မင္းေဆြႏြယ္က သူမထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ႀကီးၿပီး မင္းမ်ိဳးႏြယ္ဟု ေခၚေသာ သူမနဲ႔ အသက္႐ြယ္တူခန္႔ရွိသူ ညီတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ညီမျဖစ္သူ ေငြစင္ကေတာ့ အသက္ ၂၀ခန္႔သာရွိေသးၿပီး တကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကို တတ္ေရာက္သင္ၾကားေနသည္။ အိမ္ေဖာ္မ်ားမရွိပဲ လူေလးေယာက္သာေနေသာ အိမ္တြင္ လူတစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားသည္က အလြန္ သိသာ လြန္းသည္။ ရက္လည္ေန႔မို႔ အသုဘအိမ္တို႔ထုံးစံအတိုင္း ဖဲ႐ိုက္မည့္သူ မရွိေတာ့သလို ညေစာင့္မည့္သူတို႔လဲ မလာေတာ့။ ညီမျဖစ္သူ ေငြစင္ပင္ ပင္ပန္းစြာ အိပ္စက္ေနၿပီထင္။ ေ႐ႊစင္ကေတာ့ ထမင္းစားခႏ္ူမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရွ႕ခ်ၿပီး ငိုင္ေနမိသည္။ ေ႐ႊစင္ မအိပ္ေသးဘူးလား အသံေၾကာင့္ သတိဝင္ကာ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မင္းမ်ိဳးႏြယ္။ ေၾသာ္ ကိုမ်ိဳး အင္း အိပ္မရေသးလို႔……. ။ မင္းမ်ိဳးက ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ -ငါ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေပးပါလား…… မင္းမ်ိဳးက သည္အတိုင္းပင္ ။ ကိုယ့္ပါကို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ သူမ်ားကို အဲ့လို အကူအညီေတာင္းတတ္သည္။ ေ႐ႊစင္လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ ေၾကာင္အိမ္ထဲက ေကာ္ဖီထုတ္ကို ယူကာ ေဖ်ာ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္သူမလည္း သူမေကာ္ဖီကို အကုန္ေသာက္ကာ မက္းမ်ိဳးနဲ႔ စကားစျဖတ္ၿပီး အိပ္ရန္ျပင္သည္။ သို႔ေသာ္ စကားေျပာေနရင္းေခါင္းက တရိပ္ရိပ္မူးလာသည္။ ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရေသာ မင္းမ်ိဳးရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြပင္ ပ်က္သားလာလိုက္ ေဝဝါးသြားလိုက္……။ ေနာက္ေတာ့ သူမ ထိုင္ရက္ပင္ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ပ်က္သြားသည္။
ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္…… ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းက ၿငီစီစီ ျဖစ္ေနစဲ ။ ညက ဘာေတြျဖစ္သြားမွန္း ေ႐ႊစင္မသိ။ အိပ္ယာမွထၿပီး အေနအထားပ်က္ေနေသာ အက်ႌနဲ႔ထဘီကို ဆြဲဆန္႔ကာ နာရီၾကည့္ဖို႔ ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ဟင္ ေဒါက္ Lock Screenမွာတင္ထားတဲ့ ပုံေၾကာင့္ မင္သက္ကာ ဖုန္းပင္လက္ထဲက လြတ္က်သြားသည္။ ေနာက္မွ သတိျပန္ဝင္လာကာ ဖုန္းကို ဖြင့္ၿပီး galleryထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ပို လန္႔သြားသည္။ ပုံေတြ အမ်ားႀကီး….။ သူမရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ မဖြယ္မရာပုံေတြ။ စဥ္းစားရင္း ညက သူမ႐ုတ္တရက္မူးကာ ေမ့သြားသည္ကို သတိရလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဖုန္းကိုယူကာ အိမ္ေအာက္သို႔ကမန္းကတန္းဆင္းလာသည္။ မနက္ ကိုးနာရီ ထိုးၿပီမို႔ ေငြစင္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားေနေလာက္ၿပီ ။ သူမ ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ေတာ့ ေမာင္းမင္းႀကီးသား မင္းမ်ိဳးႏြယ္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနတာကိုေတြ႕သည္။ သူမကို ျမင္ေတာ့ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ထကာၾကည့္သည္။ ေ႐ႊစင္လဲ သူနဲ႔မ်က္ႏွခ်င္းဆိုင္ရပ္ကာ ဖုန္းကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။ မင္းမ်ိဳးႏြယ္က သူမကို မထီတရီၾကည့္ကာ ဘာလုပ္လို႔လဲ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားတာေလ…. ။ ဟုေျပာၿပီး သူ႔ဖုန္းကို လႈပ္ျပသည္။ သူ႔ဖုန္းထဲမွာလဲရွိတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ……။ ေ႐ႊစင္ ေဒါသက ေစာင့္ထြက္လာသည္။ ျဖန္း…… မင္းမ်ိဳးႏြယ္ မ်က္ႏွာ တစ္ဖက္လွည့္သြားသည္။နာက်သြားေသာ ပါးကို လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ျဖင့္ပြတ္ကာ ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးလိုက္သည္။
ရိပ္ကနဲ လက္ဝါးကို ျမင္လိုက္ေပမဲ့ ေ႐ႊစင္မေရွာင္လိုက္ႏိုင္……။ ေျဖာင္းကနဲအသံနဲ႔အတူ သူမ ျပစ္လဲက်သြားသည္။ သူမမထႏိုင္ခင္ မင္းမ်ိဳးက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ျပန္ဆြဲလိမ္ကာ သူအသင့္ယူထားေသာ တိပ္နဲ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို တုပ္ခ်ည္လိုက္သည္။ နင္….နင္….ငါ့ကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ ခုလႊတ္စမ္း….. ဝူး…ဝူ….ဝါး သူမေအာ္ဟစ္ေတာ့ ပါးစပ္ကို ပါတိပ္နဲ႔ကပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သူမကို ဆြဲတူကာ စတိုခန္းဘက္ကို ဆြဲေခၚသြားသည္။ မဟုတ္လဲ တ႐ြတ္တိုက္အဆြဲခံရမည္မို႔ သူမအလိုက္သင့္ေလးေလွ်ာက္သြားရင္း႐ုန္းကန္ေနသည္။ မင္းမ်ိဳးကသူမကို စတိုခန္းထဲတြန္းသြင္းလိုက္ယာ ပုံရက္သားေလးလဲက်သြားသည္။ လက္ျပန္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္မို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မထႏိုင္။ မင္းက ေသြးပူေနေတာ့ စကားေျပာလို႔ရဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္းခဏေနလိုက္ဦးၿပီးမွ ျပန္လာခဲ့မယ္ ေျပာၿပီး တံခါးပိတ္ကာ အျပင္က ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ ေ႐ႊစင္ လဲေနရာမွလူးလဲထကာ တံခါးကို ကိုယ္နဲ႔ေျပးတိုက္သည္။ ဒုန္းကနဲအသံမည္သြားေပမဲ့ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာဟိုက္ကာ တံခါးေဘးမွာ ပင္ဒူးေထာက္က်သြားသည္။ တစ္စတစ္စ ေဒါသေတြေျပသြားမွ အိမ္ရဲ႕တိတ္စိတ္မႈကို သူမသတိထားမိသည္။ မင္းမ်ိဳးလဲ အျပင္ထြက္သြားၿပီထင္သည္။ သာမာန္အခ်ိန္ဆို အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳး အတုပ္ခံထားရေတာ့ အားငယ္စိတ္ကဝင္လာသည္။ သူမ႐ုန္းကန္မိသည္။
