Myanmar Business Insiders

ကိုကြီး ထမင်းစားတော့မလား ညီမ ပြင်လိုက်မယ်လေ ´´ “အေးးး နေပါဦး ရေမိုးချိုးလိုက်ပါဦးမယ်ဟာ´´ “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး .. ဒါဆို ပြင်ထားလိုက်မယ် ရေချိူးပီး စားလိုက်ပေါ့ ညီမလေးလဲ မစားရသေးဘူး အတူတူ စားရအောင်နော်´´ “အင်းးးအင်းးး´´ လှည့်ထွက်သွားတော့ ဝါဝါ ကို တချက်ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ အင်းး နောက်ပိုင်း အလှက တော့ သူ့အမ အတိုင်းပဲ တင်းရင်းနေတာများ…

” မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ” ” မောင် … မမူးသေးပါဘူး … မွန် ” တစ်ခုခုအား တွေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ” မောင် … မွန့်ကို … ကြည့် ” မျက်လွှာချထားရာမှ ဇနီးချောလေး စကားကြောင့်…

ထွန်းကျော် အိပ်ယာမှနိူးတော့ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။ သူသည် အိပ်ယာမှနိူးနိူးခြင်းရေချိုးလိုက်လျင်ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ အင်္ကျီကိုချွတ်၊ သဘက်တစ်ထည်ကို ပုခုံးပေါ် တင်၍အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် မီးဖိုဆောင်ထဲမှဖြတ်အထွက်တွင် ထွန်းကျော် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝေ့ကာကြည့်လိုက်သော်လည်းမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရ။ အေးအေးဆေးဆေးပင် ရေချိုးခန်း သို့ဝင်ကာ ရေကိုတစ်ဝကြီးချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးနောက် ထွန်းကျော် သည် သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူဒီအိမ်ကိုရောက်တိုင်းလုပ်နေကျဖြစ်သည့် ထမင်းစားခန်းဆီသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရပေမယ့် သူအတွက် စားစရာတစ်ခုခုတော့စီစဉ်ထားမြဲဖြစ်သည်။ သူ ထမင်းစားခန်းအတွင်းသို့လှမ်းအဝင်လိုက်တွင် ထမင်းစား စားပွဲဘေးတွင်ရပ်နေသော လှလှမွန်…

