ဇာတ္လမ္း – ကမာၻေက်ာ္ရတနာဝင္းထိန္
အလင္းေရာင္အား နည္းလွေသာ အုတ္တိုက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ၌ နန္းအီတူး တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနသည္။ သာမန္ အားငယ္ရႈိက္ငိုရင္း ထိုင္ေနျခင္းမ်ိဳးကား မဟုတ္…တင္ျပင္ေခြလ်က္ လက္ ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ဆန္႔ကားကာ…အတြင္းသို႔ ေလကိုတဝႀကီး ႐ူသြင္း..႐ူထုတ္ ရင္း..သမထ က်င့္စဥ္ကို က်င့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုစဥ္ ..အခန္းတံခါး ဖြင့္လာကာ ႀကိမ္းစပ္ေသာ အလင္းေရာင္ ဝင္လာေလသည္။ တံခါးဝ၌ အရပ္ ၇ ေပေလးသစ္မွ် ရွည္လ်ားႀကီးမားေသာ ဝက္ဝံႀကီးအလား ..အေမႊးထူလျဗစ္ႏွင့္ လူ႔ဘီလူးႀကီး မားမားမတ္မတ္ ရပ္လာေလသည္။ ခါးဝတ္ တန္စာ ဝတ္မထားသျဖင့္ ျမင္းလီးႀကီးအလား …မဲ ၾကဳတ္ ရွည္လ်ားေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ဦးစြာ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သာမန္လူထက္ ၃ ဆမွ်ႀကီး မားေသာ လိင္တန္အရင္း တြင္ မဲနက္ရႈပ္ပြေနေသာ လီးေမႊးသန္သန္ႀကီးမ်ားက အုံလိုက္က်င္း လိုက္ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနၾကသည္။
ေပါင္…ေျခသလုံး….ဗိုက္…လက္ေမာင္းတို႔၌လည္း သန္မာေသာ အေမႊးအမွ်င္မ်ားက ၾကမ္းတမ္း ေသာ ဝက္ေမႊးႀကီးမ်ားႏွယ္ လႊမ္းမိုးေန လရာ လူတစ္ေယာက္ထက္ ေမ်ာက္ဝံတစ္ေကာင္ႏွင့္ပင္ ပို တူေနေလသည္။
နန္းအီတူး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ႕ကနဲ ဆြဲမယူလိုက္ရာ …အီတူးက အသက္ကေလး ေအာင့္ၿပီိး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး လိုက္ပါသြားေလေတာ့သည္။ လူ႔ဘီလူးႀကီးမွာ ခုခံ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိပဲ ေအးေအး သက္သာစြာ လိုက္လာေသာ နန္းအီတူး ..ကိုယ္လုံးေလးအား ခေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကဲ့ သို႔ လက္ေမာင္းေပၚတင္ကာ ..အခ်ဳပ္ခန္း အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
အခ်ဳပ္ခန္းအျပင္၌ ငယ္မႈးအား ကုလားထိုင္ႀကီး တစ္လုံး၌ ႀကိဳးျဖင့္ အထပ္ထပ္ရစ္ေႏွာင္ ထား ၾက၏။
” အီတူး …..”
ငယ္မႈး တစ္ေယာက္ အားကုန္ေအာ္ေခၚသည္…သို႔ေသာ္ အီတူးက ေအးစက္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ား ျဖင့္ မ်က္နာက်က္သို႔သာ မေ႐ြ႕မလ်ား စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ လူ႔ဘီလူးႀကီးက အီတူးအား အိပ္စင္ ေလးထက္ ပက္လက္ကေလး အသာခ်ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို အားရေက်နပ္စြာ ပြတ္သပ္၏ ထို႔ ေနာက္ အီတူးကိုယ္ေပၚမွ ရင္ေစ့အက်ႌေလးကို ၾကယ္သီးမ်ား တစ္လုံးဆီ ျဖဳတ္ေနေလသည္။
ငယ္မႈး တစ္ကိုယ္လုံး တုံခါလႈပ္ရွားေနသည္..ႀကိဳးတုတ္ထားေသာ အသားစိုင္မ်ားၾကားမွ ေသြး စိမ္းမ်ား ေပါက္ၿပဲစီးက် လာသည္အထိ ႐ုန္းကန္ေနေလသည္။ မိမိ အသက္မက ျမတ္နိးရသူကို မိမိေရွ႕၌ ျမင္းလီးႏွင့္အလားတူ ႀကီးမားလွေသာ လီးႀကီးျဖင့္ လိုးျပမည့္အခန္းအနားကို အဘယ္ သူက အရသာခံ၍ ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနနိင္ပါမည္နည္း။
”အီတူး …မခံနဲ႔ …နင္ …. နင္ေသသြားလိမ့္မယ္ ….အား …”
ပါးစပ္မွ ေအာ္ရင္း ကိုယ္တြင္းရွိသမွ်အားျဖင့္လဲ ႐ုန္း၏။
”အီတူး ………အီတူး …..”
လႈိင္ေခါင္းသံက ဟိန္းသြားသည္…နံရံရွိ ေက်ာက္သားမ်ား ေႂကြက်ပဲ့စင္ ကုန္သည္အထိ က်ယ္ ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းသည္။ အယုဒၶယ နယ္သား လူ႔ဘီလူးႀကီးက ငယ္မႈးအား မီးေတာက္မတတ္ ရဲရဲနီေနေသာ မ်က္လုံးျပဴးႀကီးမ်ားႏွင့္ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာ ႐ြံ႕ရွာစက္ဆုတ္ဖြယ္ေသာ အၿပဳံး ႀကီးကို ၿပဳံးလိုက္ခါ..နန္းအီတူးေလး၏ လွပ ေမာက္ႂကြေနေသာ နိ႔ကေလးႏွစ္လုံးေပၚသို႔ အေမႊး အမွ်င္မ်ား ထူထပ္ႁပြမ္းတည္းေနေသာ လက္ႀကီးအစုံျဖင့္ အုပ္စိုးကာ မထိမကိုင္းေသးပဲ ရွည္လ်ား ေသာ လက္သည္းႀကီးမ်ားျဖင့္ နိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ထိခပ္လႈပ္ရွား ကစားရင္း ဝမ္းေခါင္းသံ ႀကီးျဖင့္ရယ္သည္။
”အီး…ဟီး…ဟီး…အား ….ဟား…..ဟား….ဟား…..ဟား”
အမဂ္လာသံ အျပည့္အဝျဖင့္ မရဏမင္း ရယ္သံကဲ့သို႔ ေျခာက္ျခားဖြယ္ က်ယ္ေလာင္လြန္းေလရာ ငယ္မႈး…မ်က္လုံးမ်ားကို တအားမွိတ္ၿပီး ေခါင္းကို ငုံ႔ခ်လိုက္မိသည္။ နန္းအီတူး…အဘယ့္ ေၾကာင့္ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္ေနဘိသနည္း…ျမင္းလားကဲ့သို႔ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ အယုဒၶယ ဘီလူး ႀကီး၏ သိုႀကီးကို မမွိတ္မသုံ ၾကည့္ေနျခင္းကပင္ နန္းအီတူး …ကာမစိတ္မ်ား နိးၾကားျခင္း ျဖစ္ ေနေလသလား …။
ခါးစည္းႀကိဳးကို တစ္ရစ္စီ တစ္ပတ္စီ ျဖဳတ္ၿပီးေသာအခါ …ရွမ္းေဘာင္းဘီ အနက္ကေလးကို ေျဖး ေျဖးျခင္း ဆြဲခြၽတ္ေနျပန္သည္။ ပါးလွပ္ေသာ ဗိုက္သား ဝင္းဝင္းကေလး အဆုံး၌ ေစာက္ေမႊးေလး မ်ား….ေဇာင္းထေနေသာ ျမင္းမေလးကဲ့သို႔ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလး ေပၚလာေလသည္။ ဆီးခုံ အသားကေလးမ်ားက ဂြမ္းစိုင္ေလးမ်ားကဲ့သို႔ ႏူးညံ့အိစက္ေနသည္။ မျမင္ဘူးေသာ ေရွး ေဟာင္း ပစၥည္းတစ္ခုကို ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္သကဲ့သို႔ အယုဒၶယႀကီးက လက္ဝါးၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖြ ဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္း အရသာ ခံေနသည္။
ေပါင္ေလး ႏွစ္လုံးက ႐ုတ္တရက္ ကားသြားသည္။ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲမွ ျပဴးဝင္း မာေတာင္ေနေသာ…ေစာက္စိေလးက ငုတ္တုတ္ေလး ေပၚလာသည္။ လက္ညႇိဳးႀကီးက ေစာက္စိ ေလးကို ဘယ္ညာခလုပ္တိုက္ခါ တိုက္ခါ ေစာက္ေရမ်ား စို႐ႊဲလာသည္အထိ ပြတ္သပ္၏။ ဒူးႏွစ္ ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူပင့္မလိုက္ေသာအခါ …..
”အ ..ဟား…အ ..ဟီးဟီး ….အီး …ဟီး..”
တေစၦ…သူရဲႀကီးႏွယ္ သူ႔လီးႀကီးအား အရင္းမွကိုင္၍ ေစာက္ပတ္အႀကိဳအၾကား ေဘးနားတဝိုက္ ႏွင့္အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ာက္ လူးလိမ့္ပြတ္သပ္ရင္း..အက္ကြဲေသာ ေၾကးလင္ဗန္းအသံႀကီး ျဖင့္ ရယ္ျပန္သည္။
ၿဖဲၿဖဲ ကားကားေလး ေထာင္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို အတန္ငယ္ မလိုက္ေလရာ… ရႈံ႕တြေန ေသာ စအိုေပါက္ကေလးက ေစာက္ပတ္ေအာက္မွ ခပ္ခြက္ခြက္ကေလး ေပၚလာသည္။ လီးႀကီးက အလ်ားလိုက္ ထိုးတင္ထားၿပီး..ဒစ္ႀကီး ၿပဲကနဲၿပဲကနဲ ျဖစ္သြားသည္အထိ…ေဆာင့္..ေဆာင့္… လိုး လိုက္ရာ..နန္းအီတူး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ..လီး အေခ်ာင္း အေျမႇာင္းအလိုက္..ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား လုံးႂကြဆူမို႔လာသည္။
အိပ္ခင္းေစာင္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္မွာ အေၾကာေလးမ်ား ေထာင္ ထလာသည္။ အယုဒၶယႀကီးက မုတ္ဆိတ္ေမႊး…ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ား ထူလျဗစ္ႏွင့္ သူ႔မ်က္နာႀကီးကို ေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္ ဖိကပ္ခါ ..ၿဗိကနဲ ၿဗိကနဲ ပြတ္သပ္လိုက္ျပန္သည္။ ႏူးညံ့အိစက္ေသာ ေစာက္ပတ္ ခုံးမို႔မို႔ေလးမွာ ၾကမ္းတမ္းေသာ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ..ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မ်ားေၾကာင့္ ပန္းႏုေရာင္ေလး သန္းလာသည္အထိ ကာမေသြးတို႔ ဆူေဝလာေနပုံရသည္။
ႀကီးမားနီရဲေသာ လွ်ာႀကီးကလည္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား ေအာက္မွ အထက္သို႔ပင့္ကာ…ပင့္ကာ ၿဗိကနဲ…ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲယွက္ေနျပန္ရာ…အကြဲေၾကာင္းေလးမွာ..ၿဗိကနဲ..ၿဗိကနဲ ယွက္လိုက္တိုင္း ၿပဲ ကနဲျဖစ္သြား ရရွာေလသည္။ ယင္းသို႔ၿပဲၿပီး ျပန္ေစ့ေလတိုင္းလည္း…ခြၽဲက်ိ..ျပစ္ခဲေသာ ေစာက္ ေရ ေစးထန္းထန္းမ်ားက ျပစ္ကနဲ…ျပစ္ကနဲ…အံက်လာေလသည္။ ယင္းသို႔..နန္းအီတူး၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခ်ိဳၿမိန္စြာယွက္ေနစဥ္…သူ႔လီးႀကီးက အဂ္ေတေက်ာက္ျပင္ အက်ိဳးအပဲ့မ်ား ၾကား၌ ထိုးေထာက္ေနၿပီး…ဖုံမႈံ ေက်ာက္ခဲငယ္ေလးမ်ားျဖင့္ ထိကပ္တြယ္ၿငိကာ ကြမ္းသီးေခါင္း ႀကီးမွာ ေပလူး ညစ္ပတ္ေနၿပီ..ျဖစ္သည္။ ထို..သဲမႈံမ်ား ေက်ာက္ခဲငယ္..အဂ္ေတစမ်ား ေစးထန္း ေသာ လေရမ်ားႏွင့္ ကပ္လူးေပက်ံေနေသာ လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္၍ ဝါးလုံးတစ္ေခ်ာင္းကဲ့သို႔ ပင့္ေျမႇာက္လ်က္..နန္းအီတူး..ေစာက္ဖုတ္ဝကေလး ကိုၿဖဲကာ ေတ့ၿပီး ေမႊေနျပန္ေလေတာ့သည္။
ဖုံမႈံ..ေက်ာက္ခဲ..အဂ္ေတစမ်ားႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းအဝ၌ေတ့ၿပီး…ေညာင္ေစးက်ေအာင္ အေမႊခံေန ရ၍ တင္းထားေသာ…အီတူး…အသက္ရႈမွားမတတ္ ေကာင္းမိသြားေသး၏။ စိတ္ႀကိဳက္ေမႊေႏွာက္ ႏႈိးဆြၿပီးေနာက္..အယုဒၶယႀကီး၏ လီးႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းမာက်စ္ေသာ အီတူးေစာက္ေခါင္း ေလး အတြင္းသို႔ လိုးဝင္သြားေလေတာ့သည္။
”ျဗစ္ …ႁပြတ္ …အီး …ဟိ”
ေစာက္ဖုတ္ကေလး ခ်ိဳင့္ခြက္သြားသည္..ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ား တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျခင္း အေပၚသို႔ ျပန္ တက္လာေနသည္…လီးႀကီးက တဆတ္ ဆတ္တုန္ကာ ေထာင္ထားဆဲ….ဝဲယာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ ခမ္းသားမ်ား..အေပၚသို႔ခ႐ုတစ္ေကာင္ တြားသြားသည့္ႏွယ္..ျပန္တက္လာၿပီး ခဏအၾကာတြင္ လီး ႀကီးအား ငုံမိသြားသည္ႏွင့္ ……..