သို႔ေသာ အထပ္ထပ္တုပ္ထားေသာ တိပ္ေတြက ခိုင္လြန္းသည္။ ေနာက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြေခြေလစလွဲခ်ကာ ငိုေကြၽးမိေတာ့သည္။ သူမအခန္းထဲ အပိတ္ခံထားရတာ အေတာ္ ၾကာၿပီ အျပင္မွာ ဘယ္ႏွနာရီေတြရွိေနမွန္းမသိ။ ဗိုက္အေတာ္စာေနၿပီ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလဲ အခ်ိန္ေတာေတာ္ၾကာေအာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္မို႔ ေညာင္းကိုက္ေနသည္။ ကြၽီကနဲ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ ေ႐ႊစင္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ မင္းမ်ိဳးကို ေတြ႕ေတာ့ အသနားခံသလိုၾကည့္မိသည္။လက္ရွိမိမိဘဝက သူလက္ခုပ္ထဲကေရမွတ္လား။ မင္းမ်ိဳးက သူမအနား ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်ကာ ဖုန္းကေလးကို လက္ညိဳးလက္မနဲ႔ ကိုင္ၿပီး သူမအနားကပ္ကာ……. ဒီထဲမွာ ဘာေတြရွိလဲ သိတယ္မွတ္လား သူမ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ငါ… အဲ့တာေတြကို အြန္းလိုင္းတင္လိုက္ရမလား….. ေ႐ႊစင္ မ်က္ရည္ တလည္လည္နဲ႔ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ သူမကို ၾကည့္ၿပီး မင္းမ်ိဳးက ခနဲ႔သလိုရယ္သည္။ ေအးအဲ့တာဆို မိုက္မိုက္မဲမဲေတြ မလုပ္နဲ႔ ၾကားလား…. သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပရသည္။ သူက ျပန္ထြက္သြားကာ ထမင္းနဲ႔ေရဘူးယူလာေပးသည္။ ေနာက္သူမလက္ေပၚက တိပ္ေတြကို ဓားနဲ႔ ျဖတ္ကာ သူမကို ထမင္းစားေစသည္။ သူကေတာ့ အခန္းတံခါးပိတ္ကာ အျပင္ျပန္ထြက္သြားငည္။ ေ႐ႊစင္ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေနရာမွထကာ ခုခံစရာ ပစၥည္းတစ္ခုတေလရွိမလား ရွည့္ၾကည့္သည္။ ဘာမွမရွိ တုတ္တိုတုတ္စေလးပင္မရွိ။ ထိုသို႔မရွိေအာင္လဲ မင္းမ်ိဳးႏြယ္က ႀကိဳ ရွင္းထားသည္။
ဘာမွမေတြ႕ေတာ့ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားသလိုခံစားရသည္။ ပိုၿပီးစိတ္အားငယ္မိသည္။ ေဒါက္….ေဒါက္….ေဒါက္ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္သူမနားစြင့္မိသည္။ အသံေတာ့မေပး။ အထဲက ဟာမ အသံၾကားလား ၾကားၾကားပါတယ္ရွင့္…….. ေအးၾကားရင္ တံခါးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နံရံဘက္လွည့္ၿပီး ဒူးေထာက္ေန ၊လက္ေတြကိုလဲ ေခါင္းေနာက္ပစ္ထား ၾကားလား ဟုတ္ကဲ့ ဟု အေၾကာင္းျပန္ၿပီး သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ရသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က အႏိုင္က်င့္သမွ် ၿငိမ္ခံေနရသည္ဟူေသာ အသိက သူမကို ဝမ္းနယ္ေစသည္။ မင္းေဆြက