ညေနကတည္းက ညစာအတြက္ထမင္းကို တ၀တၿပဲစားထားၿပီးၿပီ။ ဒီေန႔ သိန္းေဆာင္ ၾကက္ၿခံမွာေစာင့္အိပ္မွျဖစ္မယ္။ သူ႔႐ြာက ေကာင္ေတြအေၾကာင္းကို သိန္းေဆာင္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ တန္ေဆာင္တိုင္ည အတြက္ ႐ြာကကာလသားေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္က သူ႔ရဲ႕ၾကက္ၿခံ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။ ေနာက္ေန႔မွ ၾကက္ခိးုတဲ့လူေတြကို သိလို႔အေရးယူေပးပါ သြားေျပာလို႔မရဘူး။ တန္ေဆာင္တိုင္ညမွာ ေ႐ႊေငြ အဖိုးတန္ပစၥည္းမဟုတ္ပဲ အေသးအမႊားခိုးတာေလာက္နဲ႔ေတာ့ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာပဲဆိုၿပီး အေရးယူေလ့မရွိဘူး။ ႐ြာထဲမွာလည္း ဧည့္လာရင္ေကြၽးေမြးဖို႔ ဟင္းမရွိတဲ့အခါ ခ်က္စားဖို႔တစ္ႏိူင္တစ္ပိုင္ ၾကက္ေမြးၾကပါတယ္။ ႐ြာထဲမွာ တန္ေဆာင္တိုင္ညၿပီးရင္ ၾကက္မေပ်ာက္တဲ့အိမ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ကို႔ယ္အိမ္ကၾကက္သူခိုး သူ႔အိမ္ကၾကက္ကိုယ္ခိုးနဲ႔ ပတ္ခ်ာလည္ေနတယ္။ သိန္းေဆာင္တို႔႐ြာမွာ တန္ေဆာင္တိုင္ညဆိုတာ ၾကက္ခိုးကိုခိုးရမယ္လို႔ အစဥ္အလာျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။ သိန္းေဆာင္ ရဲ႕ၾကက္ၿခံမွာ ၾကက္ဖေရာ ၾကက္မေရာ စုစုေပါင္းဆို ၅၆၈ေကာင္ရွိတယ္။ ၾကက္ဥ ေတြကို ၿမိဳ႕ေပၚကေစ်းမွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေဖာက္သည္ေစ်းနဲ႔သြားသြင္းေလ့ရွိတယ္။ သူ႔ၾကက္ၿခံမွာ ဟိုဘက္႐ြာကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အလုပ္သမားခန္႔ထားပါတယ္။ ႐ြာခဏျပန္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ မေန႔ကတည္းက လႊတ္လိုက္ရတာပင္။ နဲနဲေမွာင္လာေတာ့ ေန႔ခင္းကတည္းက ျပင္ဆင္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြယူၿပီး ၾကက္ၿခံကိုသြားဖို႔ျပင္ရတယ္။
ပစၥည္းဆိုလို႔ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာက္ေလးခြတစ္လက္၊ ေလာက္စာလုံးထည့္ထားတဲ့လြယ္အိတ္နဲ႔ ဒီေန႔မွဓာတ္ခဲအသစ္လဲထားတဲ့ ငါးဆစ္ထိုး ဓာတ္မီးတစ္လက္ပါ။ အဲ တစ္ညလုံး မအိပ္ပဲေစာင့္ရမွာဆိုေတာ့ ေအာင္ဘုဆိုင္ကဆြဲလာတဲ့ ဆန္အရက္တစ္လုံးနဲ႔ မိန္းမျပင္ေပးထားတဲ့ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ ပန္းကန္ကလည္း မပါမျဖစ္ေပါ့။ “မိန္းမေရ •• အခန္းထဲ က ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္စည္းနဲ႔ မီျခစ္ေရာေပးပါဦးဟ” “လာၿပီ ကိုသိန္းေဆာင္ ေတာ္ ညက်ရင္ အဖန္ရည္နဲ႔ျမည္းဖို႔ ပဲျပဳတ္အိုးျပင္ေနလို႔ ခဏ” “ေရာ့ •••ဘာလိုေသးလဲ ေတာ္ တစ္ခုခုလိုရင္က်ဳပ္ကို ေအာ္ေခၚလိုက္ က်ဳပ္ယူလာေပးမယ္” “ငါ့မိန္းမကို အဲဒီလိုအလိုက္သိတတ္လြန္းလို႔ ခ်စ္ေနရတာ ဒီညေတာ့ ညစာငတ္ပါၿပီ” “ဟမ္! ေတာ္ ေစာနကပဲ စာၿပီးၿပီေလ ျပန္ဆာလာလို႔လား” “မိန္းမကလဲ အဲဒီညစာမဟုတ္ဘူးေလကြာ ဟဲဟဲ” တဟဲဟဲ လုပ္ရင္း သူ႔မိန္းမ ေပါင္ၾကားကို မ်က္စပစ္ျပတယ္။ မိန္းမက ပင္ကိုယ္ ကကို အရွက္အေၾကာက္ႀကီးၿပီး ရတာလည္းသိပ္မၾကာေသးေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲလာၿပီး “ေတာ္ ေနာ္ ကေလးကလားေတြ လာေျပာမေနနဲ႔ ေတာ္မရွက္ေပမယ့္ က်ဳပ္ရွက္တယ္” သိန္းေဆာင္က တဟဲဟဲရယ္ရင္း ယူစရာရွိတာယူၿပီး ၾကက္ၿခံဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္~~~ သိန္းေဆာင္ရဲ႕ၾကက္ၿခံက အိမ္နဲ႔ၿခံျခင္းကပ္ရက္ေဆာက္ထားတာျဖစ္သည္။
အိမ္ၿခံ၀င္းက မလုံေသာ္လည္း ၾကက္ၿခံကိုေတာ့ သံဆူးႀကိဳးေတြနဲ႔လုံၿခဳံေအာင္ေဆာက္ထားတာပဲ ။ ဒါမယ့္မရ ႐ြာကေကာင္ေတြက ရေအာင္၀င္ခိုးသည္။ မႏွစ္ကမေစာင့္လိုက္မိလို႔ 15ေကာင္ေလာက္ပါသြားတယ္ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႕ေတာင္၀င္ခိုးသြားလဲမသိဘူး။ ေလးခြပါတယ္ဆိုေသာ္လည္း မွန္ေအာင္ေတာ့ပစ္လို႔မရဘူး။ လူရိပ္ျမင္ရင္ အေစာင့္ရွိေၾကာင္းသိေအာင္ ေျခာက္လွန္႔႐ုံေလာက္သာပစ္ရတယ္။ၾကက္ၿခံေရာက္ေတာ့ ထင္းေျခာက္ေတြစုၿပီး ပါလာတဲ့မီးျခစ္နဲ႔ မီးအရင္ ဖို ရတယ္ ညဆိုနဲနဲေအးလာၿပီေလ။ မီးဖိုေဘးမွာ ပါလာတဲ့အရက္ေလးေသာက္ အျမည္းေလးစားရင္း သိန္းေဆာင္ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနမိတယ္။အိမ္မွာ ခင္ေမေအးတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရတာေၾကာက္ေနမလားမသိဘူး။ သူလဲမတတ္သာလို႔သာလာေစာင့့္ရတာ ရခါစပူပူေႏြးေႏြး မိန္းမနဲ႔ ခြဲအိပ္ျခင္တာမဟုတ္။ ညအိပ္ခ်ိန္ေလးပဲဟိုဒင္း လုပ္ရတာမဟုတ္လား။ ၿမိဳ႕ကအသိတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေန႔ညအခ်ိန္မေ႐ြးပဲ စိတ္လာတဲ့အခ်ိန္ထလိုးပစ္တယ္ လို႔ေျပာဖူးတယ္။ ႐ြာမွာေတာ့ ေန႔ခင္းဘက္သူ႔အလုပ္ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္စီလုပ္ရင္း ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးမွသာ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ အာဝါဟ ဝိ၀ါဟရတာျဖစ္သည္။သူ႔မိန္းမခင္ေမေအးက အရွက္အေၾကာက္ႀကီးေတာ့ပိုဆိုးသည္ မီးမွိန္မွိန္ေလးေတာင္ထြန္းလို႔မရ။ တကယ္ေတာ့ သိန္းေဆာင္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳသိုးႀကီးျဖစ္မွအိမ္ေထာင္က်ခဲ့တာပင္။
မိန္းမ ခင္ေမေအးက အသက္34 ႏွစ္ထဲမွာျဖစ္ၿပီး သူ႔ထက္5ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ငယ္တယ္။ ခင္ေမေအး အပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနတာ ႀကိဳက္တဲ့သူမရွိလို႔ေတာ့မဟုတ္ ။ ႐ုပ္ကလည္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ပန္းျဖဴနဲ႔ တူတယ္လို႔ ႐ြာထဲမွာေျပာၾကသလို ေတာသူေပမယ့္ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္ရပဲ အိမ္ထဲမွာပဲ အၿမဲတမ္း ရက္ကန္းရက္ေနတာဆိုေတာ့ ေနမထိတဲ့အသားက ျဖဴေဖြးေနတာ။ ပင္ကိုယ္ကျဖဴတာလည္းပါတာေပါ့ေလ။ေခါတ္လူေတြ စကားနဲ႔ဆို အဆစ္အေပါက္ကလည္း ို စြန္းကိတ္ေနေသးတာကိုလား ဒီ႐ြာတင္မက ႐ြာနီးၿခဳံစပ္မွာပါ ခင္ေမေအးကို အေသရရ အရွင္ရရဆိုတဲ့လူေတြက နဲမွမနဲပဲ။ ဒါမယ့္ အနားေတာင္မကပ္ႏိူင္ၾကဘူး သမီးထိရင္ ဓားၾကည့္ဆိုတဲ့ သူ႔အေဖ တပ္ထြက္လူၾကမ္းႀကီးကိုေၾကာက္ၾကရတယ္ေလ။ သိန္းေဆာင္က သာ ေခါင္ကိုကိုင္ၿပီးသူ႔အေဖ တပ္ထြက္ႀကီးကို အပီေပါင္းကာ ႀကံဖန္ခဲ့ရတာေလ။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မေသာက္ရက္တဲ့ ၿမိဳ႕ကအရက္နီေတြကို သူ႔အေဖႀကီးဆီ ဆက္သခဲ့ရတာလည္းနဲမွမနဲပဲ။ သူ႔အေဖက ဒီေကာင္မဆိုးဘူး လူႀကီးကိုလူႀကီးမွန္းသိတတ္တယ္ လူ႐ိုးေလး လို႔ဆိုတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ နားေဖာက္ခဲ့ရတာကိုလား။
သူ႔အေမကလည္း အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ေျခေျချမစ္ျမစ္ ရွိတဲ့သိန္းေဆာင္နဲ႔ သေဘာတူတယ္။ဒီေတာ့ မိဘစကားေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တဲ့ ခင္ေမေအးဟာ သိန္းေဆာင္နဲ႔ အေၾကာင္းပါခဲ့ကာ ခုဆို တစ္လေလာက္ေတာင္ရွိၿပီေပါ့။ ခင္ေမးေအးနဲ႔ရၿပီးကတည္းက သိန္းေဆာင္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကမာၻ မွာနယ္ပယ္အမ်ားႀကီး ခ်ဲ႕ထြင္ႏိူင္ခဲ့တဲ့ စစ္ဘုရင္ႀကီး တစ္ေယာက္လို(အထင္နဲ႔ ရမ္းေျပာတာပါ) ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့တယ္။ ျမင္တဲ့ လူေတြကေတာ့ မနာလိုတာေရာ ေသာက္ျမင္ကပ္ၾကတာေရာေပါ့ေလ။ သိန္းေဆာင္ အရက္ေသာက္ရင္း ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနမိတယ္။ ၾကက္ၿခံအနီးက ၿခဳံပုတ္ကြယ္မွာ လူ၄ေယာက္ လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။ေရွ႕ဆုံးမွာရွိတဲ့ ရဲေအာင္က ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာ မုဆိုးထိုင္ထိုင္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ေျမာက္ရင္း ေနာက္က လူေတြ ကိုၿငိမ္ေနဖို႔ အခ်က္ျပတယ္။ၿပီးေတာ့ေလသံ တိုးတိုးနဲ႔ “ရဲ႕ေဘာ္တို႔ ခံတပ္ကိုေတြ႕ေနရတယ္ ဒီတိုင္းလႈပ္ရွားလို႔မရဘူး ငါတို႔လူခြဲမွျဖစ္မယ္” မင္းဦးက ျပန္ေျပာတယ္ “လီးေတြေျပာေနတာလား” “ရဲေဘာ္တို႔ အမိန္႔ကိုနာခံပါ ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ သင့္ေတာ္ရာကို