ေမ့အဘုိ႔ သည္ေလာက၀ယ္ လုိေလေသးမရိွ ေအာင္ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ ေမ၏ ဘ၀ကုသုိလ္အက်ိဳးေပး ေကာင္း၍ဆုိရေပမည္။ ေမသည္ႏွစ္ထပ္တုိက္တလုံးအ ေပၚထပ္၀ယ္ အစစအရာရာ လုိေလေသးမရိွေအာင္ေနရသည္။ ေမ့ကုိပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္အေပါင္းအသင္းမ်ားက မင္းကေတာ္ဟူ၍ တင္စားေခၚၾကသည္။ ေမသည္ အရာရွိကေတာ္ျဖစ္သည္။ေမသည္အရာရိွကေတာ္ မင္းကေတာ္ဟူ၍ နံမည္ တြင္ကာ သတင္းႀကီးလွသည္။ ေမ၏သတင္းႀကီးမွႈမွာ လည္း အိေျႏၵႏွင့္ေမ၏အလွအပေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ ေလသည္။ ေမသည္ တကယ္ပင္လွသူ ေခ်ာသူ ျဖစ္သည္ မင္းကေတာ္ခ်င္းၿပိဳင္ရင္ ေမ့ကုိအရံႈးေပးရမည္သာ ျဖစ္သည္။မနိမ့္မျမင့္ေသာ အရပ္အေမာင္း၊ လ၀န္းႀကီးလုိရႊန္းရႊန္းေ၀ေနသည့္ ေမ့ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာ၊ တစ္ၿဖိဳးအိစက္ ေနေသာ ေမ၏ေရႊရင္အုံအစုံ၊ လမ္းေရွာက္လုိက္လွ်င္နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေေသာ ေမ၏စိတ္ႂကစရာ တင္ပါးဆုံ ေပြ႔ဖက္လုိက္ရင္ အားရစရာေကာင္းလွေသာ ေမ၏ ေသးသြယ္ႏဲြ႕ေႏွာင္းေသာ ခါး စသည္ စသည္တုိ႔မွာ ေမ၏ အလွမ်ားသာျဖစ္ေလ၏။
တနည္းဆုိရေသာ္ ေမသည္စိတ္ခ်မ္းသာကုိယ္ခ်မ္း သာႏွင့္စိတ္သေဘာက်ေနထုိင္ရ၍ လွခ်င္တုိင္းလွေန သည္။ စည္းစိမ္တုိးေနသည္ဟု ဆုိရေပမည္ျဖစ္၏။ ေမ၏ေနထုိင္ရေသာ အေဆာင္အေယာင္မွာ ေမ့အ တြက္ဆုိလွ်င္ပုိ၍ေနေခ်ေသးသည္။ ေမ့၀ယ္ ထုိကဲ့သုိ႔ ေသာဘ၀တြင္ရိွ၏။သုိ႔ေသာ္ ေမသည္စိတ္ထဲတြင္ အလုိမက်ျဖစ္ေန ေသာအရာတခုစြန္းထင္၍ေနေလသည္။ ထုိအေၾကာင္း ကေမ့အတြက္ အလြန္႔အလြန္ခက္၍ေနသည္။ ေမသည္ ေလသာျပဴတင္းမွအေ၀းဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္၍စိတ္ကုိလြင့္ကာ ကစားလုိက္ေခ်သည္။မုိးေကာင္းကင္၀ယ္ တိမ္ေျခတိမ္သားတုိ႔ လြင့္ပါး ေျပးလႊားေနၾကေလသည္။ ေမ့စိတ္ေတြမွာလည္း ထုိတိမ္ သားမ်ားႏွင့္အတူ လြင့္ပါး၍ေနေလသည္။ ““ေမေမ”” ““ဟင္.. ခင္ေမာင္ မင္းျပန္လာၿပီလား”” ““ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ ဒက္ဒီမလာေသးဘူးလားဟင္”” ““ေအး မင္းဒက္ဒီကေတာ့ ျပန္လာအုံးမွာမဟုတ္ဖူး ကဲ..ထမင္းေတာ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပီ သြားစားၾကေတာ့””““ဟုတ္ကဲ့..ေမေမ””ခင္ေမာင္က ရုိေသေလးစားစြာႏွင့္ပင္ ထမင္းစား အခန္းတြင္းသုိ႔၀င္သြားေလသည္။
ေမသည္ ခင္ေမာင္ကုိ ၾကည့္၍သက္ျပင္းခ်လုိက္မိသည္။ မိမိ၀မ္းတြင္းမွ မေမြး ထုတ္ရေသာ္လည္း ေမြးထုတ္လုိက္ရသည့္သားႏွင့္ မိခင္ ပမာပင္ ခင္ေမာင္က မိမိကုိေလးစားျခင္းကုိပင္ ေမ၀မ္း သာ၍မဆုံးခဲ့။ပတ္၀န္းက်င္က မင္းကေတာ္ႀကီး ..မင္းကေတာ္ ႀကီးဟူ၍၄င္း၊ မိမိႏွင့္အသက္ရြယ္တူမွ်ရိွေသာ ခင္ေမာင္ က ေမေမဟူ၍ ႏႈတ္ဖ်ားေလးတုိင္း သီး၍ေနျခင္းသည္၄္ငး၊ ေမ့အတြက္ပုိ၍ရင္ဖုိေမာခဲ့ရသည္။တကယ္ဆုိ ေမ့အသက္မွာ ႏွစ္ဆယ္ႏွစ္မွ်သာရိွေသးေသာ ေမျဖစ္ ေလသည္။အရာရိွႀကီး ဦး၀င္းေသာ္သည္ ငယ္ေပါင္းၾကင္ယာေဟာင္းမွာ ဆုံးပါးခဲ့၍ ေမ့ကုိလက္ထပ္ယူခဲ့ေလသည္။ ေမသည္ ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္အသက္ခ်င္းကြာသည္ဆုိ ေသာ္လည္း ဦး၀င္းေသာ္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္အရိွန္အ၀ါကမူ ေမသည္မည္သုိ႔မွ် မျငင္းပယ္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေမသည္မိမိထက္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်ႀကီးေသာ ဦး၀င္းေသာ္ကုိ လက္ထပ္ခဲ့ရသည္။ဦး၀င္းေသာ္ကုိ လက္ထပ္ျခင္းအားျဖင့္ ေမ့မွာ အစစအရာရာပင္ လုိေလေသးမရိွျဖစ္ရေလသည္။ ေမက ဘာလုိသည္ဟုသာေျပာလုိက္ ဦး၀င္းေသာ္က ေမ့အ တြက္ဘာမဆုိရေအာင္ ရွာႀကံခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။ တ ကယ္ေတာ့ေမ့ကုိ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ပုိ၍စဲြေလသည္။ ေမလုိလွသူတေယာက္အား ဦး၀င္းေသာ္အဖုိ႔ ရထားျခင္း မွာ အလြန္ေကာင္းေလေသာ ကံႀကီးတပါးပင္ မဟုတ္ ပါေလာ။