တံခါးမွရွိတဲ့ အေပါက္ငယ္ေလးထဲက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့အေနအထားေရာက္မွတံခါးဖြင့္ကာ အထဲဝင္သြားသည္။အထဲမွာ ေဏႊစင့္ရဲ ႏွစ္လိုဖြယ္ေနာက္ပိုင္းအလွကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ယူလာေသာ ႀကိဳးေခြကို ပစ္ခ်လိုက္ရာ ဘုတ္အယကနဲအသံေၾကာက့္ေ႐ႊစင္ကိုယ္ေလး ဆက္ကနဲတုန္သြားသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ေနာက္ယူလာတဲ့ က်ဥ္စက္ကေလးနဲ႔ လည္ဂုတ္ဝင္းဝင္းေလးကို တို႔လိုက္ရာ အေမ့ကနဲညည္းသံနဲ႔အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ကေလးလဲသြားသည္။ လူက အရမ္းေမာဟိုက္ေနၿပီး မလႈပ္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ၾကည့္ပါဦး ကူရာကယ္ရာမဲ့ေနလိုက္တာ သနားစရာေလးပါးလား…။ ဟု ခနဲ႔သလို ေျပာသည္။ ေ႐ႊစင္ကေတာ့ တဟင့္ဟင့္ ငို႐ိုက္ေနသည္။ ေနာက္သူက ေ႐ႊစင့္ကို ထိုင္ရက္သားျဖစ္ေအာင္ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ယူလာတဲ့ ႀကိဳးနဲ႔ လက္ျပန္တုပ္ေႏွာင္လိုက္သည္။ လက္ေမာင္းႏွင့္ ရင္ဘတ္တို႔ကိုပါတုပ္ေႏွာင္ထားရာ အနည္းငယ္မွ် မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္တင္းက်ပ္ေနသည္။
မင္းမ်ိဳးက ကပိုက႐ို က်ေနတဲ့ ေ႐ႊစင့္ဆံပင္ေတြကို ကပိုက႐ိုပင္ဆံထုံးေလးထုံးေပးလိုက္သည္။ သြား…နင့္အိပ္ခန္းကို…… ဟု အမိန္႔ေပးက သူမကို ေရွ႕ကသြားေစလွ်က္ သူကေနာက္မွလိုက္သည္။ ေရွ႕က အထိတ္တလန္႔နဲ႔သြားေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး မင္းမ်ိဳးၿပဳံးျဖစ္သည္။ လွလိုက္တာ…..။ နဂိုလွေနတဲ့ မိန္းကေလး ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ႀကိဳးေတြနဲ႔ တုပ္ထားေတာ့ သနားဖြယ္ရာ လွေနသည္။ အကိုျဖစ္သူရွိကတည္းက သူမကို စိတ္ဝင္စားကာ အပိုင္လိုခ်င္ခဲ့တာ အခုေတာ့ အကို လုပ္သူလည္းမရွိေတာ့ ။ မလည္မဝယ္ သင္းတို႔ညီအမကို သူအပိုင္သိမ္းေတာ့မည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူမတို႔လင္စုံမယားဖက္အိပ္ခဲ့တဲ့ ခုတင္ေျခရင္းက ေဘာင္ေပၚ ရင္ဘက္ကိုတင္ၿပီး ဖင္ကုန္းခိုင္းထားသည္။ သူမအေရွ႕က ခုတင္ေပၚမွာ ႀကိမ္လုံးတစ္ေခ်ာင္း။ မင္းမ်ိဳးက သူမထဘီကို လွန္တင္လိုက္သည္။မလုပ္ပါနဲ…… ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း ေကာင္မ က်င္စက္စာမိခ်င္လို႔လား ၿခိမ္းေျခာက္သံေျပာင့္ သူမၿငိမ္လိုက္မိသည္။ သူက သူမရဲ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြတ္လိုက္သည္။ ရွက္လိုက္တာေလ…..။ သူမ ဖုံးကြယ္အပ္ေသာအလွတရားဟာ သြယ္စင္းေသာ ေပါင္တံေတြၾကားျပဴးေနမွာေသခ်ာသည္။ သူက ႀကိမ္လုံးကို ေကာက္ကိုက္လိုက္တာ ျမင္ေတာ့ ေ႐ႊစင္ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ မိေထြး အိမ္ကထြက္လာကတည္းက သူမအ႐ိုမခံရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ခုအ႐ိုက္ခံရေတာ့မည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္က အပ်ိဳမေလးလို ခံစားရသည္။ အခုကစၿပီးနင္က ငါ့ရဲ႕ အက်ဥ္းသူျဖစ္သြားၿပီ။ နင္အတြက္စည္းကမ္းေတြေျပာျပမယ္ နင္ေသခ်ာမွတ္ထားဟု….