Month: April 2022

နှင်းထည်ဝါ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တစ်အုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် “ ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲမလား “ ” အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀ နှစ်မြှောက်…

မောင်တုတ်အသက်(၂၀)ကျော်အရွယ်တုန်းကပေါ့။ကျောင်းကကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တယ်။ဒါလဲသိပ်အဆန်းကြီးတော့မဟုတ်လှပါဘူး။လူငယ်သဘာဝချစ်ကြ၊ကြိုက်ကြ၊ဟော်တယ်ခေါ်ဆွဲလိုက်ကြဆိုတော့မထူးတော့မထူးဆန်းပါဘူး။အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ကြိုက်ပြီး(၃)လလောက်နေတော့သူမအိမ်ကိုမောင်တုတ်ဝင်ခွင့် ထွက်ခွင့်လက်မှတ်ရသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီကောင်မလေးနာမည်ထက်ထက်လို့ပဲမှတ်လိုက်ပါတော့။ထက်ထက်တို့အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရပြီဆိုတာနဲ့မောင်တုတ်တစ်ယောက်ချောင်းပေါက်မတက်သွားတော့တာပေါ့။မနက်ပိုင်းဆို ကျောင်းသွားဖို့ဝင်ခေါ်တယ်။ညနေဆိုပြန်ပို့တယ်။ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆိုကျူရှင်အကြောင်းပြပြီးဟော်တယ်ဒိုး တယ်ပေါ့။မောင်တုတ်မိဘတွေကလဲ သူတို့သားလေးသွားလာရေးအဆင်ပြေအောင်ဆိုပြီးတော့ကားအစုတ်တစ် စီးဝယ်ပေးထားတော့ မြင်းကိုအတောင်ပံတပ်ထားသလိုစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မြန်မြန်ဆန်ဆန်သွားဖြစ်တယ်ပေါ့။ ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ပေးပါ့မယ်။ထက်ထက်အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရတာနဲ့မနက်တိုင်းကျောင်းသွားဖို့ကြိုပေးရတာ ပေါ့။အဲ့ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ထက်ထက်တစ်ယောက်အိပ်ယာထနောက်ကျနေတဲ့နေ့ဆိုရင်မောင်တုတ်တစ်ယောက် အိမ်ထဲမှာထိုင်စောင့်ပေရော့ပဲ။ယောက္ခမကြီးကတော့စကားကိုတစ်ခွန်းစနှစ်ခွန်းစလာပြော၊ပြီးတော့ကော်ဖီဖျော် ပေး၊ပြီးသူမလဲရေမိုးချိုးဖို့ပြင်ရတာပဲဗျ။ဘာလို့လဲဆိုတော့ မောင်တုတ်ယောက္ခမကြီးဟာ နာမည်ကြီးမြို့လယ်က ဟော်တယ်တစ်ခုမှာရာထူးအကြီးကြီးမန်နေဂျာမကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ပေါ့ဗျာ။ထက်ထက်တို့ကအဖေဆုံးသွားပြီဆိုတော့ အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုပေါ့။ (အင်းလေ..တစ်ခုစီပဲပါမှာပေါ့။အပိုတော့ဘယ်ပါမလဲဗျ…နော့)။ ပြန်ဆက်မယ်ဗျာ….း) ထက်ထက်တစ်ခါတစ်လေ အရမ်းကြာနေတဲ့နေ့မျိုးဆိုရင်တော့သူ့အမေကပဲအရင်အလုပ် ကိုထွက်သွားတာဗျ။ကျနော်နဲ့ထက်ထက်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာပေါ့။ ဒီလိုနေ့မျိုးဆိုရင်တော့ မောင်တုတ်တစ် ယောက်ကျောင်းမှန်မှန်တက်စာမခက် ခက်ချင်လဲခက်ဒို့မတက်ဆိုပြီးတော့ကျောင်းမတက်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ယောက္ခမအ လုပ်ကိုထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အိမ်တံခါးတွေပိတ်လိုက်နော်..သားဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့ စစ်တပ်ကစစ်သားတွေ အော်သလိုမျိုး ဟုတ်…

ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်ကလေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေး ဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏။ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူးထူးကဲကဲ လှပသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သော မျက်ခုံးများနှင့် ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသော ရုပ်ရည်ရှိသူကလေး ဖြစ်လေသည်။ ထိုမျက်လုံးပြူးကလေးများက ညို့ယူနိုင်သော အရည်လဲ့လဲ့ မျက်လုံးများ ဖြစ်သည့်အပြင်…