ရေးသူ~ဒေါင်းဖြူ ……………………………………………………………ကျွန်မခပ်သွက်သွက်ပဲခြေလှမ်းတွေကိုလှမ်းလာခဲ့သည်။ရင်ခုံစိတ်လှုပ်ရှားနေခြင်းကြောင့်အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေရင်းလျှောက်လာခဲ့မိသည်။လှေခါးထစ်တွေပေါ်တက်လိုက်တော့စီးထားတဲ့ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်နဲ့ကွန်ကရစ်ကြမ်းပြင်တို့ရဲ့ထိတွေ့မှု့ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့တဒေါက်ဒေါက်မြည်သံတွေဟာကျွန်မအတွက်တော့ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ်လို့ထင်မိပါတယ်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ကျွန်မ တီရှပ်အပေါ်ကနေထပ်ဝတ်ထားတဲ့ကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ကာချိတ်မှာလှမ်းချိတ်ထားလိုက်သည်။ပြီးနောက်ကျွန်မရုံးခန်းကြမ်းပြင်တွေကိုတံမြက်စည်းလှည်းနေလိုက်တယ်။စားပွဲပေါ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေရင်းစားပွဲပေါ်မှာပြန့်ကြဲနေတဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေကိုညီညီလေးစီကာစားပွဲပေါ်မှာသပ်သပ်ရပ်ရပ်တင်ပေးထားလိုက်တယ်။ရုံးခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတဲ့အခါကျွန်မအတွက်ပေးထားတဲ့စားပွဲရှိကုလားထိုင်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ရင်းဆလင်းဘတ်အိပ်ထဲမှမှန်လေးကိုထုတ်ကာကြည့်မိလိုက်တယ်။ကျွန်မအပျိုတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ပေမဲ့အလှအပတွေကျန်ရှိနေတုန်းပါလားလို့တွေးရင်းအားရကျေနပ်ပီတီဖြစ်မိကာမှန်လေးကိုဆလင်းဘတ်အိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ကျွန်မစားပွဲခုံပေါ်မှကွန်ပြူတာကိုဖွင့်လိုက်ပြီးကုမ္ပဏီရဲ့စာရင်းဇယားတွေကိုလေ့လာကြည့်နေလိုက်သည်။ ……………………………………………………………သူမကတော့ကျွန်တော့်မိန်းမရွှေစင်ပါ ကျွန်တော်ဒီကုမ္ပဏီမှာအလုပ်ဆက်လုပ်နိုင်ဖို့နဲ့တခြားအခြေနေတစ်ခုကြောင့်ဒီရုံးခန်းထဲမှရောက်ရှိနေရခြင်းဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကပေါ့…………………“ဒီတစ်ခါအလုပ်ကခွင့်ရခဲ့ရင်တို့ခရီးထွက်ကြမလားမိန်းမ””ကောင်းတာပေါ့…မိန်းမလဲသွားချင်နေတာယောင်္ကျားရဲ့””ဒါဆို မေမြို့ကိုသွားကြရင်မကောင်းဘူးလား””အကုန်အကျတော့မများလောက်ပါဘူးနော်””အဆင်ပြေပါတယ်ဒီအတွက်အလုပ်ကိုပိုကြိုးစားမှာပေါ့မိန်းမရာ’”တီ တီ တီ”လင်မယားနှစ်ယောက်ညစာစားရင်းစကားပြောနေစဉ် အိမ်အလည်ခန်းရှိတယ်လီဖုန်းမှအသံမြည်လာရာရွှေစင်တစ်ယောက်ယောင်္ကျားထမင်းစားမပျက်စေရန်တယ်လီဖုန်းကိုအပြေးလေးသွား၍ကိုင်လိုက်သည်။”ဟလို…………………ကိုရန်နိင်ထမင်းစားနေတယ်…ဟုတ်ကဲ့သူ့ကိုဖုန်းပေးလိုက်ပါ့မယ်””မိန်းမဘယ်သူဆက်တာလဲ” ”ယောင်္ကျားရဲ့အမေဆက်တာ””ဟုတ်ကဲ့ အမေဘာကိစ္စရှိလို့လဲ……………ဘာ…ဘယ်လိုညီလေးအမှု့ဖြစ်ပြီးအဖမ်းခံရလို့ငွေလိုတယ် ဟလား.ကျွန်တော်အတတ်နိုင်ဆုံးရှာကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်အမေ”ကျွန်တော်ပြောရင်းဖုန်းချလိုက်သည်။ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာညီဖြစ်သူရဲ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အခြေအနေတွေကြောင့်ရှုပ်ထွေးပူလောင်ကာသောကတွေဝင်ရောက်လို့လာပါတော့သည်။”ငါညီလေးအတွက်လိုအပ်နေတဲ့ငွေကိုရှာတောင်ရှာပေးနိုင်ပါ့မလားလို့သံသယဖြစ်မိတယ်မိန်းမရယ်””ရှိတာမှညီအကိုနှစ်ယောက်ထဲ အကိုအကြီးဖြစ်ပြီးတာဝန်မကြေမှာလဲစိုးတယ်” ”သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ့ယောင်္ကျားရယ်………ယောင်္ကျားရဲ့ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ကိုမိန်းမပါလိုက်တွေ့မယ် အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီးငွေချေးကြည့်မယ်လေ……သိန်း၁၀၀လောက်ကသူ့အတွက်သိပ်တော့မများပါဘူး” ကျွန်တော်လဲမိန်းမဖြစ်သူရွှေစင်ရဲ့စကားကြောင့်အနည်းငယ်မျှော်လင့်ချက်ရှိလာပြီးနောက်နေ့မနက်အလုပ်သွားသောအချိန် မိန်းမကိုပါကုမ္ပဏီကိုခေါ်သွားပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီ အကူအညီတောင်းရန်ဆုံးဖြတ်ရင်းအိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြပါတော့သည်။ မနက်ရောက်တော့လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီသွားတွေ့ကြသည်။သူဌေးရဲ့ရုံးခန်းကိုရောက်တော့ရုံးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သောအခါအထဲမှသူဌေးက”ဘယ်သူလဲဝင်ခဲ့လေ”ဟုပြောတာနှင့်ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။အထဲသို့ရောက်တော့” ဟ…ရန်နိုင်ပါလားဘာကိစ္စရှိလို့လဲကွ သူကရောဘယ်သူလဲ” ဟုသူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်မှမေးလိုက်သောကြောင့်”ဒါကျွန်တော့်ရဲ့မိန်းမရွှေစင်ပါသူဌေးကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက် သူဌေးဆီမှာအကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ” ”အော် အေး အေး ထိုင်ကြဦးလေ”” ဟုတ်”ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲရှိဆက်တီပေါ်မှာထိုင်လိုက်ပြီး သူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်ကို ကျွန်တော်တို့၏အခက်အခဲများအားပြောပြလိုက်တော့သည်။သူဌေးကကျွန်တော့်မိန်းမ၏ခန္တာကိုယ်အားခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး”…