ေျပာၿပီး တင္ပါးကို တစ္ခ်က္႐ိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ့သူက ေ႐ႊစင့္ကို ဘယ္လိုေနရမည္ ဘ္ာလို ဝတ္စားဆင္ယင္ကမယ္ကအစ တစ္ခ်က္ျခင္းေျပာသည္။ တစ္ခ်က္ေျပာၿပီးတိုင္း တစ္ခါ ႐ိုက္သည္။ တင္ပါးေတြ က်ိန္းစပ္လာသည္အထိအ႐ိုက္ခံရသည္။ သူ႔စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ေျပာၿပီးေတာ့ မွတ္မိလားလို႔ေမးသည္။ သူမက မွတ္မိေၾကာင္းေျဖရသည္။ မင္းမ်ိဳးႏြယ္က ႀကိမ္ဒဏ္အထပ္ထပ္ထိထားေသာ ေ႐ႊစင့္ရဲ႕ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးနဲ႔ပြတ္သပ္ေနသည္။ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ေနရာေတြက နာက်င္သြားသျဖင့္ တြန္႔တြန္႔သြားသည္။ ထိျမႇတဆင့္တတ္ကာ စိုစိစိျဖစ္ေနေသာ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ေနာက္စအို ဝကိုလည္း လက္ႏွင့္ကလိေသးသည္။ ေ႐ႊစင္တစ္ေယာက္ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနရွာသည္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းမ်ိဳးက ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ကာ သူ႔ရဲဖြားဖက္ေတာ္ကို သူမရဲ႕ အဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေနာက္သူမအေပၚထပ္လွ်က္ကုန္းလိုက္ၿပီး ရင္သားေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ပြတ္သပ္ေပးသည္။ေအာက္မွလည္း စိတ္တိုင္းက်လိုးေစာင့္ေနသည္။ ေ႐ႊစင္တစ္အင့္အင့္နဲ႔ ညည္းေနရသည္။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႔စႏၵျပည့္သြားသည္ထင္သည္။ သူမကို ႀကိဳးျဖည္ေပးကာထြက္သြားသည္။ သူမလည္းေမာဟိုက္ေနရာမွေရကို အႏိုင္ႏိုင္ထကာ ႐ိုးခ်ိဳးရသည္။ ၿပီးေတာ့အဝတ္အစားသစ္ေတြထုတ္ဝတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခုဏကေျပာသြားေသာ စည္းကမ္းအရ ပင္တီမဝတ္ရ။ သူမမနညခံခ်င္ေသာလည္း မလြန္ဆန္ဝံ့။ေၾကာက္မိေနသည္ေလ။
ထို႔ေၾကာင္ ရင္ဖုံးအက်ႌရယ္ ထဘီရယ္ ေအာက္ခံေဘာ္လီရယ္သာဝတ္လာသည္။ မၾကားခင္မွပက္ ညီမျဖစ္သူ ေက်ာင္းက ျပန္လာၿပီး သုံးေယာက္သားထမင္းလက္စုံစားၾကသည္။မင္းမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္းေကာင္းသည္။ ခုဏက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလို ေအးေအးေဆးေဆးပင္။ ေက်ာင္းသာတတ္ေနရသည္ စိတ္ကမပါ။ အမျဖစ္သူရဲ႕ အမ်ိဳးသားဆုံးၿပီးကတည္းက အိမ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိ ။ အရင္လို သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းမရွိသလိုခံစားရသည္။ ေက်ာင္းမတတ္ခ်င္ေတာ့သျဖင့္ အိမ္ျပန္နားရန္ ကြၽန္မပစၥည္းေတြသိမ္းလိုက္သည္။ ေငြစင္ အိမ္ျပန္ေတာ့မလို႔လား ေအးဟ ေနရင္းထိုင္ရင္းမူးလာလို႔ ကြၽန္မေျပာၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အၿမံေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ၿခံတံခါးကို ေသာ့ပိုျဖင့္ဖြင့္ကာ အိမ္ေပၚတတ္ခဲ့သည္။ၿခံထဲမွာ ကားမေတြ႕သျဖင့္ မင္းမ်ိဳးရွိမည္မထင္။မင္းမ်ိဳးအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲေႏြးကနဲ။ က်ိတ္ခ်စ္ရသူေလ အေပၚထပ္တတ္ေသာ မမအခန္းကို တခါးမေခါက္ပဲ ဖြင့္လိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကြၽန္မ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ မမကို သစ္သားကုလားထိုင္တစ္ခုနဲ႔ တြဲကာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကာ လက္တင္တန္းေပၚသို႔တင္ထားရသည္။ မင္းမ်ိဳးက သူမ ဆီးခုံေပၚက အေမႊးအျမင္ေတြကို စိမ္ေျပနေျပရိတ္ေနသည္။ ကြၽန္မေတြ႕ေတာ့ မင္းမ်ိဳးက ထိုင္ေနရာမွထလာသည္။ ကြၽန္မေက်ာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ထိုင္ေနရာမွေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္နဲ႔ေဝးရာကို ။
ကြၽန္မ ရဲစခန္းေရွ႕ေရာက္တာ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ သို႔ေသာ္ အထဲမဝင္ျဖစ္ေသး။ ရဲတိုင္မည္ဟု စဥ္းစားလိုက္တိုင္း မင္းမ်ိဳးႏြယ္နဲ႔ မမေ႐ႊစင္တို႔ပုံရိပ္ေတြ တလွည့္စီေပၚလာသည္။ မမကို ႀကိဳးေတြတုပ္ထားေပမဲ့ မ႐ုန္းကန္ေနသျဖင့္ လိုလိုလားလားခံယူေနတာ သိသာသည္။ သူမဘာလုပ္သင့္လဲ ကလင္ ကလင္  ဖုန္းသံေၾကာင့္ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမဖုန္း။ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟဲလိုဟူသည့္အသံက မင္းမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕အသံ မင္းဘယ္မွာလဲ ေငြစင္ ကြၽန္မရဲစခန္းအေရွ႕မွာ…… သူက အဟက္ကနဲရယ္က ဖုန္းခ်သြားသည္။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ကိုေလ်ာ့ကာအိမ္ျပန္လိုက္သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့သူက ကြၽန္မကို ဧည့္ခန္းမွာေစာင့္ေနသည္။ ရဲေတြ မပါဘူးလား သူက ကြၽန္မကို ခနဲ႔သလိုေမးသည္။ ကြၽန္မေခါင္းခါျပလိုက္မိသည္။ မင္းအခြင့္အေရးရတုန္းတိုင္ခဲ့သင့္တယ္။ငါမင္းကို အျပင္ေပးထြက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး အဲ့တာဆိုလည္း အိမ္ထဲမွာပဲေန႐ုံေပါ့……….။ ဘယ္လို…….. ကြၽန္မစကားေၾကာင့္သူက အံၾသသြားပုံျပသည္။ ကြၽန္မၿပဳံးလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ ကြၽန္မ ႀကိဳးစားၿပီးၿပီ မေအာင္ျမင္ဘူး….. သူက ကြၽန္မကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းတယ္ မင္းဘဝကိုလဲ ငါမင္းအမလိုပဲသိမ္းပိုက္လိုက္မယ္။ ကြၽန္မေခါက္းခါျပလိုက္သည္။ ဘာလို႔လဲ……သူကေမးသည္။ မမကိုရွင္ အဓၶမသိမ္းပိုက္ရတာေလ။ ကြၽန္မက လိုလိုလားလား အသိမ္းပိုက္ခံခဲ့တာ……. ။ ကြၽန္မက သူ႔ထက္အခြင့္အေရးပို ရသင့္တာေပါ့။
