“ကလင္ ကလင္ ကလင္….”
စက္ဘီးဘဲလ္သံၾကားလို႔ ေဒၚေက်ာ့ခိုင္ ေခါင္းေလးေမာ့ၾကည့္မိသည္။
“အန္တီေရ ဇြဲမာန္ ရွိလား”
“ရွိတယ္ သမီးေရ။ အေပၚထပ္မွာ ပစၥည္းေတြထည့္ေနတယ္။ သားေရ ေအာက္ဆင္းခဲ့ဦး။ ဒီမွာ ေအးျမေလး ေရာက္ေနတယ္”
“ဟုတ္ လာၿပီ အေမေရ”
အေမ့ကို အသံလွမ္းျပဳရင္း စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေသတၱာထဲထည့္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။
“ေအးျမ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာလဲဟ”
“နင္ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းသြားေတာ့မွာေလ။ အဲ့ဒါ ငါ့ကို မုန္႔လိုက္ေကြၽးဦး”
“ဟာ… နင္ကလည္း ပစၥည္းေတြ သိမ္းလို႔ မၿပီးေသးဘူးဟ”
“လာပါဟာ ငါလြမ္းေနရမွာ။ ခဏေလး တစ္ေနရာ သြားထိုင္ရေအာင္ဟာေနာ္။ လာပါ ဇြဲမာန္ရာ”
ခ်စ္သူရဲ႕ အသံတိမ္ဝင္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝိုင္းလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
“အေမေရ သား ေအးျမနဲ႔ အျပင္ခဏသြားဦးမယ္ ”
“ေအး ေအး အရမ္းမၾကာနဲ႔ေနာ္ လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္”
“ဟုတ္ ေမေမ…”
“လာ နင့္စက္ဘီးနဲ႔ပဲ သြားရေအာင္။ ငါ့ဘီး ထုတ္မေနေတာ့ဘူး”
စက္ဘီးေလးနင္းထြက္လာေတာ့ ခ်စ္သူေလးက ခါးေလးဖက္ၿပီး ေက်ာျပင္ကို ပါးေလးအပ္ကာ ၿငိမ္၍ လိုက္လာသည္။
“ေအးျမ နင္ဘာစားမွာလဲ”
“ဘာမွမစားဘူးဟာ ငါဖက္ထားခ်င္တယ္ ဒီလိုေလး။ ငါလြမ္းေနရမွာ သိလား။ နင္က မနက္ျဖန္ညေနဆို သြားၿပီ။ ငါတို႔ေက်ာင္းက ေနာက္လကုန္ေလာက္မွတဲ့။ ငါလြမ္းေနမွာ”
ေျပာရင္း တသိမ့္သိမ့္ ရႈိက္ငိုေနေသာ ခ်စ္သူေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲဆို႔နင့္လာသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္ အသီးသီးကို သြားေရာက္ၾကရမည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္။ အေတြ႕အႀကဳံ အသစ္ေတြကို ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ခ်စ္သူေလးကိုလည္း သနားမိျပန္သည္။
” ေအးျမ ငါတို႔ ဘယ္သြားၾကမလဲ”
” ခ်စ္သူမ်ားေန႔က ငါတို႔ ေခ်ာကလက္ ထိုင္စားခဲ့တဲ့ေနရာ သြားမယ္ေလ။ ငါ့မွာ ေခ်ာကလက္ပါတယ္။ နင့္ကို ေကြၽးခ်င္လို႔ ”
ခါးကိုတင္းတင္းဖက္ၿပီး ေျပာလာေသာ ေအးျမစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲလႈိက္သြားသည္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ စက္ဘီးနင္းလာၿပီး ထင္းရွဴးေတာစပ္နားေရာက္ေတာ့ ကုန္းေစာင္းေလးနားမွာ စက္ဘီးရပ္လိုက္ၿပီး ထိုင္စရာရွာၾကသည္။
“ေအးျမ နင္ငိုမေနနဲ႔ေလ”
“ဟာ.. ငိုခ်င္ေနတာကို ငိုမွာပဲ”
“ဘယ္မွာလဲ ေခ်ာကလက္ ဟိုနားေလး သြားထိုင္စားရေအာင္”
