” ဟေ့ကောင်..မင်းဒီတစ်ပါတ်လုံးလုံး အပြင်လုံးဝမထွက်ရဘူး..ကြားလား.မင်း အပြစ်မင်းသိ.မမြထွေး ကြည့်ထိန်းထား. မော်မော်တို့ကလည်း .နင်တို့တူ..နင်တို့ မောင်ကိုကြည့်ထိန်းထား..အပြင်မှာငါနဲ့ တွေ့ရင် သေပြီသာမှတ်တော့ ” အဆူခံရတာ နည်းတောင်မှနည်းနေ မလားမသိဘူး..မနေ့ မနက်ကတည်းက ကျောင်းကိုထွက်သွားလိုက်တာ.ဒီနေ့ည နေမှပြန်ရောက်တယ်ဆိုတော့ ဒေါမပွတဲ့ မိဘရယ်လို့ ဘယ်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ။မင်းမင်းရဲ့ အဖေကဒေါသကြီးတယ်။ကျောင်းမှာစာ အသင်အပြ သိမ်မွေ့လိမ်မာကျွမ်းကျင်သ လောက် အိမ်မှာတော့ပောက်ကွဲလွယ်ပြီး တော်တော်လေးတင်းကျပ်တယ်။အရက် လည်းသောက်တယ်..ဘဝမှာမကျေနပ်ခဲ့ အားမရခဲ့သမျှလူမှုရေးပိုင်း လုပ်ငန်းပိုင်း တွေအားလုံး အိမ်ရောက်တော့ အရက်နဲ့…
စိမ့်
လန်းတယ်နော် အကိုကြီး… ကျော်မျိုးဟန်စကားကြောင့် သိန်းဇော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ နုနုငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် အသက်က ၂၀ ကျော်ပုံမရ။အသားလေးတွေက ရွှေရောင်ဝင်းနေသည်။ဝတ်ထားသောထဘီစကပ်က သူမ၏ကိုယ်အားတင်းကြပ်စွာ စည်းနှောင်ထားသဖြင့် ဖွံ့ထွားသော တင်သားအစုံက အလုံးလိုက်ကားအယ်ပေါ်လွင်နေသည်။အောက်ပိုင်းနှင့် ညီမျှသော ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်းဖွံ့ထွားမှုမှာ အောက်ပိုင်းနှင့်ညီမျှရုံမျှမက လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြောင့် အိ၍တင်းနေသောအသားဝင်းဝင်းလေးများကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ်လှမ်းမြင်လိုက်ရသေးသည်။ တမင်ဖြောင့်ထားပုံရသော အချောင်းလိုက်ကျနေသည့် ဆံပင်လေးတွေကကျောဖက်လက်ပြင်တဝိုက်တွင် ဝဲနေသည်။ ပေါ်လွင်သော နှာတံလေး၏ထိပ်က ခပ်ချွန်ချွန်လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးများက မျက်ဆံကြီးကြီးဖြင့် ကော့ညွတ်ထူထဲသော…
ရွှေရည်ဝင်းထိန်
ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘ၀ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အမေ့ဖက်က ဆွေမျိ ုးတယောက်ရဲ့အိမ်မှာ စရောက်ရောက်ချင်း ခဏနေသည် ။ ချက်ချင်း အလုပ် မရလို့ အလုပ်ရှာနေတာနဲ့ တပတ်မက…
တိတ်တခိုးဒဏ်ရာ
🏵️ အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်ကို မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပါ။ 🏵️ နားလည်ခြင်းဟာညနေခင်းမိုးစက်တွေလိုတချိန်မှာကော်ဖီသောက် ဆင်းလိမ့်မယ်…။ ……………………….. ” ရိပ် ” ” ဟင် … ကိုကို ” ” ကိုမိုးစက် ” လူအုပ်ကြားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာသောအသံကြောင့် မေလရိပ်နှင့် သုတ ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ” ပျော်ရွှင်ပါစေ … ရိပ်…
ခိုင် လေး ရဲ့ အ တွေ့ အ ကြုံ များ
ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ မှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အတွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။ သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့ ဖယ်ရီစောင့်နေတုန်းဖုံးမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ပတ်စ်ဝပ် ကို ခိုင်လေးအား ပြောပြချင်းဖြစ်လေသည်။…
