ဆရာမြင်လား ဟိုရှေ့က အကျီ င်္အနီရောင်နဲ့ကောင်မလေးတပည့်ဖြစ်သူ မြင့်ဇော် ပြသရာသို့ကြည့်လိုက်မိတော့ အလန်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ဆွဲဆောင်မှုကတော့ ရှိပါတယ်ညိုစိမ့်စိမ့်အသားအရေနဲ့ ကြည့်ပျော် ရှုပျော် ကောင်မလေးတစ်ယောက်အသက်က ၂၅ လောက်ရှိမယ် ထင်တယ်မင်းပြောတာ သေချာလား မြင့်ဇော်ဆရာတပည့်ပါ ဆရာရဲ့မသေချာပဲပြောပါ့မလားဗျာဒီနေ့ညကတော့ ထားလိုက်တော့ငါ့တို့ တစ်ခြားနေရာတွေ့စောင့်ကြည့်စရာရှိသေးတယ်ဟုတ်ကဲ့ဆရာပင်ပင်ပန်းပန်း ခြေလှမ်းတွေနဲ့ မနက်ခင်းဟာ သူများတွေအတွက် လန်းဆန်းနေပေမဲ့ ကျမအတွက်တော့ မောပန်းချိနဲ့ခြင်းတွေ ပူလောင်မှုတွေကိုအစပြုနေကြဖြစ်နေတော့ သိပ်တော့မဆန်းပေမဲ့ ကျမအတွက် ပန်းခင်းလမ်းမဖြစ်ခဲ့တာတော့ အမှန်ပါပဲပျံကျရပ်ကွက်လမ်းလေး က မိုးလင်းတာနဲ့ဆဲဆို…
Category: books
ချိုချိုသွယ်
“အာ့ အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် ““နာတယ် မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ “မောင်နှင့်တွေ့ဆုံချိန်တိုင်း သူမအမြဲတစေ ဒီလိုပဲ ပြောပြောနေရသည်။မောင့်ဒုတ်က ကြီးလွန်းလှသည်။ သူမအနေနှင့် အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အပျိုပေါက်မကလေးတစ်ယောက် ပါကင်အဖွင့်ခံရသည်နှင့်မခြား သူလုပ်သမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်ကာ အတော်ကြီးကို အောင့်အည်းခံနေရပါသည်။ ယောက်ျားလိုးတာတော့ ချိုချိုသွယ် ခံဖူးသည်။ ဒုတ်လည်း ဒီလောက်ကြီး မဟာဒယားမကြီးလှပါ။သူမအထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ရည်းစားဖြစ်သူနှင့်ချိန်းရင်း ပန်းခြံတစ်ခုမှာ လွန်လွန်ကျူးကျူး ဆက်ဆံခြင်းကို…
ရှင့်ကို ရဲတိုင်မယ် အနားမလာနဲ့
နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ….. “ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား” “ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့” “ကိုကလဲကွာ ဒီကိုလာတဲ့လူတိုင်းက အတွဲတွေပဲဟာ ဂရုစိုက်မနေနဲ့” “ဟုတ်ပါပြီကွာ……ကဲလာ” “အွင့်” ကျွန်တော်လည်း သူမနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို နမ်းရင်း လုံးဝန်းနေတဲ့ သူမရင်သားလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။…
စိတ်ရှိအတိုင်း အကြိုက်သာဆွဲလိုက်ပါတော့ ကိုကိုရယ်
ဟဲ့ မိုးဇာ နင် က ပစ္စည်း တွေ မသိမ်း ပဲနဲ့ အပြင် ထွက်ဦး မလို့ လား သွားခါ နီးမှ ဟိုဟာ ကျန်ခဲ့ ဒီဟာ ကျန်ခဲ့ ဖြစ်ဦး မယ် မနက်ဖြန် တွင် ချောင်းသာ သွားရ တော့မှာ မို့ လိုအပ် မည့် ပစ္စည်း တွေကို ခရီးဆောင် အိတ်ထဲ…
အမှောင်ထဲမှာ ဆွဲခဲ့သည်
“ကို ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲဟင်?” ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ “ဟင် ? ဪ ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။” ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။ “ဟူး… ရင်မောလိုက်တာ” ဟုတ်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့ရဲ့အဖြစ်က ကိုယ့်ဟာကိုလည်း ရှက်ဖို့ကောင်း၊ သူများတွေ ကြားလည်းမ ကောင်းနဲ့၊ ဘေးကြပ်နံကြပ်၊ ဘာဆက်လုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ဒီလိုဗျာ။…