”ျဗစ္ …ျဗစ္….အ…”
ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ခ်ိဳင့္ဝင္သြားျပန္သည္…ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား…လီးအေခ်ာင္းႏွင့္ ကပ္လ်က္ပါသြား ျပန္သည္။ လီးႀကီးက ခပ္တင္းတင္းေလး ဖိ ေထာက္ထားျပန္သည္…ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား မ်ားက ယခင္နည္းအတိုင္း လီးအရင္းဆီသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ တြားသြားတက္လာ ေနၾကရျပန္၏။ ဝဲယာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား အေပၚသို႔ျပန္လည္ ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ လီးႀကီးက ကြၽံက်သြား၏ ..
”ႁဗြတ္ ….အား …..”
”အီး …အူး ….ဟား …..အား ..”
ငယ္မႈး…မ်က္ေစ့အစုံက ျပည့္ျပည့္ၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနေသာ သူ႔မိန္မ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း မွ အယုဒၶယႀကီး၏ ႀကီးမားေသာ လီးႀကီးကို….စက္ဆုပ္စြာၾကည့္ရင္း…လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ အ တြင္း ႁဗြတ္ကနဲ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ အာေခါင္ျခစ္၍ ေအာ္ရင္း..ခုန္ထလိုက္ေတာ့ သည္။ နန္းအီတူး အား ပက္လက္ကေလး တင္လိုးေနေသာ အိပ္စင္နားသို႔ ..ဒယိမ္းဒယိုင္ျဖင့္ ကပ္လာေနသည္။
”ျဗစ္ …ျဗစ္…အင့္ …အင့္ ….အာ ….အား …”
ႏွစ္ဆင့္ဆက္၍ ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အီတူး၏ ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ေဘး သို႔အစြမ္းကုန္ ကားသြား၏။
”က်ား …..ဟိတ္”
ငယ္မႈး..အရႈးတစ္ေယာက္ပမာ သူ႔မိန္းမအား လိုးသြင္းေနေသာ အယုဒၶယႀကီးအား ႀကိဳးအထပ္ ထပ္ ပူးတုတ္ထားေသာ ကုလားထိုင္ႀကီးႏွင့္အတူ …အားယူ၍ ..ေဘးေစာင္းျပစ္တိုက္ လိုက္ေလ သည္ …။
”ခြမ္း ….ခြမ္း ….ဒုန္း ….အ”
အယုဒၶယႀကီး၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လွေသာ ကိုယ္ခႏၶာႀကီးဆီသို႔ မေရာက္မွီ အေမႊးအျမင္ ထူထပ္ လွေသာ အယုဒၶယႀကီး၏ လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္က ေလထဲတြင္ၾကမ္းတမ္းစြာ ေျမာက္တက္သြားၿပီး ေျပးဝင္လာေသာ ငယ္မႈးအား…ဘယ္ညာ..ျဖတ္႐ိုက္ခ်လိုက္၏။ ငယ္မႈး..လုံးေထြးၿပီး ဒလိမ့္ ေခါက္ ေကြး ေခြက်သြားသည္။
ထိုစဥ္ အီတူးက မိမိ ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ေလးသစ္မွ် ဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကို…အားကုန္…ဆြဲ ညႇစ္ခါ…ျပတ္ထြက္သြားမတတ္ ညႇပ္လိုက္၏ ။
”အား …..အား….”
မထင္မွတ္ေသာ ေစာက္ပတ္တိုက္ကြက္ေၾကာင့္ အယုဒၵယ လူ႔ဘီလူးႀကီးမွာ လီးကို ပလာယာ တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဆြဲညႇပ္ လိုက္သလို ခံလိုက္ရၿပီး မ်က္လုံးႀကီးမ်ား ျပဴးထြက္လာသည္။ လက္ႏွစ္ ဖက္က ဖိေထာက္၍ နန္းအီတူး ညႇစ္ထားေသာ လီးကို ဆြဲႏုတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ ။ အိပ္စင္ ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ နန္းအီတူး လက္ကေလးမ်ား တစ္စတစ္စ တင္းၾကပ္လာၿပီး အိပ္စင္ သစ္သားေဘာင္ေလးမွာ ..တစတစ က်ဳံ႕ဝင္ေသးသိမ္လာသည္။ အယုဒၵယႀကီးမွ ေဂြးစိႀကီးမ်ား အရင္းသို႔တက္ကပ္လာလိုက္ ျပန္က်သြားလိုက္ျဖင့္ ေဝဒနာကို အံႀကိတ္ခါ ခံစားရင္း …ေစာက္ ဖုတ္အတြင္းမွ လီးႀကီးကို တအားဆြဲႏႈတ္ေနေပရာ …လီးႀကီးမွာ..ေမွ်ာ့ႀကိဳးႀကီးပမာ ရွည္ရွည္ထြက္ လာၿပီး ..ေသးသိမ္သြားသည္။
နန္းအီတူး ေျခေလးႏွစ္ေျခာင္းက ေလထဲသို႔ ႐ုတ္တရက္ ေျမာက္တက္သြားၿပီး အယုဒၶယ လူ႔ဘီ လူးႀကီး၏ မ်က္နာကို တအားကုန္ ေဆာင့့္ကန္ျပစ္လိုက္ေတာ့၏။
”ဟိတ္ ….ေျဖာင္း …အီးယား ….ဝုန္း ..”
လီးေရွ႕ လက္ေလးသစ္ ခန္႔ေနရာမွာ သိမ္ေနသည့္ လီးထိပ္မွ ေသြးမ်ား တစ္စက္တစ္စက္ က်ေန သည္။ လီးအုံႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ အယုဒၶယႀကီးမွာ တအီးအီး ေအာ္ရင္း …ဖင္ပူး ေတာင္းႀကီး ေထာင္ေနေလသည္။ နန္းအီတူးက အိပ္စင္ထက္မွ လ်င္ျမန္စြာထလိုက္ၿပီး ႏွစ္လက္ မ ပတ္လည္ခန္႔ရွိေသာ အိပ္စင္တိုင္ေလးကို ဆြဲခ်ိဳးျပစ္လိုက္သည္။
”ေျဗာင္း …ဂြၽမ္း..”
သစ္သားစ …အက်ိဳးဘက္မွ ခြၽန္ျမေသာ အသြားမ်ားထြက္ေပၚလာသည္ …တုတ္စကို က်စ္က်စ္ ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္းျဖင့္ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ေနသျဖင့္ အေမႊးၾကမ္းႀကီးမ်ား ေပါက္ေနသည့္ ဖင္ၾကားမွ ဖင္စအိုဝႀကီးအား အေသအျခာ ခ်ိန္႐ြယ္ၿပီး အားကုန္ ေဆာင့္ထိုးခ်လိုက္ေလ၏။
”အိုး …..ယား…..အား……ဂယား…..အူး အီး ယား…..”
ဖင္စအိုထဲသိုက ႏွစ္လက္မ ပတ္လည္ခန္႔သစ္သားေခ်ာင္း အဆုံးထိုးသြင္းျခင္း ခံလိုက္ရေသာ လူ႔ ဘီလူးႀကီးမွာ ဝမ္းေခါင္းသံႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ရင္း နန္းအီတူးအား တိုက္ခိုက္ရန္ ႀကဳံးထလာ ျပန္ ေလသည္။ ထိုအခါ နန္းအီတူးက သြက္လက္စြာျဖင့္ အယုဒၶယႀကီး ဒူးႏွစ္လုံးေပၚသို႔ ျဖတ္ကနဲ ေျပးတက္ခါ ပုခုန္းႀကီးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ေစြ႕ကနဲ ခုန္တက္ၿပီး …အားႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေလေတာ့ သည္ …ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဖင္ထိုင္လ်က္က်၏။
”ဝုန္း ….အီး…..ဂယား”
သစ္သားခြၽန္က စအိုထဲမွ ေန၍ အစာအိမ္ႏွင့္ အူမႀကီးကို စုတ္ၿပဲသြားေစၿပီး …အဆုံးအထိဝင္သြား ေလရာ အယုဒၶယႀကီး၏ ႏွာေခါင္း …. နား….ပါးစပ္…မ်က္တြင္းတို႔မွ..ေသြးမ်ား ယိုစီးက်လာၿပီး မရႈမလွ ဇတ္သိမ္းသြားေလေတာ့သည္။
ၾကမ္းျပင္၌ ေမ့ေမ်ာေနေသာ ငယ္မႈးအား ႀကိဳးေျဖေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား …ဂူအျပင္သို႔ ဒယိမ္း ဒယိုင္ ထြက္လာေသာ အခါ …အျပင္၌ ေမွာင္ရိပ္သန္းေနခဲ့ေလၿပီး ……….
”ဘာလို႔ ….အလိုး ခံရတာလဲ …အီတူးရယ္ ….ဟင္”
”ဒီ နည္းပဲ …ရွိေတာ့တယ္ ေမာင္ေမာင္ …ခံခ်င္လြန္းလို႔မွ မႈတ္ဖဲ”
”ဟင္း ….ဒါေပမယ့္ ….တခ်က္တခ်က္ေတာ့ ေကာင္းသြားေသးတယ္ မဟုတ္လား …ေျပာစမ္းပါ ဦးမယ္မင္း နည္းက …ဟင္း”
လေရာင္ ဝိုးတဝါးေအာက္ ထေႏွာင္းပင္ ေျခရင္းရွိ အုတ္ဂူေလးကို မွီထားေသာ ငယ္မႈး ရင္ခြင္၌ နန္းအီတူး ရွက္ၿပဳံး နီနီေလးျဖင့္မွီကာ …ပုဝါစကို လုံးေျခေနသည္ ။ မေက်မနပ္ ..မ်က္နာႀကီး စူ ပုတ္ထားေသာ ငယ္မႈးမ်က္နာ သိုးမႈံေနၿပီး မေက်မနပ္ဟန္ ထင္ရွားစြာ ေပၚလြင္ေနေပသည္။
”အရွက္မဲ့ …ႁမြက္မဟပါနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ရယ္ …အီတူးဟာ ..ေမာင္ေမာင့္ အလိုးခံမေလး သက္ သက္ပါေနာ္ …”
ခ်စ္သူ အလိုမက်သည္ကို ၿပဳံးရယ္ ေခ်ာ့ေမာ့ေနရွာေသာ အီတူးလက္ကေလးမ်ားက …ငယ္မႈး လီး ႀကီးအား ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေျခေပးေနေလရာ …ငယ္မႈးမွာ အသက္ရႈသံႀကီးမ်ား ျပင္းထန္လာၿပီး လီးႀကီးမွာလဲ မာက်စ္ေထာင္ထ လာေလေတာ့သည္ ….။
အီတူးက…လုံခ်ည္ေအာက္စကို မရဲတရဲေလး မတင္ေပးလိုက္ၿပီး..လေရာင္မႈံဝါးဝါး၌ မဲမဲႀကီး ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို အသာအယာ ၿဖဲခ်ေပးလိုက္သည္…လီးႏွံ႔ႀကီးက အီတူး ႏွာဝသို႔ ေထာင္းကနဲ ပ်ံ႕လြင္လာသည္.အီတူး တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္႔ဖိန္႔က်င္က်င္ ခံစားလိုက္ရၿပီး..လက္ တစ္ဖက္ ကလည္း ေစာက္ဖုတ္ေလးမွ အကြဲေၾကာင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ပြတ္တိုက္ေန မိ ေလသည္ ။
ငယ္မႈးက အီတူး နိ႔ႀကီးမ်ားကို အက်ႌအတြင္း လက္ကို ႏႈိက္ၿပီး ဆုတ္ႏွယ္ေနရာမွ …အားမရ ေတာ့ပဲ အက်ႌကို အသာအယာဆြဲခြၽတ္ေလရာ …အီတူးက ၾကည္ျဖဴစြာပင္ ခါးေလးေကာ့၍ အ ခြၽတ္ခံလိုက္ေလသည္။ လေရာင္ေအာက္၌ လွပလုံးက်စ္ခါ မာေမာက္ေနေသာနိ႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ရင္ ခုန္စဖြယ္ လႈပ္ကနဲ တုန္ခါၿပီး အက်ႌအတြင္းမွ ေပၚထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
”မယ္မင္း ….ေယာနိအား ….စပ္ယွက္ရမွာ …စိုးမိပါဘိ”
”အဆုံးထိမဝင္ခင္…ေမာင္ေမာင့္…ဘြားဖက္ေတာ္ႀကီး အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ျပစ္နိင္သည္ဟု ..ေၾကာက္ ႐ြံ႕သေလာ …ေမာင္ေမာင္”
” အင္း …ဧကန္မုခ် …ပင္ျဖစ္သည္ …မယ္မင္း ရဲ႕”
”အေမာင္ရယ္ …..အီတူး …ရာသီလာစဥ္ …ေမာင္ေမာင္အတင္း အဓၶမ စပ္ယွက္ခဲ့သျဖင့္ သေႏၶ ပင္ တည္ခဲ့ၿပီေကာ …ေမာင္ေမာင္”
”အလကား …ၾကည္စားသည္ပ …ႏွမရယ္ …ဤမွ်သန္မာေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား …လိုး ေန ရင္းမွ ေသသည္ရွိလဲ ေသပါစံ့”
ႏွစ္ေယာက္သား လုံးေထြး ေပြ႕ပိုက္ရင္း တစ္ေယာက္ အဂၤါကို တစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ႏႈိးဆြ ထိုးေမႊ ေနၾကရ၏။ အရသာရွိလွေသာ အရသာကို ခံစားရင္း ၾကည္ႏူးေနၾကေပ၏။
”ဟား….ဟား….ဟား….ယုန္ေထာင္တာ ….ယုန္ေရာ ေၾကာင္ေရာ …မိေနပါလား စကၠ ရ ဟား.. ဟား..”
