၾကိတ္တာတို႕ ၾကက္သြန္လွီးတာတို႕ အမွိဳက္လွဲ အမွိဳက္သြန္ေပါ႕ ။ ေနာက္မွ တေၿဖးေၿဖး ပလာတာရိုက္ ပူရီေၾကာ္ စမူဆာေၾကာ္ ရတယ္ ။ အဲဒါလည္းေၾကာ္တာ တူးသြားရင္ အၾကိမ္းအေမာင္း ခံရတာ ခဏခဏဘဲ ။ ည၁၁နာရီထိ လုပ္၇တယ္ ။ ဆိုင္ပိတ္သြားေတာ႕လည္း ရွင္းလင္းေဆးေၾကာတာက နာရီ၀က္ ဆိုေတာ႕ ၁၁နာရီခြဲသြားေရာ ။ ေစာအယ္ေစး လုပ္ရတဲ႕ ကလပ္က မိန္းမေတြ တံုးလံုးခြ်တ္ၿပီး ကၿပတဲ႕ကလပ္ ဆိုေတာ႕ မနက္ ၂နာရီအထိ ဖြင္႕တယ္ ။ ေစာအယ္ေစးကိုေတာ႕ ပီဖိုး ၿပီးတဲ႕အခ်ိန္ ၁၁ခြဲ မွာ ၿပန္ခြင္႕ေပးတယ္..ပီဖိုးကသူ႕ဆိုင္ပိတ္သြားတဲ႕အခ်ိန္ ေဆးေၾကာရွင္းလင္းၿပီးတဲ႕အခါ ေစာအယ္ေစး ကလပ္ဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး အယ္ေစးကို ေစာင္႕တယ္ ။ ကလပ္ အေနာက္ဖက္ေပါက္က ၀င္သြားၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကအယ္ေစး ပုဂံေဆးတဲ႕အနား ေလပန္းရင္း ေစာင္႕တယ္ ။ ထမင္းခ်က္က ပီဖိုးကိုပါ ခင္မင္သြားတယ္ ။
တခါတေလ စားပြဲထိုး မရွိတဲ႕အခါ အေရွ႕ က ဧည္႕သည္မွာတဲ႕ အစားအေသာက္ကို ပီဖိုးကို သြားပို႕ခိုင္းတတ္တယ္ ။ အဲဒီလို ပို႕ခိုင္းပါေစလို႕ ပီဖိုးက ဆုေတာင္းေနတာ ။ အေရွ႕ဖက္မွာ စင္ေလးေတြနဲ႕ အၿဖဴ အမဲ အ၀ါ ေကာင္မေလးေတြက အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္ၿပီး တိုင္ကို ကိုင္ၿပီး ကုန္းၿပကြၿပ ကၿပတာေတြကို စားစရာသြားခ်ရင္း ၾကည္႕ရတာ တယ္ အရသာ ရွိတာဘဲ ။ အယ္ေစးကေတာ႕ “ ၾကာေတာ႕ ရိုးေနပါၿပီကြာ…” လို႕ စိတ္မပါသလို ေၿပာတတ္ေပမယ္႕ ပီဖိုးကေတာ႕ ႏို႕ၾကီးေတြ တလွဳပ္လွဳပ္..ဖင္ၾကီးေတြ ရမ္းခါၿပီး အေမႊးရိပ္ထားတဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးေတြကို အနီးကပ္ ေတြ႕ရလို႕ အရမ္းကိုသေဘာက်မိတာ ။ အခုဆိုရင္ ဒီေရာက္တာ တႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ ။
မိန္းမနဲ႕ ကင္းေ၀းတာ နယ္စပ္စခန္းက ထြက္လာရကထဲကဘဲ ။ တေန႕တေန႕ အလုပ္ဘဲ ဖိလုပ္ေနရၿပီး ငတ္ၿပတ္ ေနတာ ၾကာၿပီ ။ အယ္ေစးတို႕ဆိုင္က ကိုယ္တံုးလံုးမေတြကို ေငးၾကည္႕ၿပီး လီးကလဲ ဘာေတာင္မသလဲ မေမးနဲ႕။ စခန္းမွာတံုးကေတာ႕ ပီဖိုးမွာ ေစာ္ရွိတယ္ေလ ။ ေနာ္ကဲ တဲ႕ ။