““ေမေမ.. ကၽြန္ေတာ္အျပင္ခဏသြားအုံးမယ္”” ““ထမင္းစားၿပီးရဲ႕လား”” ““ဟုတ္ကဲ့..ေမေမ”” ““ေအး..ဒါျဖင့္ ေစာေစာလဲျပန္ သိတ္လဲအလည္ မက်ဴးနဲ႔ မင္းဒက္ဒီက ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲမသိဘူး”” ““ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ”” ေမသည္ ခင္ေမာင္ထြက္သြားသည္ကုိ မ်က္စိတ ဆုံးၾကည့္၍ သက္ျပင္းကုိခ်ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ တ ကယ္ေတာ့ ေမသည္ စိတ္အတြင္း၀ယ္ ညိွဳးႏြမ္းေနခဲ့ ေလၿပီ ဘာရယ္ဟူ၍မသိေပ။တခုခုလုိခ်င္ေသာ ဆႏၵ မ်ားသည္ ေမ့စိတ္အတြင္း၀ယ္ လႈပ္ရွားေနခဲ့ေလသည္။ ေမ့၀ယ္အစစအရာရာ လုိေလေသးမရိွေအာင္ ျပည့္စုံႂကြယ္၀သည္ကားမွန္၏ ေမသည္ ကုိယ္လုံးေပၚ မွန္ႀကီးေရွ႕၀ယ္ စိတ္ႀကိဳက္အလွျပင္ရသည္။ ေမသေဘာ က်ေသာ အ၀တ္အစားကုိ၀တ္ရကာ ေမစားခ်င္ေသာ အစားကုိစားရ၏ ေမစီးလုိေသာကားကုိလည္း ေမ့မွာ စီးေနရသူသာတည္း။သုိ႔ေသာ္ ေမသည္ ဘာကုိအလုိ မက်ျဖစ္ေနသနည္း။ေမသည္ သက္ျပင္းကုိ ခတ္ျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ လုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ျပဴတင္းတံခါးဆီမွ အျပင္ပဆီသုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္၍ ၾကည့္လုိက္သည္။ အေမွာင္ရိပ္မ်ားသုိ႔ တေလာကလုံးကုိစုိးမုိးလာေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္မီး ေရာင္မ်ားမွာလည္း ေနရာတုိင္း၀ယ္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလ၏။
ေမသည္ အျပင္ပဆီမွ အရာတခုကုိ စူးစုိက္၍ ၾကည့္ေနမိေလ၏။ ဤအရာကား အျခားမဟုတ္ တဖက္ အိမ္မွအိပ္ခန္းတခုကုိ ေမသည္ ရုတ္တရက္ျမင္လုိက္ရ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအိပ္ခန္းအထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္မီးက ထိန္ထိန္လင္းေနေလသည္။မီးထိန္ထိန္လင္းေနေသာ အခန္း၏ တခုေသာ ေဒါင့္၏ျခင္ေထာင္ရိပ္၀ယ္ကား ရုပ္ရွင္ကားဆန္ဆန္္ အရာတခုကေပၚလြင္၍ေနသည္။သည္အရာကား ေရႊရင္အစုံ ခၽြန္းျမ၍ဆံေကသာ ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနသည့္ မိန္းခေလး တဦးပုံႏွင့္ ကုိယ္ကာယေတာင့္တင္းေသာ ေယာက္်ား တေယာက္၏ပုံပင္ျဖစ္ေလသည္။ေယာက္်ားေလးက မိန္းကေလးအား ပခုံးကုိဆဲြ၍ မိန္းခေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိစုတ္ယူလုိက္သည့္အရိပ္ သ႑ာန္က ေမ၏စိတ္ကုိပုိ၍လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ဦးသား တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ ၍ ျပံဳးေနဟန္ရိွသည္။မိန္းမပ်ိဳသည္ တခုခုကုိ အမွီျပဳ ထားဟန္ရိွေလသည္။ ေယာက္်ားကမိန္းမပ်ိဳ၏ ခၽြန္းျမအိ စက္ေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ႏွယ္ေနသည္ကုိေတြ႔ရေတာ့ လည္း ေမ့စိတ္ထဲ၀ယ္ ပုိ၍မခ်င့္မရဲျဖစ္လာသည္။ အရိပ္မွာ ပူးကပ္လုိက္ ခြာလုိက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားလ်က္ရိွ ေလသည္။ ေမသည္ အာရုံစုိက္ယင္းပင္ ေငးေနမိသည္။
