ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အမကြီးတယောက်အကြောင်းကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကျေးဇူးရှင် ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အမကြီးနာမည်က မမသဲပါ။ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုမမသဲတို့မိသားစုပြောင်းလာကြတာ။ မမသဲတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ၊ မမသဲက ခြံရှေ့မှာဆိုင်လေးဆောက်ပြီးကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်တယ်။သူတို့အိမ်မှာ မမသဲက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတယောက်အမေ။ သူ့ယောက်ကျားက နိူင်ငံခြားသွားအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုလားပဲ ၊ အိမ်မှာ မမသဲတို့ အဖေအမေရယ်…
Month: February 2022
”သက်သေခံ”
နယ်က အိမ်တွေဆိုတော့ သစ်သားနဲ့ မြေစိုက်ဆောက်၊ ဆောက်လိုက်ရင်လဲ နှစ်ထပ် အကြီးကြီး၊ ဒီတော့ အခန်းတွေပိုလာရင် ပျဉ်ပြားလေးတွေနဲ့ ကာပြီး အိမ်ကို တစ်ခြမ်းခွဲလို့ ငှားကြရော၊ ကိုပြုံးချိူနဲ့ မငယ်တို့ လင်မယားက အဲဒီလို အိမ်ကြီးရခိုင်ကို အဘွားတော်စပ်သူကွယ်လွန်တော့ အမွေရ၊ ဈေးထဲမှာလည်း အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထား၊ အိမ်ကို ထက်ခြမ်းခွဲလို့ သူများတွေကို ငှားစားတာ အိမ်ငှားခနဲ့တင် စားဝတ်နေရေးက အတော် ချောင်လည်တာ၊ သူတို့ရှိတာက…
ကျမအတွက် အလွဲကောင်း
“ဟယ်လို အောင် အိမ်မပြန်လာသေးဘူးလား။ မိုးချုပ်နေပြီလေ” “KK ဘုရားကို ခဏလောက် ထွက်လာခဲ့ပါလား။ အောင် စောင့်နေမယ်။ တနင်္ဂနွေတောင့်ကို လာခဲ့နော်” “အောင်ကတော့ လုပ်ပြီ။ KK လာခဲ့မယ်” ဖုန်းချသွားပြီး နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပါတိတ်အနီရောင်အပွင့်လေးနဲ့၊ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးနဲ့၊ ချစ်စရာအပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်အနားမှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး “ကဲပြော ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ အောင်။ အိမ်ကြမှပြောလဲရတာကို” “KK သေချာနားတောင်နော်။ အောင်တို့…
နားခွင့်လေးတော့ပေးပါ (စ/ဆုံး)
သူမနာမည် မိုးစု။ ကျောင်းပြီးတော့ ချစ်သူနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။ ယောင်နောက် ဆံထုံးပါဆိုသည့် ထုံးစံအတိုင်း သူမ ချစ်သူနောက် အတူလိုက်နေသည်။ သူမက အလုပ်လုပ်ချင်သော်လည်း ချစ်သူက ခွင့်မပြုသဖြင့် အိမ်တွင် ကျန်ရစ်သည်။ အိမ်တွင်တော့ ယောက္ခမနဲ့အတူနေရသည်။ ယောက္ခမက ပင်စင်အငြိမ်းစားတစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် ကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေသည်က များသည်။ ယောက်ျားကတော့ မနက် ရ နာရီထိုးသည်နှင့် အလုပ်ကို ဆိုင်ကယ်နှင့်သွားသည်။ ဆိုင်ကယ်ကို လမ်းတွင်အပ်၍…
မပြည့်ဝသေးသော ဆန္ဒ
ပြင်းရှတောက်လောင်သော တေးဂီတသံစဉ်များက ခန်းမထဲရှိ လူများအားလုံးကို ဖမ်းစားတိမ်းမူးစေခဲ့သည့်တိုင် ကျနော့်ကို ထူးထူးခြားခြား ဘာရသမှ ပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။ အရောင်စုံမီးများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့် စီးမျှောလှုပ်ရမ်းနေကြသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း ယခုတော့ဖြင့် ကျနော့်ကို မေ့နေကြပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့ကြသည့် ညစာစားပွဲမှအပြန် အနည်းငယ် အကြောရှည်တတ်သော သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ စနက်ကြောင့် သူငယ်ချင်းတချို့တဝက်နှင့်အတူ ကျနော်က ကလပ်ထဲသို့ ပါလာခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထိုအုပ်စုမှာ အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံနှင့် မကြာခဏ…
ကျောင်းသူမလေး