ႏွာေခါင္းနီ သိုင္းသမားႏွင့္ ေျမေခြး မ်က္လုံးသိုင္းသမားတို႔က ငယ္မႈးတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ခါး ေထာက္ ၾကည့္လိုက္၏။ ငယ္မႈးတို႔ ေက်ာဖက္မွ အုတ္ဂူေဟာင္းေပၚတြင္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴ သိုင္းဆရာ ႀကီးက တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္လိုက္သည္။
ငယ္မႈးႏွင့္္ အီတူးတို႔ ကမန္းကတမ္း အက်ႌအဝတ္အစာမ်ား ေကာက္ဝတ္ခါ ေက်ာခ်င္းကပ္၍ ရန္ သူကို ရင္ဆိုင္လိုက္၏။
”နိ႔ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အသက္ကို ေပးရေပေတာ့မည္ …ငယ္မႈး..”
”တိုက္ရင္း ….အေသခံတဲ့ …ျမန္မာလူမ်ိဳးကြ”
ငယ္မႈးက ဓါးလ်င္စၾကၤာ ခုတ္နည္းျဖင့္ ႏွာေခါင္းနီႀကီးအား …အတင္းဝင္ခုတ္လိုက္သည္ ..အခ်ိန္ ဆြဲေနျခင္းက စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အရ အင္အားနည္းသူက တဘမ္းရႈံးတတ္ သျဖင့္ ငယ္မႈး အတင္း ဝင္ တိုက္၏။
”ခြၽမ္း…..ခြၽင္…”
ဓါးခ်င္း ခတ္မိသံ့ႏွင့့္အတူ တိတ္ဆိတ္ေသာ သခ်ႋဳင္း ေျမထဲ၌ မီးမ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္ပြင့္ေနၾကသည္။
”႐ြမ္း…”
သံၾကာပြတ္ႀကီးက အသည္းယားဖြယ္ ျမည္ဟီးရင္း ငယ္မႈး ေျခအစုံကို လွမ္း႐ိုက္သည္ …တစ္ခါ
ေသဖူးထားၿပီျဖစ္ေသာ ငယ္မႈးက အုတ္ဂူတစ္လုံးေပၚသို႔ လြားကနဲ ခုန္တက္လိုက္ေလရာ ၾကာ ပြတ္က ေျမျပင္ကို ရွပ္တိုက္ၿပီး ျမက္ပင္မ်ားကို တိကနဲ ျဖတ္ျပစ္လိုက္ေလသည္။ အုတ္ဂူေပၚသို႔ ေရာက္သြားေသာ ငယ္မႈးႏွင့္္ နန္းအီတူးမွာ တစ္ေနရာဆီ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။
နန္းအီတူး၏ ဓါးခ်က္မ်ားက သြက္လက္ေသာ္လည္း အားမပါလွပဲျဖစ္ေနရာ ႏွာေခါင္းနီသိုင္းသမား ႀကီး၏ ခုတ္ခ်က္တိုင္း၌ နန္းအီတူး …ဓါးမွာ ေနာက္သို႔ တြန္႔တြန္႔သြားတတ္၏။ ဤသို႔ေသာ အ ေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္း ယူ၍ ေျမေခြးမ်က္လုံးက လွစ္ကနဲ လူခ်င္းဝင္ပူးၿပီး…နန္းအီတူး ကိုယ္ လုံး ေလးအား …ျဖစ္ညစ္ဖက္တြယ္ လိုက္ေလေတာ့သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က တေတာင္ဆစ္မွ အ ေပၚသို႔ ပင့္တင္ျခင္း ခံထားရသျဖင့္ ဓါးဖ်ားမ်ားေလ၌သာ ဝဲ ယမ္းေနၾက၏။ တဒဂ္ တကယ့္ တဒဂ္ ေလးအတြင္း နန္းအီတူး ဓါးဦးကို …ေအာက္သို႔စိုက္ၿပီး လက္ျပန္ကိုင္လိုက္ခါ ဒူးကို ေကြးၫြတ္၍ မိမိခါးကို အေသဖက္ထားေသာ ေျမေခြးမ်က္လုံး၏ ညႇပ္႐ိုးအတြင္း စုံထိုး စိုက္ျပစ္လိုက္ေလသည္။
”ၿဇိ …အား….”
ေျမေခြးမ်က္လုံး သိုင္းသမား နာက်င္စြာ ေအာရင္း ဒူးေခြက်သြားကာ ၿငိမ္သက္သြားေလသည္။ လွ်ပ္တပ်က္ကေလး အတြင္း နန္းအီတူး …ဓါးကိုင္လက္မ်ား လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ ဓါးျပန္ …ဓါး ေထာင္…ကိုင္သြားျခင္းမွာ အံ့ေၾသာစဖြယ္ လႈပ္ရွားသြားျခင္းျဖစ္ရာ ႏွာေခါင္းႀကီးမွာ တြန္႔သြား၏။
သို႔ေသာ္ ဒုတိယ အႀကိမ္ဝင္လာေသာ ႏွာေခါင္းႀကီး၏ ဓါးအရွိန္မွာ ယခင္ကထက္ပိုမို ျပင္းထန္ လာသည္။
”႐ြမ္း ….ႀကိ …”
ပက္ဓါး တစ္ခ်က္ အဖ်ားခပ္သြားခ်ိန္၌ နန္းအီတူး နိ႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အက်ႌၾကာမွ ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ႀကီး လႈပ္ခါယမ္းလ်က္ ေပၚလာေလသည္။ ႏွာေခါင္းနီႀကီး မ်က္လုံးမ်ား ဝင္းဝင္းလက္သြားသည္။ ျဖဴ ဝင္း အိေမာက္ေသာ ရင္ႏွစ္မြာကို အာသာငမ္းငမ္း ႀကီးစိုက္ၾကည့္ရင္းမွ နန္းအီတူး ဓါးႏွစ္လက္ကို ၾကမ္းတမ္းေသာ အရွိန္ျဖင့္ခါထုတ္ လိုက္သည္။ ဓါးႏွစ္ေခ်ာင္းက အေဝးေျမျပင္သို႔ ဖုတ္ကနဲ က် သြား၏…နန္းအီတူး…နိ႔ႏွစ္လုံးကို လက္ဝါးျဖင့္အုပ္ခါ ေနာက္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ဆုတ္ေနရ သည္။
ငယ္မႈးမွာလည္း သံမဏိၾကာပြတ္သမား မုတ္ဆိတ္ျဖဴႀကီးႏွင့္ အေသအလဲ တိုက္ခိုက္ေနေပရာ …. နန္းအီတူးအား မကယ္နိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေပသည္။ နန္းအီတူး ေက်ာျပင္ေလးႏွင့္ အုတ္ဂူတစ္ခု တို႔ကပ္သြားမိ၏ …ေနာက္ဆုတ္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားၾကၿပီး ..ႏွာေခါင္းနီႀကီး ဓါးဦး က နန္းအီတူး လည္ပင္းေလးနားတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ နန္းအီတူး မ်က္လုံးေလးမ်ား ဝိုင္းကာ
မ်က္နာေလးမွာ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ေလး ျဖစ္လာသည္ …ဒူးမ်ားၫြတ္ေခြခ်င္လာသည္ …တဆတ္
ဆတ္တုန္ေအာင္လည္း ေၾကာက္ေနမိသည္။
”ေဘာင္းဘီ …ခြၽတ္စမ္း …..ေကာင္မ..”
ေတာလိုက္ ေခြးတစ္ေကာင္၏ ဟိန္းေဟာက္သံမ်ိဳးျဖင့္ အမိန္႔ေပးလိုက္သည္ …အီတူးက တုန္႔ ဆိုင္းေနေလရာ ဓါးဦးက လည္ပင္းအသားထဲသို႔ နင့္ကနဲ ဝင္လာေလ၏၊
”ခြၽတ္ ….ခြၽတ္ပါ့ …မယ္ရွင္ ….ရွင့္ဓါးႀကီး ဖယ္ေပးပါ …”
”အေဟး ….ေဟး…..မင္း သေဘာေပါက္ သဟာပဲေနာ္”
ေျပေလ်ာ ကြၽတ္က်သြားေသာ ေဘာင္းဘီေလး ေအာက္မွ ေစာက္ေမႊးမ်ား အေထြးလိုက္ေပါက္ေန ေသာ ဆီးခုံေလး ေပၚလာသည္….နာေခါင္းနီႀကီး မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကာက္႐ြံ႕စြာ ျဖဴေလ်ာ္ေန ေသာ နန္းအီတူး မ်က္နာကို အလစ္မေပးပဲ စိုက္ၾကည့္ကာ ဓါးဦးကို လည္ပင္း၌ေထာက္ၿမဲ ေထာက္ ထားေလသည္..။ က်န္လက္တစ္ဖက္က နန္းအီတူး ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြေလး ဆြဲယူပြတ္သပ္ရင္း မ်က္နာႀကီးက တဏွာ ရာဂမ်ားျပင္းထန္လာဟန္ျဖင့္ နီျမန္းတုန္ရီလာသည္.။ ေစာက္စိေလးကို လက္ညႇိဳးျဖင့္ ထိုးဆြဲ ပြတ္ႏႈိက္လိုက္ရင္း …
”ငါ …ခိုင္းသလိုလုပ္ေနာ္ …ဓါးဦးက …ျမဳပ္သြားမယ္မွတ္ …”
”ဟုတ္ …ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္…”
”ငါ့ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ … ဟုတ္ပီ …ဟဲဟဲ …နင့္ေယာနိထဲကို …ကိုင္ၿပီး …ေတ့ေပးစမ္း ..ေပါင္ ကားထားေလ … ေအး …အဲလိုမွေပါ့ …ဟင္းဟင္း …ငါ့ကိုေတာ့ အယုဒၶယႀကီးလို …ေစာက္ပတ္ နဲ႔ ညႇပ္မယ္၏မႀကံနဲ႔ ဓါးကိုထိုးထည့္ လိုက္မွာ”
အီတူး မ်က္ေရမ်ား ေဝဝဲလာသည္ …မလူးသာ မလႈပ္သာ အေျခအေနမို႔ သူ႔လီးႀကီးအား မၾကည့္ ပဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ကိုင္ၿပီး သြင္းေပးလိုက္ရေလသည္ ။ ပူေႏြးေသာ လီးႀကီး အထိအေတြ႕က တစ္ကိုယ္လုံးကို ရွိန္းကနဲ စိမ့္ဝင္သြား ေစရာ …ေပါင္ႀကီးမ်ား ခပ္ကားကား ၿပဲသြားရေလသည္။
”ႁဗြတ္ …..ႁဗြတ္….ျဗစ္ ….အ …အ…အင့္…”
မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနအထားမွ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ အထစ္အေငါ့မရွိ တန္းဝင္သြားရာ…ေစာက္ပတ္မွာ တစိမ္းလီးတစ္ေခ်ာင္း အဝင္ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ အသစ္အဆန္း တစ္ မ်ိဳးလိုပင္ အီဆိမ့္သြားေအာင္ ေကာင္းသြား၏။ သတိလက္လြတ္ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္က နန္းအီတူး လက္ႏွစ္ဖက္က ႏွာေခါင္းနီႀကီး ဖင့္ကို ဆြဲဆုတ္ဖိေခ် ေပးလိုက္မိခါ …မိမိကလည္း …ေကာ့၍ … ေကာ့၍ …အလိုးခံလိုက္မိ၏။
”ႁပြတ္ …ႁပြတ္…စြတ္…စြတ္….ဖတ္…ဖတ္…”
”အင္ …အင္း……အင့္……အီး…..ဟီး…..ကြၽတ္…အ”
ႏွာေခါင္းနီႀကီးကလည္း အ႐ုပ္ဆိုးလွေသာ သူ႔မ်က္နာ မဲမဲႀကီးျဖင့္ ျဖဴဝင္းႏုထြတ္ေသာ နန္းအီတူး မ်က္နာေလးကို ဖိကပ္ပြတ္သပ္ နမ္းရႈံ႕ရင္း ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ တအားဆုတ္ကာ အားႏွင့္ ျပစ္ ေဆာင့္ေနေပရာ …နန္းအီတူး ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား အုတ္ဂူနံရံတြင္ ဖိကပ္ ျပားခ်ပ္သြားရ ေလ သည္။
”ႁဗြတ္… ႁဗြတ္….ဗြိ….ဖတ္….ဖတ္….ဖတ္…”
”အ…..ကြၽတ္..ကြၽတ္….အင္း ….ဟင္းဟင္း…..ရွီး….ကြၽတ္ကြၽတ္..”