ေနာက္အရိပ္သ႑ာန္ႏွစ္ခုသည္ တဦးကုိ တဦးဖက္ ၍ေအာက္ဆီသုိ႔ေလွ်ာက်ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ ေမသည္အရိပ္သ႑ာန္ကုိ မေတြ႔ရေတာ့ ရင္မွာေမာသြား ျပန္၏။ စိတ္တုိ႔မွာလည္း ေခ်ာက္ျခား၏။““အင္း..ငါလဲသူတုိ႔လုိ ဘယ္ေပ်ာ္ရမလဲ ငါယူ ထားတာက အဖုိးႀကီးကုိ””ေမသည္ ဒါပင္ၿငီးတြားလုိက္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမ့၀ယ္အလြန္အျပင္းအထန္ အလုိရိွေနသည္မွာ ဤကိစၥပင္မဟုတ္ေပေလာ။ေမသည္ အျခားအရာမ်ား၀ယ္ စိတ္တုိင္းက်သေယာင္ ဤကိစၥ၀ယ္ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။တကယ္ေတာ့ဦ၀င္းေသာ္သည္ ေမ့ကုိခ်စ္သည္ ခင္သည္ ၾကင္နာသည္ကားမွန္၏။ သုိ႔ေသာ္ ေမ့အတြက္ အလြန္႔အလြန္လုိလားေနသည့္ ဤကိစၥကုိကား ဦး၀င္း ေသာ္သည္ မျဖည့္စြမ္းႏုိင္ဘဲ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ကသာ မ်ားေနေလသည္ မဟုတ္ပါလား ဘယ္ပါတီ ဘယ္ဧည့္ ခံပဲြစသည္မ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ ဦး၀င္းေသာ္ အဘုိ႔ကား အဘယ္အိမ္မွ ၾကင္ယာဇနီး၏ အလုိကုိ ျဖည့္ႏုိင္အ့ံနည္း။
တခါတရံ အလြန္ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာ၍ အိပ္ေပ်ာ္ သြားတတ္ရွာသည္။ တခါတရံမူး၍ျပန္လာကာ လိင္ကိစၥ ကုိမျပဳႏုိင္ မိမိကုိယ္ကုိပင္ အႏုိင္ႏုိင္ .. ေမကားစိတ္ ပ်က္စြာႏွင့္ သက္ျပင္းကုိသာ တဟီးဟီးႏွင့္ ခ်လုိက္ ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ျပဴတင္းတံခါးဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္လုိက္ ေသး၏ အရိပ္ႏွစ္ခုကားေပ်ာ္ကြယ္ေနတုံးပင္ ဟုတ္ပါ သည္။ယခုအခါ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ သဥၥာေဆာင္ခန္း၏ ဖဲေမြ႔ ယာေပၚ၀ယ္ ဆႏၵတူညီစြာႏွင့္ စခန္းသြားေနၾကေပမည္။ ေမသည္ စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ အိပ္ခန္းတြင္းသုိ႔ လွမ္း၀င္လာေလသည္။ ၿပီးေနာက္ အက်ႌခၽြတ္၍လဲလုိက္ ေလသည္။ ေမသည္ညဘက္မ်ားတြင္ အတြင္းေဘာ္ဒီ မခံဘဲျဖင့္ အျပင္အက်ႌထူထူႏွင့္ေနတတ္ေလသည္။ အက်ႌလဲၿပီးေသာ္ ထမီကုိကား မလဲမိေပ။ ကုိယ္လုံးေပၚ မွန္ေရွ႕၀ယ္ မိမိကုိယ္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကည့္သည္..။အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။ထယ္၀ါလွေသာ ေရႊရင္တုိ႔မွာ မုိ႔ေမာက္၏ ပုိးတြန္႔ ထမီေၾကာင့္ တင္းတင္းရင္းရင္းႏွင့္ ေပၚလြင္ေနေသာ တင္ပါးဆုံမွာ ေယာက္်ားတကာတုိ႔တပ္မက္ဘြယ္ရာ မဟုတ္ပါလား..။ ေမသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိယ္ဟန္ျပၿပီးမွ စိတ္မခ်မ္းမသာႏွင့္ စားေသာက္ခန္းဆီသုိ႔ လွမ္းထြက္ လာ၏။
စားေသာက္ခန္း၀ယ္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမ်ားျပည့္ ႏွက္လ်က္ ရိွေလသည္။ ေမသည္ ဘာမွ်စားခ်င္စိတ္မရိွခဲ့ ေပ။ ေမသည္စိတ္ရႈပ္ရႈပ္ႏွင့္ ေခါင္းကုိ တဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္ ေအာင္ကုတ္လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မွန္ဘီရုိကုိ ဖြင့္လုိက္၏။ ဦး၀င္းေသာ္ေသာက္ေနက် ၀ီစကီပုလင္းကုိ ထုတ္၍ေမသည္ ၾကည့္လုိက္၏။ တကယ္ေတာ့ ေမ သည္ ဤအရာမ်ားကုိ တခါတရံမွ်ေသာက္ဘူးခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။ ေမသည္ ၀ီစကီကုိ ဖန္ခြက္ငယ္အတြင္းသုိ႔ တ၀က္ နီးပါးမွ်ထည့္လုိက္ကာ ေမာ့ခ်လုိက္မိေလသည္။တ၀မ္း လုံးပူရိွန္းသြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ စျပစ္သီးေျခာက္ တဆုပ္ကုိ လက္ျဖင့္ဆုပ္ယူ၍ စားကာ အျပင္သုိ႔ထြက္ခဲ့ ေလသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ထုိင္၍ ေမသည္ တသုတ္သုတ္ ႏွင့္ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလညွင္း၏ အေအးဓါတ္ကုိ ခံယူေနမိေလသည္။ အတန္ၾကာေသာ္ေမသည္ ရီတီတီ ျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနာကုိခံစားလာရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမက သတိႀကီးစြာပင္ သံတံခါးမႀကီးကုိ ဆဲြပိတ္၍ ေသာ့ ကုိေစ့ရုံသာေစ့ထားလုိက္သည္။ဦး၀င္းေသာ္သည္၄င္း၊ ခင္ေမာင္ေသာ္သည္၄င္း လာလွ်င္ အလြယ္တကူ အိမ္ တြင္းသုိ႔ ၀င္ႏုိင္ရန္ျဖစ္၏။ၿပီးမွေမသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသုိ႔ ယုိင္လဲ ယုိင္တုိင္ ႏွင့္၀င္လာေခ်သည္။ ေမသည္တခါတရံမွ် မေသာက္ဘူး ေသာ ၀ီစကီကုိ ေသာက္လုိက္သျဖင့္ အူရုိင္းပီပီပင္ ၾကာ ေလမူးေလျဖစ္လာမိသည္။