ဇေယျသီရိ တက္ကသိုလ်မှာ လက်ထောက် ပါမောက္ခ ဟန်နရီ ရာဇ၀င် ဘာသာရပ်ကို လာပြနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ပရော်ဖက်ဆာဟု ဆိုသော်လည်း ဟန်နရီမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော် ၄၀ မပြည့်သေး၊ အသက်က ငယ်ငယ် အားကစားလိုက်စားသူဖြစ်၍ ဗလတောင့်တောင့်၊ ပါးသိုင်းမွှေးခပ်ရေးရေးနှင့် ဟန်နရီမှာ ကျောင်းဆရာနှင့်မတူပဲ ဘိုင်စကုပ် ဓာတ်ရှင်မင်းသားနှင့် ပိုတူနေသည်။ အမှီအခိုမရှိ၊ လူပျိုလူလွတ်မို့ ရသည့်လခက လောက်ငရုံမက…
ပါကင်ပဲရှိသေးတဲ့ခယ်မလေး
ကိုကြီး ထမင်းစားတော့မလား ညီမ ပြင်လိုက်မယ်လေ ´´ “အေးးး နေပါဦး ရေမိုးချိုးလိုက်ပါဦးမယ်ဟာ´´ “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး .. ဒါဆို ပြင်ထားလိုက်မယ် ရေချိူးပီး စားလိုက်ပေါ့ ညီမလေးလဲ မစားရသေးဘူး အတူတူ စားရအောင်နော်´´ “အင်းးးအင်းးး´´ လှည့်ထွက်သွားတော့ ဝါဝါ ကို တချက်ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ အင်းး နောက်ပိုင်း အလှက တော့ သူ့အမ အတိုင်းပဲ တင်းရင်းနေတာများ…
ထပ်သွင်းပေးဦး မောင် ကြောက်တယ် ထပ်သွင်းပါဆို
” မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ” ” မောင် … မမူးသေးပါဘူး … မွန် ” တစ်ခုခုအား တွေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ” မောင် … မွန့်ကို … ကြည့် ” မျက်လွှာချထားရာမှ ဇနီးချောလေး စကားကြောင့်…
ယမင်းသူဇာ
ထွန်းကျော် အိပ်ယာမှနိူးတော့ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။ သူသည် အိပ်ယာမှနိူးနိူးခြင်းရေချိုးလိုက်လျင်ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ အင်္ကျီကိုချွတ်၊ သဘက်တစ်ထည်ကို ပုခုံးပေါ် တင်၍အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် မီးဖိုဆောင်ထဲမှဖြတ်အထွက်တွင် ထွန်းကျော် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝေ့ကာကြည့်လိုက်သော်လည်းမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရ။ အေးအေးဆေးဆေးပင် ရေချိုးခန်း သို့ဝင်ကာ ရေကိုတစ်ဝကြီးချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးနောက် ထွန်းကျော် သည် သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူဒီအိမ်ကိုရောက်တိုင်းလုပ်နေကျဖြစ်သည့် ထမင်းစားခန်းဆီသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရပေမယ့် သူအတွက် စားစရာတစ်ခုခုတော့စီစဉ်ထားမြဲဖြစ်သည်။ သူ ထမင်းစားခန်းအတွင်းသို့လှမ်းအဝင်လိုက်တွင် ထမင်းစား စားပွဲဘေးတွင်ရပ်နေသော လှလှမွန်…
အကြွေး
ရေးသူ~ဒေါင်းဖြူ ……………………………………………………………ကျွန်မခပ်သွက်သွက်ပဲခြေလှမ်းတွေကိုလှမ်းလာခဲ့သည်။ရင်ခုံစိတ်လှုပ်ရှားနေခြင်းကြောင့်အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေရင်းလျှောက်လာခဲ့မိသည်။လှေခါးထစ်တွေပေါ်တက်လိုက်တော့စီးထားတဲ့ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်နဲ့ကွန်ကရစ်ကြမ်းပြင်တို့ရဲ့ထိတွေ့မှု့ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့တဒေါက်ဒေါက်မြည်သံတွေဟာကျွန်မအတွက်တော့ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ်လို့ထင်မိပါတယ်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ကျွန်မ တီရှပ်အပေါ်ကနေထပ်ဝတ်ထားတဲ့ကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ကာချိတ်မှာလှမ်းချိတ်ထားလိုက်သည်။ပြီးနောက်ကျွန်မရုံးခန်းကြမ်းပြင်တွေကိုတံမြက်စည်းလှည်းနေလိုက်တယ်။စားပွဲပေါ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေရင်းစားပွဲပေါ်မှာပြန့်ကြဲနေတဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေကိုညီညီလေးစီကာစားပွဲပေါ်မှာသပ်သပ်ရပ်ရပ်တင်ပေးထားလိုက်တယ်။ရုံးခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတဲ့အခါကျွန်မအတွက်ပေးထားတဲ့စားပွဲရှိကုလားထိုင်ပေါ်မှာထိုင်လိုက်ရင်းဆလင်းဘတ်အိပ်ထဲမှမှန်လေးကိုထုတ်ကာကြည့်မိလိုက်တယ်။ကျွန်မအပျိုတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ပေမဲ့အလှအပတွေကျန်ရှိနေတုန်းပါလားလို့တွေးရင်းအားရကျေနပ်ပီတီဖြစ်မိကာမှန်လေးကိုဆလင်းဘတ်အိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ကျွန်မစားပွဲခုံပေါ်မှကွန်ပြူတာကိုဖွင့်လိုက်ပြီးကုမ္ပဏီရဲ့စာရင်းဇယားတွေကိုလေ့လာကြည့်နေလိုက်သည်။ ……………………………………………………………သူမကတော့ကျွန်တော့်မိန်းမရွှေစင်ပါ ကျွန်တော်ဒီကုမ္ပဏီမှာအလုပ်ဆက်လုပ်နိုင်ဖို့နဲ့တခြားအခြေနေတစ်ခုကြောင့်ဒီရုံးခန်းထဲမှရောက်ရှိနေရခြင်းဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကပေါ့…………………“ဒီတစ်ခါအလုပ်ကခွင့်ရခဲ့ရင်တို့ခရီးထွက်ကြမလားမိန်းမ””ကောင်းတာပေါ့…မိန်းမလဲသွားချင်နေတာယောင်္ကျားရဲ့””ဒါဆို မေမြို့ကိုသွားကြရင်မကောင်းဘူးလား””အကုန်အကျတော့မများလောက်ပါဘူးနော်””အဆင်ပြေပါတယ်ဒီအတွက်အလုပ်ကိုပိုကြိုးစားမှာပေါ့မိန်းမရာ’”တီ တီ တီ”လင်မယားနှစ်ယောက်ညစာစားရင်းစကားပြောနေစဉ် အိမ်အလည်ခန်းရှိတယ်လီဖုန်းမှအသံမြည်လာရာရွှေစင်တစ်ယောက်ယောင်္ကျားထမင်းစားမပျက်စေရန်တယ်လီဖုန်းကိုအပြေးလေးသွား၍ကိုင်လိုက်သည်။”ဟလို…………………ကိုရန်နိင်ထမင်းစားနေတယ်…ဟုတ်ကဲ့သူ့ကိုဖုန်းပေးလိုက်ပါ့မယ်””မိန်းမဘယ်သူဆက်တာလဲ” ”ယောင်္ကျားရဲ့အမေဆက်တာ””ဟုတ်ကဲ့ အမေဘာကိစ္စရှိလို့လဲ……………ဘာ…ဘယ်လိုညီလေးအမှု့ဖြစ်ပြီးအဖမ်းခံရလို့ငွေလိုတယ် ဟလား.ကျွန်တော်အတတ်နိုင်ဆုံးရှာကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်အမေ”ကျွန်တော်ပြောရင်းဖုန်းချလိုက်သည်။ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာညီဖြစ်သူရဲ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အခြေအနေတွေကြောင့်ရှုပ်ထွေးပူလောင်ကာသောကတွေဝင်ရောက်လို့လာပါတော့သည်။”ငါညီလေးအတွက်လိုအပ်နေတဲ့ငွေကိုရှာတောင်ရှာပေးနိုင်ပါ့မလားလို့သံသယဖြစ်မိတယ်မိန်းမရယ်””ရှိတာမှညီအကိုနှစ်ယောက်ထဲ အကိုအကြီးဖြစ်ပြီးတာဝန်မကြေမှာလဲစိုးတယ်” ”သိပ်လဲစိတ်ပူမနေပါနဲ့ယောင်္ကျားရယ်………ယောင်္ကျားရဲ့ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ကိုမိန်းမပါလိုက်တွေ့မယ် အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီးငွေချေးကြည့်မယ်လေ……သိန်း၁၀၀လောက်ကသူ့အတွက်သိပ်တော့မများပါဘူး” ကျွန်တော်လဲမိန်းမဖြစ်သူရွှေစင်ရဲ့စကားကြောင့်အနည်းငယ်မျှော်လင့်ချက်ရှိလာပြီးနောက်နေ့မနက်အလုပ်သွားသောအချိန် မိန်းမကိုပါကုမ္ပဏီကိုခေါ်သွားပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီ အကူအညီတောင်းရန်ဆုံးဖြတ်ရင်းအိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြပါတော့သည်။ မနက်ရောက်တော့လင်မယားနှစ်ယောက်သူဌေးဆီသွားတွေ့ကြသည်။သူဌေးရဲ့ရုံးခန်းကိုရောက်တော့ရုံးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သောအခါအထဲမှသူဌေးက”ဘယ်သူလဲဝင်ခဲ့လေ”ဟုပြောတာနှင့်ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။အထဲသို့ရောက်တော့” ဟ…ရန်နိုင်ပါလားဘာကိစ္စရှိလို့လဲကွ သူကရောဘယ်သူလဲ” ဟုသူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်မှမေးလိုက်သောကြောင့်”ဒါကျွန်တော့်ရဲ့မိန်းမရွှေစင်ပါသူဌေးကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက် သူဌေးဆီမှာအကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ” ”အော် အေး အေး ထိုင်ကြဦးလေ”” ဟုတ်”ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲရှိဆက်တီပေါ်မှာထိုင်လိုက်ပြီး သူဌေးဖြစ်သူဦးမောင်မောင်ကို ကျွန်တော်တို့၏အခက်အခဲများအားပြောပြလိုက်တော့သည်။သူဌေးကကျွန်တော့်မိန်းမ၏ခန္တာကိုယ်အားခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး”…