ေနာ္ကဲက ပီဖိုးကို အၿမဲေပးၿဖဳတ္ေတာ႕ ဟိုမွာတံုး က ပီဖိုး အိေၿႏၵရတယ္ ။ မိန္းမလိုးတာ အဆန္း မဟုတ္ဘူး ။ အေမ၇ိကန္ေရာက္တာေတာ႕ ဟုတ္ပါတယ္ ။ မိန္းမလည္း မလိုးရ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြလည္း မရွိ အစားအေသာက္ ကလည္း မတူေတာ႕ ပီဖိုး သိပ္မေပ်ာ္လွဘူး ။ အယ္ေစးက ပိုဆိးတယ္ ။ ညည္းဘဲ ညည္းေနတယ္..တေန႕တေန႕ ။ ပီဖိုးဆိုင္က ပိုတဲ႕ ေရာင္းမကုန္တဲ႕ စားစရာ နံၿပားပလာတာ နဲ႕ ဆိတ္သားဟင္းေတြ ၾကက္ကင္ေတြကို ဆိုင္ရွင္က အိမ္ယူသြားခြင္႕ေပးလို႕ ပီဖိုး ယူလာၿပီး အယ္ေစးနဲ႕ အတူတူ အိမ္မွာ စားတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ရက္ ညသန္းေကာင္ ၾကီး ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္စားၾကတယ္ ။ အယ္ေစးက မင္နီဆိုးတားမွာ ေစာ္ရွိတယ္ ။ သူ႕ေစာ္နဲ႕သူက ေရာက္တာ တေနရာစီ ၿဖစ္ေနတယ္ ။ ငါ ေနာ္မူးကို သတိရတယ္ကြာ..မင္နီဆိုးတားကို သြားလည္အံုးမယ္လို႕ ခဏခဏ ေၿပာတတ္တယ္ ။
ဒီေန႕ အယ္ေစးတို႕ ကလပ္ေနာက္ မီးဖိုထဲကို ပီဖိုးေရာက္ေတာ႕ ခြ်တ္ကတဲ႕ေစာ္တေယာက္ ေသးလာေပါက္ရင္းထမင္းခ်က္ကို လာႏုတ္ဆက္ စကားေၿပာေတာ႕ ပီဖိုး သူ႕ကို မွတ္မိလိုက္တယ္ ။ ဒီေစာ္ တံုးလံုးၾကီး ကေနတာ ပီဖိုး ေတြ႕ဖူးတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ၾကီးက အၾကီးၾကီးဘဲ…ႏွဳတ္ခမ္းသား ထူထူၾကီးေတြကလည္း ၿပဲလို႕ ။ ဒီေစာ္က ပီဖိုးကိုလည္း ႏုတ္ဆက္သြားတယ္ ။ ထမင္းခ်က္က “ မင္းမ်က္လံုးၾကီးေတြက ၿပဴးေနတာဘဲ..ဘာလဲ..မင္း ဒီေစာ္ကို ခ်ခ်င္လို႕လား…ခ်ခ်င္၇င္ ပိုက္ဆံစုထား…” လို႕ ရယ္ေမာၿပီး ေၿပာတယ္ ။ သူက ထမင္းခ်က္ကို“ ဘယ္ေလာက္လဲ..” လို႕ ေမးၾကည္႕လိုက္တယ္ ။ “ ဒီေစာ္ေတြက အနည္းဆံုး ၁၀၀ ေလာက္မွ မင္းကို ကုန္းမွာ ကြ..” လို႕ ေၿပာေတာ႕ ပီဖိုး လန္႕သြားတယ္ …။ ေစ်းၾကီးတယ္ လို႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္မိတယ္ ။
အယ္ေစးက ပီဖိုး မင္း ႏွာထန္ေနလား..ေအးေအးေဆးေဆး ေနစမ္းပါကြာ..ေတာ္ၾကာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ရေနပါအံုးမယ္ ” လို႕ ပုဂံေတြေဆးရင္း ေၿပာလိုက္တယ္ ။ အယ္ေစးက ကားေဟာင္းၾကီးတစီး ၀ယ္ထားတယ္ ။ ဒီကားၾကီးနဲ႕ ပီဖိုးနဲ႕ အယ္ေစး အလုပ္သြားတယ္ ။ အယ္ေစး လပ္တဲ႕ ကလပ္က မန္ေနဂ်ာက ကားကို ကလပ္အေနာက္ဖက္က ကြက္လပ္မွာ ရပ္ခြင္႕ေပးတယ္ ။ ညဖက္ အိမ္ၿပန္ၾကရင္ ကုန္းတံတားတခုကို ၿဖတ္ရတယ္ ။ ဒီကုန္းတံတားေပၚမွာ ေၾကးစားမေတြ ေခါက္တံု႕ေခါက္ၿပန္ လမ္းသလားၾကၿပီး ေဖါက္သည္ ေစာင္႕ၾကတယ္ ။ ေခၚခ်င္တဲ႕လူေတြက ကားေတြ ထိုးရပ္ၿပီး ေစ်းေမး ေစ်းဆစ္ လုပ္ၾကတယ္ ။ ေစ်းတည္႕ရင္ ကားေပၚပါသြားေရာ ။ ေၾကးစားမေတြမွာ အၿဖဴ အမဲ အ၀ါ အစံု ရွိတယ္ ။