ေမက ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ကုိယ္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳး၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္မွ .. အကုိႀကီးဒီည ျပန္မွျပန္ပါ့မလား ဟူ၍ တီးတုိးရြတ္ဆုိလုိက္မိေလသည္။ ၿပီးေနာက္ကား ကုတင္ဆီသုိ႔ေရွာက္သြား၍ ပစ္လဲခ်လုိက္ေလသည္။ ကုတင္အစြန္း၀ယ္ လက္တဖက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လွဲေနသည္။ ေမသည္ ၾကာေလမူးေလျဖင့္ တကုိယ္လုံးသည္ ပူအုိက္ ေသာေ၀ဒနာကုိခံစားေနရသည္။ ရင္ထဲ၀ယ္လည္း ပူေလာင္ေလာင္ႏွင့္ခံစားရသည္မွာ တမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ေမက အက်ႌကုိ ရင္မွ လက္ႏွစ္ဘက္ ျဖင့္ဆဲြခဲြလုိက္ရာ အက်ႌမွာ က်ယ္သီမ်ားျပဳတ္ထြက္သြား ကာ ရင္သားႏွစ္ခုမွာ ျပဴး၍ထြက္လာေလသည္။ ထုိအခါ မွ ေမသည္ စိတ္သေဘာက်ျဖစ္သြားသလုိရိွေသာ္လည္း ၿပီးေနာက္ ကုိယ္ကားယားႏွင့္ ပုိးလုိးပက္လက္ပင္ ေမက အိပ္လုိက္မိသည္..။အစားအစာလည္း မစားထားသျဖင့္ ေမသည္ ပုိ၍မူးေနမိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏အျဖစ္ကုိ သတိမရတ ခ်က္ရတခ်က္ရိွသည္။ တခါတရံဦး၀င္းေသာ္အား တမ္းတ သည့္ၿငီးညဴသံမွာ ေမ့အပါးမွထြက္ေပၚလာ တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမသည္ ..တခါတရံသာမွ် သတိမရေပ။““ေမေမ ..ေမေမ ..””အျပင္မွခင္ေမာင္က တစာစာေခၚေလသည္။
ေမ သည္မၾကား အတန္ၾကာမွ ခင္ေမာင္က တံခါးကုိ ဖြင့္၍ ျပန္ပိတ္ကာ ၀င္လာသည္။ ပထမေသာ္ ခင္ေမာင္က မိမိအခန္းဆီသုိ႔ တန္း၀င္ခဲ့၍ အ၀တ္အစားလဲလုိက္ သည္။ ၿပီးမွ စြတ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးျဖင့္ ဧည့္ခန္းဆီသုိ႔ ျပန္ထြက္လာ၏။““အင္း..ေဖေဖတုိ႔လဲ မအိပ္ေသးဘူးထင္တယ္ မီးလင္းေနတုံးဘဲ””ခင္ေမာင္က သိလုိသျဖင့္ အိပ္ခန္းဆီသုိ႔ ေရွာက္ သြားကာ လုိက္ကာကုိ အသာလွစ္၍ၾကည့္လုိက္၏။အတြင္းမွျမင္ကြင္းကုိ ခင္ေမာင္သည္ ျမင္လုိက္ရသည္ တြင္ လူတကုိယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္လုိက္သလုိပင္ ခံစား လုိက္ရကာ စိတ္တုိ႔မွာလည္း ေျခာက္ခ်ားသြားေလ ေတာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ငါးမိနစ္မွ် အသက္ပင္ မရွဴႏုိင္ဘဲ ေငးေမာေနမိေလသည္။ ခင္ေမာင္၏စိတ္ တုိ႔မွာကား ခ်ဳပ္ ထိန္း၍မရေအာင္ပင္ ေျခာက္ျခားေန ေလၿပီျဖစ္၏။ခင္ေမာင္သည္ အဘယ္သုိ႔ျဖစ္ေနသည္မသိ မိမိ မ်က္စိေအာက္၀ယ္ ေသခ်ာစြာေတြ႔ရမွပင္ မိမိသည္ ေမ၏ အနီးသုိ႔ ေရာက္ေနသည္ကုိ သတိျပဳမိေပေတာ့ သည္။ ေမသည္ ပုိးလုိးပက္လက္ႏွင့္အိပ္ေနသည္။ အက်ႌ အကဲြမွ ျပဴ၍ထြက္ေနေသာ ျဖဴ၀င္း၀င္း ေရႊရင္အစုံမွာ အႀကီးစားေပါက္စီကဲ့သုိ႔ပင္ တင္းမာ၍ေနေလသည္။ ထုိ ေရႊရင္၏ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေသာ ပုံအတုိင္းပင္ ခင္ေမာင္၏စိတ္မ်ားလည္း နိမ့္ခ်ီခုံခ်ည္ျဖစ္ေနေလသည္။
