ဧၿပီလ၏ အပူဒဏ္ကို အကာအကြယ္ရလိုရျငား စြပ္က်ယ္ပါးကို ဝတ္ထားေသာ္လည္း အလိုလိုေနရင္း ေခၽြးမ်ားထြက္ကာ လူက စီးကပ္ကပ္ႏွင့္ အိုက္စပ္စပ္ႏိုင္လွသည္..။ သို႔ေသာ္ ဗာဒံပင္ေအာက္ ထိုင္ေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေလတိုက္တိုင္း ေအးခနဲ ခံစားမႈႏွင့္အတူ သီခ်င္းညည္းေနရသည္က အရသာတစ္မ်ိဳးပင္..။ အဲအဲ တစ္ေယာက္ အျပင္လည္း ေလွ်ာက္မသြားခ်င္ အိမ္မွာလည္း မေနခ်င္သျဖင့္ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ကိုဦး စက္ဘီးႏွင့္ ေရာက္လာၿပီး ဝိုင္းမွာ လာထိုင္သည္..။
အာလႅာပ သလႅာပ ေျပာဆိုၾကၿပီး အေအးပုလင္းကိုယ္စီႏွင့္ ေတြးခ်င္ရာေတြး ေျပာခ်င္ရာေျပာကာ ေႏြ၏ အပူဒဏ္ကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနၾကေလသည္။ လၻက္ရည္ဆိုင္က ကားမွတ္တိုင္နားတြင္ ရွိေသာ္လည္း ရံုးပိတ္ရက္ ေန႔လည္ခင္းျဖစ္သျဖင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ အလြန္နည္းသည္။ အထူးသျဖင့္ မ်က္စိစားပြဲထိုင္စရာ မိန္းကေလးမ်ား လမ္းမထြက္ျဖင့္ အဲအဲႏွင့္ ကိုဦး ႏွာေခါင္းမီးေသေနေလသည္…။
သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာခင္ ဆုေတာင္းျပည့္ေလသည္..။ ထီးေလးေဆာင္းကာ စကပ္အဝါေလးႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ ေကာင္မေလးက လၻက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြား၏။ အဲအဲက တစ္ခ်က္မွ် လွည့္ၾကည့္ကာၿပီးသြားေသာ္လည္း ကိုဦးက အေရွ႕ေရာ အေနာက္ပါ အႏုလံု ပဋိလံု ၾကည့္ရႈၿပီးမွ “ေကာင္မေလးက မဆိုးဘူးဟ…။ လမ္းေလွ်ာက္တာ ဆီဗူးေလးကို ခါေနတာဘဲ..” အဲအဲ ဘာမွ ျပန္မေျဖ..။ ပုခံုးေက်ာ္ေနေသာ ဆံပင္ကို နားေနာက္သို႔သပ္တင္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း “ေတာ္ေတာ္တူတယ္..သိလား ကိုဦး..” “က်ေနာ္ ရာဘာၿခံထဲမွာ ေနတုန္းက ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေကာာင္မေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာ…” “ရာဘာၿခံနားက ရြာက သႀကၤန္မွာ ဘုရားပြဲ ရွိတယ္ေလ..။ မနက္ဆို ေရပက္….ညဆို ပြဲခင္းထဲလည္ ဇာတ္ပြဲႀကည့္..မဆိုးေတာ့မဆိုးဘူး…။
အဲဒီက သႀကၤန္မွာ ေရမပက္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း တစ္မနက္လံုး ေသေအာင္အိပ္…ညက်ရင္ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ပြဲထဲ ဒိုးတာေပါ့ ကိုဦးရာ…။ ပြဲထဲမွာ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ အေမနဲ႔ သိတဲ့ အိမ္က ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆံုေရာ…။ သူက (ဟယ္ ကိုအဲ တေယာက္ထဲလား…ဘာစားၿပီးၿပီလဲ..အေႀကာ္စားမလား…) ဘာညာနဲ႔ ေမးတာေပါ့..။ သူ႔ေဘးမွာလဲ ေကာင္မေလး ေလးေယာက္ေလာက္ ပါေသးတယ္..။ ေကာင္မေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အေႀကာ္ဆိုင္ထဲ ဝင္သြားေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူတို႔နဲ႔အတူ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ လိုက္ဝင္သြားတယ္..။