ဝါဝါမွန်
အိပ်ခန်းထဲ မှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် ဆာင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကို တင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။…
သပ်သပ်ရပ်ရပ်
ကျွန်မနာမည် က အေးမို့မို့။ ကျွန်မဟာ ဧရာဝတီတိုင်း ပုသိမ်ခရိုင်က ကျေးရွာလေးတစ်ခုမှာ နေထိုင်ပါတယ်။ အဖေအမေတို့က ဆန်စက်ထောင်ထားတဲ့သူတွေပါ။ ကျွန်မတို့ ဧရာဝတီတိုင်းဟာ တိုင်းပြည်ရဲ့ထမင်းအိုးဟင်းအိုးလို့တော့ လူတွေပြောတာ ကြားဖူးပါတယ်။ နေထိုင်သူအများစုက လယ်ယာစိုက်ပျိုးတယ်။ ငါးဖမ်းထွက်ကြတယ်။ ကန်တွေ အင်းတွေနဲ့ တစ်ခြားကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးတွေ လုပ်ကိုင်စားသောက်ကြတာပါ။ မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးမှာ ကိုယ်ပိုင်ရဟတ်ယာဉ် စစီးတာလည်း ကျွန်မတို့ ပုသိမ်ခရိုင်က သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ပါပဲ။ အဖိုးရှိစဉ်အခါတုန်းက ပြောပြတော့ ကြားဖူးတာပါ။ တကယ်…
ထွေးအိ
အဲဒီနေ့ က မှတ်မှတ်ရရ ထွေးအိ ၁၈ နှစ် တင်းတင်းပြည့်တဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဝါခေါင်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့ကပေါ့..။ မွေးနေ့ရောက်တိုင်း ထွေးအိ အမြဲ လုပ်နေကျ အလုပ်တစ်ခု ရှိသည်..။ ညနေစောင်းတွင် ရွာဦးစေတီသို့ သွား၍ ပန်းနှင့် ဆီမီး ကပ်လှူသည့် အလေ့အထလေးပင် ဖြစ်သည်..။ ရွာဦးစေတီက ရွာနှင့် တဆက်တစပ်တည်း ရှိသည်မဟုတ်ပါ..။ ရွာတန်းရဲ့ ထိပ်တွင် ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းဝန်းကြီးရှိသည်..။…
တိုင်း တ ပါး သူ
မစ်စစ်တာဖိုရာ နဲ့ ကျနော့် အဖဲယားက တော်တော်နဲ့ မပြတ်ဘူးဗျ၊ အခုထိလည်း မပြတ်သေးပါဘူး၊ ဆုံလို့ ကြုံကြရင် ဖြစ်သွားတာပါပဲ၊ ကျနော်ကလည်း တော်တော်ကဲ သလို သူကလည်း ကျနော့်ထက်တောင် ပိုမလားမသိဘူး၊ အဟီး၊ တနေ့ နေ့ခင်းဖက် သူ့ခလေးတွေကျောင်းသွား၊ သူလည်း ညဘက် ဂျူတီ ကျထားလို့ နေ့ခင်းဘက် အိမ်မှာရှိနေ တုန်း၊ ကျနော်နဲ့ ချိန်းဖြစ်တယ်၊ ချိန်းတယ်ဆိုတာကဗျာ မြန်ပါတယ်၊…
ခံနိုင်လွန်းတဲ့ ဘွားဘွား
အန်တီကြီး နာမည်က ဒေါ်မေမေသန်း ကျနော်တို့အဆောင်ကျောင်းသားတွေခေါ်သည်က “အန်တီကြီး” အသက်က၅၀ အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေး ယောက်ျားက လွန်ခဲ့တဲ့ ၁နှစ်ကျော်လောက်ကမှ ဆုံးသွားတာဆိုတော့ မုဆိုးမလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီး။ အန်တီကြီးမှာ သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး မကွေးမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားသည်။တနှစ်တခါတော့ အလည်လာတာတွေ့ဖူးသည်။ အန်တီကြီးရဲ့ အခုလက်ရှိရုပ်ရည်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကိုကြည့်ရင် ငယ်ငယ်ကတော်တော်လှခဲ့မယ့်ပုံကတော့ ဧကန်မုချ ဆံပင်ကကျောလည်လောက် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနှင့် နှာတံစင်းစင်းလေး နှုတ်ခမ်းလေးများဆို ပန်းရောင်သမ်းချင်နေတုန်း မျက်မှန်တပ်ထားရတော့ တော်တော် ကလပ်ဆစ်…