ေၾကးစားမေတြက တိုလြန္းတဲ႕ စကပ္ ေဘာင္းဘီေတြနဲ႕ အရမ္းၿမင္႕တဲ႕ ခြာၿမင္႕ဖိနပ္ေတြ ၀တ္ မ်က္ႏွာကို နီရဲတြတ္ေအာင္ မိတ္ကပ္ၿခယ္သၿပီး သိသာေအာင္ ေကာ႕လန္ေကာ႕လန္နဲ႕ ေလွ်ာက္ၾကတယ္ ။ ပီဖိုးနဲ႕ အယ္ေစး အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ ညသန္းေကာင္ ေရာက္လုလု အခ်ိန္က သူတို႕ရဲ႕ ေစ်းေပါင္က်ိ ဳးခ်ိန္ ၿဖစ္ေနၿပီ ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကပ္စတန္မာ မရေသးတဲ႕ ေၾကးစားမေတြ မေခၚခ်င္ထဲက ေစ်းေလ်ာ႕ခ်င္ေနၿပီ ။ ပီဖိုးလည္း ေၾကးစားမေတြကို ညတိုင္းလို ေငးေမာရင္း လုပ္ခ်င္ ေခၚခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေနတယ္ ။
အယ္ေစးက တားလြန္းလို႕သူ ထုတ္မေၿပာခ်င္ေပမယ္႕ စိတ္ထဲက လုပ္ခ်င္ေနတယ္ ။ သူလုပ္ခ်င္တာက အမဲမ ။ အၿဖဴမေတြရဲ႕ အသားအရည္က ၿဖဴစြတ္လြန္းၿပီး သူမၾကိဳက္ဘူး ။ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ ေၾကးစားအၿဖဴမေတြက ပိန္ကပ္ကပ္ ရင္တင္ၿပားေလ်ာေလ်ာ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ ၀တုတ္ၿပဲၾကီးေတြ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ နဲ႕ ပံုမလာေတာ႕ သူ စာမလိပ္ စိတ္မလာဘူး ။
အမဲမေတြက်ေတာ႕ ရင္ေရာ တင္ေကာ ၾကီးတယ္ ။ တင္းတယ္ ။ သူတို႕ အသားက ညက္ေညာတယ္လို႕ ပီဖိုး ထင္မိတယ္ ။ ေစ်းကလည္း အၿဖဴမထက္ ပိုသက္သာတယ္ လို႕ အယ္ေစးကလပ္က ထမင္းခ်က္က ေၿပာၿပဖူးတယ္ ။ ေၾကးစားေတြအေၾကာင္းကို သူတို႕ေနၾကတဲ႕ အပတ္မင္႕တိုက္ေအာက္ထပ္မွာ ေနတဲ႕ လူ၀ီ ဆိုတဲ႕ လူမဲၾကီးကပီဖိုးကို စကားၾကံဳရင္ ေၿပာေၿပာၿပတယ္ ။ ပီဖိုးလည္း ဘိုလို သိပ္မရေပမယ္႕ လက္ဟန္ေၿခဟန္ ဘရုတ္ကင္း နဲ႕ ေၿပာလို႕ေတာ႕ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ သူေၿပာတာေတာ႕ သိပ္ လံုးေစ႕ပတ္ေစ႕ နားမလည္ဘူးေပါ႕ ။ မၾကာခင္ဘဲ အယ္ေစးလည္း သူ႕ေစာ္ ရွိတဲ႕ မင္နီစိုးတားကို သြားလည္တယ္ ။ အယ္ေစး မရွိေတာ႕ ပီဖိုး တ ေယာက္ထဲ အလုပ္ကို ကားေမာင္းသြားတယ္ ။ အယ္ေစး ရပ္တဲ႕ကြက္လပ္မွာဘဲ ကားကို ရပ္တယ္ ။
