Month: October 2024

ဆန ္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ်က မောင်မောင့်အ နမ်း ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီး ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့တဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲသွားဖို့ကတော့ အချိန်သိပ်မယူလိုက်ရပါဘူး။ ခဏနေတော့ သူတို့အဝတ်အစားတွေက မောင်မောင့်အိပ်ယာဘေးမှာ ပြန့်ကျဲလို့နေပြီ။…

“ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…”လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက်များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစောလေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောက်ကျမှ ရောက်သွားရင်…အို ခုမှပဲ သတိရ တယ်။…

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက်သူနာပြုသင်တန်း ဆင်းပြီးတောရွာလေးတစ်ရွာမှတာဝန်ကျတယ်။အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင်ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆိုမြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူးဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။မိဘကပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ”“ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ဝန်ထမ်းအသစ်တွေချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေကကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်”“ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်၊အခုတော့ဆေးပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာကသင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာနေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”“ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကိုအားကိုးရမှာပဲ”“ရပါတယ်ဆရာကြီး၊ကျနော်တို့ရွာရဲ့ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့အခြေအနေတွေတိုးတက်လာပေါင်ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့်ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက်ဆရာကြီးတို့ကိုအထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်” “ကဲဒီလိုဆိုကျနော်ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ကျနော့်ဝန်ထမ်းကိုစိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်”မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီးပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့ “ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့”“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”“ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာနေရာချပေးပါ့မယ်။ဒေါ်ထားတို့အိမ်ကကျယ်လဲကျယ်တယ်ရေတွင်းနှင့်လည်းနီးတယ်။”“ဟုတ်ကဲ့ဦးသင့်တော်အောင်စီစဉ်ပေးပါ”“ဒေါ်ထားရေ ကျနော်ခင်များကိုတာဝန်ပေးလိုက်ပြီ”“အမလေးကိုရင်ရယ် ကျမကဒီလိုသမီးချောချောလေးအိမ်လာနေတာကိုပဲအရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ”“လာသမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကိုလာလိုက်ခဲ့”“မင်းမင်းအောင်ရေနင် ငါ့သမီးလေးအထုတ်တွေသယ်ခဲ့တော့”ခင်ခင်လေး ကကိုကိုမင်းမင်းအောင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။တောသားဆိုပေမယ့်အသားကမမဲဘူး ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနှင့်ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုး၊လို့တွေးနေတုန်း “သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင်မင်းမင်းကိုခိုင်း အဲဒါ အဒေါ့်တူပဲ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့တယ် အိမ်ခြံဝင်းမှာရေတွင်းလေးနှင့်အိမ်ရှေ့မှာလမ်းဘေးမှာလယ်ကွင်းတွေသန့်ရှင်းတဲ့လေကိုရူလို့ရတာပဲဆိုပြီခင်ခင်လေးသဘောကျသွားတယ် “လာသမီးလေးသမီးလေးနေမယ့်အခန်းပြမယ်”“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”“မင်းမင်းရေ…

ဝေ ဖင်မခံရဲသေးဘူး…စောက်ပတ်ပဲလိုး”စောက်ပတ်ပဲလိုးမှာပါ…ဝေ့စောက်ပတ်ကို လိုးလို့မဝ,သေးပါဘူး၊ စောက်ပတ်လိုးလို့ဝ,မှ ဖင်လိုးမှာ..”” ဝေ ပေးတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်..ဝေအပေးကောင်းရဲ့လား…”” ကိုယ်ကတော့..ရှယ်ပဲ…သူမျ ားက ဘယ်လိုပြောကြမယ်တော့ မသိဘူး “” ဟွန်း…ဟုတ်တယ် …လိုက်ခံပြီးမေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်…သေချင်းဆိုး… ဖင်တောင် မကုန်းပေးချင်တော့ဘူး…..”” ဒုန်း…ဂွမ်း…ဂျမ်းး “” အဲ….သီတာပြန်ရောက်နေပြီ..ဝေအပြင်မထွက်ခဲ့နဲ့…”ပုဆိုးကိုအမြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်ခဲ့သောကိုကျေ ာ့် ကိုကြည့်ပြီးသီတာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။တကယ်တော့ချေ ာင်း‌ကြည့်ရင်းမုန့်ဟင်းခါးအိုးကိုတိုက်မိခဲ့ခြင်းပါ။ပြန်ရောက်ပြီးချေ ာင်းကြည့်နေတာကြာပြီဖြစ်သည်။ဒေါ့ဂီ ဆိုလို့. ရှင်းရှင်းမြင်ရရန်နေရာရွှေ့စဉ်တိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။အဖေ့ကို တောင်းပန်တော့ အဖေကအခန်းထဲပြန်ပြေးဝင်သွားသည်..။ မဝေက ကုတင်အောက်မှာအဝတ်ဝတ်တော့မည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကအင်္ကျီကိုကောက်ယူတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကစောက်ဖုတ်ကြီးပြူ…