ႏွစ္ဦးစလုံး ကမ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္ …ႏွာေခါင္းနီႀကီး နိ႔ႀကီးမ်ားကို လက္ တစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲလိုက္ ပြတ္သပ္လိုက္ နယ္ဖတ္လိုက္ လုပ္ရင္း အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးေနေပရာ လီးဥႀကီးမ်ားက နန္းအီတူး၏ ေပါင္တြင္းသား မ်ားကို တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္ခပ္ေနေလသည္။
”ျဗစ္….ဖြတ္….ဖတ္…..ႁပြတ္…”
”အ…အ…..အ…အင္း..ဟင္း…..ကြၽတ္…ရွီး….အ…အား…”
နန္းအီတူး မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားၿပီး ႏွာေခါင္းနီႀကီးအား တစ္အားဖက္၍ ဖင္ေဖြးေဖြး ႀကီးကို ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္ကာ သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္ရွာ ေလသည္။ ႏွာေခါင္းနီႀကီး က လည္း လီးကို မႏႈတ္ေတာ့ပဲ ဆီးခုံႏွစ္ခု ပူးကပ္ထားၿပီး အုတ္ဂူ အမာခံေပၚသို႔ နန္းအီတူး ဖင္ႀကီး ပင့္တက္သြားသည္အထိ ဖိႀကိပ္ၿပီး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ခါ လေရမ်ားကို ပန္းသြင္းလိုက္ေတာ့၏။ ႏွစ္ ေယာက္သား ခပ္တင္းတင္းႀကီး ဖက္ထားမိၾက၏..ႏွာေခါင္းႀကီးဖင္က အရွိန္မေသေသး…သလို တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ ဖိေဆာင့္ေနေသးသည္…ျပင္ျပေသာ အသက္ ရႈသံမ်ား ၿငိမ္သက္စျပဳလာသည္
”ဝွစ္….ခြပ္…အင့္…..ဇြီ….အား…..”
နန္းအီတူး တေတာင္ဆစ္က ျပင္းထန္စြာ ႏွာေခါင္းနီႀကီး၏ ေမး႐ိုးကို ပင့္႐ိုက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ ဖက္က ဓါးကို ဆြဲယူကာ ရင္ဝကို ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ပတ္၌ အာရံု႕ေရာက္ေနေသာ ႏွာေခါင္းနီႀကီးခမ်ာ အလစ္ခံလိုက္ရၿပီး ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပက္လက္ႀကီး လန္က်သြား၏။ ေစာက္ပတ္ အတြင္းမွ လီးႀကီးက ႁပြတ္ကနဲ သုတ္ေရမ်ား အ႐ြဲသားျဖင့္ ကြၽတ္ထြက္သြားကာ ပုတ္သင္ညိဳ တစ္ ေကာင္ကဲ့သို႔ ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ တုန္ခါေနေသးသည္။
နန္းအီတူးက ေျမျပင္တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္လိုက္ခါ ႏွာေခါင္းနီိႀကီး၏ လီးေရမ်ားကိုေစာက္ ေခါင္းထဲမွ ထြက္နိင္သမွ် ထြက္ေစရန္ လက္ညႇိဳးျဖင့္ ေကာ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္…ေဘာင္းဘီဝတ္ အက်ႌဝတ္ၿပီး ….ငယ္မႈးႏွင့္ သံၾကာပြတ္သမား မုတ္ဆိတ္ျဖဴႀကီး ရွိရာသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
တပ္မႈး သီဟသူရ…ငစြာေတ…ငဗ်စၦ..တို႔ႏွင့္အတူ ရီေဝေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေတြေတြႀကီးၾကည့္ေနေသာ ငယ္မႈးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္….နန္းအီးတူး…ရင္ထဲ လွစ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ငယ္မႈး မ်က္လုံးမ်ားက စကားလုံးေပါင္း အသိန္းအေသာင္းကို ေျပာေနေလသည္….အီတူး..မ်က္ရည္ ..ေပါက္ႀကီးမ်ား က်လာသည္..
ငယ္မႈးရယ္….နင္..ငါ့ကို… ခြင့္မလြတ္နိင္ေတာ့ဘူး မို႔လား ….ဟင္… ငါ…ငါ ..လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္း စလုံး အဆုံးထိ အလိုးခံေနရမွေတာ့ ငါ…ငါ..ဘယ္လိုစြမ္းအားေတြနဲ႔ တြန္းလွန္နိင္မွာလဲ ..ငယ္မႈး ရယ္….နင္ငါ့ကို မသဒီေတာ့ဘူး…မို႔လား..နင္ ငါ့ခႏၶကိုယ္ကို ႐ြံ႕ရွာ စက္ဆုတ္သြားၿပီးမို႔လား …. ရပါတယ္…ငယ္မႈး…ငါ့ဝမ္းထဲ ႏွင့္ရင္ေသြးကို ငါေမြးမယ္…ေသလႅာ သကၠရမွာ ေမြးၿပီး …အရိႏၵမာပူရ အက်ိဳးကို ထမ္းေဆာင္ေစမယ္ ..သိလား…။။
သခ်ႌဳင္းေျမသည္ က်က္သေရမဲ့စြာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ေသဆုံးေနေသာ ေသလႅာ သကၠရမွ ေၾကးစား သိုင္းသမား သုံးေယာက္အေလာင္းက အုတ္ဂူမ်ား ၾကားတြင္ ပိုးလိုးပက္လက္ လဲက်လ်က္ရွိ၏။ မေကာင္းဆိုး႐ြား တစ္ေကာင္၏ အူျမဴးသံႀကီးလိုပင္ သခ်ႌဳင္းအလယ္ ေညာင္ ပင္ႀကီးအား ေလထိုးသံႀကီးက တဟဲဟဲ …ေအာ္ျမည္ေနသည္။ လေရာင္ မွိန္မွိန္က အေနာက္ဖက္ ေတာအုပ္ထဲ သို႔ တိုးဝင္ပုန္းကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနေလၿပီ ..ေသလႅာသကၠရ မိုးေကာင္းကင္ တြင္ လည္း ႏွင္းျမဴတို႔ အုံ႔ဆိုင္း ေဝ့ဝိုင္းေနေလသည္။ ျမင္းေလးစီးက သခ်ႋဳင္းေျမကို ေက်ာခိုင္း လိုက္ ၾက၏ ။
”အင့္….” ကနဲ ရႈိက္ငိုလိုက္ေသာ နန္းအီတူး ရႈိက္သံေၾကာင့္ ညာဥ့္ငွက္ေလး တစ္ေကာင္ သစ္ ေျခာက္ပင္ထက္မွ အထိတ္တလန္႔ ပ်ံေျပးသြားသည္..။ အေမွာင္ၿပီိးရင္..အလင္းလာမယ္…မို႔လား..။ အီတူး …ဘဝကေတာ့ အေမွာင္ၿပီးရင္ အေမွာင္ပါပဲေလ ခ်စ္ေသာ …ငယ္မႈး ..သူ႔ကို ေက်ာ ခိုင္း သြားၿပီကိုး……..
……………………………
”ေသလႅာသကၠရ …စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို …အေမာင္တို႔ ဝင္ေလာေတာ့ …မိမိ စားပြဲထိုး ဘဝနဲ႔ ရွိေနတာ ..အဟင္း ..ဟင္း ..။
”ငဗ်စၥ …”
ေရွ႕ေနာက္ …ဝဲယာ သို႔ အသာ အကဲခပ္ရင္း ..ေလသံ တိုးတိုးျဖင့္
”ဘာ ကိစၥ …အဲသည္ …ေရာက္ေနရသတုန္း ”
”အရည္းငယ္ …ငဗ်စၥ နဲ႔ …အရည္းဆရာ …ငသူရတို႔ …ငယ္မႈးတို႔ ..႐ုတ္ခ်ည္း ေလးေယာက္ပူး ေပ်ာက္ေတာ့ … အရည္းႀကီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ …ရွင္ႀကီး စကၠ အကြၽန္႔ကို တာဝန္ေပးသကိုး …အေမာင္ ရဲ႕ …အသို႔ျဖင့္ …ေသလႅာသကၠရကို ေရာက္လာရ သဟာကိုး..”
”အခု …ရွင္ႀကီး စကၠတို႔..ပသို႔ သေဘာထားတုန္း ..လို႔”
”သဟာျဖင့္ ….ပူပန္ဝန္မေလးပါလင့္ …အေမာင္ငယ္ ..အကြၽန္ ေသလႅာသကၠရကို ေရာက္ေတာ့အရည္းႀကီးဂိုဏ္း စည္ပင္ၿပီး အင္အားႀကီးမားေရးအတြက္ …တရားပြဲမ်ား ..က်င္းပေနတာ ေတြ႕ခဲ ရေၾကာင္း…အစီရင္ခံသဟာကို..ယေန႔ညာဥ့္ယံမွာ စားေသာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ မာလနတ္ကြန္းေရွ႕မွာ အ ေမာင္တို႔ကို ဂုဏ္ျပဳေလဦးမွာ ..အဟင္း …စိတ္ ေအးၿပီလား ..ကဲ”
မယ္ မိႆ၏ လက္သီးဆုပ္ ႏုႏုေလးက ငဗ်စၥ ..ရင္အုပ္ႀကီးကို ဖြဖြ ႐ြ႐ြေလး ထုလိုက္ေသာ္လည္း ငဗ်စၥတစ္ကိုယ္လံု႔းမွာ သိမ့္ကနဲ တုန္လႈပ္သြား ရေလသည္။ မလုံ႔တလုံေလး ဝတ္ဆင္ထားေသာ ပုဝါပါး ၾကပ္ၾကပ္ေလး ေအာက္မွ ရင္ႏွစ္မႊာက ခုံးထေန၏။ ခ်က္ေအာက္…ခါးၾကပ္… ဝတ္ဆင္ ထားေသာပုဝါစမွ လြဲ၍ မိႆမ ဗိုက္သားေလးမ်ား လြတ္လပ္စြာ ေပၚလြင္ေနသည္။ မိႆမ လက္ ေလးအစုံက ထြားႀကိဳင္းေသာ ငဗ်စၥ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ယီးေလးခိုကာ ..မ်က္နာေလး ေမာ့ေပးထား သည္..။ ငဗ်စၥ …အသဲႏွလုံးမ်ား ေသြးခုန္ျမန္မႈေၾကာင့္ ခပ္ေအာင့္ေအာင့္ေလးပင္ ျဖစ္လာသည္…
ငဗ်စၥက… မိႆမေလး၏ ခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ၿပီးတြန္းခြါလိုက္သည္ ..။
”ယခုေတာ့ျဖင့္ ….အေရးေတာ္ပုံ ရွိေသး ….ႏွမ…..တစ္ခ်ိန္မွာျဖင့္ …ငတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ၾကပါဦး အံ့ ..ႏွမ ..”
”ဟြန္း …လိမ္လည္မုသား …မဆိုအပ္ရာ ..အေမာင္”
”မင္း ေယာက္်ား ..ပီပီပါ ႏွမရယ္ …ယုံပါ…အခု အခ်ိန္ျဖင့္ ..တာဝန္ေတြ ရွိေနေသးသဟာမို႔ပါ ..”
”အင္းပါေလ…. မိ မိႆတို႔က မိန္းကေလးပါ အေမာင္ .. အေမာင္တို႔ အေတာင္ႏွစ္ဆယ္ ဝတ္ ေတြ ႁမြက္ဟ သမွ် ေခါင္းၿငိမ့္ ..လိုက္ပါရသူေတြပါ….”
”အေႏွာ …စကားနာထိုးေလဘိလား …ႏွမငယ္…”
”မဝံ့ပါ…အေမာင္…ရင္ထဲက လာတဲ့ စကား ဟာကိုး..”
အမွန္မွာ သမထီးတပ္ဝင္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္…ငဗ်စၥအား တဖက္သတ္ပိုးပန္းေနေသာ မိ မိႆ ကေလးက သမထီးတပ္ဝင္းႀကီး အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို သတင္းေပးရွာသည္…။ ယခုကဲ့သို႔ ႏွစ္ ကိုယ္ထဲ ေတြ႕ရခိုက္ ငဗ်စၥလူပ်ိဳလီးကို အစာေႂကြးျပစ္လိုက္ျခင္သည္…သို႔ေသာ္…တပ္မႈး သူရ … ငစြာေတ..ငယ္မႈးတို႔က တစ္ေနရာမွ..ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္ရႈ႕ေနမည္ကို …ငဗ်စၥ ေကာင္းေကာင္း သိ ေန သည္…။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိႆမေလး မ႐ိုးမ႐ြ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ …ငဗ်စၥ ဂယ္ေပါက္နား ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ ေၾကာင္းသိေသာ္လည္း ေတာင္လာေသာ လီးႀကီးကို ငဗ်စၥ ငရံ႕ ဂုတ္ခ်ိဳးသလို…ခ်ိဳးဖဲ့ ဖိနိပ္ထားရ ေလသည္။ မိႆမေလးကမူ …အဘယ့္ေၾကာင့္ ငဗ်စၥ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္ လုပ္ေနသည္ကို မသိပဲ … ေပါင္ၾကားမွ …လီးႀကီးအား ..အတင္းႏႈိက္ခါ ပြတ္သပ္ ႏိူးဆြ ေနေပသည္…။
”ေဒါက္ …ဂေလာက္ ….ဂေလာက္…”
”ေဟာ ….ခဲနဲ႔ ေပါက္ၿပီး …အဲဒါ …အခ်က္ေပးတာပဲ ..ကဲ…ငတို႔ လူခြဲၾကရေအာင္ …”
ခဲတစ္လုံးက ငဗ်စၥတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနၾကေသာ အင္ပင္ေျခရင္းသို႔ လာမွန္သည္..ငဗ်စၥက လာစဥ္အတိုင္း အရည္းႀကီးဝတ္႐ုံ နက္ျပာႀကီးကို ေခါင္းမွ အုပ္ခ်လိုက္သည္..မိ မိႆကလည္း ပုဝါနက္ကို ..တစ္ကိုယ္လုံး လႊမ္းၿခဳံလိုက္သည္…။
”ကိုင္း …..သြား….ၾကစို.ရဲ႕ …”
…………………………
”ေသခ်ာရဲ႕လား…ငစြာေတရယ္….ေမာင္ရင့္သတင္းက လုပ္ႀကံဖန္တီးထားသလိုႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနမ လား”
”ဟ….ငတို႔ အေထာက္သား….ငဖဲဆီက လာတယ္..ကိုရင္ရဲ႕ …အင္း…တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ဆို…နီးၿပီ….ကပဲ”
”အင္းေလ….ဒါဆိုလည္း…တပ္မႈးေလးကို အဓိက အသိေပးရမလို ျဖစ္ေနၿပီိ”
”အနိ႔ ေပးကိုေပးမွျဖစ္မဲ့…ကိစၥဟာကို..ေသြးေသာက္ရဲ႕…အိုပန္းျဖဴဆိုလား…အိုပန္းအိ..ဆို လား..အဲဒီ ..သတို႔သမီးေလာင္းက …တပ္မႈး ငယ္ခ်စ္ဦးတဲ့ ဗ်ား …”
”ကိုင္း…အဲဒါမွ…ဂြကို လုံးလုံးက် …ကေရာ..”