အဲဒီမွာ အေႀကာ္စားေနရင္း ေကာင္မေလးက ဘာက်န္ခဲ့လို႔လဲ မသိဘူး..။ အိမ္ျပန္ယူမယ္ လုပ္ေရာ..။ ပြဲကေတာ့ မွာဆိုေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အေဖာ္မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး.။ အဲဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးက (ကိုအဲ..လိုက္ပို႔ပါလား..) လုပ္ေရာ..။ ပြဲခင္းနဲ႔ သူ႔ရြာက နဲနဲလွမ္းတယ္..။ မိန္းကေလး တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ ေၾကာက္ေနမွာစိုးတာနဲ႔..အင္း ဆိုၿပီး သူ႔ကို ေနာက္ကတင္ က်ေနာ္က ေရွ႕ကေမာင္းေပါ့..။ သူ႔ရြာက က်ေနာ္တို႔ ရာဘာၿခံေတြကို ေက်ာ္ၿပီးမွ ေရာက္တာ..။ ပြဲခင္းကေန နာရီဝက္ ေလာက္ ေမာင္းရတယ္..။ ပြဲခင္းမွာသာ မီးေတြ ထိန္ေနတာ အျပင္လည္း ေရာက္ေရာ ေမွာင္ေနတာဘဲ..။ ပြဲမစခင္ဆိုေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာက သိပ္မျပတ္ေသးဘူး..။
သူ႔အိမ္ကို ပို႔ၿပီး ပြဲခင္းထဲ ျပန္လာေတာ့ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး..။ ေမွာင္ကလည္း ေမွာင္…လူကလည္း ျပတ္ဆိုေတာ့ ေမးမိလိုက္တာ (ဟဲ့…ဒီေလာက္ ေမွာင္ေမွာင္ႀကီးထဲမွာ ငါနဲ႔ လိုက္လာတာ မေၾကာက္ဘူးလား..။) (ဘာကို ေၾကာက္ရမွာလဲ ကိုအဲ…) (ဟင္…သရဲတို႔ ဘာတို႔ေပါ့..။ ေနာက္ၿပီး လူက ဒီေလာက္ျပတ္ေနတာ ေတာ္ၾကာ နင့္ကို ငါက ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ရာဘာေတာထဲ ေမာင္းေျပးရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..) (ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ….ကယ္မယ့္လူ မရွိတာခ်ည္…လိုက္လာရံုေပါ့..) အဲဒီမွာတင္ လူက ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲမသိဘူး..သိလား ကိုဦး…။ က်ေနာ္လည္း ဆိုင္ကယ္ကို ရာဘာၿခံထဲကို ေကြ႔ဝင္လိုက္တယ္..။ နဲနဲလည္း ဝင္လိုက္ေရာ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕မီးေရာင္နဲ႔ အတြဲေတြကို ဟိုနား ဒီနားမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္..။ တခ်ိဳ႕ဆို ေတာ္ေတာ္ အေျခအေနဆိုးတယ္..။
ဆိုင္ကယ္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ အတြဲေတြက ဒီမွာ လာက်ဴေနကိုး..။ အိမ္နားေရာက္ေတာ့မွ ေမွာင္မဲေနတာဘဲ..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးဆီက ရတဲ့ အာခ်ီန႔ံက လူကို ပိုဆြေပးေနသလိုဘဲ..။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကို အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚ လွဲခ်…။ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္နဲ႔ သူက လည္း ဘာမွ မတားဘူး..။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေရွ႕ကို ဆက္ခ်ီတက္တာေပါ့ဗ်ာ..။” “ဟေရာင္..မင္းကလည္း ရုပ္လံုးေပၚေအာင္ ေျပာပါဟ..။” “အာ…ကိုဦးကလည္း ရွက္စရာႀကီး..ဟီးး ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးယူဗ်ာ..” “အင္းပါ..က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၿပီးေျပာၾကည့္မယ္…” “အဲလိုလုပ္ပါဟ….” “သူ႔ကို လွဲခ်လိုက္ၿပီး ပါးကို နမ္းပစ္တာဗ်…။