လူခြဲၾက ေမသူက ငါ့အနားမွာေနခဲ့ အေျခအေနမေကာင္းလို႔ တပ္ဆုတ္ရရင္ စုရပ္မွာဆုံမယ္” ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည့္ဗ်ဴဟာမႉး ေမသူကိုက်ေတာ့သူ႔နားမွာေနတဲ့ အဲဒီလို ဆရာလုပ္လြန္းလို႔လည္း အဲေကာင္ကိုၾကည့္မရၾကတာ ေနာက္ေနဖင္ကို ပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ဖို႔ တာေကာင္းတယ္။ ေလာေလာဆယ္ မီးဖိုေဘးမွာ ဦးသိန္းေဆာင္ကိုျမင္ေနရတာမို႔ သူေျပာတဲ့အတိုင္း လူစုခြဲဖို႔လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔ပုံစံက ၾကက္ခိုးမယ့္လူေတြနဲ႔မတူ ဓားစာခံကို လာကယ္တဲ့ မရိန္းတပ္သားေတြၾကလို႔။ ၾကက္ၿခံကိုဘယ္နားက ၀င္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ရွာေနရင္းနဲ႔ ဦသိန္းေဆာင္အိမ္နား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေရာက္လာတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ အိမ္ဘက္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕အဖီထုပ္ၿပီးမိုးထားတဲ့ ေအာက္ကကြပ္ပစ္ ေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ ေစာင္ၿခဳံၿပီး ေကြးေကြးႀကီးအိပ္ေနတယ္။ ဦးသိန္းေဆာင္က ၾကက္ၿခံမွာဆိုေတာ့ အိပ္ေနတာ မခင္ေမေအးပဲျဖစ္မယ္လို႔ေတြးရင္း ငစိုးရင္ခုန္သလိုလိုျဖစ္လာတယ္။ အိမ္ထဲမွာ မအိပ္ပဲဘာလို႔အိမ္ေရွ႕မွာ လာအိပ္ေနတာပါလိမ့္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားလား။ ငစိုးက ေမွာင္ရိပ္ခိုလိုက္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့လူကိုအနီးကပ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။ ေခါင္းၿမီးၿခဳံ ထားလို႔ဘယ္သူမွန္းေသခ်ာမသိတာေတာင္မွ မခင္ေမေအးပဲျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ရင္ကတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာတယ္။ သူတို႔ကာလသားေတြ အပ်ိဳႀကီးဘ၀တုန္းက ေမွ်ာ္မွန္းစြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ မခင္ေမေအးမ်က္ႏွာကိုတစ္ခါေလာက္ေတာ့ အနီးကပ္ၾကည့္ၿပီး နမ္းဖူးခ်င္မိသည္။ ငစိုးေျခသံလုံလုံ နဲ႔အိပ္ေနတဲ့လူနားကပ္သြားလိုက္တယ္။ ေခါင္းၿမီးၿခဳံးထားတဲ့ေစာင္ကို မ်က္ႏွာျမင္ရ႐ုံအသာဆြဲလွပ္ၾကည့္တယ္။ ငစိုးတို႔ရဲ႕ အၿမဲမွန္းၿပီး တိုက္ခဲ့ရတဲ့ အိမ္မက္ထဲကမင္းသမီးႀကီး မခင္ေမေအးပါပဲ။ လေရာင္ေအာက္မွာ စြဲလန္းခဲ့ရတဲ့ မခင္ေမေအးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ေနရေတာ့ နမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမရပဲ ပါးတစ္ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြနမ္းၾကည့္မိတယ္။ နမ္းဖူးခဲ့သမွ် ဒီတစ္ခါအရသာအရွိဆုံးပဲ နမ္းခ်င္ေနတဲ့သူမို႔လားမသ္ိဘူး။ ေနာက္ပါးတစ္ဖက္ကိုလည္း အသားေလးနမ္းလိုက္တယ္။ ႏိုးသြားမွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတာ ေနာက္ နဖူးျပင္ ေျပာင္ေျပာင္ေလး။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလည္း အသာအယာ တို႔ထိလိုက္တယ္။ဒီေလာက္ေလးလုပ္ခြင့္ရတာေတာင္ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးေပါက္ထြက္မတတ္ ရင္ခုန္သံ ေတြျမန္ေနတယ္။ ေစာင္ကိုျပန္အုပ္ထားခဲ့ၿပီး အသံမထြက္ေအာင္အသာေလးျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။ ၿခံစည္း႐ိုးနားက ၿခဳံကြယ္ကေန ၾကက္ၿခံကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတယ္။ ဦးသိန္းေဆာင္က ၾကက္ၿခံကို ဓာတ္မီးတစ္လက္နဲ႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး မီးဖိုးနားမွာ ျပန္ထိုင္ေနျပန္တယ္။ဟိုေကာင္ေတြ ဘယ္နားေရာက္ေနလည္းမသိဘူး ဒီပုံစံနဲ႔ေတာ့ ခိုးဖို႔လြယ္မယ္မထင္။ငစိုးလည္း ဒီနားကခြာသင့္ၿပီ။ ငစိုး ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒီလိုအေျခအေနက ေနာက္မႀကဳံႏိူင္ေတာ့ လက္လႊတ္ရမွာ ႏွေျမာေနတယ္။ မခင္ေမေအး အိပ္ေနတဲ့အနားကို ငစိုးအသာေလးျပန္ကပ္လာတယ္။ေစာင္ေလးျပန္ခြာတယ္ ။ေအးတာေတာင္အေႏြးထည္၀တ္မထားဘူး။လက္ေမာင္သား အိအိေတြကိုနမ္းေနမိတယ္။ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာၿပီး လက္ဖမိုးအထိ နမ္းလာတယ္။ေစာင္ကို ျပန္ဖုံးၿပီး ေျခရင္းဘက္ကေန ေစာင္ကိုျပန္မကာ ေခါင္းထိုး၀င္လိုက္တယ္။ ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့ထဘီကို ေအာက္ေလးနဲနဲေလွ်ာၿပီး ေပါင္သားေတြကိုနမ္းေနတယ္။ အဖုတ္ေနရာသြားစမ္းေတာ့ အေမႊးထူထူေတြေပၚလက္ေရာက္တယ္ အတြင္းခံ၀တ္မထားဘူးပဲ အေမႊးေတြကို ခပ္႐ြ႐ြကေလး ကိုင္ကစားေနမိတယ္။ “ကိုသိန္းေဆာင္ ေတာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” မခင္ေမေအးႏိုးလာေတာ့ ငစိုးေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။
“ေတာ့္ကို ေရေႏြးပြဲလာပို႔ဖို႔ ပဲျပဳတ္တာေစာင့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ အု အု႔ အ” ငစိုးလည္း မထူးေတာ့တဲ့အတူတူ ေစာင္ထဲကေနအထက္တက္ၿပီး မခင္ေမေအး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူစကားေျပာေနတုန္း ဆြဲစုပ္နမ္းပစ္တယ္။ အု ႁပြတ္ ႁပြတ္ အု အင့္ အင့္ အ မခင္ေမေအးက ငစိုးကိုယ္ႀကီးကို တြန္းရင္း ေစာင္ကို ဆြဲလွပ္ပစ္တယ္။ “ဟင္ နင္ … နင္.. ကိုသိန္းေဆာင္မဟုတ္ဘူး ငစိုး ငစိုး” ခင္ေမေအး ထင္ေတာ့ထင္တယ္ ပါးစပ္ခ်င္းေတ့စုပ္ကတည္းက ကိုသိန္းေဆာင္က ဒါမ်ိဳးမလုပ္ဖူးဘူး ပါးတို႔ နဖူးတို႔ပဲနမ္းတာ ခုေတာ့ ရြာေျမာက္ပိုင္းက ေကာင္ေလးျဖစ္ေနတယ္။ “မခင္ေမေအးရယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွမေနႏိူင္ေတာ့လို႔ပါ ကြၽန္ေတာ္ မခင္ေမေအးကို ဘာမွမလုပ္ပါဘူး နမ္း႐ုံပဲ နမ္းခြင့္ျပဳပါေနာ္” “မလိုခ်င္ဘူး မလိုဘူး နင္ခုထြက္သြား ငါကိုသိန္းေဆာင္ကို ေအာ္ေခၚ အြတ္ အင့္ ႁပြတ္ႁပြတ္ အုအု” ငစိုး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္တမ္း ဆြဲစုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ျမန္ျမန္ ပြတ္ေပးေနတယ္။ “အင့္ …အဟင့္ ..ဟင့္ ..ငါကလင္ရွိမိန္းမဟဲ့ နင္ ကာေမသု ကံထိုက္မယ္ ဟင့္ ဟင့္ နင္အတြက္လည္းမေကာင္း ဘူး ငါလည္း ေဖာတ္ျပန္တဲ့မိန္းမယုတ္ မျဖစ္ခ်င္ဘူ႔း အဟင့္ ..အဟင့္.. ဟင့္ အီး.. .ဟီး…” မခင္ေမေအး ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြ က်လာတာကို လေရာင္မွာျမင္ေနရတယ္။
ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြကို ငစိုး ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ တို႔ထိ သုတ္ေပးရင္း “ကြၽန္ေတာ္လည္း ခုလိုအေျခအေနႀကဳံလာေတာ့ မေနႏိူင္ေတာ့လို႔ပါ မခင္ေမေအးရယ္ အရင္ကတည္းက မခင္ေမေအးကို ႀကိတ္ၿပီးစြဲလန္းေနခဲ့ရတာပါ မပိုင္ဆိုင္ႏိူင္မွန္းသိေပမယ့္ ေယာက္်ားရသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ႐ူးမတတ္ေအာင္ခံစားခဲ့ရတာပါ” (ၾကာကြက္ေတြ ငိငိ) ငစိုးက မခင္ေမေအးနဲ႔ ပါးခ်င္းကပ္ရင္း တိုးတိုးေလးေျပာေနတာျဖစ္သည္။လက္ကိုလည္းအနားမေပး တစ္ဖက္က ေစာက္ေစ့ ထိပ္ေလးကို ပြတ္ေခ်ေပးေနသလို တစ္ဖက္က မခင္ေမေအးကိုဖက္ထားရင္း ႏို႔အုံႀကီးကို မွီသေလာက္ အက်ႌေပၚကေန ပြတ္ေပးေနတာ။မခင္ေမေအးက ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ အရမ္းႀကီးေတာ့မ႐ုန္း။ “ဟင့္ … အဟင့္… ငါကနင့္အမအ႐ြယ္ေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဟဲ့ နင့္အေဒၚအ႐ြယ္ေလာက္ရွိေနၿပီ နင္ ကိုယ္နဲ႔႐ြယ္တူေတြ သြားႀကိဳက္ပါလား အဟင့္ အင့္ အင့္ …. အ..အား..” “အခ်စ္က ကိုယ္ ျဖစ္ေစခ်င္သလိုခိုင္းလို႔မွမရတာ ခုလည္း ကိုခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အားရပါးရ စိတ္ႀကိဳက္ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈပ္ခြင့္ျပဳပါေနာ္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ဘာမွမလုပ္ဘူးလို႔ကတိေပးပါတယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအိမ္တိုင္လည္းအျပစ္ဒဏ္ကို ခံပါ့မယ္ ေနာက္ဆုံးဆႏၵေလးကိုေတာ့လိုက္ေလ်ာေပးပါေနာ္ ေနာ္… မခင္ေမေအး” ခင္ေမေအးမွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ စိတ္ရႈပ္ေနေလသည္။