”ဟ ..ဂြက်မွသာ က်….တမင္ ဂြတည့္တည့္္လုပ္သဟာ ..”
”ဟာ ….ရဲမက္ကလဲ…အေနာက္သန္ေနျပန္ပါ ၿပီ ..”
ငစြာေတ…ဗ်စၥ…ႏွင့္ ငယ္မႈးတို႔ သတင္းထူးကို ရလာသည့္ က်ည္းပင္စု ႐ြာသူ…အပ်ိဳေခ်ာေလး အား..လယ္တိုင္ဝန္ မုဆိုးဖို..ငသစ္၏သား ငခ်မ္းေအာင္ႏွင့္ လက္ဆက္ရန္အတြက္ သမထီး၌ ပန္းဦးလြတ္ရမည္ ဆိုေသာ သတင္း …။ သတင္းက အတိအက်…ေန႔ရက္…ေန႔နာရီ… စသည္ ျဖင့္ သုံးေယာက္သား ေခါင္းျခင္းဆိုင္သည္…လုပ္သင့္သည္မ်ားကို ေသသပ္ပိရိစြာ လုပ္ေဆာင္နိင္ ရန္ အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္သည္..။
ထိုသတင္းရၿပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ သမထီးတပ္ဝင္း…ထြက္ေနက်…ကုကၠိဳပင္ႀကီးမွ ေက်ာ္ ၍တပ္ဝင္း အျပင္ကို ငစြာေတ ထြက္သည္..သေျပကန္႐ြာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ .. ဆူးသမန္း လယ္ေက်ာကို ျဖတ္၍ ျမင္းကို အျပင္းႏွင္ခဲ့သည္….။
တပ္မႈး သီဟ..သူရ၏ ခ်က္ျမဳပ္ရာ ဇာတိ က်ည္းပင္စု…ဆီသို႔…..။ အညာဆန္ေသာ ေယာနယ္ လမ္းတစ္ေက်ာ ….စိမ္းျမေသာ ေျမပဲခင္းႀကီးမ်ားကို ေတြ႕ရသည္…ဖုံမႈံမ်ားတင္ေနေသာလည္း …ေျမပဲပင္အစိမ္းေရာင္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ၾကည့္လ်င္..စိမ္းၿမဲစိမ္းေနသည္…ေျမပဲခင္း၏ ဟိုမွာဘက္ တြင္..ယာေစာင့္တဲ တစ္လုံးကိုေတြ႕ရသည္….ခပ္သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံကိုလည္း ၾကားေနရသည္… ငစြာေတ ျမင္းဇက္ကို တဲရွိရာသို.လွည့္လိုက္သည္…။
…………………………
ေလာကႀကီး၏ အလွည့္အေျပာင္း မ်ားစြာကို အိုပန္းအိ ခံခဲရဖူးၿပီ…ယခုတစ္ခါေတာ့….ေလာကကို ရင္ဆိုင္ရန္ အိုပန္းအိ…အားေမႊးသည္…ရင္ဆိုင္သည္.. ပထမ ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ႀကီး ..ဆုံးပါး သည္ အေမက လယ္ကိုင္ဝန္ မုဆိုးဖို ငသစ္အား ယုံစားၿပီး…မိမိေျမ ..လယ္.ယာတို႔ကို ..သူရင္းငွား အခစားျဖင့္ သီးေကာက္ခေပး၍ လုပ္ေစသည္..တစ္ႏွစ္ကုန္ေသာအခါ..လယ္ရွင္ႏွင့္ ေျမယာမဲ့ အလုပ္သမားတို႔ ကိစၥ .. မင္းတရားႀကီးက ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းသည္…အခ်ိဳးက် ေဝငွေပးၿပီး ေသာ လယ္မ်ားအား သီးေထာက္ခေပးေနရၿပီး …စာရင္းငွားက လယ္ပိုလုပ္လိုလာသည္….
သည္မွာ….အေမက လယ္တိုင္ဝန္ ငသစ္အား အက်ိဳးအေၾကာင္းသႊားေျပာသည္…လယ္တိုင္ဝန္ က လယ္ယာမ်ားကို ဘိုးဘြားပိုင္မို႔ …ကိစၥမရွိ သူလုပ္ေပးမည္…မနက္အထိေစာင့္ပါ ဆို၍ လယ္ တိုင္ဝန္အိမ္၌ပင္ အိပ္ရင္းေစာင့္၏….သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္တြင္..ကိုယ္ခ်ီးသီး အဝတ္ဗလာျဖင့္ လယ္တိုင္ဝန္ အေမ့ အခန္းထဲဝင္လာ၏..အေမ့အား…လိုးရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနားခ်သည္..။ အေမကလဲ အၾကာက္အကန္ျငင္းသည္…။
သို႔ျဖစ္လ်င္ လယ္ေျမမ်ား ကိစၥ ..သင္းက တာဝန္မယူနိင္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာသည္…။ စကားေျပာ ရင္းအေမ့ကို အကဲခပ္သည္…အေမငိုသည္…အားကိုးရာမဲ့..မုဆိုးမ ဘဝတြင္ ေကာက္႐ိုးတမွ်င္ သည္လည္း အားထားရာေပပဲ….လယ္တိုင္ဝန္က ..အေမ့လက္ကေလးကို ဆြဲယူသည္…အေမ… မ႐ုန္းေတာ့….။
ထိုမွ..ပူေႏြးေသာ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားခိုင္းသည္…ပထမ…အေမ….မဝံံ့မရဲ…မ်က္နာလႊဲရင္း.. ကိုင္ထားရ၏ … အေမ့လက္ မအားေတာ့မွ ..အေမ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဖြဖြ႐ြ႐ြ ..ပြတ္သပ္သည္.. လင္ေသထားသည္ကလဲ ၾကာၿပီ…လယ္တိုင္ဝန္ အကိုင္အတြယ္..ရဲဝန္႔ကြၽမ္းက်င္မႈလည္း ပါ သည္… အေမ့ ကာမစိတ္မ်ား ႏိုးထလာေလသည္…။
အေမႏွင့္ လယ္တိုင္ဝန္ တစ္ညလုံး ကာမစပ္ယွက္ၾကသည္…တစ္ခါတစ္ေလ…အေမက …အေပၚ မွလိုးေပးရသည္…ေနာက္တစ္ေန႔… အေမ…က်ည္းပင္စု႐ြာသို႔ ျပန္လာေသာအခါ ေပါင္မ်ား မသိ မသာကြေနသည္…..အေမ့ မ်က္လုံးအိမ္မ်ားက ခ်ိဳင့္ဝင္ေနသည္…အေမ့ကိုၾကည့္ရသည္မွာ န လန္ ထစ လူမမာလိုပင္ခ်ိနဲ႔ ..ယိမ္းယိင္ေနသည္…. မယား ေသထားေသာ မုဆိုးဖို …လင္ေသ ..ထားေသာ မုဆိုး မ… တစ္ညလုံး မီးပြင့္မတတ္ေအာင္ ..စပ္ယွက္ၾကၿပီး …အားရ ေက်နပ္ၾကေသာ အခါ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီ…ဒါေတာင္ အျပန္တြင္ အေမ့ ေနာက္ေက်ာမွ ဖက္၍ လီးႀကီးျဖင့္ ကပ္ခါ ေထာက္ကာ လယ္တိုင္ဝန္က စကားတိုးတိုး ေျပာလိုက္ေသးသည္….
”မင့္…သမီးနဲ႔….တို႔သားလဲ….ေပးစားၾကရေအာင္ ..ေနာ္..”
အေမ…ဘာေျပာနိင္မွာလဲ…သူ႔လက္ခုပ္ထဲကေရ…သြန္လိုသြန္…ေမွာက္လို ေမွာက္ ေတာ့ေပါ့..။ဒါေပမယ့္ အိုပန္းအိ… အညံ့မခံဘူး..။ သည္..လယ္တိုင္ဝန္ မိဆိုးဖို ငသစ္ရဲ႕သား ငခ်မ္းေအာင္ဆို သည္က တစ္႐ြာထဲ မေနဖူးေသာ္လည္း…တစ္ေက်ာင္းထဲ ေနဘူးၾကသည္…။ အင္မတန္… ယုတ္ ညံ့သိမ္ဖ်င္းေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။။။
ေက်ာင္းေအာက္က…ေခြးမေလးကိုလဲ …လိုးသည္…အိမ္မွာ ေမႊးထားေသာ ဝက္မလဲ ခ်မ္းသာမ ေပး..ယုတ္စြ..အဆုံး ႏြားေက်ာင္းရင္းျဖင့္ သူတို႔အိမ္က ႏြားနီမကို လိုးေနခဲ့သည္မွာ အႀကိမ္ ေပါင္း မနဲေတာ့..ၿပီ..ႏြားနီမသာ စကားေျပာတတ္ပါက သူ႔အား မယားစရိတ္ပင္ ေတာင္းစရာ ေကာင္းေအာင္ ယုတ္ကန္း သူျဖစ္သည္။ ဤသို႔…တိရိစာၦန္ေပါင္းစုံႏွင့္ လိုးခဲ့ေသာ လီးႀကီးက အို ပန္းအိ…ေစာက္ပတ္အသစ္စက္စက္ ကေလးကို လိုးေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ အိုပန္းအိ ..မသဒီခ်င္… ဤသတၱဝါကို လူကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္မိလ်င္ပင္ …ေအာက္ဂလိကာ …ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္လာေအာင္ ..႐ြံ႕မုန္း သည္..။
ခ်စ္ေသာ..ကိုရင္…သူရ…သမထီး..အရပ္မွာရွိသည္…ႏွစ္ညအိပ္ ခရီးျပင္းႏွင္႐ုံျဖင့္ ေရာက္နိင္ သည္ ဟုသူရ..ေျပာဖူးသည္။ ေတာသူ အခ်စ္က သစၥာရွိေၾကာင္းျပသခ်င္သည္…ကိုသူရတို႔ တိုက္ ဖ်က္ေနေသာ ပန္းဦးလႊတ္ခ်င္း အယူဝါဒကိုလည္း ပန္းအိ ကိုသူရႏွင့္ လက္တြဲ တြန္းလွန္ လိုက္ခ်င္သည္..။ သို႔မို႔ေၾကာင့္တစ္စုံ တစ္ေယာက္မ် တိုင္ပင္ျခင္း မျပဳပဲ ..ခရီးသြား လမ္းလာမ်ား အား ေမးစမ္းရင္း …ဤယာတဲထဲ၌ ..တေရးဝင္အိပ္မိစဥ္ …ငစြာေတ ႏွင့္ဆုံျဖစ္ၾကေလသည္….။
……………………
တဲေရွ႕၌ ေခြးႏွစ္ေကာင္ …ေျပးလႊားေဆာ့ ကစားေနသည္…ငစြာေတ ..ျမင္းကို..ဇီးပင္ရိပ္ ၌ခ်ီ ထားၿပီးတဲဆီ လာသည္..။
”ေရေလး တေပါက္မွ်….ေသာက္ခြင့္ျပဳပါ”
”ငတို႔လဲ…..တဲရွင္မဟုတ္ေပ…ေသာက္ေရအိုးေတာ့ရွိတယ္…ေသာက္ပါေလေရာ့..”
အသံ….႐ုပ္…..တို႔က အညာသူမဆန္ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ …က်က္သေရရွိလွသည့္ မ်က္နာေလး အား ငစြာေတ တခဏမွ် ..ေငးၾကည့္မိလိုက္သည္…။ ငစြာေတ ေရေသာက္ၿပီး…တဲေရွ႕ ျပန္ထြက္ ၍ထိုင္သည္… ေခြးႏွစ္ေကာင္ လုံးေထြးသတ္ပုတ္ကစား ေနဆဲပင္….။
‘ေခြးေတြက …တဲရွင့္…ေခြးေတြမွတ္တယ္…”
”မွန္ေပါ့…ငတို႔လာေတာ့…သည္မွာ ရွိႏွင့္ၿပီပဲ”
စကားဆက္စရာ ရွာမေတြ႕….ဘာက စေျပာရမွန္းလဲ မသိ…လွပေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလး တစ္ ေယာက္ႏွင့္ ဤသို႔ ငစြာေတ ..မေနဘူး…ရင္တလွပ္လွပ္ခုံ၏။
”ဝုတ္…ကိန္…ကိန္..”