သူက အံၾသဟန္နဲ႔ မ်က္ခုံးပင့္ျပသည္။ မင္းရမွာပါ။ မင္းသာ ငါခိုင္းသမွ်လုပ္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ လိုက္ခဲ့ သူထြက္သြားရာေနာက္ကြၽန္မ ထပ္က်ပ္မကြာလိုက္သြားသည္။ ထမင္းစားခန္းမွာ ကြၽန္မကို ထမင္းတစ္ပြဲပင္ဆင္ေစသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့တာ ေ႐ႊစင္စားဖို႔ ။ ေနာက္ေန႔ဆို သူက မင္းရဲ႕ အိမ္ေမြးေၾကာင္သာသာပဲရွိမွာ။ ေၾကာင္ေတြ သူသခင္ကို ခင္တြယ္ေနေအာင္ ဘာလုပ္သင့္လဲ မင္းသိတယ္မွတ္လား။ ကြၽန္မသူ ဘာဆိုလိုလဲသိပါနယ္ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မထမင္းပန္းကန္ထဲ တေတြးအနည္းငယ္ေထြးလိုက္သည္။ သူကေက်နပ္စြာၿပဳံးသည္။ ထိုပန္းကန္ကို စတိုခန္းထဲ လက္ျပန္ႀကိဳးအထပ္ထပ္တုပ္ထားတဲ့မမေရွ႕ခ်ေပးသည္။ ကိုယ့္အတစ္ေယာက္လုံး ေခြးတစ္ေကာင္လို အစားစားေနရတာကို ကြၽန္မစိတ္ထဲေက်နပ္သလိုျဖစ္မိသည္။မင္းမ်ိဳးက ကြၽန္မလက္ကို တြဲကိုင္လိုက္ကာ ေ႐ႊစင္……မနက္ျဖန္က်ရင္ နင္ညီမနဲ႔ငါ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ နင္သေဘာတူတယ္မွတ္လား……. မမ စားေနရာမွ မ်က္လုံးဝိုင္းေလးျဖင့္ေမာ့ၾကည့္သည္။ ဘာမွေတာ့မေျပာ။ ကြၽန္မနဲ႔ ကို မ်ိဳးတစ္ဦးမ်က္ႏွာ တစ္ဦးၾကည့္ကာ ၿပဳံးျဖစ္ၾကသည္။ မွန္ထဲက ကိုယ့္ပုံကိုယ္ၾကည့္ရင္းကြၽန္မ သေဘာက်ေနမိသည္။ မမ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ဝတ္စုံက ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ တင့္တယ္ေနသည္။
မမကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတန္ဖိုးထားရေသာ ပစၥည္းကိုႏွေျမာစြာ ၾကည့္ေနသည္မို႔ အမကို အႏိုင္က်င့္ခြင့္ရေသာ ခေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ကြၽန္မေပ်ာ္မိသည္။ ကြၽီကနဲ တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ ကိုမ်ိဳးဝင္လာသည္။ မမက သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ ကိုယ္ကို မတ္မတ္ေလးရပ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကို ေနာက္ပစ္ထားလိုက္သည္။ သူကေတာ့ မမကို ဂ႐ုစိုက္ဟန္မျပပဲ ကြၽန္မလက္ကို ဆြဲကာေခၚထုတ္သြားသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တရား႐ုံးသြားကာ လက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္သြားေသာက္စားၾကသည္။ ၇ႏွနာရီခန္႔ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္။ မင္ငၤလာဦးညကို ျဖတ္သန္းရန္ ကိုမ်ိဳးႏွင့္ကြၽန္မ သာမက မမပါ အိပ္ခန္းထဲရွိေနၾကသည္။ ကဲအက်ႌေတြခြၽတ္လိုက္ၾကစမယ္ ဆိုေနာ့ မမေကာ ကြၽန္မပါ သူ႔အမိန္႔ကို နာခံၾကသည္။ ႏွစ္ဦးသားဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေတာ့ သူကမမကို