ငစိုးက စကားတတြတ္တြတ္ ေျပာရင္း မခင္ေမေအးရဲ႕ လည္တိုင္ေလးေတြ ဂုတ္သားေတြကို တရစမ္နမ္းေနေတာ့တယ္။ “ငစိုးရယ္….ငါ့ေမာင္ကလိမၼာပါတယ္ေနာ္ ကိုသိန္းေဆာင္ေရာက္လာရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို သတ္မွာဟ” “လိမၼာဘူးဗ်ာ ဒီညေသခ်င္လည္းေသပေစေတာ့ မထိန္းႏိူင္ေတာ့ဘူးဗ်” ငစိုးက ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္းၿပီး မခင္ေမေအးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကာ ဆြေပးထားလို႔အရည္ေတြစို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို လွ်ာနဲ႔တစ္ခ်က္အားရပါးရလ်က္ပလိုက္တယ္။မခင္ေမေအးက တြန္႔့ခနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေစ့ကာ အဖုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔အုပ္ထားရင္း “အ.. အာ.. ဘာလုပ္တာလ ဲငစိုးရယ္ ငါ့ကိုငရဲမေပးပါနဲ႔ ” ငစိုးက ဘာမွမေျပာပဲ ေပါင္ေတြျပန္ၿဖဲကာ ေခါင္းတိုး၀င္ၿပီး အဖုတ္ကို ျပန္လ်က္ေနျပန္တယ္။မခင္ေမေအးက သူ႔ေပါင္ၾကားက ငစိုးေခါင္းကို အတင္းတြန္းရင္း “အ..အဟင့္.. မလုပ္ပါနဲ႔ ငါ့ေမာင္ရယ္ အား….အ..အ..ဘုန္းေတြနိမ့္ကုန္ပါ့မယ္ကြယ္ အင့္..အ..အား..အ.အဟင့္” ငစိုးက ေစာက္စိ ေနရာကို လွ်ာနဲ႔ရမ္းရွာရင္း ေတြ႕ေတာ့ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ထိုးေကာ္လိုက္ အစိက္ုဆြဲစုပ္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ “အဟင့္..ဟင့္.အ..ငစိုးရယ္ အ…အ..အား…ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး..အား..အ..ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ..အဟင့္..အ..အား..” မခင္ေမေအးက လူးလြန္းေကာ့ပ်ံ ေနၿပီး ပက္လက္အေနအထားကေန ေဘးေတေစာင္းျဖစ္သြားၿပီး ငစိုးဆံပင္ေတြ ဆြဲကိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ အတင္းညႇပ္ထားလို႔ ငစိုးလႈပ္မရေတာ့ဘူး။ “အမ! အမ ေပါင္ေတြအတင္းညႇစ္မထားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ လႈပ္မရေတာ့ဘူး” နဲနဲေလွ်ာ့ေပးေတာ့မွ လွ်ာကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ၀င္သေလာက္ထိုးထည့္ေမႊေႏွာက္ရင္း အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဆြဲစုပ္လိုက္ သြားနဲ႔ ခပ္ဖြဖြကိုက္လိုက္လုပ္ေပးေနတယ္။
မခင္ေမေအးက ေကာ့လန္ၿပီး ေဘးတေစာင္းကေန ေမွာက္ခုံျဖစ္သြားလို႔ ငစိုးမ်က္ႏွာက ေစာက္ဖုတ္ေအာက္တည့္တည့္ေရာက္ေနၿပီ။ ငစိုးလည္း အားရပါးရ ဂ်ာေပးေနတုန္း “အင္း… ဟင့္..အား..ငစိုး..ဖယ္..ဖယ္..ဖယ္ေတာ့..ငါေသးထြက္ေတာ့မယ္..အား…အ..အ..ငါ..အ..ေသးအရမ့္းေပါက္ခ်င္ေနၿပီ..ဟင့့္..အား..အ.အ..အား..အား.အား…..” ေျပာရင္းဆိုရင္း မခင္ေမေအးက ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ငစိုးပါးစပ္ထဲကို အရည္ေတြ ဒလေဟာ၀င္လာတယ္။ ႐ုန္းေနေပမယ့္ ငစိုးက ထမရေအာင္တင္ပါးေတြကို ဆြဲကိုင္ထားလို႔ ေသးေတြက ငစိုးမ်က္ႏွာေပၚကို တျဖန္း ျဖန္း ပန္းမိေနတယ္။ အရည္ေတြေရာ ေသးေတြပါ ပါးစပ္ထဲေရာကုန္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ ၀င္ကုန္ကာ က်န္တာကိုေထြးထုတ္လိုက္ရတယ္။ “အဟင့္..အီး..ဟီး..နင့္ကိုေျပာပါတယ္မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အဟင့္ ..အင့္..၀င့္..ဟင့္..ခုေတာ့ ေသးေတြပန္းမိၿပီ..အဟင္…ငါေတာ့ ငရဲေတြႀကီးေတာမွာပဲ..အဟင့္..ဟင္..ဟင္…” “ငရဲမႀကီးပါဘူး မမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ကလိုလိုခ်င္ခ်င္လုပ္ေပးတာပဲ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္က အငယ္ မမက အသက္ႀကီးတဲ့သူပါ” ငိုသံႀကီးနဲ႔ဗလုံးဗေထြးေျပာ ရင္း ေျမျပင္ကိုဆင္းကာ ထမိန္ျပင္၀တ္ေနတယ္။ေစာနတုန္းကသာ ဏွာေစာနဲ႔မို႔သတိမထားမိတာ မခင္ေမေအး ေအာ္ညည္းသံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္။ အိမ္က ႐ြာစြန္ခပ္လွန္းလွန္းမွာရွိၿပီး ၾကက္ၿခံနဲ႔ စည္း႐ိုးနဲ႔ အိမ္ၿခံ၀င္းကပ္ေနေပမယ့္ ဦးသိန္းေဆာင္မီးဖိုေနရာက နဲနဲေဝးလို႔သာေတာ္ေတာ့တယ္။