ျဖဴေဖြးေသာ ေရႊရင္အစုံ၏ ထိပ္၀ယ္ မဲမဲသ႑ာန္ ေလာင္းထားသည့္ ႏုိ႔သီးေလးမွာ ခင္ေမာင္အား ေခ်ာက္လွန္႔ျပေနသလုိပင္ရိွေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္စိတ္ကုိ ထိန္းယင္းႏွင့္ပင္ လက္မွ ထုိတင္းမာေသာေရႊရင္အေပၚ သုိ႔ မသိမသာႏွင့္ က်ေရာက္၍ ဆုပ္နယ္ေနမိေလသည္။ ထုိအခါ တကုိယ္လုံး ၾကင္စက္ထိသလုိပင္ ခင္ ေမာင္သည္ ခံစားလုိက္ရေပသည္။ ခင္ေမာင္သည္ အသိဥာဏ္တခ်က္၀င္လာသည္ႏွင့္ လက္ကုိကဗ်ာကသီ ပင္ရုတ္လုိက္ေလသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ..““ဘုရား.. ဘုရား .. ငါမွားေတာ့မလုိ႔ သူဟာ ငါ့အေမပါလား ဘုရား .. ဘုရား .. ခင္ေမာင္က ဤသုိ႔ပင္ေရရြတ္ကာ ေမ့အားၾကင္နာစြာ လွမ္းၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမသည္ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားလူးလြန္႔၍ ေျခကုိဆန္႔လုိက္ရာ ၀တ္ထားေသာ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ ဆီး စပ္ဆီသုိ႔ေလွ်ာက်သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစေလသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ကုိ ဘယ္ လုိခ်ဳပ္ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္၏ လက္တုိ႔မွာ ၀င္းမွည့္ေန သည့္ တယ္သီးပမာရိွေနေသာ ေမ၏ေရႊရင္အစုံေပၚသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကာ ဆုပ္နယ္ေနမိရက္သား ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ေမသည္ အိမ္မက္လုိလုိ ဘာလုိလုိေ၀ဒနာမ်ိဳး ခံ စားရကာ အျဖစ္ကုိသတိမမူႏုိင္ခဲ့ အသက္ျပင္းစြာရွဴ၍ လူးလြန္႔ေနရွာသည္။ အသက္ရွဴတုိင္းလည္း တင္းမာေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးမွာ ခင္ေမာင္၏ လက္အတြင္း၀ယ္ လႈပ္ရွားေနေပေတာ့သည္။
ထုိတင္မကဘဲ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေလွ်ာက်လာသျဖင့္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊး ေလးမ်ားေပၚလြင္ကာ တင္းမုိ႔မုိ႔ အကဲြေၾကာင္းကေလး ဆီသုိ႔ ခင္ေမာင္သည္ မ်က္စိေရာက္သြားေလမွ ပုိ၍ စိတ္ ကုိခ်ဳပ္၍မရေတာ့ေခ်။တင္ပဆုံေပၚ၀ယ္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးႏွင့္ ဖိခ် လုိက္လွ်င္ အိက်၍ ေလာကအရသာကုိ နက္နက္နဲနဲ ခံစားရမည့္အျဖစ္က ဖန္တည္းေနသည္မုိ႔လည္း ခင္ေမာင္ အဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ စိတ္ကုိ တင္းထား၍မရ။““အုိ.. သူက ငါ့အေမအရင္းမွ မဟုတ္ဘဲ မိေဒြး ဘဲ အေဖနဲ႔ေတာ္လုိ႔သာေနရတာ ငါ့အေဖမွာလဲ အျပင္ မွာျပည့္လုိ႔ သူ႔ကုိအေရဂးမစုိက္ႏုိင္ပါဘူး ..””ခင္ေမာင္၏အေတြးမ်ားက ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစသည္မဟုတ္ပါလား ခင္ေမာင္သည္ စိတ္ ကုိ မထိန္းႏုိင္ဘဲ အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္ကားထဲမွအတုိင္း ပင္ ေမ၏ မဟတဟႏွင့္ တရြရြျဖစ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ ကုိ ငုံ၍စုတ္ယူေနမိေတာ့သည္။
ၿပီးေနာက္ ေမႏွင့္ယွဥ္အိပ္လုိက္မိသည္။ အိပ္မိသည္ႏွင့္ လက္ႏွစ္ဘက္က ေမ၏ေရႊရင္အုံအစုံကုိ ဆုပ္နယ္ေနမိျပန္သည္သာမက ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္း ဒုတိယအ ႀကိမ္စုတ္ယူေနမိေပသည္။ သည္တခါေတာ့ ေမ့မွာ တကယ့္လက္ေတြ႔အိပ္မက္လုိျဖစ္ေနသျဖင့္ ေမသည္ ထုိ အေတြ႔၀ယ္ မိန္းေမာေနရွာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ႏုိ႔ႏွစ္လုံကုိဆုပ္နယ္သည္ကုိ အားမရ၍ ငုံ၍စုတ္ယူျပန္သည္။ ထုိအခါေမ့မွာပုိ၍ ပုိ၍ ႂကြလာေလသည္။ခင္ေမာင္သည္ လူငယ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း ေခသူကားမဟုတ္။ ဤကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတာ္အ တန္ေလ့လာထားဘူးသူျဖစ္ေလသည္။ ေမမွာလည္း မိမိ ႏွင့္ဆုိလွ်င္ အသက္အရြယ္တန္းတူမွ်သာရိွေနေသးသ ျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ပုိ၍ပင္ သေဘာေတြ႔ေနမိသည္။ခင္ေမာင္သည္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ တဖက္တျပန္စီစုိ႔၍ လက္ကုိမူ မသိမသာပင္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းႏွင့္ရိွေသာ ေနရာဆီသုိ႔ ပြတ္လုိက္ေလသည္။