ဆိုဖာခုံအရွည္တစ္ခုေပၚမွာ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးမွီထိုင္ေစသည္။ ကြၽန္မကေတာ့ မမရဲ႕ေပါင္ၾကားက လြတ္တဲ့ေနရာမွာ ထိုင္ၿပီးမမရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွီခ်လိုက္သည္။ မမက ကြၽန္မလက္ေတြကို ေဘးဘက္သို႔ ခပ္ကားကားေျမာက္ေအာင္ဆြဲယူၿပီးခ်ဳပ္ထားသည္။ ေနာက္ေျခာေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေစကာ သူမေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ဖိၿပီးခ်ဳပ္ထားျပန္သည္။
ဆိုေတာ့ကာ ကြၽန္မကို ႀကိဳးမတုပ္ထားေပမဲ့ မမရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈမွာ မလူးလြန္႔သာပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကိုမ်ိဳးဟာ ႀကိမ္လုံးေတြထားရာစင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားေနသည္။ ကြၽန္မအတြက္ မဂၤလာဦးလက္ေဆာင္က ႀကိမ္လုံးေတြလား ကို….. မဟုတ္ဘူးအဲ့ထက္ပို သေဘာက်စရာေကာင္းတဲ့ဟာ…… ေျပာေျပာဆိုဆို သူဗီဒိုထဲက ထုတ္လိုက္တဲ့အရာေၾကာင့္ကြၽန္မ အနည္းငယ္ေတာ့လန္သြားသည္။ သားေရၾကာပြတ္ႀကီးေလ ဘယ္လိုလဲ သေဘာက်တယ္မွတ္လား သူကမထီတရီေမးသည္။ ကြၽန္မလိုခ်င္တယ္………။ အေျဖစကားကို သူက ေက်နပ္စြာၿပဳံးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ႊမ္း….႐ႊမ္း…..႐ႊမ္း…. အား….အ…….အမေလး….. ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့ ႀကိမ္ခ်က္ေတြကို အတားအဆီးမဲ့ ခံယူေနရသည္။ မေတာ္တေရာ္ေနရာေတြသြားထိရင္ ခံစားမႈက ႏႈိင္းျပမရ။ မမကိုပါ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေရာထိေနသည္မို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံေတြညံေနသည္။ ႐ိုက္လို႔ဝသြားေသာကို မ်ိဳးက ကြၽန္မေပါင္ၾကားမွာေနရာယူကာ လွ်ာျဖင့္ ကြၽန္မအဖုတ္ကို ျပဳစုသည္။
ရင္ထဲတရိပ္ရိပ္နဲ႔ခံစားေနရသည္။ ကိုယ္က ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္မို႔မလြတ္မလပ္။ ထို႔ေၾကာင့္ေကာ့ပ်ံေအာင္႐ုန္းကန္ေနမိရာ ေ႐ႊစင္က မနည္းထိန္းေနရသည္။ ၿပီးလုၿပီးခင္အေနအထားမွာ ရပ္တန္႔လိုက္သည္။ကိုမ်ိဳးက သူ႔အဝတ္ေတြကို စိမ္ေျပနေျပခြၽတ္သည္။ၿပီးေတာ့ ေထာင္မတ္ေနတဲ့သူ႔လီးကို ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္မိသည္။ သူကမညႇာ ေထာင္ထေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္စေလးေတြလဲ လက္ညႇိဳးလက္မနဲ႔ ညစ္ကစာသည္။ သူစိတ္တိုင္းက်သည္အထိ ဆက္ဆံေလသည္။ ထိုေန႔ကစၿပီး ကြၽန္မတို႔ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ ကိုမ်ိဳးထံခစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္မဟာ ကိုမ်ိဳးရဲ႕ေက်းကြၽန္သာမက မမရဲ႕ သခင္မအျဖစ္ပါေနထိုင္တယ္ ။ အစက အခတ္အခဲရွိေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့လည္း မမေကာ ကြၽန္မပါေနသားက်သြားတာပဲေလ ………ၿပီးပါၿပီ။