ထင္ရွဴးပင္ႀကီး၏ ေအာက္ေျခတြင္ ထင္းရွဴးဆီထုတ္ထားေသာေၾကာင့္ အပင္၏ ပင္စည္မွာ ခြက္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီး ေျမအနည္းငယ္ နိမ့္သျဖင့္ ေတာ္႐ုံ မျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာေလးကို ေ႐ြးလိုက္သည္။
“လာ ေအးျမ အပင္သြားမမွီနဲ႔ အက်ႌေတြ မဲကုန္မယ္”
“အင္းပါ”
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး ေခ်ာကလက္ေလး ခြံ႕ေကြၽးရင္း မ်က္ရည္က်ေနေသာ ခ်စ္သူေလးကို ဆြဲေပြ႕လိုက္ၿပီး နဖူးေလးနမ္းရင္း မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ေခ်ာ့စရာ စကားရွာမရ။
“မငိုပါနဲ႔ ေအးျမရယ္။ ေက်ာင္းမတူေပမယ့္ ပိတ္ရက္ၾက ျပန္ေတြ႕ရမွာပဲ”
ေခ်ာ့မရ ေအးျမက ငိုေနတုန္း။ ႀကံမိႀကံရာႏွင့္ ေအးျမလက္ထဲက ေခ်ာကလက္ကို ကိုက္ၿပီး ေအးျမမ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ကာ ခြံ႕ေကြၽးလိုက္သည္။ ထိုေခ်ာကလက္အပိုင္းေလး ကုန္သည္အထိ ပါးစပ္ႏွင့္ ခြံ႕ေကြၽးၿပီး ေသးေသးေလးသာ က်န္ေတာ့သျဖင့္ ေအးျမပါးစပ္ထဲ လွ်ာႏွင့္ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေအးျမရဲ႕ ဝင္သက္ထြက္သက္တို႔က ပါးျပင္မွာ ႐ိုက္ခတ္လ်က္။
ေအးျမလည္း ေခ်ာကလက္ကို ဖမ္းယူရင္း လွ်ာကိုလည္း ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ က်ေနာ္လည္း ေအးျမရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္နမ္းလိုက္ရင္း ခါးေလးဖက္ကာ ေအးျမကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ေလး လွဲခ်လာသည္။ ေအးျမဖင္ေလးကို ကိုင္ၿပီးပြတ္ရင္း မ်က္ႏွာကို အနမ္းမ်ား ဆက္တိုက္ေခြၽကာ ခ်စ္သူရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေစေတာ့သည္။
ေအးျမရဲ႕ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးဝိုင္းေလးႏွင့္ ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။ အတြင္းခံအက်ႌခ်ိတ္ေတြ ျဖဳတ္မေနေတာ့ပဲ အေပၚသို႔ လွန္တင္ကာ ဖြံ႕ထြားခါစ ႏို႔ေလးေတြကို တစ္လွည့္စီစို႔ရင္း ႏို႔အုံေတြကို ဆုပ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ေအာက္က ဖြားဖက္ေတာ္ကလည္း ေအးျမရဲ႕ နံၾကားကိုေထာက္ၿပီး တင္းေနၿပီ။ ေအးျမရဲ႕ လက္ကိုယူၿပီး ကိုင္ခိုင္းေတာ့ ျငင္းသည္။
“အာ.. မကိုင္ဘူး ငါေၾကာက္တယ္။ ဒီအတိုင္းပဲေနဟာ”
“ဟာ.. ေအးျမကလည္း ကိုင္ထားပါဆို”
“မကိုင္ဘူးလို႔ နင့္ကိုဖက္ထားမယ္ ေနာ္”
ေျပာရင္း လည္ပင္းကိုဖက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ႏို႔ေတြေပၚ ဆြဲခ်ေတာ့ ငုံၿပီးစို႔ရင္း စကပ္ရဲ႕ဇစ္ကို စမ္းကာ ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ေတာ့ သူမ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းေတာ့သည္။
“မလုပ္နဲ႔ ဇြဲမာန္ ဒါေတာ့မလုပ္နဲ႔ဟာ ငါေၾကာက္တယ္”
“ဘာေၾကာက္တာလဲဟ နင္ကလည္း”