ထြားႀကိဳင္းေသာ ေခြးထီးႀကီးက ေခြးမေလးခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္ခါ…နီရဲရွည္လ်ားေသာ လီး ခြၽန္ခြန္ျဖင့္ ေခြးမေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လိုးသြင္းေနသည္..။ ငစြာေတ အိုပန္းအိကို မသိမ သာၾကည့္မိ၏။
”သယ္….သည္ေခြးယုတ္”
ခဲတစ္လုံးကို ေကာက္ယူၿပီး အိုပန္းအိ ေပါက္လိုက္သည္..။ ခဲလုံးက ေခြးထီး နေဘးကို ခပ္သာ သာေလး”ဘုတ္” ကနဲထိသည္…ေခြးထီးက ဂ႐ုမစိုက္ ဆက္လိုးေနရာ…လီးႀကီးက ေခြးမေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ဝင္သြားၿပီး…လက္ကိုျပန္ခ်ၿပီး..ဖင္ခ်င္းပူးကာ ..လွ်ာတြဲေလာင္းႏွင့္ တစ္ေကာင္ ႏွင့္ တစ္ေကာင္ ကန္၍ ..လြန္ဆြဲေနၾကေတာ့သည္..။ ေခြထီးက ေျခကို ကန္၍ ေရွ႕သို႔ အားယူဆြဲ ေလတိုင္း….ေခြးမေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ အျပင္သို႔ စူထြက္ၿပီး ျပဴးျပဴးႀကီး ထြက္လာေလ ရာ….ရဲရဲနီၿပီး …ေသြးစက္ကေလးမ်ားပင္ တစ္စက္..တစ္စက္..က်သည္ကို …ငစြာေတႏွင့္ အိုပန္း အိ ၿပိဳင္တူ…မ်က္နာလြဲလိုက္ၾက၏…။ ႏွစ္ဦးသား ရင္မွာလဲ ..အခုံျမန္လာေနသည္… အထူးသျဖင့္ ငစြာေတသည္ ..သူလက္ေႏွးသျဖင့္ တပါးသူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေမွာက္မွားသြားခဲ့သူ ခ်စ္သူဦး ကို… သတိရမိသည္….။
”မိန္းမဆိုတာ …လိုးထားမွ…စိတ္ခ်ရတယ္…”
ဟူေသာ သူ႔ေသြးေသာက္ ငယ္မႈး စကားကိုလဲ ၾကားမိ၏ ..။ မိန္းမဆိုသည္မွ …ေယာက္်ား လိုး ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ေယာက္်ားသည္…လည္း မိန္းမကို လိုးဘို႔ ေမြးလာကတည္းက လီးပါလာခဲ့သည္…မလိုးေသာ ေယာက္်ားသည္ ေလာကႀကီး၏ ေမြးရာပါတာဝန္ မေက်ႁပြန္သကဲ့သို႔… အ လိုးမခံဘူး…ခေလးမေမြးဖူးေသာ မိန္းမသည္…လူ႔ေလာက၌ ..အသားလြတ္ ထမင္းလာစားၿပီး…. ေသျခင္းတရားကို ေစာင့္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္…။
ေလာကအက်ိဳး…လူ႔သတၱဝါမ်ိဳးဆက္ ကိစၥမ်ားအတြက္…အဲဒီ လူ..လို႔ေခၚၾကတာေတြ..ေသ သည္အထိ ဘာမွမလုပ္သြားၾက…။ ထမင္းစားသည့္အတြက္…ဆန္ကုန္သည္…ေျမႀကီးေပၚ၌ အ သက္ ရွင္ေနသည့္အတြက္…လည္းေျမေလးသည္..။ ဆန္ကုန္ေျမေလး …အမ်ိဳးစားမ်ား အထဲ တြင္…ငစြာေတႏွင့္ အိုပန္းအိ..မပါ။
အိုပန္းအိ ..အေနျဖင့္ ..ေယာက္်ားမပီသသူ …စိတ္ထားႏွိမ့္က်သူထက္စာလွ်င္ ..ယခုကဲ့သို႔ သန္ မာထြားႀကိဳင္း…ေတာင့္တင္းေသာ…ငစြာေတလို….အားေကာင္း ေမာင္းသန္ႀကီးအလိုးကို ခံလိုက္ ခ်င္ေသးသည္..။ လယ္ကိုင္ဝန္ ..ငသစ္၏သား…ငခ်မ္းေအာင္ထက္ေတာ့ သာ၏။
တိတ္ဆိတ္ေနသည္…။ ဇီးပင္ရင္းမွ ..ျမင္းႀကီးကလည္း..အေမႊးတရမ္းရမ္း ျဖင့္…စၿမဳံျပန္ေန သည္.. ေရွ႕ေနာက္ ..ဝဲယာ ..ရႈေမွ်ာ္မဆုံးေသာ ေျမပဲခင္းႀကီးကလဲ ပကတိလႈိင္း ၿငိမ္သက္ေန ေသာ ျမ ပင္လယ္ႀကီးႏွယ္…
”ကိန္…ကိန္….အီ…အီ…”
ေခြးမေလး…နာၾကင္စြာ ေအာ္ျပန္သည္..ေခြးထီးႀကီးက တဟဲဟဲျဖင့္…အားကုန္ကန္ဆြဲေနရာ .. ေစာက္ဖုတ္ ေသးေသးေလးမွာ ..မယုံနိင္စရာ တစ္ထြာခန္႔ စူထြက္နီရဲေနေပေတာ့သည္…။
အေတြး ကိုယ္စီႏွင့္ ၿငိမ္သက္ေနၾကေသာ ငစြာေတႏွင့္ အိုပန္းအိတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ ေယာက္ မဝန္႔မရဲ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္…။ ဘယ္အရပ္ကလာ၍…နာမည္ ဘယ္သူဆိုသည္ကို လည္း.. စကားမစပ္ မေမးအားၾကေသး…ရင္ခုန္ေတးကို ၿပိဳင္တူ ေရ႐ြတ္ေနၾက ေနမိျခင္းကို… တိတ္ ဆိတ္ေသာ ေျမပဲခင္းႀကီးက အားေပးေနသေယာင္….
ငစြာေတ…ေျဖးညႇင္းစြာ ထရပ္လိုက္သည္..အိုပန္းအိ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္…။ မ်က္နာျဖဴ ျဖဴေလးမွာ လဲ ရဲကနဲျဖစ္သြားရသည္…အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္…မာေထာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီး ေၾကာင့္ေပါ့။ အိုပန္းအိ ရင္ထဲ ေႏြးကနဲျဖစ္ကာ…. မ်က္လုံးကို တဲအျပင္သို႔…ပို႔လြတ္ထား လိုက္ သည္…သို႔ေသာ္လဲ ယာခင္းကို မျမင္…အားရစဖြယ္…ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးကိုသာ မ်က္စိက ျမင္ေနမိသည္…။ ငစြာေတ..လက္အစုံက ..အိုပန္းအိ ပုခုန္းေလးကို ဖြဖြကေလး …ညင္ညင္သာ သာ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္…ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ..အိုပန္းအိ..မ႐ုန္းမဖယ္…မ်က္နာကိုတစ္ဖက္သို႔…ေစာင္းထားေသာေၾကာင့္..ရွက္ေသြးျဖင့္ ရဲရဲနီ ေနေသာ ပါးျပင္ေလးကို ငစြာေတ..သူ႔ႏွာ ေခါင္းျဖင့္..ဖိကပ္ခါ..သက္ျပင္း အရွည္ႀကီးကို ရႈိက္ထား ရင္း…ရွည္ၾကာေသာ အနမ္းကို နမ္းလိုက္ သည္။ အိုပန္းအိ…မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား …ေမွးစင္း သြား ၏။။
”ေသသည္အထိ….ေမ့မရနိင္တဲ့…အနမ္းပါ…ႏွမ”
ဘာမွန္းလဲမသိ…မပီဝိုးတဝါး…နားဝနားကပ္ေျပာေသာ သူ႔အသံက…ပန္းအိကို ပိုရွက္ေစသည္..။ သူ႔လက္မ်ားက..တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္ျပန္သည္…ဖြံ႕ထြားႀကီးမားေသာ ဖင္သား တုံတုံႀကီး ကို ဆြဲညႇစ္ပြတ္သပ္လိုက္ျဖင့္..အတန္ၾကာ ဆုပ္ႏွယ္ၿပီးမွ…ခါးရစ္ႀကိဳးကို ေျဖ၍ေလ်ာခ်လိုက္ သည္…။
”အို….”
အလန္႔ တထိတ္ခါးႀကိဳးကို ဆြဲရင္း….ပန္းအိ…ခါးဝတ္ကို ျပန္ဆြဲတင္သည္….ၿပီးေတာ့လဲ… သူ႔ မ်က္နာကို ၾကည့္ျဖစ္သည္…။ ေယာက္်ားပီသေသာ သူ႔မ်က္ႏွာ၌ အနိင္အထက္ ျပဳလိုေသာ သေဘာစိတ္…ပုံရိပ္မ်ား ကင္းစင္ကာ…ေမတၱာ သက္သက္ ေတာင္းခံေသာ အသနားခံ မ်က္လုံး မ်ားသာ ေတြ႕ရ၏..။ အိုပန္းအိ…မ်က္ဝန္းမ်ားက..အခ်စ္ရည္မ်ား ႐ႊမ္းလဲ့လ်က္ရွိေနသည္… တိတ္ ဆိတ္ေသာ ဝန္းက်င္…လူျပတ္ လူရွင္းေနေသာ..က်ယ္ျပန္႔သည့္ ေျမပဲခင္းအလယ္မွ ယာတဲေလး ၌..သစၥာတရားကို ၿခိမ္းေျခာက္စျပဳေနေသာ အေတြ႕အထိမ်ားက..ႀကီးစိုး ခ်ယ္လွယ္သာေန သည္…။
စကား တစ္ခြန္းစီမွ် ..မဟမိၾကပါပဲ…ကိုယ္ခႏၶာခ်င္း စပ္ယွက္ၾကရန္ ႏွစ္ဦးသား အလိုလို သိေနၾက ျခင္းမွာ စင္စစ္ အံ့ေၾသာစရာ ေကာင္းေနသည္လားေတာ့ …မသိ..။ ယင္းအေျခအေနကို ပန္႔ပိုး ေပး ေနသည္ကလည္း…တဲေရွ႕မွ ေခြးထီးႏွင့္ ေခြးမေလး၏ ဖန္တီးမႈကလည္း… ပါေလေနသည္ လားေတာ့ မသိ..။
ငစြာေတ လက္မ်ားက အိုပန္းအိ…ဆီးခုံေလးကို တုံတုံရီရီ ..စမ္းပြတ္ၾကည့္သည္…ထိုမွ… ေပါင္ခြ ဆုံ အတြင္းသို႔ လက္ကိုထိုး ႏႈိက္ခါ..တစ္ႀကိမ္တစ္ခါဖူးမွ ..မျမင္ဖူးေသးေသာ မိန္းမ ေစာက္ပတ္ ကို ရွာေဖြ ေနမိသည္…။ သည္မွာ…ဖိုမ အေတြ႕အႀကဳံ ..မရွိေသာ…ေယာက္်ား မိန္းမတို႔ မၾကာ ခဏ ျပသနာတက္ၾကရသည္ …အခ်ိဳ႕ဆိုလ်င္ ..နိ႔ႏႈိက္ အက်ႌခြၽတ္…ထမီိခြၽတ္ၿပီး…ကာမွ ..ေန ရင္းထိုင္ရင္း…ျပသနာ တက္သြားသည္ကို ၾကားဖူးၾကေပမည္….။ ယခုလဲ ငစြာေတတို႔ လုပ္ေန ေခ် ၿပီ…..။ ေစာက္ပတ္ဆိုသည္ကို မိန္းကေလးမ်ား၏ ဆီးခုံေအာက္၌ အေမႊးမ်ားၾကားတြင္ ရွိ သည္ဟု ေယဘူယ်အားျဖင့္ သူသိထားသည္မွာ …ဤမွ်ေလာက္သာျဖစ္သည္…။ ထို႔ေၾကာင့္… ဆီးခုံေအာက္ တဝိုက္ ကိုသာ…သဲႀကီးမဲႀကီး လက္ကိုထိုး ..ႏႈိက္ ..ရွာေဖြေနေသာ္လည္း.. ေစာက္ပတ္ကို ရွာမ ေတြ႕ ရ…..