အယ္ေစးရဲ႕မန္ေနဂ်ာက ပီဖိုးကိုလည္း သိေနေတာ႕ ဘာမွ လာမတားပါဘူး ။ ညဖက္ အၿပန္မွာ တားမဲ႕ အယ္ေစးလည္း မရွိေတာ႕ ပီဖိုး သူ လုပ္ခ်င္ေနတာကို လုပ္ပစ္လိုက္ဖို႕ စိတ္ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿပီး တံတားကုန္းေပၚလဲ ေရာက္ေရာ ကားကို ထိုးရပ္လိုက္တယ္ ။ အိုး..ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ..ေၾကးစားမေတြ ေၿပးလာၾကေတာ႕တာဘဲ ။ ဖင္လိန္ဖင္လိန္နဲ႕ ၿပားကပ္ကပ္ ေရႊ၀ါေရာင္ဆံပင္နဲ႕ အၿဖဴမက ၿပံဳးၿပံဳးေလး ခ်စ္ စရာေလးလုပ္ၿပီး “ ဒီည မင္း ေပ်ာ္ခ်င္သလား ..” လို႕ လာေမးတယ္ ။ပီဖိုးလည္း “ ႏိုး..ႏိုး….” လို႕ ေၿပာလည္းေၿပာလက္လည္းခါၿပလိုက္တယ္ ။ အၿဖဴမေလး ထြက္သြားေတာ႕ အမဲမတေယာက္ ဆပ္ေကာ႕လပ္ေကာ႕နဲ႕ ေရာက္လာတယ္ ။ ပီဖိုး အပီရွိဳးလိုက္တယ္ ။ ဟူး…ႏို႕ၾကီးေတြက သေဘၤာသီး အလတ္စားေတြေလာက္ ရွိတယ္ ။
ေစာေစာက အၿဖဴမေလး ေမးသလိုဘဲ “ ဒီည မင္း အေပ်ာ္ရွာခ်င္လား..ငါ ကူညီႏိုင္တယ္ ..” လို႕ လာေမးေတာ႕ လည္ဟိုက္အက်ၤ ီေၾကာင္႕ ၿပဴးထြက္မို႕ေမာက္ေနတဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို ေငးေမာရင္း “ ရက္စ္..ရက္စ္ …” လို႕ ေၿဖရင္းေခါင္းညွိမ္႕ၿပလိုက္တယ္ ။ အမဲမက “ ေဒၚလာ၅၀ ေပး..မင္းကို ဘလိုးေဂ်ာ႕လဲေပးမယ္ ..အေပၚကလည္း တက္လုပ္ေပးမယ္ …ေဒါ႕ဂီစတိုင္လည္း ေပးမယ္ ..အစံုေပးမယ္..”လို႕ ေၿပာတယ္ ။ လံုးေစ႕ပတ္ေစ႕ေတာ႕ ပီဖိုး နားမလည္ဘူး ။
ပီဖိုးလည္း အခ်ိန္က သိပ္ေနာက္က်ေနၿပီး ေစ်းေပါင္က်ိဳးခ်ိန္ ေရာက္ေနလို႕ ေစ်းဆစ္လို႕ရတယ္ လို႕ အိမ္နားက လူ၀ီၾကီး ေၿပာၿပတာ သတိရသြားၿပီး..“ ႏိုး..ႏိုး….ေဖၚတိ..ေဖၚတိ ” လို႕ ဆစ္လိုက္တယ္ ။ အမဲမက ဒီအတိုင္း အိမ္ၿပန္ရမွာထက္စာရင္ ရတာလက္ခံလိုက္မယ္ ဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ “ အိုေက..အိုေက..” ဆိုၿပီး ကားေပၚတက္လာတယ္ ။
ပီဖိုးလည္း လူပ်ိဳသိုးေလးတေယာက္လို ရင္ေတြခံုေနတယ္ ။ မိန္းမ မခ်ရတာ ၾကာၿပီမို႕ တအားထန္ေနတယ္ေလ ။ ေနာက္ၿပီး လူမဲမလည္း တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး မဟုတ္လား ။ အမဲမ က ကားေမာင္းေနတဲ႕ ပီဖိုးရဲ႕ လက္ဖ်န္ကို လာပြတ္တယ္ ။ “ မင္း ဘယ္တိုင္းၿပည္ကလဲ..” လို႕ ေမးတယ္ ။ ပီဖိုးက “ ၿမန္မာ”လို႕ ေၿပာေတာ႕ မသိတာနဲ႕“ ဘားမား”က လို႕ ေၿပာတယ္ ။ ဒါလည္း ဘဟားမာကလား..ေမးၿပန္လို႕ ဘာမွ ဆက္ မေၿပာခ်င္ေတာ႕ဘူး ။ သူတို႕ေနတဲ႕ တိုက္ေတြဆီကို ေရာက္ၿပီ ။ ပီဖိုး တိုက္ခန္းေပၚ တက္ေတာ႕ ေအာက္ထပ္မွာ ေနတဲ႕ လူ၀ီၾကီးနဲ႕ တန္းတိုးတယ္ ။ လူ၀ီၾကီးက အံ႕ၾသတဲ႕ မ်က္လံုးၿပဴးၾကီးေတြနဲ႕ ပီဖိုးကို ေငးၾကည္႕ေနတယ္ ။