လက္တအုပ္ႏွင့္မုိ႔ ေဖါင္းေဖါင္းရိွေသာ ေမ၏ ကာမ အိမ္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ ေဖါင္းလာေလသည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ပါးေပၚ၀ယ္ တပုိင္းတစႏွင့္ တင္ေနေသာ ပုိးတြန္႔ ထမီကုိ မိမိေျခေထာက္ျဖင့္ ေအာက္ သုိ႔ထုိးခ်လုိက္ရာ ေမ့တကုိယ္လုံးမွာ လက္ေမာင္းေဘးမွ အပ အျခားေနရာတုိ႔သည္ ဗလာက်င္းသြားေလသည္။ထုိအခါခင္ေမာင္သည္ တကုိယ္လုံးကုိ ၀ါးစား ေတာ့မတတ္ပင္ၾကည့္၍ မိမိလုံခ်ည္ကုိ ကဗ်ာကသီပင္ ခၽြတ္လုိက္မိေလသည္။ လုံခ်ည္ခၽြတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ေငါက္ကနဲေပၚလာေသာ လိင္တန္ႀကီးမွာ ဧရာမႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူအနည္းငယ္ပိန္သည္။ သူ႔တံစာမွာ စံခ်ိန္မီပင္ျဖစ္သည္။အရွည္ ငါးလက္မခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ရိွသည္။ လုံးပတ္ မွာ ငါးမူးတန္စီကရက္ဘူးခံြကုိ ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေသာ အလုံးေလာက္ရိွေပမည္။ ခင္ေမာင္သည္ က်င္လည္စြာ ပင္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊးမ်ားေအာက္မွာ အျဖဴအကဲြေၾကာင္း ေလးကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ထုိးပြတ္ကာ အနီအဆံ ေလးကုိ တုိ႔လုိက္ရာ ေမသည္ ဘယ္သုိ႔ေသာ ေ၀ဒနာကုိ ခံစားလုိက္ရသည္မသိ တကုိယ္လုံးတြန္႔လိမ္သြား ေလ ေတာ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ ေမကားအိမ္မက္ရွည္တခုကုိ မက္ေန သလုိပင္ အျဖစ္အပ်က္ကုိ မသိရွာ၊ သုိ႔ေသာ္ ကလိေန သည္ကေတာ့ ေမ့အႀကိဳက္ပင္ျဖစ္ေပမည္။ခင္ေမာင္သည္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးကုိ ပြတ္လုိက္ၿပီးေနာက္ ေျဖးညွင္းစြာပင္ ေမ၏ ေပါင္ကုိဆဲြကားလုိက္၏။ ေမ၏ေပါင္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထြက္လာေလ သည္။ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား အတြင္းသုိ႔၀င္ကာ မိမိလိင္ထိပ္ကုိ ေမ၏ အေစ့ေအာက္ နားမွ အေပါက္၀သုိ႔ေတ့လုိက္ေလသည္။ ေတ့ၿပီးေနာက္ မထုိးသြင္းေသးဘဲ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္း ကုိ စုတ္ရန္လွမ္း၏။ သုိ႔ေသာ္ေမ၏ ကုိယ္ခႏၶာက ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ခႏၶာထက္ ရွည္သျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေန ေလသည္။သုိ႔ေသာ္ခင္ေမာင္က အရပင္စုတ္ယူၿပီးေနာက္ တ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေမ၏ အေခါင္းအတြင္းသုိ႔ မိမိ၏ တင္းမာ ေသာလိင္တန္ကုိ ထုိးခ်ီႏႈတ္ခ်ီလုပ္၏ ပထမေသာ္ ထိပ္ ေလာက္သာ၀င္သြားေလသည္။
ထိပ္၀၀ယ္ အရည္မ်ား ကရႊဲေနသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ထူးကဲေသာအရာေလး ကုိ စတင္ခံစားရေလသည္။မၾကာမွီပင္ ခင္ေမာင္၏စိတ္မွာ ျပင္းထန္လာေခ် သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ခင္ေမာင္သည္ ေအာင့္အီး၍မရေတာ့ ဘဲ ေမ၏ ေရႊရင္မုိ႔မုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ စိတ္ပါလက္ပါဆဲြ၍မိမိ တင္ပါးဆုံေရွ႕ ဆီးစပ္လိင္တန္ႏွင့္ ေမ၏ဆီစပ္မုိ႔မုိ႔ေဖါင္း ေဖါင္းေလးတုိ႔ ဖိထပ္သြားေအာင္ပင္ ေဆင့္ထုိး၍ ဖိထုိင္ လုိက္ရာေမသည္ တခ်က္မွ်တြန္႔သြားေလသည္။ခင္ေမာင္ကား မိမိ၏လိင္တန္သည္ ေမ၏ က်ဥ္း ေျမာင္းေသာအေပါက္အတြင္းသုိ႔ အဆုံး၀င္သြားသည္ ႏွင့္ အနားမေပးေတာ့ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ တင္းမာေသာ ႏုိ႔ကုိဆဲြလ်က္ ဆယ္ခ်က္မွ် တဖုတဖုတ္ႏွင့္ ေဆာင့္လုိက္ ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဤကိစၥတြင္နားလည္မႈရိွ ေသာ္လဲ လူပ်ိဳပီပီ အပီးျမန္၏။ ထိန္း၍မရကာ လႊတ္ ထုတ္လုိက္ ခ်လုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခတၱမွ်ေမာ ဟုိက္သြားေလသည္။