“မသိဘူး ေၾကာက္တယ္ဟာ။ ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္”
“မလုပ္ဘူးကြာ ဒီအတိုင္းပဲ ကိုင္ထားမယ္ေနာ္ ခြၽတ္လိုက္ ”
“အကုန္မခြၽတ္ဘူး နင့္လက္ထည့္လိုက္”
“ၿပီးေရာ”
ေအးျမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းရင္း လက္ေတြက စကပ္ေအာက္မွ ဖင္လုံးေလးကို အတြင္းခံေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ မထိတထိ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ေအးျမလည္း က်ေနာ့္လည္ပင္းကို အတင္းဖက္ရင္း ပခုံးေပၚသို႔ မ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ တအင္းအင္းႏွင့္။ က်ေနာ္လည္း လက္ကို အေရွ႕ဖက္သို႔ ေျပာင္းလိုက္ၿပီး
“ေအးျမ ေပါင္နည္းနည္းကားကြာ”
နားနားေလးကပ္ၿပီး ေလသံေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ေပါင္ေလးနည္းနည္း ကားေပးေတာ့ အတြင္းခံထဲ လက္ႏႈိက္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ ေအးျမလက္က က်ေနာ့္လက္ကိုဖမ္းၿပီး တားဆီးထားကာ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းရင္း ေခါင္းသာခါေနသည္။
“ေအးပါ အထဲက မကိုင္ဘူး။ အျပင္ကပဲ ကိုင္ေတာ့မယ္။ လႊတ္ေနာ္”
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွပဲ က်ေနာ္လက္ကို လႊတ္ၿပီး လည္ပင္းကို ျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုေတာ့ နမ္းေနဆဲ။ က်ေနာ္လည္း ေဘာင္းဘီေပၚကေန ေအးျမအဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရင္း ေဘာင္းဘီေလး စိုထိုင္းလာတာကို သတိထားမိေနသည္။
ေပါင္ၾကားထဲ လက္အသာထိုးထည့္ရင္း ေဘာင္းဘီေဘးက ေမွ်ာ့ႀကိဳးေလးကို ေဘးကပ္ကာ အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ေနေသာ ေအးျမရဲ႕ အေမႊးႏုႏုႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးရင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္ ေအးျမတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ေခါင္းကို ဆြဲမၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းနမ္းကာ အဖုတ္ေလး ပြစိပြစိျဖစ္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ၿငိမ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ထားေတာ့သည္။
” ေအးျမ ေအးျမ နင့္အရည္ေတြ ထပ္ထြက္လာတယ္ဟ”
“အာ… ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ရွက္စရာႀကီးဟာ”
“ထဦး ဒီမွာၾကည့္လို႔”
“မၾကည့္ဘူး”
က်ေနာ့္ရင္ထဲ မ်က္ႏွာအတင္းထိုးထည့္ကာ အရွက္သည္းေနေသာ ခ်စ္သူေလးအား ဆံပင္မ်ားကို ငုံ႔နမ္းၿပီး အရွက္ေျပေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေပးရျပန္သည္။ က်ေနာ့္လီးကေတာ့ တင္းသထက္ တင္းလ်က္ေပါ့။ ဒီအတိုင္း ၿငိမ္ေနၾကရင္း ၅ မိနစ္ခန္႔ၾကာေတာ့
“ဇြဲမာန္ ဖယ္ေပးဦး ဟိုဘက္လွည့္ေန”