ၿပီးေတာ႕ ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ေခါင္းညွိမ္႕ေနတယ္ ။ ပီဖိုးလည္း အမဲမ လက္ကို ဆြဲၿပီး သူတို႕ အခန္းဆီကို ေမာ္ၾကြားစြာနဲ႕ ေလွ်ာက္သြား လိုက္တယ္ ။ အခန္းထဲကို ေရာက္တာနဲ႕ အမဲမလည္း ပီဖိုးကို ဆြဲဖက္ၿပီး ပီဖိုးႏွဳတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရဘဲ စုတ္တယ္ ။ ပီဖိုးလည္း အားက်မခံ ၿပန္စုတ္တာေပါ႕ ။ အမဲမ လက္က ၿမန္တယ္ ။ ပီဖိုးေဘာင္းဘီက ခါးပတ္ကို ၿဖဳတ္ပစ္ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်တယ္ ။ ေဘာင္းဘီ ဟုတ္ကနဲ ၿပဳတ္က်သြားေတာ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်..ဖြားဖက္ေတာ္ ဒုတ္ကို ဆြဲထုတ္..လက္နဲ႕ ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္တယ္ ။ ႏွဳတ္ခမ္းစုတ္တာကို ၇ပ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဖ်တ္ကနဲ ေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္ခ်တယ္ ။ ပီဖိုး ငပဲက ကားထဲမွာထဲက ထေနတာ ။
အခုေတာ႕ မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။ အမဲက က ပီဖိုးဒုတ္ကို ေရေရလည္လည္ မွဳတ္ေပးတယ္ ။ လ်ာနဲ႕ ယက္ လ်ာထိပ္နဲ႕ ထိုးကလိ ကြ်မ္း တာကေတာ႕ ႏိုင္းေလာက္ ရွိတယ္ ။ ပီဖိုး တအင္းအင္းနဲ႕ ေအာ္ညည္းေနရတယ္ ။ ၿပြတ္ၿပြတ္ ၿပတ္ၿပတ္ အသံဗလံေတြ ဆူညံေနတာဘဲ ။ ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ပုေလြ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပီဖိုးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က အမဲမရဲ႕ ႏို႕အယ္စတံုၾကီးေတြကို ေကာင္းေကာင္း သမေနတယ္ ။ ဖ်စ္ညွစ္ ဆုပ္နယ္ေနတယ္ ။ ႏို႕သီးေခါင္းေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေခ်ေပးေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ မွဳတ္ေပးၿပီးေတာ႕ ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္တယ္ ။