ငစိုးက စကားတတြတ္တြတ္ ေျပာရင္း မခင္ေမေအးရဲ႕ လည္တိုင္ေလးေတြ ဂုတ္သားေတြကို တရစမ္နမ္းေနေတာ့တယ္။ “ငစိုးရယ္….ငါ့ေမာင္ကလိမၼာပါတယ္ေနာ္ ကိုသိန္းေဆာင္ေရာက္လာရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို သတ္မွာဟ “လိမၼာဘူးဗ်ာ ဒီညေသခ်င္လည္းေသပေစေတာ့ မထိန္းႏိူင္ေတာ့ဘူးဗ် ငစိုးက ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအာက္ကိုေလွ်ာဆင္းၿပီး မခင္ေမေအးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကာ ဆြေပးထားလို႔အရည္ေတြစို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို လွ်ာနဲ႔တစ္ခ်က္အားရပါးရလ်က္ပလိုက္တယ္။မခင္ေမေအးက တြန္႔့ခနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေစ့ကာ အဖုတ္ႀကီးကို လက္နဲ႔အုပ္ထားရင္း “အ.. အာ.. ဘာလုပ္တာလ ဲငစိုးရယ္ ငါ့ကိုငရဲမေပးပါနဲ႔ ” ငစိုးက ဘာမွမေျပာပဲ ေပါင္ေတြျပန္ၿဖဲကာ ေခါင္းတိုး၀င္ၿပီး အဖုတ္ကို ျပန္လ်က္ေနျပန္တယ္။မခင္ေမေအးက သူ႔ေပါင္ၾကားက ငစိုးေခါင္းကို အတင္းတြန္းရင္း “အ..အဟင့္.. မလုပ္ပါနဲ႔ ငါ့ေမာင္ရယ္ အား….အ..အ..ဘုန္းေတြနိမ့္ကုန္ပါ့မယ္ကြယ္ အင့္..အ..အား..အ.အဟင့္” ငစိုးက ေစာက္စိ ေနရာကို လွ်ာနဲ႔ရမ္းရွာရင္း ေတြ႕ေတာ့ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ထိုးေကာ္လိုက္ အစိက္ုဆြဲစုပ္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ “အဟင့္..ဟင့္.အ..ငစိုးရယ္ အ…အ..အား…ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး..အား..အ..ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ..အဟင့္..အ..အား..” မခင္ေမေအးက လူးလြန္းေကာ့ပ်ံ ေနၿပီး ပက္လက္အေနအထားကေန ေဘးေတေစာင္းျဖစ္သြားၿပီး ငစိုးဆံပင္ေတြ ဆြဲကိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ အတင္းညႇပ္ထားလို႔ ငစိုးလႈပ္မရေတာ့ဘူး။ “အမ! အမ ေပါင္ေတြအတင္းညႇစ္မထားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ လႈပ္မရေတာ့ဘူး” နဲနဲေလွ်ာ့ေပးေတာ့မွ လွ်ာကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ၀င္သေလာက္ထိုးထည့္ေမႊေႏွာက္ရင္း အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဆြဲစုပ္လိုက္ သြားနဲ႔ ခပ္ဖြဖြကိုက္လိုက္လုပ္ေပးေနတယ္။
မခင္ေမေအးက ေကာ့လန္ၿပီး ေဘးတေစာင္းကေန ေမွာက္ခုံျဖစ္သြားလို႔ ငစိုးမ်က္ႏွာက ေစာက္ဖုတ္ေအာက္တည့္တည့္ေရာက္ေနၿပီ။ ငစိုးလည္း အားရပါးရ ဂ်ာေပးေနတုန္း “အင္း… ဟင့္..အား..ငစိုး..ဖယ္..ဖယ္..ဖယ္ေတာ့..ငါေသးထြက္ေတာ့မယ္..အား…အ..အ..ငါ..အ..ေသးအရမ့္းေပါက္ခ်င္ေနၿပီ..ဟင့့္..အား..အ.အ..အား..အား.အား…..” ေျပာရင္းဆိုရင္း မခင္ေမေအးက ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ငစိုးပါးစပ္ထဲကို အရည္ေတြ ဒလေဟာ၀င္လာတယ္။ ႐ုန္းေနေပမယ့္ ငစိုးက ထမရေအာင္တင္ပါးေတြကို ဆြဲကိုင္ထားလို႔ ေသးေတြက ငစိုးမ်က္ႏွာေပၚကို တျဖန္း ျဖန္း ပန္းမိေနတယ္။ အရည္ေတြေရာ ေသးေတြပါ ပါးစပ္ထဲေရာကုန္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ ၀င္ကုန္ကာ က်န္တာကိုေထြးထုတ္လိုက္ရတယ္။ “အဟင့္..အီး..ဟီး..နင့္ကိုေျပာပါတယ္မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အဟင့္ ..အင့္..၀င့္..ဟင့္..ခုေတာ့ ေသးေတြပန္းမိၿပီ..အဟင္…ငါေတာ့ ငရဲေတြႀကီးေတာမွာပဲ..အဟင့္..ဟင္..ဟင္… “ငရဲမႀကီးပါဘူး မမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ကလိုလိုခ်င္ခ်င္လုပ္ေပးတာပဲ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္က အငယ္ မမက အသက္ႀကီးတဲ့သူပါ” ငိုသံႀကီးနဲ႔ဗလုံးဗေထြးေျပာ ရင္း ေျမျပင္ကိုဆင္းကာ ထမိန္ျပင္၀တ္ေနတယ္။ေစာနတုန္းကသာ ဏွာေစာနဲ႔မို႔သတိမထားမိတာ မခင္ေမေအး ေအာ္ညည္းသံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္။ အိမ္က ႐ြာစြန္ခပ္လွန္းလွန္းမွာရွိၿပီး ၾကက္ၿခံနဲ႔ စည္း႐ိုးနဲ႔ အိမ္ၿခံ၀င္းကပ္ေနေပမယ့္ ဦးသိန္းေဆာင္မီးဖိုေနရာက နဲနဲေဝးလို႔သာေတာ္ေတာ့တယ္။ “သြား ..သြား..ဟိုအိုးထဲမွာ မ်က္ႏွာသစ္ ပလုပ္က်င္းေခ်” ငစိုးလည္း ေရအိုးဆီသြားကာ ပလုပ္က်င္း မ်က္ႏွာအျမန္သစ္ပလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿခံစည္း႐ိုးနားအေျပးသြားၿပီး ၾကက္ၿခံဘက္ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ဦးသိန္းေဆာင္က မီးဖိုေဘးမွာ ေဆးလိပ္ဖြာရင္း အရက္ေသာက္ေနတုန္း။