“ဘယ္လိုဖယ္ရမွာလဲဟ နင္ထမွ ရမွာေပါ့”
“အဲ့ဒါဆိုလည္း နင္မၾကည့္နဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ထား”
“အင္း မၾကည့္ဘူး”
ေအးျမလည္း ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထရင္း
“ဟိုဘက္လွည့္ေနေနာ္ မၾကည့္နဲ႔”
” ေအးပါဟာ မၾကည့္ဘူး”
“ရၿပီ ျပန္လွည့္ေတာ့”
က်ေနာ္လည္း ျပန္လွည့္ရင္းနဲ႔ “ၾကည့္ရေတာ့မွာလား” လို႔ ေမးလိုက္သည္။
“မသိဘူးကြာ”
မ်က္ႏွာေလးနီနီ ရွက္ၿပဳံးေလးႏွင့္ ရင္ထဲ ေျပးဝင္ဖက္လာေသာ ခ်စ္သူေလးကို ဆီးေပြ႕ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာ ခ်စ္စကားေလးမ်ားျဖင့္ ထိုတစ္ညေန ကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္သည္။ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ စကားမဆိုမိၾကပဲ လက္ကေလး ဆုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ။
ဒီေန႔ညဆို အိမ္နဲ႔ခြဲၿပီး အေဝးမွာ ေနရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ဝမ္းနည္းသလိုလိုႏွင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ထိုင္စကားေျပာေနစဥ္ ေအးျမ ထပ္ေရာက္လာျပန္သည္။
“ဇြဲမာန္ေရ…”
“ေဟ့ ငါရွိတယ္ လာခဲ့”
“သား ဒီေန႔ ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ။ မေန႔ကလည္း အၾကာႀကီးပဲ။ ဒီေကာင္မေလးကလည္း လြန္တယ္။ ခရီးသြားခါနီးအထိ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး”
အေမလည္း ေျပာဆိုၿပီး အိမ္ေနာက္ဘက္ကို ထြက္သြားသည္။ ေအးျမလည္း အေျခအေနကို ရိပ္မိသည္ ထင္သည္။ မ်က္ရည္ေလးလည္လည္ႏွင့္ အနားကပ္ကာ
“ဇြဲမာန္ ငါဒီေန႔ စိတ္ေတြ ထိန္းမရေလာက္ေတာ့ဘူး သိလား”
ရၿပီ ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ၿပီ က်ေနာ္လည္း အျမန္ပင္
“အေမ့ သား ေအးျမကို အိမ္လိုက္ပို႔လိုက္ဦးမယ္”
“သား ကားဘယ္အခ်ိန္လဲ အခ်ိန္မွီေအာင္ျပန္ခဲ့”
“ဟုတ္”
စက္ဘီးေျပးထုတ္ရင္း
“လာ ေအးျမ သြားရေအာင္”
ႏွစ္ေယာက္သား စက္ဘီးကိုယ္စီနင္းရင္း ထြက္လာစဥ္ မိုးေလးက တဖြဲဖြဲ။ မိုးကလည္း အမွတ္တရေန႔ ကို အားျဖည့္ေပးသည္ထင္သည္။
“ဇြဲမာန္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး အိမ္သြားရေအာင္”
“အိုေက ဘယ္သူအရင္ေရာက္လည္း ၿပိဳင္မယ္ေလ”
ေျပာရင္း စက္ဘီးကို ဒုန္းနင္းေျပးေတာ့ ေအးျမလည္း အားက်မခံ လိုက္နင္းရွာသည္။ စိတ္ေတြက ေစာေနသည္ေလ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ၿပီး ေအးျမဆီက အိမ္ေသာ့ယူကာ ဖြင့္ဝင္လိုက္သည္။ ေအးျမက တံခါးကို ကလန္႔ျပန္ထိုးၿပီး က်ေနာ့္ဆီေျပးလာကာ ခါးကိုဖက္ၿပီး ရင္ထဲ ၿငိမ္ေနသည္။
“ေအးျမ နင္ေသခ်ာလား”
ေခါင္းေလးၿငိမ့္ၿပီး အေျဖျပန္ေပးသည္။ က်နာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ စို႐ႊဲေနတဲ့ အက်ႌကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။ ေအးျမလည္း အလိုက္သိစြာ လုံခ်ည္ကို ျဖည္ခ်လိုက္ၿပီး
