အလုပ်လုပ်နေရာမှ အသင်းအမှုဆောင်ကိုသောင်းစိန်နှင့်အတူဝင်လာသောမိန်းမလှလေးဆီ မျက်စိကရောက်ဖြစ်သည်။ “အောင်သူဒါမင်းနဲ့အတူတာဝန်ကျတဲ့အရောင်းပဲ” ကိုသောင်းစိန်ကတည်တည်တန့်တန့်မိတ်ဆက်ပေး၏။ အောင်သူကသမဝါယမ ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ အစီအရီထပ်ထားသောစာပွဲဘေး နှစ်တောင်ခန့်ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ၏စာအုပ်ပုံလေးပုံကြားမှခါးဆန့်၏။ “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေးသူ့ကိုဘာတာဝန်ပေးရမလဲဟင်” “အရောင်းပါဆိုကုန်ချိန်တဲ့ဘက်ကပေါ့ဟ ညနေကျရင်ဥက္ကဌအိမ်ကိုခွေအပ်ရင်းမင်းလာခဲ့အုံးနော်ကြားလား” “အော်ဟုတ်ကဲ့ဦးခင်မောင်။ (၅)လမ်းအဘဦးအောင်ရှိန်ရှိလား” သူကဆိုင်ရှေ့တွင်ကြိပ်ကြိပ်တိုးနေသောလူအုပ်အပေါ်မိုး၍ ဆိုင်အတွင်းမှအသံကျယ်ကျယ်အော်ရင်းစာအုပ်ထောင်ပြ၏။ “ရှိတယ်ရှိတယ်ဆပ်ပြာနို့ဆီ ဖယောင်းတိုင်” “အကုန်ယူမယ်ပြောလဲပြီးတာပဲဗျာ” “ဟဲ အကုန်မယူဘူးငွေကမလောက်ဖူးဟဲ့” “အခုပေးနေတာဆပ်ပြာ။နို့ဆီ။ဖယောင်းတိုင်သုံးမျိုးပဲ ကုန်နေပြီးအဒေါ်ရဲ့” အောင်သူဘေးမှဘောက်ချာရေးနေသော “အမာ” ကဇီးထုပ်တစ်ထုပ်ကိုးစားရင်းမှ ခေါင်းထောင်ပြီးပြောသည်။ အမာက(၁၀)တန်းအောင်ပြီး သမဝါယမဝင်လုပ်နေသူ။ တစ်ချိန်က အ-ထ-က (…
Category: story
ဘ ကြီး အောင် နဲ့ ခိုင် လေး
ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ မှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အတွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။ သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့ ဖယ်ရီစောင့်နေတုန်းဖုံးမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ပတ်စ်ဝပ် ကို ခိုင်လေးအား ပြောပြချင်းဖြစ်လေသည်။…
တုန္တုန္ လာ တဲ့ မီမီ
အချိန် က ည ကိုးနာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ သုံးဆယ့်လေးလမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ညရှစ်နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ကိုးနာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် ကားလမ်းပေါ်တွင်ကားတွေက…
အရမ်း သဘောကျတယ် ကို
အ သား စိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်သံက တိတ်ဆိတ်သည့် ည ထဲ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ်ထောင်း ချိန် ငရုပ်ဆုံထဲ စေးကပ်နေသည့် ကျည်ပွေ့လို အသံမျိုးကိုလည်း သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်သည်။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် ကြိတ်၍ ညည်းညူသံတို့ကိုလည်း တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးထဲမှ သုံးထပ်သား နံရံပါးပါးတချပ်က မတားဆီးနိူင်။ “အင်း . ….