ငစိုးလည္း မခင္ေမေအးဆီ အျမန္ျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။ ၾကက္ခိုးဖို႔လည္း စိတ္မပါေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြလည္း ေခါင္းထဲမွာမရွိေတာ့ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ တဏွာစိတ္က ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတာ ငစိုးျပန္လွည့္လာေတာ့ မခင္ေမေအးက အိမ္ေပၚတက္ဖို႔ ေလွကားေျခရင္းေရာက္ေနၿပီ။ ငစိုးလည္း ေနာင္ကအျမန္ေျပးလိုက္သြားၿပီး ေလွကား အလယ္ေလာက္မွာလိုက္မွီေတာ့ ေနာက္ကေနဆြဲဖက္တယ္။ မခင္ေမေအး ကအေပၚေလွကားထစ္မွာေရာက္ေနၿပီး ငစိုးက ေအာက္ေလွကားထစ္မွာပဲရွိေသးေတာ့ ေပါင္တံေတြပဲဖက္ထားရၿပီး ငစိုးမ်က္ႏွာက မခင္ေမေအးဖင္အိအိႀကီးေတြနဲ႔ တည့္တည့္မွာျဖစ္ေနတယ္။ “ငစိုးရယ္… ျပန္ပါေတာ့ဟယ္. ဒီေလာက္ဆိုေၾကနပ္ေတာ့ေပါ့” “မျပန္ဘူးဗ်ာ ..အားရေအာင္မွ မနမ္းရေသးတာ ႏို႔ႀကီးေတြလဲမစို႔ရေသးဘူး ..ႏို႔ေပးစို႔ခိုင္းဦး” “ငစိုးရယ္ ..နင္နဲ႔ေတာ့ ငါေသခ်င္တာပါပဲဟယ္..” ငစိုးက ေလွကားႏွစ္ထစ္ ထပ္တက္လိုက္ၿပီး အက်ႌေပၚကေန ႏို႔ေတြကို ပြတ္ကိုင္ဆြဲႏွယ္ေနတယ္။ ျျပတ္..ျျပတ္..အု. ႏႈတ္ခမ္းေတြဆြဲစုပ္ရင္း လွ်ာကို မခင္ေမေအးပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ေတာ့ သြားေတြကို ခပ္တင္းတင္းေစ့ထားတယ္။
“သြားေတြကို ေစ့မထားနဲ႔ေလ နဲနဲဟထား” နား႐ြက္ႏွားကိုကပ္တာ ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း နား႐ြက္ဖ်ားေလးကို ခပ္ဖြဖြ တစ္ခ်က္ကိုက္လိုက္ေသးတယ္။လွ်ာကိုပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းေမႊကလိေနရင္း လက္က အက်ႌႏွိပ္သီးေတြဆြဲျဖဳတ္တာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီကိုင္ဆြဲကလိေပးေနရင္း ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဖင္တုံတုံအိအိေတြကို ဆြဲကိုင္လိုက္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္လုပ္ေနတယ္။ “လာ ငစိုး အေပၚသြားရေအာင္ နင္ငါ့ကို လုပ္ရမွေက်နပ္မယ္ဆိုလည္းျမန္ ျမန္လုပ္ၿပီးျပန္ေတာ့ ဒါမယ့္ဒီကိစၥကိုဘယ္သူ႔မွေလွ်ာက္မေျပာပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ ေပးရမယ္” “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်ပါ အမရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္က ႏႈတ္လုံပါတယ္” “ဒီတစ္ခါပဲ ရမယ္ေနာ္ ေနာက္ေန႔ေတြ ဘယ္ေတာ့မွမရဘူး” “ဟီးဟီး… ဟုတ္ကဲ့ပါ” သူတို႔အိပ္ခန္းထဲဆြဲေခၚသြားၿပီး အိပ္ယာမွာ စန္႔စန္႔ႀကီး၀င္အိပ္တယ္။ ငစိုးကေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းဆြဲမကာ ပုခုံးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာတင္ရင္း ဒစ္ဖူးနဲ႔ အဖုတ္၀မွာေတ့ကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကလိေနတယ္။ လူးလြန္႔ေနတဲ့ မခင္ေမေအးက ” လုပ္မွာဆိုလုပ္ပါေတာ့ငစိုးရယ္ ငါ့ကိုမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္မေနပါနဲ႔ ” ငစိုးလဲ ဦးသိန္းေဆာင္ေတာင္ အားရေအာင္သိပ္မလုပ္ရေသးတဲ့ မခင္ေမေအးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲကို လီးတစ္ဆုံးထိုးသြင္းကာ အားကုန္ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တယ္။