အိုပန္းအိမွာလည္း..ငစြာေတအဘယ့္ေၾကာင့္ ဆီးခုံႀကီးကိုသာ ဖိပြတ္ေနျခင္းကို သေဘာမေပါက္.. မိမိေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ …စြတ္..ကနဲႏႈိက္ဝင္ သြားမိအခ်ိန္ကိုသာ..အသက္ေအာင့္ ေစာင့္ေနမိ သည္… ငစြာေတ..အပတ္လည္ေတာ့လဲ ..အဖုတ္ကိုေတြ႕သြားသည္။ ေအာ္…ေအာ္… ေစာက္ ပတ္ဆိုတာ ေရွ႕ကိုမ်က္နာမမူ …ေျမကိုမ်က္နာမူလို႔…ေပါင္ၾကားတဲ့တဲ့၌ တည္ရွိေနျခင္း ပါတ ကားဟု အားရဝမ္းသာ ႏႈိက္မိသြားသည္..။
”အင္း….အင္း…ဟင္းး…..အ…”
အိုပန္းအိ…တစ္ကိုယ္လုံး တြန္႔လိမ္ခါ..တဲေလးအေပၚက ဝါးလုံးတန္းကို ေယာင္ကန္းၿပီး..ဆြဲခို လိုက္သည္။ ငစြာေတက လမ္းေၾကာင္းေတြ႕ေသာ..မုဆိုးႏွယ္…ေတာဆက္တိုးၿပီ….သူ႔ပုဆိုးကို ေျမျပင္သို႔ ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္သည္..။ ႀကီးမားေသာ ကြမ္းသီးေခါင္းႀကီး…ျပဴးထြက္နီရဲ ေန ေသာ လီးႀကီးက ..ဗိုက္သားႏွင့္ ကပ္လ်က္ႀကီး မိုးေပၚ ေထာင္ေနသည္…။ ဒါလည္း..သဘာဝက ဖန္တီးထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္..။ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့ၿပီး …ေအာက္မွပင္ေဆာင့္ လိုက္ျခင္းျဖင့္… လိင္အဂ္ါႏွစ္ခု..စပ္ယွက္ရာတြင္…နာက်င္ျခင္းမရွိပဲ သဘာဝ အေနအထားအတိုင္း.. ပုံမွန္ေနသြား နိင္သည္…။ ဆိုလိုသည္မွာ…လီးကလည္း..အေပါက္ကိ လိုက္ၿပီး ေကာက္ေကြးေနစရာ မလို… ေစာက္ပတ္ကလည္း..လီးႀကီးေကာတင္ ေဆာင့္လိုးသမွ် နာက်င္မႈ မခံစားရေတာ့ေပ…။
ငစြာေတက…လူပ်ိဳသိုးပီပီ…သိပ္ၿပီး ႏူးႏွပ္..မေန..လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔သာ အရအမိ လိုး သြင္းရန္ စိတ္ေစာေနသျဖင့္ ..လီးက မဝင္ပဲ ေခ်ာ္ထြက္ေနသည္…။ အပ်ိဳစစ္စစ္ အိုပန္းအိ ခမွ်ာ လည္း လီးကို ကိုင္သြင္းေပးရမွန္း မသိျခင္း..ရွက္ျခင္း..ေၾကာက္ျခင္း..မ်ားျဖင့္ မ်က္စိကို ဇြတ္မွိတ္ ခါ…ဝါးတန္းကိုခို၍သာ ေနေတာ့၏။
ေနာက္ဆုံး ငစြာေတက ..အေရမ်ား စိုစြတ္ေနေသာ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးအား ႏူးအိေနေသာ ေစာက္ ပတ္ အဝသို႔ ေတ့ၿပီး…လက္ျဖင့္ ကိုင္သြင္းကာ…လိုးသြင္းလိုက္သည္…။ လီးထိပ္က ေစာက္စိနား ေထာက္ေနသည္..မဝင္..အိုပန္းအိ ..ေအာင့္သက္သက္ႀကီး နာက်င္လွသည္…အေရမ်ားႏွင့္ ေခ်ာ္ ၿပီး..လီးက အကြဲေၾကာင္းအတိုင္းေအာက္သို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေလွ်ာဆင္း ..ဆင္းလာသည္..။ ေစာက္ ေခါင္းဝသို႔ ..ဝင္ၿပီ…ဝင္သြားေလၿပီ….။
”ႁဗြတ္…..အ….အား…”
အတားအဆီးမဲ့ စူးႏွစ္စြာ ဝင္ေရာက္သြားေသာ လီးႀကီးက လုံးပတ္အတန္ငယ္.. ႀကီးေနေပရာ ေစာက္ဖုတ္ ကေလး တစ္ခုလုံး ျပည့္ၾကပ္…တင္းက်စ္ သြားမိသည္မို႔.. အလိုးမခံဘူးေသာ အို ပန္းအိ…အလန္႔တၾကားေအာ္မိၿပီးမွ…အရွက္စိတ္ျဖင့္… အံႀကိပ္ခါ ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္၏……။ ပူ ကနဲ ဝင္သြားေသာ လီးအရသာကို ပထမဆုံးခံစား…လိုက္ရ၍လားေတာ့မသိ…အိုပန္းအိ အ သဲထဲေရာ…အူပါျပဳတ္ထြက္ကုန္ပလား ထင္ရေအာင္ ကာမ အရသာကို ေတြ႕သြားေလသည္…။
”ျဗစ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္..စြတ္..ႁပြတ္..”
”အင္း….အင္း….ဟင္း…..ဟင္း….အ…အာ….အာ….ကြၽတ္ကြၽတ္…ကြၽတ္..”
ငစြာေတ..လႊတ္ေဟ့ ဆိုကတည္းက မနားတမ္း ႀကဳံးေဆာင့္လိုးေနေလသည္ ျဖစ္ရာ…လိင္အဂ္ါ ႏွစ္ခုစလုံး ပူထူ ရွိန္းၿပီး ..ပထမဆုံး သုံးေလးခ်ီ ေဆာင့္လိုးမိခ်ိန္မွာပင္ …ႏွစ္ဦးလုံး သုတ္ေရမ်ား အသီးသီးပန္းထုတ္မိသြား ၾကသည္…။
တစ္ခါမွ မခံစားဖူးေသာ အပ်ိဳႏွင့္ တစ္ခါမွ် မလိုးဖူးေသာ လူပ်ိဳ႐ိုင္းေလးတို႔၏ လိုးပြဲက သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္းေလး…အရသာရွိလွဘိ၏…..။ အစုပ္…အယွက္…အႏႈိက္ ..အတိုက္ မပါပဲ ၿပီးသြားၾက ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး လိုးပြဲေလးမွာ ..ဘာအကာ အရံမွမရွိေသာ ေျမပဲကြင္းအလယ္… တဲေလး အတြင္း လြတ္လပ္ျခင္းႀကီးစြာ စပ္ယွက္ၾကရသျဖင့္လည္း…အရသာပိုေတြ႕ ေနၾကသည္…။
ေခြးထီးႏွင့္ ေခြးမေလးလည္း..ဖင္ႏွစ္ခု ပူးၿမဲ ပူးကာ..ေခြးထီးလီးႀကီး ရဲရဲနီနီႀကီးက ေခြးမေစာက္ ဖုတ္ ေလးကို …စူထြက္ၿပီိး ကားလာေအာင္ပင္…အျပင္သို႔ဆြဲထုတ္နိင္စြမ္းရွိေလသည္…။
ဒုတိယ အခ်ီကို ငစြာေတက…အိုပန္းအိအား..အသာအယာေလး …ေျမႀကီး၌ လက္ေထာက္ ခိုင္း ကာ…ေနာက္မွေန၍ (ႏြားတက္) နတက္ လိုးနည္းျဖင့္ လိုးေလသည္….။ သုတ္ေရမ်ားျဖင့္ ေျပာင္ လက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ…လက္တစ္ခုပ္စာမွ်မက ….ျပဴးျပဴးႀကီး ေနာက္သို႔ျပဴထြက္ေန ၏…ႀကီးမားနီရဲေသာ ..လီးႀကီးက အကြဲေၾကာင္းေလးကို….ထိုးၿဖဲၿပီး..ဒုတိယအႀကိမ္ ..ေစာက္ ေခါင္း ထဲသို႔ အလည္အပတ္ ဝင္သြားသည္…။
ဤအခ်ိန္လည္း…တာလႊတ္ကတည္းက..ေဆာင့္ခ်က္မွန္မွန္…သြင္းသြားေသာ ငစြာေတ၏ လိုး ခ်က္မ်ားမွ အိုပန္းအိ ကို..အသဲစြဲေအာင္ ေကာင္းေစျပန္ရာ..ေစာက္ေခါင္းထဲမွ..သုတ္ေရ မ်ား..ၿဗိကနဲ…ဖြီးကနဲ မရွက္မေၾကာက္နိင္ပဲ…အသံထြက္ေအာင္ပင္…ညႇစ္ထုတ္ပန္းထုတ္လိုက္မိ ေလေတာ့သည္။ လီးႀကီးက အရွိန္မေသ….ခပ္သြက္သြက္..တဘြတ္…ဘြတ္… အရည္ ျမည္သံႀကီိးမ်ားျဖင့္ ..ဆက္လိုးေနသည္။
”ဘြပ္…ဘြပ္…ဖြတ္…ႁဗြတ္…ဘူ….ဘူ….ဘြတ္”
ေစာက္ေခါင္း က်ယ္လာသည္ႏွင့္ အမွ်…ေလအဝင္မ်ားသြားၿပီး…လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္တိုင္း အီးေပါက္သကဲ့သို႔ေသာ အသံႀကီးမ်ား..ထြက္လာသည္..။ ငစြာေတက ေနာက္ဆုံးအားကုန္ ျပစ္ ေဆာင့္လိုက္ၿပီး..အိုပန္းအိ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ …သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ သည္…။ ထို႔ေနာက္ သုတ္ေရမ်ားျဖင့္ စို႐ြဲေနေသာ လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေျဖးညႇင္းစြာ ဆြဲ ထုတ္လိုက္ေလသည္…။
”ဘြတ္…ဘြပ္…ဘြပ္…ဘြတ္…ဘြပ္”
ေစာက္ပတ္ထဲမွ…ေလမ်ား အန္ထြထက္လာသံမွာ ႏွစ္ဦးစလုံးအတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေန သလို..ဟန္ေဆာင္ မေနနိင္ေတာ့ပဲ…မ်က္နာနီနီျဖင့္ ရီမိၾကသည္..။
”ဟား…ဟား….ဟား…ဘာ….ဘာ..ျဖစ္တာလဲ …ဟင္”
”အို….ဘယ္သိပါ့မလဲ….ခစ္…ခစ္….ခစ္”
ေၾသာ္…နာမည္…ေနရပ္…ဘယ္ခရီး…စသည္မ်ား မသိၾကေသးပါပဲ….မိုက္မွားမိၾကၿပီးျဖစ္ေသာ ငယ္႐ြယ္သူ ႏွစ္ေယာက္၏ ေရွ႕ဘဝ.. ဘယ္သို႔မ်ား ဆက္သြားၾကမည္ကို ..သူတို႔ႏွစ္ဦး လုံး… မသိ…မသိခဲ့ၾကပါေလ..
…………………
”အဲဒါ…တပ္မႈးေလးရဲ႕ …အစီအမံပဲ..ေသြးေသာက္”
”ေကာင္းၿပီေလ…မနက္လင္းအားႀကီး အခ်ိန္မွာ ..အရည္းႀကီးေတြရဲ႕ ..ဗာလာနတ္ဘုရား.. ယာဇ္ပူ ေဇာ္ပြဲၿပီးတာနဲ႔…ပန္းဦးလြတ္ပြဲကို…စတင္မွာ…ဟုတ္တယ္ေနာ္…အိုပန္းအိကို…ကညႇာေဆာင္ထဲအထိ..ေခၚပေစ..ဟုတ္လား..တပ္မႈးအခ်က္ေပးတာနဲ႔…အရိႏၵမာပူရ အရွင္နဲ႔ ရဲမက္ေတြကို..ၿမိဳ႕ တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ ..မိႆမ..ငဗ်စၥက…တာဝန္ယူမယ္..ငစြာေတက ကညာေဆာင္က အိုပန္းအိကို… အကာ အကြယ္ေပး…ငယ္မႈးနဲ႔…က်ဳပ္က အိမ္ေရွ႕စံ ကိုယ္ေတာ္ေလးနဲ႔ ..ရဲမက္ေတြဦးစီးၿပီး….ဒီ .. သမထီးကို အျမစ္ပါလွန္မယ္…ဒါပဲ…”
”အျမစ္ပါလွန္မယ္….တဲ့….လြယ္လိုက္ၾကတာ…က်ဳပ္ႏွလုံးသားကို…အျမစ္ကလွန္မဲ့ ပြဲဆိုတာ လဲ…ထည့္တြက္ပါဦးလား…တပ္မႈး ရယ္…ဟင္”
အိုပန္းအိဟာ…ခင္ဗ်ား ခ်စ္သူဆိုတာ က်ဳပ္သိရၿပီးတဲ့ေနာက္…က်ဳပ္..ႏွလုံးသား… ေျမလွန္ခဲ့ရပါၿပီ ဗ်ာ..။ ငစြာေတ….ဆိုတာ..စက္႐ုပ္ မ ဟုတ္ဖူး…တပ္မႈးအ႐ူးအမူး….ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ သန္႔စင္မႈ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ… တခဏေလးနဲ႔ ဘဝေပး ခရီးၾကမ္းကို..ဆက္ရဦးမယ္ ဆိုေတာ့… က်ဳပ္ ဖက္ကလည္း…စဥ္းစားေပးၾကပါဦးဗ်ာတို႔…။
စၿပီ….ပြဲစၿပီ…ဆိုကတည္းက…ေသာက္ရင္ကလည္း ခုံလိုက္တာ…တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ..ၾကည့္ေလ…။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ငါးစာခ်ရတဲ့…သမထီးစစ္ဆင္ေရး….အရိႏၵမာပူရ… ေနျပည္ေတာ္က..ထီးနန္း ရွင္ မင္းတရားနဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြကို…သံခင္းတမန္ခင္း ဟန္နဲ႔…အေရးျပ မိတ္ဆုံစားပြဲက်င္းပ တယ္ ဆိုတာ..ေစာက္အဓိပၸါယ္မွမရွိတာ..။ အိမ္ေရွ႕စံ ကိုယ္ေတာ္ေလးကလည္း..သင္းတို႔ထက္ ႏွပ္ ေသး တယ္..ဟင္း….စစ္ဆင္..စစ္တက္..စစ္ထိုး…စစ္ျပန္…ခံစစ္မက်န္…ဇယားခ် ..စီစဥ္ထား ၿပီးသား….။
”ငသူရ….သည္ပြဲဟာ…ေမာင္မင္းရဲ႕ပြဲပဲ…”
တဲ့ေလ..ကိုယ္ေတာ္ေလး…အမိန္႔ေတာ္ရွိလိုက္တာ…က်ဳပ္ေသြးေတြမ်ား..ကြၽပ္ကြၽပ္ဆူကုန္သလားမွတ္ရတယ္…အစဥ္ေခ်ာ..ကာရန္သင့္ျခင္ေတာ့…က်ည္းပင္စုကိုလြတ္လိုက္တဲ့…ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ငစြာေတနဲ႔အိပန္းအိတို႔….ဆူးသမန္းလယ္ေၾကာက…ေျမပဲေတာမွာ..ဆုံၾကသကိုး…။
က်ဳပ္လား…ဘာလဲ…က်ဳပ္ကိုသိပ္ အထင္ေသးတာလား…ဟင္း…ဟင္း….ဟင္း… သိပ္သိတာေပါ့ ဗ်ာ… သင္းတို႔ အမူအယာေတြ ၾကည့္ကတည္းက က်ဳပ္ ..အကဲခပ္မိသားပဲ…. ရွိပါေလ…. ဒီပြဲၿပီးရင္…အရိႏၵမာပူရအတြက္ က်ဳပ္….တာဝန္ေက်ႁပြန္ပါတယ္…အားလုံးကို စြန္႔လႊတ္မွာပါ… မစိုးရိမ္ပါနဲ႔…..။ ၾကည့္ေလ….တိုင္းျပည္အတြက္…ခ်စ္သူကိုေတာင္ က်ဳပ္ေပးလႉထားၿပီျး့ပီပဲ… က်ဳပ္ အသက္က ..ဘာအေရးလဲ…
…………………
ဟုတ္တယ္…ကိုရင္သူရ..ေျပာသဟာေတြ…အမွန္ပါ..သူဟာ ပန္းအိကို…သံသယမ်က္လုံးနဲ႔ ေတာင္မွ မၾကည့္ခဲ့ပါဘူးေလ… ဟိုတစ္ေယာက္…ပန္းအိအေပၚ တန္းတန္းစြဲ အိေျႏၵပ်က္ေလာက္ ေအာင္ျဖစ္ေနမွေတာ့ ရိပ္မိၿပီေပါ့….ဘာတတ္နိင္ေတာ့မွာလဲ…အိုပန္းအိ…အေတြ႕ မွာ…. မွားခဲ့ၿပီး ၿပီ ေလ…။ အခုေတာ့…အိုပန္းအိ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္…သည္ ပန္းဦးလႊတ္ျခင္း အယူဝါဒကို… ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစဘို႔…အရိႏၵမာပူရျပည္သူ ျပည္သားေတြနဲ႔ အတူ…တိုက္ပြဲဝင္ရင္း…အေသခံမယ္လို. …….။
………………………
ဘယ္သူေတြ….ဘာေျပာေျပာဗ်ာ…လီးျမင္သမွ်….အလိုးခံခ်င္တဲ့ မိန္းမေတြေတာ့…က်ဳပ္… ႏွလုံး နာေနမိၿပီ…ခင္ဗ်ားတို႔…မွတ္မိလား… နန္းအီတူးေလဗ်ာ….ဟင္း…ဟင္း…ဟင္…. သူက… အရိႏၵ မာပူရ ရဲမက္စစ္သည္ေတြနဲ႔အတူ…ပါလာတယ္ဗ်…သူ႔မ်က္လုံးေတြက က်ဳပ္ကို….သံေယာ ဇဥ္. အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတုန္းပါပဲ…ငယ္မႈးဆိုတဲ့ေကာင္က….ဟင္…ဆိုရင္..လွည့္မၾကည့္ တဲ့ ေကာင္ဗ်….အိုဗ်ာ…ေဟာဒီ သမထီးတပ္ဝင္းႀကီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ၿပီး.. ျပာက်မယ္ ဆိုရင္…က်ဳပ္ကိုပါ စေတးမယ္…။
……………………
သူတို႔ေတြ…အခ်စ္အတြက္နဲ႔….ရတက္ျဖာေနၾကတယ္လား….ငဗ်စၥ…ဆိုတာ..အငယ္ဆုံးေကာင္ ပါ..ခုခ်ိန္ထိေတာ့..က်ဳပ္ခ်စ္သူ…မိႆမ…သစၥာရွိျပေနတာပဲ….သမထီးတပ္ဝင္းအတြင္း…အျပင္ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်…သူ႔ေျခ…သူလက္ပဲ…ဗ်..။ ဘာျပႆနာမွ…မတက္ေသးေတာ့….အခ်စ္ဆို တာ.. ခ်ိဳတယ္..ဗ်….