ဟောတော် ပြသ နာ တက်သေး လား
ကောင်း လိုက် တာ ……… ချစ် တယ် …… မမဝ တီရယ် ” ဖယ်တော့ … ဇော် သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ ” ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် ………
မေန ့တေန ့ကလိုပဲ
ေဆး ႐ုံႀကီး အျပင္ဘက္ မွန္ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ မိေတာ့ ေက်းငွက္သံေလးေတြနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ ဘဝ အေမာေတြကို ခဏတာ ေမ့ေပ်ာက္ သြား ေစတာပဲေလ။ မနက္ ၈နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးပဲ ရွိေသးတာပါ။ ညက ဆိုင္ကယ္ အက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ ၂ေယာက္လုံး ေႏြး ကိုယ္တိုင္ ရရွိလာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို ခ်ဳပ္ေပးရတယ္။…
ျပန္ ေမး ရ ဦး မယ္
“ျပန္ေတာ့ မွာ လားကြ” “သြားေတာ့မယ္ ကိုႀကီးစိုးရာ အိမ္မွာက တီေလးတေယာက္ထဲဗ်” “ဗညားရာ မင္းလဲ မိန္းမေတာင္ ရပါဦးမလားကြာ” “အဲ့ဒါေတြက ေနာက္မွပါဗ်ာ အေရးႀကီးတာက က်ေနာ့္ရဲ့ တဦးတည္းေသာေဆြမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အေဒၚပါဗ်ာ” “ေအးပါကြာ သိပါတယ္ ငါကစတာပါကြာ ေက်းဇူသိတတ္တာ မမွားပါဘူး ဗညားရာ” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဗညားအိမ္သို့ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ဗညားရဲ့ နာမည္အျပည့္အစုံက ဗညားေမာင္ေမာင္။ စက္မွုတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကို ဗိသုကာဘာသာရပ္ျဖင့္…
သြား လူ လည္ ႀကီး
တိတ္ ဆိတ္ေန တဲ့ ညတညမွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခ်ိက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ပူအိုက္လာသလိုခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လူးကာလိမ့္ကာႏွင့္ႏိုးလာသည္။ အိပ္မုံွစုံဖြားနဲ႔ အဲကြန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘာမီးမွမလင္း… စိတ္အေတာ္ညစ္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အစြန္အဖ်ား၃ထပ္ တိုက္ခန္းအတြဲေလးေတြမွာေနမိတာကိုး… ထုံးစံအတိုင္းမီးကပ်က္ေနၿပီေလ။ ကုတင္ေဘးနားရွိတဲ့ျပတင္းေပါက္ ကိုထဖြင့္… ျပတင္းေပါက္ကလဲဖြင့္ခဲေတာ့ၾကပ္ေနေသးတယ္…. ညကေသာက္ထားတဲ့အရွိန္နဲ႔ လူကပိုပူေနသလိုခံစားေနရသည္။ ကုတင္ေဘးက အသင့္ထား တဲ့ေရဗူးကိုလွမ္းစမ္းၾကည့္ေတာ့လဲေရကုန္ေနတယ္…. သက္ပ်င္းခ်ရင္း ဓါတ္မီးကို ကုတင္ေဘးက Laptop တင္ထားတဲ့စားပြဲ ေပၚကေနစမ္းတဝါးဝါးႏွင့္ရွာေဖြၿပီးေနာက္ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ ေရသြားယူ၊ အေပါ့သြား အခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ ေျချပစ္လက္ျပစ္လွဲခ် လိုက္မိသည္။…
ျမင့္ ရဲ ့ရည္း စား အ ေတြ ့အ ၾကံဳ
ငယ္ စဥ္ကပင္စ၍ အလွႀကိဳက္မႈအေကာင္းႀကိဳက္မႈမ်ားျဖင့္ နစ္မြန္းလွ်က္မိဘ အေျမႇာက္အစားကိုခံကာ ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ သူမ၏ေပါ့ေလွ်ာ့ေသာ စိတ္ဓါတ္တြင္ ငယ္စဥ္ကပင္ ရည္းစားထားခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္ဆယ့္သံုးႏွစ္ ဝင္ခါစကပင္ အတန္းတူ ကစားဖက္ လူလွလူေခ်ာ လူခန္႔ကေလး ေမာင္ျမႏွင့္ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့လွ်က္ ရည္းစား ျဖစ္ခဲ့ရ ေလသည္။ တစ္ ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းရင္းျဖင့္ပင္ တရက္ၿပီး တရက္၊ တစ္လၿပီး တစ္လ တႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ ္ ေျပာင္းလဲ၍လာခဲ့ရ ေခ်ၿပီးျဖစ္၍…
ျပန္ ပင့္ ေပး တဲ့ မမပြင့္
ရွမ္းျပည္ နယ္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္း .။ ၿခံထဲမွာ မင္းလတ္ ကင္းတာ၀န္က်ေနသည္ ။ ညဥ့္နက္လာေလ ေအးလာေလမို႔ မင္းလတ္ဂ်ာကင္ကို လည္ပင္းအထိ ဇစ္ဆြဲတင္လိုက္သည္ ။ ေသနတ္ကို ဘယ္လက္နဲ႔ ပိုက္ထားရင္း ညာလက္နဲ႔ အျပာရင့္ေရာင္ ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ကို ေရွ႕ကိုငိုက္ငိုက္ ဆြဲခ်သည္ ။ အိမ္ႀကီးဆင္၀င္ေအာက္မွာ သူရပ္ေနရင္း မေန႔က ညေစ်းတန္းမွာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း ေတြးေနသည္ ။…