ျပတင္းေပါက္ရဲ႕မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ယမ္းခါေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ကုန္းစို႔လိုက္တယ္။ ႏို႔ႀကီးေတြကိုဆြဲကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုစုပ္နမ္းၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေနတယ္။ “ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း…ဖြတ္…ႁပြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္…စြပ္….ဖြတ္……..” “ ႁပြတ္…ဖြတ္…..စြပ္….ဖလြတ္….ဘြပ္………အင့္ အ အ ငစိုး..ငစိုး” ငစိုးဆံပင္ေတြ ေဆာင့္ဆြဲရင္း ေကာ့လန္ကာ မခင္ေမေအးၿပီးသြားပါတယ္။ ငစိုးလည္း မနားတမ္းတမ္းေဆာင့္လိုးရင္း ခဏအၾကာ အဖုတ္ႀကီးထဲကို သုတ္ေရေတြ တျပစ္ျပစ္ ပန္းထည့္လိုက္တယ္။ “ကဲ..ေက်နပ္ၿပီမလား ျပန္ေတာ့” “ကြၽန္ေတာ္မၿပီးေသးဘူး ေမာလို႔ခဏနားတာ” ငစိုးေျဗာင္ညာလိုက္တယ္။၀မွမဝေသးတာကိုး “ဟဲ့! ခုနက ၿပီးတာမဟုတ္ဘူးလား ငါ ကိုသိန္းေဆာင္ကို အဖန္ရည္ေသာက္ဖို႔ ပဲျပဳတ္သြားပို႔ရဦးမယ္ ” ငစိုး စိတ္ထဲ စိတ္ကူးတစ္မ်ိဳးရသြားတယ္ ။မခင္ေမေအး အလုပ္လုပ္ေနတုန္းေနာက္ကေနလိုးေပးေနရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ေတြးမိတယ္ “အမက လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေလ ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ကေနလိုးေပးေနမယ္” “ငါေတာ့ ေသသာေသခ်င္ေတာ့တာပါပဲဟယ္” မခင္ေမေအးကို နဲနဲကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ကေန အဖုတ္ႀကီးထဲ လီးတစ္ဆုံးထိုးထည့္လိုက္တယ္။ “ဒီတိုင္း တပ္ရက္အေနအထား နဲ႔ပဲ ေျဖးေျဖး သြားေနာ္ မျပဳတ္ေစနဲ႔” “အဲဟယ္ ! နင့္သေဘာ နင္နဲ႔က်မွ ငါလည္းဘာေတြလုပ္ေပးေနရမွန္းမသိေတာ့ဘူး” မီးဖိုေခ်ာင္က ိုမခင္ေမေအးအဖုတ္ထဲ လီးတပ္ရက္အေနအထားအတိုင္း ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔လိုက္သြားတယ္။ မီးဖိုေပၚကအိုးကေန ပန္းကန္ထဲကို ပဲျပဳတ္ ထည့္ေနတုန္း ေဆာင့္လိုးပစ္ေတာ့ “ေျဖးေျဖးလုပ္ဟဲ့ ပဲေစ့ေတြ အျပင္ဖိတ္စင္ကုန္ၿပီ” “ဟီးဟီး…ဟုတ္ အမ” ဆီ ဆား ဟင္းခ်ိဳထည့္သုပ္ေနရင္းလည္းလိုး ေရေႏြးခပ္ရင္းလည္းလိုးနဲ႔ အားလုံးျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ ငစိုးေနာက္တစ္ခ်ီၿပီးသြားျပန္တယ္။
ႏွစ္ေယာက္သားအိမ္ေအာက္ကို ဆင္းလာၿပီး ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်ီပါလို႔ေစ်းဆစ္ၿပီး ဦးသိန္းေဆာင္ကိုျမင္ေနရတဲ့ ၿခံစည္း႐ိုးနားက ၿခဳံကြယ္မွာကုန္ခိုင္းလိုက္တယ္။ မီးဖိုေဘးက ဦးသိန္းေဆာင္ကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔မ္ိန္းမ ႏို႔ႀကီးေတြဆြဲကာ လိုးေနရင္း နဲ႔ ခဏအၾကာ အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ေတြပန္းကာ ၿပီးသြားေတာ့တယ္။ မခင္ေမေအး ကဦးသိန္းေဆာင္ဆီကိုထြက္သြားေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ဆုံဖို႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ေနရာသြားရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားတယ္။ ဟိုေကာင္ေတြက တစ္ေနရာမရရင္ တစ္ေနရာမွာ ရေအာင္ခိုးမွာပဲ။ သိပ္လည္းစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့သလို ပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္လို႔ အိမ္ျပန္ၿပီးပဲအိပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ ၾကားရတဲ့သတင္းေတြက ညက ဦးသိန္းေဆာင္ၾကက္ၿခံမွာ ဘယ္သူမွၾကက္ရေအာင္ မခိုးႏိူင္ခဲ့ပါဘူးတဲ့ ရဲေအာင္က ေမသူကိုခိုးေျပးပါသတဲ့ မင္းဦးကလည္း မိန္းမခိုးတယ္လို႔ၾကားရတယ္ ထူးဆန္းတာက သူခိုးသြားတာ သူ႔ရည္းစားမဟုတ္ပဲ ရည္းစားရဲ႕အေမပါတဲ့ ပိုထူးဆန္းတာက သူ႔ရည္းစား ငုဝါကလည္း သူ႔ဦးေလးေနာက္ကိုခိုးရာလိုက္သြားပါသတဲ့ ၾကားရတာေတာ့ ဦးေလးကခိုးတာ မဟုတ္ပဲ မင္းဦးရည္းစားကသာ သူ႔ဦးေလးကိုခိုးတာဆိုပဲ။ ဒီႏွစ္တန္ေဆာင္တိုင္မွာ ၾကားရသမွ်အထူးအဆန္းေတြခ်ည္း။ ငစိုးလည္း မလုပ္သင့္ေပမယ့္ လုပ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ဆႏၵကို လုပ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ တန္ေဆာင္တိုင္ညေလးကို ေမ့ႏိူင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ ……… ၿပီးပါၿပီ။