ဖောင်း…..ဖောင်း…..ရှီး…..ဖောင်း သီးတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တရက်နေ့ညလေးကမိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ကြည်လင်တောက်ပနေတယ်လေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ဗျောက်ဖောက်သံကရပ်ကွက်တစ်ခုလုံးဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေတယ်။ “ဖေဖေနားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူးသမီးရယ် ဖေဖေတို့ငယ်ငယ်ကလဲဒီလိုပဲကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေအိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်းဘေးက စတီခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ချွေးမလေးကို ဦးထွန်းလှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိတယ်။ “အဖေ့သားနဲ့မြေးကတော့ရေကျော်ပွဲဈေးသွားကြပြီ” “သမီးရောလိုက်မသွားဘူးလား” “မလိုက်ချင်ပါဘူးအဖေရယ်လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့နောက်ဖေးဖက်ထွက်သွားတဲ့ချွေးမလေးကိုဦးထွန်းငေးနေမိတယ် မိန်းမဆုံးပြီးထဲကရွာကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေနေရာကနေသားနဲ့ချွေးမလေးကရန်ကုန်ကိုဘုရားဖူးခေါ်လို့ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော်အသက်ကအခုတန်ဆောင်မုန်းဆို ၄၈ ပြည့်ပြီပေါ့။ ရွာမှာတော့မိန်းမနဲ့ကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်ရင်းဘဝကိုရပ်တည်ခဲ့ကြတာ။ သားဖိုးလုံးကလဲအားကိုးရပါတယ် မိန်းမဆုံးတော့ဘာမှမလုပ်တော့နဲ့ ဆိုပြီးသူပဲထောက်ပံ့ထားတာလေ။ ဒီကောင့်ကိုရန်ကုန်မှာကျောင်းထားဖို့ရွာမှာလင်မယားနှစ်ယောက်ခြို့ခြံချွေတာပြီးတော့နေခဲ့ရတာ။ ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်ရင်းနဲ့ အလုပ်ရှင်ရဲ့သမီးနဲ့ညားတော့တာပါပဲဗျာခုတော့ဒီကောင်သိတတ်လို့သာပေါ့။အိုဇာတာကောင်းတယ်ပဲပြောရမယ်ထင်တယ်။ ခုတော့ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲဘုရားသွားကျောင်းတက်ပေါ့။ခုလဲအဖေရန်ကုန်လာနေဆိုတာနဲ့တစ်လနှစ်လရောက်လာခဲ့တာ တောသားဆိုတော့လဲကိုယ့်ရွာပဲကိုယ်ပျော်တယ်လေ။ခင်ရာဆွေမျိုးမြိန်ရာဟင်းကောင်းဆိုသလိုပေါ့ရွာမှာကကိုယ့်ဆွေကိုယ့်မျိုးလိုဖြစ်နေကြပြီဆိုတော့ ဒီကောင်တွေရန်ကုန်တော့တယ်မကြိုက်လှပါဘူးဗျာ ၂၅ပေ…

ကျွန်တော့်နာမည်က ဦးအောင်ကျော်မိုး။ သာကေတထဲမှာ ကျော်မိုးအိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး သိကြတယ်ဗျာ။ အသက်ကတာ့ ၃၃ နှစ်။ ဆယ်တန်းကျပြီးကတည်းက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ မိဘက ချေးငှါးပေးတဲ့ အရင်းအနှီးလေးနဲ့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လျှပ်စစ်ပစ္စည်ဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း နေလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်အသက် ၂၅ ရောက်တော့ ဆိုင်က အတော့်ကို အောင်မြင်နေပြီ။ အာ့နဲ့ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းက ရှေ့တက်လို့ ရေပိုက်တွေဘာတွေ ဆက်ပြီးတင်ဖို့ကြိုးစားရင်း ဆိုင်က ကြီးလာလိုက်တာ လေးနှစ်လောက်ကြာတော့ တစ်မြို့လုံးက…

ကျော်ဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ကျော်ဝင်းအသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က အသာအယာဆင်းလိုက်သည်။ သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် သူ့အဒေါ် မတင်သောင်းတို့…အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ ခွန်နှစ်ပေလောက် ကျော်ကျော်မျှသာရှိသဖြင့်…

“လာပြီ….လာပြီ…ပြေး…ပြေး…” ပလက်ဖေါင်း ဈေးတန်းကလေး တစ်ခုလုံး အမှိုက်ပုံ လေး လေဝှေ့ခံလိုက်ရသည့်အလား ဖယိုဖရဲ ပြေးလွှားကြသည်။ အလကားနေရင်းလည်း လာပြီ.. လာပြီ… ပြေး… ပြေး…. အော်တတ်သော နာရီအဟောင်း ရောင်းဝယ်သည့် အာရောဂျံဆီသို့ မျက်လုံးက ရောက်ဖြစ်၏။ “အာရာဖတ်… ဘာငေးနေတာလဲ… တကယ်လာတာ..” ဈေးဘန်းခြင်း ကပ်ရက်မှ.. လက်သုတ်ပုဝါ ၊ လက်ကိုင်ပုဝါ ၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အထုပ်ကြီး မနိုင်မနင်း…