ရင်တခုလုံးကို သွက်သွက်ခါသွားရတဲ့အထိ တော်လွန်းသူလေးရယ်
တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန် ရောက် တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဧည့်သည် များ စည်စည် ကားကား ဖြစ်နေ သည်ကို သတိထား မိလိုက်သည် ။ ဖိနပ် ချွတ်တွင် ဖိနပ် လေး ချွတ် ကာ အိမ်ပေါ် သို့ လှမ်းတက် လိုက်ရင်း တင်ဌေးနွယ် က အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ထဲရှိ ဆက်တီ…
အချစ်စိတ်ပြင်းပြင်း
လည်ပင်း မှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်…ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်”“အင်း သွားလိုက်…ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့”…
အဆုံးမဲ့နိဗ္ဗာန်
အိမ်ခြေပေါင်း ၅၀၀ လောက်ရှိသည့် အပူပိုင်းဒေသ အညာရွာလေးတစ်ရွာ။တစ်ရွာလုံး တောင်သူနှင့်လက်လုပ်လက်စားတွေ များသည်။ မတ်လအလယ်ပိုင်းလောက်ဖြစ်၍ အညာနွေက သိသိသာသာ ပူပြင်းလာသည်။ သည်အချိန်ရာသီမျိုးရောက်ပြီဆိုလျှင် တချို့က တောသို့ထွက်၍ ရွှေကျင်ကြ။အရှေ့တောသို့ထွက်ထင်းခုတ်ကြရ၏။ မောင်ထူးတစ်ယောက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်ခွင့်ရနေသည်။သူတို့က ယာမြေတွေဧကပေါင်းများစွာရှိသဖြင့် ကျေးလက် ဓနရှင်စာရင်းသူများပီပီ ရွှေတော၊အရှေ့တောနှင့်ပဌာန်းဆက် ကင်းဝေးသူများလည်း ဖြစ်သည်။တစ်ဦးတည်းသောသားလည်းဖြစ်၊စီးပွားဓနလည်း ချောင်လည်ကြသူများမို့ သားဖြစ်သူကို ခေတ်ပညာတတ်ကြီးဖြစ်ကာ မြို့အရပ်မှာကြီးပွားချမ်းသာစေဖို့ ရည်မှန်း ထားကြသည်။မောင်ထူးက ရွာနှင့် ၄…
မျှမျှတတအချစ်
သီတာရေ.. သီတာ..””ရှင်.. ကို.. လာပြီ..” “ဝှူး.. မောလိုက်တာကွာ..” “ရော့.. ကို.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်..” “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ..” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင်ကာ ရေကို မော့ချလိုက်သည်။ သီတာကတော့ နောင်ရဲ ကမ်းပေးသည့် အိတ်တွေကို လှမ်းယူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ စားပွဲခုံပေါ် သွားတင်ထားသည်။…
ရစ်နွယ်ပတ်ချည်
“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့” “ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး” “လုပ်ပါကွာ မောင့်မိန်းမက ဘယ်လောက်လှလဲဆိုတာ လူတွေကြည့်ရအောင်” “မောင် အရမ်းမကဲနဲ့ကွာ ဟိုဘက်ဝိုင်းကလူတွေက နွယ့်ကိုကြည့်နေကြပြီး” “ကြည့်ပစေပေါ့ကွာ မောင့်မိန်းမကို လှလို့ကြည့်တာပဲဟာ” “သူတို့က နွယ့်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်တာကွ မောင်လက်ခဏဖယ်ဦး” ထိုခါမှ ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ် စောက်စီလေးကို ပွတ်ကာပေးလိုက်သည်။မေသက်နွယ်ကတော့ ရဲရင့်ဦးလက်မောင်းလေးကိုကိုင်ကာ ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ မေသက်နွယ်လဲ စောက်စိကို ပွတ်ပေးနေခြင်းကြောင့်…