“ငါ မေန႔က တစ္ေနကုန္ ေနမရဘူးဟာ။ ညလည္း အိပ္မေပ်ာ္လို႔ နင့္ဆီ အရဲစြန္႔ၿပီး လိုက္လာတာ”
“ငါသိတယ္ ေအးျမ ငါလည္းတူတူပဲ”
သူမ ဖင္ေလးေတြကိုင္ရင္း နမ္းရင္းႏွင့္ ေအးျမလက္ေတြက က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ဆြဲျဖည္ခ်လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္းနဲ႔ ထြက္လာတာမို႔ အတြင္းခံဝတ္မထား လီးက တရမ္းရမ္းႏွင့္ ထြက္လာသည္။ က်ေနာ္လည္း အက်ႌခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးျမရဲ႕ဘရာစီယာကို ဆြဲလွန္မည္လုပ္ေတာ့ ေအးျမက ေက်ာလွည့္ေပးသျဖင့္ ခ်ိတ္မ်ားကိုျဖဳတ္ၿပီး ႏို႔ေတြကို လြတ္လပ္စြာ ငုံစို႔လိုက္ေတာ့သည္။
ဧည့္ခန္းထဲရွိ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း ေအးျမက အေပၚမွခြကာ သူမအဖုတ္ကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ ထိုးဆြရင္း ႏို႔ေတြကိုစို႔လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားလ်က္ ရွိေတာ့သည္။ ေအးျမကို မတ္တပ္ရပ္ကာ ေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္ခ်ေပးရင္း အဖုတ္ေလးကို ႐ႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္သည္။ အေမႊးႏုပါးပါးႏွင့္ ေဖာင္းအိအိ ေစာက္ဖုတ္ေလးက အရည္ေလး စိုစိစိႏွင့္။
ေအးျမက သူ႔အခန္းထဲ လက္ဆြဲေခၚသြားၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကေလး လွဲခ်ၿပီး ေပါင္ေလးစိကာ လက္လွမ္းႀကိဳရွာသည္။ ေထြးပိုက္ရင္းႏွင့္ ႏို႔ေတြစို႔ၿပီး အဖုတ္ဝသို႔ လီးေတ့ကာ ဖိထိုးၾကည့္သည္။ မရ ။
”အား… ဇြဲမာန္ နာတယ္”
“ေအး ခဏေလးပါ”
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလး ဖိထိုးကာ ဝင္သေလာက္ကို အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း တအိအိႏွင့္ လီးတဝက္ခန္႔ ေရာက္လာၿပီ ႏွစ္ေယာက္လုံး ဆႏၵေတြ ျပင္းေနေသာ္လည္း ခက္ခဲလွသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးနမ္းရင္းႏွင့္ပင္ အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ သြင္းလိုက္ၿပီး အသြင္းအထုတ္ကို အသာယာေလး လုပ္ေပးေနလိုက္သည္။ ၾကပ္တည္းလွေသာ ေအးျမရဲ႕ အဖုတ္တြင္းကလည္း အေတြ႕ထူးကို ေပးႏိုင္လွေသာေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာလည္း ထိန္းသိမ္းရ ပင္ပန္းလွ၏။ အရမ္းလည္း မၾကမ္းရဲ။ ေအးျမလည္း နာသြားႏိုင္သလို က်ေနာ္လည္း ၿပီးသြားႏိုင္သည္။ စိတ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း ျဖည္းျဖည္းပင္ လိုးေနလိုက္သည္။ ႏို႔ေတြစို႔ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလး နမ္းရင္းေပါ့။
“အ့ အ့ ဇြဲမာန္ အရမ္းၾကပ္တယ္ဟာ နာလိုက္တာ”