ဒေါ်တင်မမက သံပန်းတံခါးကို လူပ်ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ‘စုစုရေ…စုစု’ ‘ရှင်၊ လာပါပြီအန်တီမမ’ ပြောသံနှင့်အတူ အသက်၁၃နှစ်ခန့် မိန်းခလေးတဦးအိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်။ ‘ဘာလုပ်နေလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက်နေတာပါ အန်တီမမ’ မိန်းကလေးက ရိုသေစွာပြန်ဖြေရင်း တံခါးသော့ကိုဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်တင်မမက လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆွဲလျှက်သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေရာ စုစုလည်းတံခါးကိုပိတ်၍ သော့ခတ်ကာ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဝင်သွားလေသည်။ထိုအခိုက်.. ‘ကလင်..ကလင်..ကလင်’ တယ်လီဖုန်းမြည်သံကြောင့် အခန်းထဲမှ ဒေါက်တာတင်မမပြေးထွက်လာပြီး ဖုံးကိုကောက်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ‘ဟဲလို…

“မောင်တော်တော့ကွာ။နို့ချည်းပဲဖိစို့မနေနဲ့” ခင်မကပြောရင်းကုတင်ဘေးရှိအရက်ခွက်ကိုယူကာ”နဲနဲသောက်ကြည့်ကွာ” “အာမကြိုက်ဘူး။ခါးတယ်” “နဲနဲပါဆို။ရော့ဒါဝီစကီ” “မသောက်ချင်ဘူးကွာ” “မဟုတ်ဘူးမောင်ရဲ့။အရက်သောက်ပြီးလုပ်ရင်အကြာကြီးလုပ်နိုင်တယ်တဲ့” ခင်မအတင်းတိုက်သဖြင့်မောင်တစ်ခွက်သောက်ကာခင်မကိုတစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးစိမ် ပြေနပြေသမလေရာခင်မအတော်လေးပျော့ကျသွားရှာသည်၊ “ခင်မသုံးချီတောင်ပြီးတယ်။မောင်ရော” “ဒီတစ်ချီပဲ။လီးကိုပူနေတာပဲ။အရက်ကတော်တော်စွမ်းသားပဲ” “နောင်ကိုမောင်သောက်ပြီးမှလုပ်နော်။မောင့်အကြိုက်ခင်ကုန်းပေးမယ်လေ” “ခင်မပင်ပန်းမှာပေါ့” “အမယ်လေး။ ခံမယ့်သူကခံနိုင်ပါတယ်ဆိုတာတောင်သူကမူနေသေးတယ်” “မောင်။ဒီအခွေကြည့်ရအောင်” “ဘာအခွေလဲခင်မ” “လိင်ပညာပေးလို့ပြောတာပဲ” ဟုပြောရင်းအောက်စက်ထဲသို့အခွေကိုထိုးသွင်းကာစက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်၊ဗီဒီယိုကြည့်နေရင်းခင်မ ကမောင့်လီးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆုတ်ကိုင်ရင်းမောင့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်သည်၊မောင့် လီးကြီးကိုသူမ.စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့်နှဲ့သည်၊မောင့်လက်ထဲမှအရက်ခွက်ကိုလည်းငှဲ့ထည့်ပေး သည်၊သည်ကားသည်အောလ်တော့မဟုတ်၊ရွံရှာဖွယ်လီးနှင့်စောက်ပတ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဝင်ထွက်ပုံကိုတော့မပြချေ၊ဖြူဖွေးသောအချိုးအဆစ်ကျနသည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို လူထွားကြီးတစ်ယောက်ကနည်းအမျိုးမျိုးဖြင့်မုဒိမ်းကျင့်သောကားဖြစ်သည်၊သရုပ်ဆောင် ဂျပန်မလေး.တွန့်တက်ကော့လန်သွားပုံမှာအသက်ပါလှသည်၊မောင့်စိတ်ထဲတွင်လှိုင်နှင့်ခပ် ဆင်ဆင်တူသောကောင်မလေး.ခါးကိုအထက်သို့ဆွဲမောက်လိုက်သောအခါခေါင်းနှင့်ကျော ပြင်လေးသာမြေမှာကျန်ခဲ့သည်၊စောက်ဖုတ်လေးကပြူးမောက်ဝင်းလက်နေသည်၊ဝင်ပုံကို မပြသော်လည်းလူထွားကြီးကခါးသေးသေးလေးကိုဆွဲကာဆောင့်လိုးနေပုံကလူမဆန်ချေ၊ “ခဏနေအုံး။ဆီးသွားအုံးမယ်” ခင်မကမောင့်လီးတန်ကြီးပေါ်မှဆင်းကာအောက်ထပ်သို့ဆင်းသည်၊မောင့်လီးတန်ကြီး ကမတ်ကျန်ခဲ့သည်၊မောင်ကအရက်ကိုသာဆက်ကာသောက်နေသည်၊တီဗွီကိုပီပီသသမတွေ့ တော့၊သည်မှာလှိုင်ဝင်လာသည်၊ မောင့်လီးတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းမောင့်အနားသို့လှိုင်ရောက်…

မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။လေညှင်း ရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာအမှန်ပါ။သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့ အပြုံးလို့ပြောရမှာပဲ။ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပ တဲ့မိန်းကလေးကို…