ေမကမူ မုိးတိမ္ဖ်ားတက္၍ ကစားကာ ေလထဲ၀ယ္လြင့္ပ်ံေျပးလႊားေနးရသကဲ့သုိ႔ စိတ္မွာလည္း ကုိယ္ ဆႏၵျပည့္၀သကဲ့သုိ႔ပင္ ေတာင္းတေသာအရသာကုိ ခံစားေနရေခ်ေတာ့သည္။ ေမသည္ ဤအိမ္မက္မ်ိဳးကုိ မ်ားမ်ားမက္ေစရန္ ဆုေတာင္းေပမည္။ တကယ္ေတ့ ေမသည္ သတိမရတခ်က္ရတခ်က္မုိ႔ အျဖစ္မွန္ကုိကား လုံး၀မရိပ္စားမိေသးေခ်။ ခင္ေမာင္ကမူ သဲသဲမဲမဲပင္ ..။ဤတႀကိမ္၌ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ပါးျပင္ေလးကုိ တယုတယနမ္း၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုတ္လုိက္၏။ ေမ၏ တင္းအယ္ေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ မိမိ၏ပါးႏွင့္ ပြတ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္သည္ သတိ၀င္လာကာ ကဗ်ာက သီႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မီးကုိ ေျပး၍ထပိတ္ကာ အိမ္ေရွ႕တံခါး မႀကီးကုိလည္း လုံၿခံဳစြာပိတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးမွျပန္၀င္လာ၏။ မိေမြးတုိင္းလွခ်င္တုိင္းလွေနသည့္ေမအား ခင္ေမာင္ကၾကည့္၍ ၿပံဳးလုိက္၏။ဤတညအဘုိ႔ ေမသည္ ခင္ေမာင္အတြက္ အေကာင္းဆုံးအဟာရပင္မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိကုိယ္၀ယ္ ကပ္ေနေသာ စြပ္က်ယ္ခၽြတ္လုိက္ရာ ကုိယ္တုံးလုံးပင္ျဖစ္သြားေလသည္။ခင္ေမာင္သည္ ကုတင္ေပၚသုိ႔ တက္လုိက္ကာ ေမ၏ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိ ေထာင္လုိက္၏။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ေထာင္လုိက္မွပင္ ျပဴး၍ထြက္လာေသာ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ ေပါင္ၾကားမွ အကဲြေၾကာင္းႏွင့္တံဆာသည္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍ ျပင္းျပေစေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ဤတခ်ီေတာ့ ေနရာျပင္လုိက္ သည္။ ခင္ေမာင္အဖုိ႔ ႏုႏုထြတ္ထြတ္လူပ်ိဳဟုဆုိရလင့္ ကစား အေတြ႔အႀကံဳဗဟုသုတရိွေသာ သူတေယာက္ျဖစ္ ၍ ဤေနရာတြင္ အထူးသျဖင့္ က်င္လည္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။ ခင္ေမင္သည္ ေမ၏ မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မ ွ်ၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမ၏ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာကေလးသည္ ထိန္ လင္းေသာ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ ၿပံဳးေတာ့မလုိရီေတာ့မလုိႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ သႏၲာရည္လုိ ရႊဲေနသည္။ ေမ၏ လည္တုိင္မွာ ဖေရာင္း ကေလးလုိပင္ ႏူးည့ံလွသည္။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ ေရႊရင္အစုံမွာ နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ အျမင့္ဆုံးသုိ႔ပုိ႔ေနေခ် သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ေမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာေလး ဆဲြ၍ေကြးကာေျမွာက္ လုိက္ေလသည္။