ပန်းဆိုးတန်းကားဂိတ်က ထုံးစံအတိုင်း စည်ကားနေ၏။ ညနေ ရုံးတွေဆင်းချိန်ဆို ကားဂိတ်မှာ တန်းစီနေကြတဲ့ လူတွေက အလှူပေးနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ရှေ့က တန်းစီစောင့်နေကြတဲ့ ကလေးတွေလို ကျိတ်ခဲနေကြသည်..။ ဆရာမခင်မာဆွေ တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားရသည်..။ အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ပေမယ့် အသက်က (၃၉) နှစ်သာ ရှိသေးသည်..။ အရပ် အနည်းငယ် ပုကာ ခါးနည်းနည်းတုတ်စ ပြုလာပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ လှပနေသေးသူပင်..။…

(အောက်ဖော်ပြပါဇာတ်လမ်းသည်ရသစာပေသာဖြစ်ပီးအတုမယူပညာသာယူရန်မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။)ကျွန်နော် နယ်မြို့လေး တစ်မြို့ မှာ တာဝန်ကျစပေါ့ ။ ထုံးစံ အတိုင်း ကျွန်နော်က တစ်ယောက်တည်းသမား မို့ ရုံးအိပ်ရုံးစားပဲနေတယ် ။ ရုံးမှာ ကျွန်နော် နဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်း သီဟ ဆိုတာရှိတယ် ။ သူက တော့ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက် ။ သူ့ မိန်းမနာမည်က စုမွန် ။ သူတို့ လက်ထပ်ဖြစ်တာ တစ်နှစ်နီးပါးရှိရော့မယ်…

လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့် ဖြစ်နေသလိုလို အင်ဒိုမတစ်ယောက်နှင့်ပဲ ညားသလိုလိုသတင်းကြားရသည်။ နောက်ပိုင်း ခြောက်လလောက်အထိ သူငွေပို့တာမျိုးလည်း မရှိတော့ချေ။သူ့ဖက်က မမှန်မကန်ဖြစ်လာရာက သူတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ လင်မယားချင်း အကြီးအကျယ် စကားများကြရင်း အေးမြတ်သူလည်း သူ့ကိုကွာရှင်းခွင့်တောင်း၍ အိမ်ကနေ အပြတ်ပင်…

ကျွန်တော် နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ အလုပ်အကိုင်ကလည်း မရှိသေး ဟိုယောင် ယောင် ဒီယောင်ယောင် ၊ အိပ်လိုက်စားလိုက် ၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လိုက်နဲ့ လူပျင်းတို့ထုံးနှလုံးမူကာ မိဘပိုက် ဆံကိုထိုင်ဖြုန်းနေတုန်း တစ်နေ့ခေါင်းရင်းအိမ်က အန်တီချိုရီက လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး ‘သားရေ မင်းလည်းအလုပ်မရသေးခင် အန်တီတစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းချင်လို့’ ‘ပြောပါ အန်တီ ကူညီနိုင်တာဆို ကူညီပါ့မယ်။’‘ဒီလိုကွယ့် မင်းညီမကဒီနှစ် ဆယ်တန်းတက်ရမှာ မင်းအပန်းမကြီးဖူးဆိုရင် စာလေးပြပေးပါလားလို့’ ‘ရပါတယ် အပန်းမကြီးပါဘူး…

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။ ရွှေဝင်းမှာ အသက် ၁၅ နှစ်ကျော် လူပျိုပေါက်ကလေးဖြစ်၏။ ကျေးလက် သဘာဝအတိုင်း နေ့ပိုင်းတွင် မိဘများနှင့် တောင်သူအလုပ်လုပ်ကိုင်ပြီး ညပိုင်းတွင် ဦးထွန်းမောင်ထံမှာ…

နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။ အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် ။ အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ။ ကိုကို မောင်မောင်များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်၀င်တစားရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား။ အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့…