ႏွဳတ္ခမ္းထူထူၾကီးေတြကို ေထာ္ၿပီး“ မင္းေကာ ငါ႕ကို စုတ္ေပးမွာလား ” လို႕ မ်က္လံုးေလး ေထာင္႕ကပ္ၿပီး ပီဖိုးကို ေမးတယ္ ။ ဟိုက္ ဂြက်ၿပီ..အမဲေၾကးစားမရဲ႕ အဖုတ္ကို စုတ္ေပးရမွာေတာ႕ ခပ္လ္႕လန္႕ဘဲ ။ ေအကိုက္မွာ စိုးတာတင္ မကဘူး..အမဲမ ဆိုေတာ႕ ကြ်ဲမၾကီးတေကာင္ရဲ႕ အဖုတ္လို မဲမဲၿပဲၿပဲၾကီး ၿဖစ္ေနမွာဘဲ ဆိုၿပီး သူလန္႕သြားတယ္ ။ အင္း..အဲ နဲ႕ ၿဖစ္ေနတယ္ ။ အမဲမက သူ႕ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္ ။ “ နင္ၿပီးရင္ ငါ႕အလွည္႕..” လို႕ ေၿပာရင္း အ၀တ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခြ်တ္ပစ္ေနတယ္ ။ အိုး..အမဲမ က ႏို႕တင္ ၾကီးတာ မဟုတ္ဘူး..။ ဖင္ၾကီးကလည္း ထယ္ေနတာဘဲ ။
ပီဖိုးလည္းဖင္ၾကီးေတြကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆုပ္နယ္ပစ္လိုက္မိတယ္ ။ “ ေၿဖးေၿဖးေလ…မင္း အရင္ဆံုး ငါ႕ကို ၿပန္စုတ္ေပးအံုး …မင္းကို ေကာင္းေကာင္း စုတ္ေပးၿပီးၿပီ ..ဒီတခါ မင္း အလွည္႕…” လို႕ အမဲမက ေၿပာရင္း ပီဖိုးကို ေက်ာခိုင္းထားရာကေန ပီဖိုး ဖက္ကို လွည္႕လိုက္တယ္ ။ ပီဖိုး မ်က္လံုးၾကီးေတြ ၿပဴးက်ယ္သြားတယ္ ။ “ ကဲ စုတ္ေပးေတာ႕..မင္းအလွည္႕…” “ ဟာ…..” ပီဖိုး အေနာက္ကို ေၿခတလွမ္း ဆုတ္လိုက္ၿပီး “ ႏိုး…ႏိုး….ႏိုး……” လို႕ ေအာ္တယ္ ။ ပီဖိုး ၿမင္လိုက္ရတာက အမဲမရဲ႕ ေပါင္တန္မဲမဲ ရွည္ရွည္ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားက တုတ္ဖီး ရွည္လ်ားတဲ႕ လီးတန္ၾကီး ပါ ။ “နင္ၿပီးရင္ ငါ႕အလွည္႕ေလ ….စုတ္..စုတ္..” လူမဲက က သူ႕လီးတန္ၾကီးကို ေကာ႕ေကာ႕ၿပၿပီး အတင္း စုတ္ခိုင္းေနတယ္ ။
ပီဖိုး အရမ္းလန္႕ၿပီး….“ ႏိုး….ႏိုး….ဂက္ေတာက္..ဂက္ေတာက္..ယူ ဂက္ေတာက္….” နဲ႕ ေအာ္ၿပီး ေမာင္းထုတ္ပါေတာ႕တယ္ ။ အမဲမလည္း “ မင္းကို စေစ်းေၿပာထဲက ငါဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ ေၿပာခဲ႕တာဘဲ..ခုမွ ဘာလန္႕ေနတာလဲ…” လို႕ ၿပန္ ေအာ္တယ္ ။ သူ႕လီးတန္ၾကီး တရမ္းရမ္းနဲ႕ ။ ပီဖိုး အသံက်ယ္ၾကီးနဲ႕ “ ဂက္ေတာက္..ဂက္ေတာက္ ”လို႕ ေအာ္ၿပီး အမဲမကို တြန္းလႊတ္ေနတယ္ ။ အမဲလည္း အ၀တ္စားေတြေတာင္ ၿပန္၀တ္ခ်ိန္မရဘဲ လက္က ကိုင္ၿပီး ပီဖိုးတို႕ အခန္းထဲက ထြက္သြားရတယ္ ။ ပီဖိုးလည္း တံခါးကို အၿမန္ပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ႏို႕အယ္စတံုၾကီးေတြကို မက္ေမာၿပီး သူေၿပာတာေတြကိုလည္း လံုးေစ႕ပတ္ေစ႕ နားမလည္ခဲ႕တာကို ၿပန္ စဥ္းစားရင္း ၾကံဳလိုက္ေတြ႕လိုက္ရတဲ႕ တရမ္းရမ္းၿဖစ္ေနတဲ႕ အတန္ေခ်ာင္း ရွည္ရွည္ၾကီးက မ်က္လံုးထဲက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မထြက္ေတာ႕ပါ ။ ၿပီးပါၿပီ