ၿပီးေနာက္ ေျခ ေထာက္ကုိအေပၚသုိ႔ ေျမွာက္လုိက္ၿပီး မိမိပခုံးေပၚ၀ယ္ တင္လုိက္ရာ ေမ၏တင္ ပါးမွာ အေပၚသုိ႔ ႂကြလုိက္လာ ၿပီး စိမ္းညိဳ႔ညိဳ႕ႏွင့္ ဟၿပဲေန ေသာ ေမ၏ အဖုတ္မွာ ခင္ မာင္၏ ေျဖာင့္တန္းတင္း မာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း၏ အေရွ႕၀ယ္ တည့္တည့္မတ္ မတ္ အဆင္သင့္ပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ႂကြရြေနေသာ အဖုတ္ကုိ ျပန္၍စူးစုိက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မိမိ၏ ေျဖာင့္တန္းတင္းမာ ေသာ လိင္တန္ကုိကုိင္၍ ေမ၏အေပါက္ႏွခမ္းကုိ ေတ့ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မိမိကုိယ္ကုိ အေရွ႕နားဆီ သုိ႔အနီးငယ္တုိးလုိက္ရာ ႁပတ္ကနဲဟူေသာ ျမည္သံ ေလး ျဖစ္သြား၏။ခင္ေမာင္သည္ မိမိတံဆာကုိ ၾကည့္လုိက္ ေသာ္ တ၀က္၀င္သြားသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ခင္ေမာင္၏ လုိ ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ားကား အေပါက္၀ကုိ ေတြ႔၍ ေရႊရင္သား ႏွစ္လုံးကုိ အားပါးတရဆဲြကာ ေဆာင့္သြင္ရန္ျဖစ္ေလ သည္။ သုိ႔ေရႊရင္ႏွစ္လုံးကုိ မဆဲြမွီပင္ ေအာက္မွ တပုိင္း ကားေမ၏လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းသုိ႔ တုိး၀င္သြားေလၿပီ။သုိ႔ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္သည္ မိမိလုိခ်င္ေသာဆႏၵကုိမေရွာ့ေသးဘဲ ေမ၏တင္းမာ၀င္းမွည့္ေနေသာ ႏုိ႔ ႏွစ္လုံးကုိ မိမိလက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ကာ ဆဲြၿပီးေနာက္ မိမိ လိင္တံကုိ အသာေလးဆဲြႏႈတ္ၿပီေနာက္ တအားပင္ ေဆာင့္ထဲ့လုိက္၏။
ၿပီးေနာက္ အားမရ၍ ခင္ေမာင္က တအားပင္ ေဆာင့္သြင္းေနမိေလသည္။ေမသည္အတန္ၾကာမွလူးလြန္႔လာေလသည္။ ေမ၏ အိမ္မက္ကမၻာကၾကာေလဆန္းက်ယ္လာရေလေလ ျဖစ္သည္။ ေမသည္ တခါမွ်မခံစားရဘူးေသာ အရသာ မ်ိဳးကုိ အိမ္မက္အတြင္း၀ယ္ ခံစားေနရသည္ျဖစ္၍ ေမ၏ စိတ္မ်ားသည္ ေျခာက္ျခားေနေတာ့သည္။ခင္ေမာင္သည္ အားမရျဖစ္ေနကာ ““ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”” ဟူ၍ျမည္ေအာင္ပင္ မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလုိက္ရာ ေမ၏အေခါင္းတြင္းမွ စုိရႊဲ၍ထြက္လာေလရာ ခင္ေမာင္အတြက္ပုိ၍ ေကာင္းသြားေလသည္။ မိမိ၏ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း ထုိးလုိက္တုိင္းပင္ အရင္းအထိ ျမဳပ္၍ ျမဳပ္၍၀င္သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ဤအရသာ မ်ိဳးကုိတခါမွ် မခံစားဘူးဟူ၍ မိမိကုိယ္ကုိယ္ မိမိ၀န္ခံ ေနမိသည္။
ခင္ေမာင္၏ အေဆာင့္ေကာင္းသျဖင့္ ေမသည္ လူးလြန္႔၍လာၿပီးေနာက္““ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္ ဟူ၍ျဖစ္လာေလသည္ ေမ၏ခံစားေနရေသာ အရသာသည္ ထိပ္ဆုံးသုိ႔ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ မဟုတ္ပါေလာ .. ခင္ေမာင္သည္ ေမလူးလြန္႔လာေသာအခါ မ်က္လုံးဖြင့္၍ၾ႕ကည့္မည္ကုိ စုိးရိမ္မိေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဆာင့္သည့္လုပ္ငန္းကုိကား မရပ္မနားေခ်။ေမက ..တအင့္အင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဆယ့္ငါးခ်က္မွ် ေဆာင့္လုိက္ၿပီး ေနာက္ ေမ၏ေျခေထာက္ကုိျပန္ခ်ကာ ေမ၏ကုိယ္ေပၚ သုိ႔ တကုိယ္လုံးဖိခ်လုိ၍ မိမိလက္ျဖင့္ ခါးကုိသိမ္းဖက္ ကာ ညာလက္ကမူ ေရႊရင္မုိ႔မုိ႔ကုိ ႏွယ္၍ နည္းတနည္း ျဖင့္ ေဆာင့္ေလသည္။ ေမသည္ မ်က္လုံးကုိမဖြင့္ႏုိင္ဘဲတမွ်င္းမွ်င္းႏွင့္ ခံစားေနရေသာ အရသာကုိမိွန္း၍ ခံစားေနမိသည္။ၿပီး ေနာက္မိမိ၏ႏူးည့ံေသာ လက္ႏွစ္ ဘက္ျဖင့္ ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ကုိတင္းၾကပ္စြာဖက္ထား မိကာ ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္လုိက္တုိင္းပင္ ေမက ေကာ့ ေကာ့ေပးလာသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ကားပုိ၍ အရသာ ေတြ႔ေနေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သဲသဲမဲမဲပင္ျဖစ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ေမ၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ားမွာ လြင့္ျပယ္ကုန္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ပင္ ခ်လုိက္ေတာ့သည္။ၿပီးပါၿပီ။