………………………
တစ္လႊာျခင္း….တစ္လႊာျခင္း….ခြါခ်လိုက္ေသာ ပုဝါျဖဴမ်ား ေအာက္မွ….အပ်ိဳစင္ေလး (သူတို႔အ ထင္) ေစာက္ဖုတ္မွာ …ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ႂကြားႂကြား ခုံးခုံး ေမာက္ေမာက္ကေလး ..ေပၚလာသည္… အိုပန္းအိ..မ်က္ရည္မ်ား ဖိတ္လွ်ံလို႔လာေနသည္…အရည္းႀကီး ရွင္ႀကီး စကၠ၏ ေသရည္အိုး အနံ႔ က အိုပန္းအိ ႏွာေခါင္းဝေခါင္းထဲသို႔ခ်ဥ္စုပ္စုပ္ႀကီး ဝင္လာသည္…
စစ္ေမာင္း…သံ..အခ်က္မေပးေသးသမွ်…အိုပန္းအိ…လႈပ္ရွားပိုင္ခြင့္မရွိ…ယခုကဲ့သို႔ဆုံး အေျခ အေန ေရာက္လာေနသည့္တိုင္လည္း… စစ္ေမာင္းသံက ထြက္ေပၚမလာ…. ရွင္ႀကီးစကၠ..ကိုင္ေန ၾက..ေတာင္ေဝွးႀကီးကို…ကညာေဆာင္ နံရံတြင္မွီေထာင္လိုက္သည္…ကိုယ္ခႏၶာ ေခ်းအထပ္ထပ္ႀကီးေပၚမွ…ေလာင္းလုံထည္ နက္ျပာႀကီးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္၏……..သမထီးတပ္ဝင္း၏ ကာမ ႏိုးဆြမႈ အဖြဲ႕မွ…ျပင္ဆင္သုတ္ လိမ္းေပးထားေသာ ေဆးမ်ဳိးစုံေၾကာင့္…ရွင္ႀကီးစကၠ၏ သိုႀကီးမွာ…အက္ကြဲ လု မတတ္..ေဖါင္းကားတင္းေတာင္ ေနသည္…။
ရွင္ႀကီးစကၠ လက္ဝါးအစုံက…အိုပန္းအိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား…အုပ္မိုးလ်က္… ဂါထာလိုလို.. မႏၲာန္ လိုလို ႐ြတ္ဆိုေန၏……။
”ဥဳံ…ကညာသမီး….ငါ့လီးဝင္ေရာက္…အနာေပ်ာက္ေစ…မဂ္လာေတြ..ျပည့္ေစေသာ္…ျပည့္ေစ ေသာ္…ေအာင္း….”
ေအာင္း…ဆိုေသာ…ေအာ္သံႀကီးအဆုံး၌…အိုပန္းအိ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို…ဆြဲယူမတင္ လိုက္ ၿပီး…ဒူးေထာက္ခါ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလရာ….ေစာက္ဖုတ္ဝေလးႏွင့္ လီးႀကီးမွာ…ေတ့ၿပီးလ်က္သား ျဖစ္သြားေလသည္..။
အိုပန္းအိ…မ်က္လုံးကေလး ဝိုင္းသြားသည္.။ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳထားေသာ…စစ္ေမာင္းသံလည္း.. ၿငိမ္သက္သက္…ရွိေနဆဲ….ပူေႏြးေသာ ..လီးႀကီးအထိအေတြ႕က အိုပန္းအိ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို…တင္းကနဲ..တင္းကနဲ ေစ့ကပ္သြားေစသည္။ ရွင္ႀကီးစကၠ၏ လက္မဲမဲႀကီးႏွစ္ဖက္က ..နိ႔လုံး လုံးေလး အစုံကို စုကိုင္ဆြဲညစ္ယူၿပီး..ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔…လီးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း လိုးသြင္းေန သည္….။
”႐ြပ္…..အ…..”
ေလကို ျဖတ္သန္းသြားေသာ ဓါးသံႏွင့္အတူ….ရွင္ႀကီးစကၠ…လန္က်သြားသည္။။( ဟင္…ငစြာ ေတ..) ဘာ…စည္သံ..ဘာေမာင္းသံမွ မစမွီ ငစြာေတ…စေခ်ၿပီ…
”ရႉး….တိုး…တို…အျပင္မွာ..အရည္းႀကီးေတြရွိတယ္…ဟိုဒင္း….အင္း…..ဟို…ဝင္သြားလို႔….ေအာ္တဲ့ အသံမ်ိဳး….ေအာ္ေပးလိုက္…”
”ဝင္သြားလို႔…ေအာ္တာ…ဘယ္လိုလဲ….ဟင္”
‘
‘ဟာ…အေရးထဲ….နင့္ေစာက္ပတ္ထဲကို…ငါ့လီးဝင္တုန္းက…နင္လန္႔ေအာ္တဲ့ အသံဟာ… ကဲ..”
”အား……အ…..ကြၽတ္…ကြၽတ္….အင္း…”
”ဒူ….ဒူ…..ဒူ….ေဖါင္း….ထိုင္း….ေျဖာင္း…ေျဖာင္း…”
စေ႐ြးကိုက္…သမထီးတပ္ဝင္း အတြက္ ေဒါင့္ေစေအာင္ လႈပ္ရွားၾကေလၿပီ…အိုပန္းအိ… ေခါင္း အုံးေအာက္မွ ဓါးကိုဆြဲထုတ္ကာ…ကညာေဆာင္ အျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားသည္…။
”ပန္း…အိ….အဝတ္ေတြ…ဝတ္အုံး….အ…..အား…”
ကညာေဆာင္ အျပင္သို႔ ေျပးအထြက္…ငစြာေတ လည္ၿမိဳသို႔ ျမႇားတစ္စင္း ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္၏….အရည္းပ်ိဳတစ္ဦး၏ ဓါးခ်က္ကို…ပတ္ေရွာင္ထားခဲ့ၿပီး ေျပးလာခဲ့၏….ငစြာေတ .. ေသ ၿပီ…..။
ငသူရ..ေသြးမ်ား ႂကြက္ႂကြက္ဆူလာသည္…ခါးၾကားမွ ေပါက္ဓါးကို ..ထုတ္ခါ…ျမႇားသမားကို ရွာ သည္..ေတြ႕ၿပီ…သူတို႔တက္ေနက်… ကုကၠိဳပင္ ဂြဆုံ၌ ေလးႏွင့္ ျမႇားကိုင္ေဆာင္ထားေသာ အ ရည္း ငယ္ တစ္ဦး….
”႐ြတ္…ဒုတ္….အား.”
ျပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ…ဓါးခ်က္က ေလးသမား ရင္ဝကို တိုက္႐ိုက္မွန္၏…သမထီး တပ္ဝင္း တစ္ခု လုံး..ထိုးခုတ္…ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံေန၏။ အရည္းႀကီး ဂိုဏ္ခ်ဳပ္ …ရွင္ႀကီးအိႏၵက …လွံ တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အိမ္ေရွ႕စံ ကိုယ္ေတာ္ေလးအား ပစ္ရန္ ေျမႇာက္႐ြယ္လိုက္သည္…။
”႐ႊီး…..ဒုတ္….အား..”
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ လွံလ်င္က ေလကိုခြင္း၍ …အရည္းႀကီး ရင္ဝသို႔…တန္းဝင္သည္…
”ရွင္ႀကီး အိႏၵ …က်သြားၿပီ….ေဟ့…”
သမထီး မိုးေကာင္းကင္ တစ္ခြင္လုံး…မီးခိုးလုံးမ်ား လိပ္တက္ေန၏။ မီးေလာက္ျပန္ေနေသာ နတ္ ႐ုပ္ထုႀကီးမ်ား…ၿဖိဳးၿဖိဳးေျဖာင္းေျဖာင္း ေလာင္ကြၽမ္းေနဆဲ ျဖစ္ေသာ ကညာေဆာင္မ်ား… လက္ရဖမ္းမိထားေသာ..အရည္းႀကီး ဂိုဏ္းသားမ်ား…ကိုၾကည့္ရင္း…ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ မ်က္ နာ၌ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနသူတစ္ဦး…။ တိုင္းျပည္အတြက္…ခ်စ္ရသူအတြက္ အသက္ေပးသြား ေလ သူမ်ားကို …ဦးၫႊတ္ ဂုဏ္ျပဳ ရင္း…….ဆို႔ႏွင့္္ေနေသာ မ်က္ဝန္း အစုံျဖင့္….စစ္ေျမျပင္ကို ေဝ့ ၾကည့္လိုက္သည္…
ျမႇားတန္းလန္းျဖင့္ …ငစြာေတ၏ ေရွ႕ မလွမ္းမကမ္း …ကညာေဆာင္ေရွ႕… ေလွခါးရင္း၌.. အိုပန္းအိ…ေသြဳးကြက္ထဲမွာ…က်ဆုံးေနၿပီး…
ရန္သူကို ေက်ာခ်င္ကပ္ ရင္ဆိုင္ရင္း….က်ဆုံးခဲ့ ရွာၾကေသာ…ခ်စ္စခင္စ…(ငဗ်စၥ ႏွင့္….မိႆမေလး)…အရိႏၵမာပူ…အလံကို တင္းတင္းကိုင္ရင္း… က် ဆုံး ေနရွာေသာ…ငယ္မႈး……။
”ကဲ….လာပါ…အီတူးရယ္….ျပန္ၾကပါစို႔….တို႔မ်ားရဲ႕ တာဝန္ကို…ေသြးေတြ…ႏွလုံးသားေတြနဲ႔ …ရင္းၿပီး…တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီပဲ…. ေက်နပ္ၾကရေအာင္…..ေနာ္…”
ဟင့္…. ကနဲ …ရႈက္ငိုရင္း…မ်က္ရည္မ်ား..သြန္ခ်ကာ အားရပါးရႀကီး ငိုခ်လိုက္ေသာ …နန္းအီိ တူး တစ္ေယာက္…က်ယ္ျပန္႔ေသာ တပ္မႈး သီဟသူရ ရင္ခြင္ကို ႏႈံးခ်ိစြာ မွီတြယ္ လိုက္ရွာ၏…..။
(အခ်စ္သစၥာ ေတြ႕နိင္ၾကပါေစသတည္း…)