သူရတစ်ယောက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်းကမှဗိုက်ထဲကဆာလာသလိုလိုဖြစ်လာသည်။ ပြန်တွေးကြည့်မိတော့ နေ့လည်စာစားပြီးကတည်းကအခုထိဘာမှမစားရသေး။ သူရ မမရွှေစင်ကိုအားနာတာနဲ့ အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး ကြောင်အိမ်ကိုဖွင့်ကြည့်တော့ ဘာမှမရှိ။ မီးဖိုဘေးနားကအိုးတွေကိုလှန်ကြည့်တော့ ထမင်းအိုးတစ်လုံးချက်ထားတာပဲတွေ့သည်။ ဒေါ်လေးမြနှင်းဆီသတိတရနဲ့ ထမင်းအိုးတစ်လုံးတည်သွားပေးတာကိုပဲကျေးဇူးတင်ရမည်ဖြစ်သည်။ သူရ ရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်ကြည့်တော့ ကြက်ဥတွေတွေ့သည်။ အသားခန်းထဲမှာ အေးခဲထားတဲ့ ဝက်သားတုံးကြီးတစ်တုံးတွေ့သည်။ အောက်ဆုံးထပ်က အသီးအရွက်အကန့်ထဲမှာတော့ ကန်စွန်းရွက်၊ ငရုတ်သီးနဲ့ အခြားတိုလီမုတ်စလေးတွေတွေ့သည်။ အင်း…။ ရှိတာနဲ့ပဲ စားလို့ကောင်းအောင်လုပ်ရမှာပဲ။ သူရ အေးခဲနေတဲ့ ဝက်သားတုံးကြီးကိုဇလုံထဲထည့်၊…

ချို မြင်လိုက်ရသော မြင်းကွင်းကြောင့်ငထက်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားသည်မိမိ ပြန်ပေးသော ဘောင်းဘီ ကို တန်ဖိုးမထားတစ်ကယ်ဆိုလျှင် အဲ့ဘောင်းဘီ ပြပြီး မိမိကိုအကျပ်ကိုင် လိုးလို့ ရသည် မဟုတ်လားအဲ့လိုဖြစ်အောင်ကို ဒီက တမင်ပေးထားတာ ဒင်းက နားမလယ်တာပဲလားနားမလယ်လဲမမခိုင်ကရော ဘာလို့ဒါ မျိုးတွေအိုကြာ တွေ့ကြပီ ပေါ့ မနက်ဖြန် လင်ကလဲ ခရီးထွက်မည် အမကလဲ ကျူရှင်ဆိုတော့ချိ မမခိုင် ပြန်အထွက် ဆောင့်ပြီး ရေဆေးကာဘောင်းဘီ ကို…