“အင္းပါ ေအးျမရယ္ ခဏပဲ သည္းခံေနာ္”
“နင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ေနာ္ သိလား”
“အင္းပါ ငါနည္းနည္း ျမန္ၾကည့္မယ္ေနာ္”
“အင္း အ့ အ့ ”
“ေအးျမ နာေသးလား”
“အရမ္းမနာဘူး ရတယ္ လုပ္”
“အင္း”
အတိုင္အေဖာက္ မညီစြာႏွင့္ပင္ ေအးျမေလး ဟိုးအျမင့္ႀကီးကေန ျပဳတ္က်သလို ေလဟုန္စီးခဲ့ရသည္။ ေအးျမေလးၿပီးသြားေတာ့ က်ေနာ့္ကို အတင္းကုတ္ဖက္တက္ရင္း အဖုတ္ကလည္း လီးကို တအားညႇစ္ထားသည္။ ညႇစ္ထားတဲ့အခ်ိန္ တဆုံးလိုးေပးလိုက္ရာ ေအးျမလည္း ေကာ့တက္သြားၿပီး က်ေနာ္လည္း ေအးျမအဖုတ္ထဲ အရည္မ်ား ပန္းထည့္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ရင္း မွိန္းေမာေနလိုက္ၾကသည္။
” ထ ဇြဲမာန္ ျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ၃ နာရီထိုးေတာ့မယ္။ အေဖတို႔ ျပန္လာေတာ့မယ္။ နင္ ကားဂိတ္ ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ”
“၅ နာရီခြဲေလာက္မွ သြားမွာပါ”
“အဲ့ဒါဆို ျပန္ေတာ့ေလ။ ငါ့ကိုမေမ့နဲ႔ေနာ္ ဇြဲမာန္”
မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္းႏွင့္ မွာရွာသည္။ က်ေနာ္လည္း အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ကာ နမ္းၾကျပန္သည္။
“သြားေတာ့ အရမ္းေနာက္က်ေနမယ္။ ငါလြမ္းေနတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္”
“အင္းပါဟာ စာေရးေနာ္ ေအးျမ”
“အင္းပါ။ ငါေက်ာင္းေရာက္လို႔ အေဆာင္သိရရင္လည္း လိပ္စာပို႔လိုက္မယ္။ ငါ့ဆီ စာမွန္မွန္ပို႔ေနာ္”
ေျပာရင္းနဲ႔ ငိုက်န္ခဲ့ေသာ ေအးျမကို ေက်ာခိုင္းၿပီး စက္ဘီးေလးတြန္းကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ရင္ထဲက လြမ္းဆြတ္မႈေတြက ထိုအခ်ိန္က ႏႈိင္းစရာမရွိခဲ့။
အိမ္ေရာက္ ျပင္ဆင္ၿပီး ကားဂိတ္ဆင္း ။ လိုက္ပို႔ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္ ေနရာယူၾကသည္။
“သား… ဟိုမွာ..”
အေမၫႊန္ျပရာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ဟင္ ေအးျမ အေဝးကေန ေငးၾကည့္ေနပါလား…”။ ကားမွန္ကို ေနာက္သို႔ ဆြဲကပ္လိုက္ၿပီး ေအးျမျမင္ေအာင္ လက္ျပလိုက္သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေအးျမအရိပ္ကေလး မႈန္ဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကေန အခုထိပါပဲ။ တစ္ခါမွ ျပန္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ တခါတရံ အေမ့ဆီက သတင္းအခ်ိဳ႕ ျပန္ၾကားေနတာက လြဲလို႔ေပါ့…။
“မဆုံႏိုင္ၿပီလား… ဘဝေတြက… ႏွလုံးသားႏုႏု အပ်ံသင္ခါစအ႐ြယ္.. ပုံျပင္ေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္… ရင္မွာရွိခဲ့တယ္… လြယ္အိတ္တစ္လုံး ပခုံးထက္မွာ… အေပ်ာ္ဆုံး ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္… ငါတို႔ေက်ာင္းသားဘဝ……………”
ၿပီးပါၿပီ။