လူက ညီေလးအရမ္းတင္းလာတာရယ္….. အာခ်ီမိတ္ကပ္န႔ံရယ္ ဒါဘဲ သတိထားမိေတာ့တယ္..။ က်န္တာဘာမွ မသိေတာ့ဘူး….။ ေနာက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ေတာ့ အိအိေလးဗ်….။ နမ္းလို႔ေတာ့ေကာင္းတယ္..။” “မင္း…ေပါက္စီေတြဘာေတြ မကိုင္ဘူးလား…” “အာ…ကိုင္တာေပါ့…. ကိုဦးကလည္း..။ မဆိုးပါဘူး..အိအိေလး..ကိုင္လို႔ေကာင္းတယ္..။” “ေနပါဦး..။ မင္းတို႔က အဝတ္ေတြခၽြတ္ေသးလား..ဒီအတိုင္း လွန္ရံုဘဲလား….” “အင္း…က်ေနာ္က အင္းက်ီခၽြတ္တယ္..။ ေဘာင္းဘီေတာ့ ေအာက္ကို ဆြဲခ်လိုက္တာ…။ ေကာင္မေလးကိုေတာ့ အင္းက်ီေလး အေပၚလွန္…စကဒ္ေလးလွန္ၿပီး လွဲေနတာ…” “ေကာင္မေလးက မေအာ္ဘူးလား…” “သူ႔ထဲကို သြင္းေတာ့ အင့္ခနဲ တခ်က္ေအာ္ရံုက လြဲၿပီး ဘာမွ မျဖစ္ဘူးဗ်..။
သူက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ လွဲေနတာ က်ေနာ္က ေျမေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတာ ဆိုေတာ့ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ဗ်င္းေတာ့တာဘဲ..။ က်ေနာ္က ဆံပင္ေတြ ဖိုးရိုးဖားယားျဖစ္ၿပီး ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ ကိုင္ေနတာ သူက ဘာသံမွ ထြက္မလာဘူး..။ လႈပ္လည္း မလႈပ္ဘူး..။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ၿပီးသြားေရာ..။ အဲဒီေတာ့မွ သူက ကုန္းထလာၿပီး ပါးကို လာနမ္းတယ္..။ က်ေနာ္တို႔လည္း အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ၿပီး ပြဲခင္းထဲကို ျပန္လာၾကတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္က ေတာ္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ..။ အေႀကာ္စားမယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ သူက စကားစလာတယ္..။
(ကိုအဲ…ဗိုက္တင္းသြားၿပီ….။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး..။ ဆိုင္ကယ္ ပတ္စီးရေအာင္..။) အဲဒါနဲ႔ ရာဘာၿခံနားေရာက္ေတာ့ သူက ဝင္အံုးမလား ေမးတာနဲ႔…” “ထပ္အုပ္ၾကေသးတယ္ ဆိုပါေတာ့…။” “ဟီးး…ဟုတ္တယ္…တစ္ညလံုးဘဲ…ပြဲၿပီးခါနီးမွ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလက္ထဲ ျပန္အပ္ေပးလိုက္တယ္..ဟီးးဟီးးး” “ေအေပးေလးေတြ…မင္းတို႔ကို ရွင္ျပဳၿပီးၿပီလားေမးတုန္းက အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္နဲ႔ လာရွက္ျပေနေသးတယ္” “ဟာ..ကိုဦးကလည္း ရွင္ျပဳတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္က သိမွမသိတာကို…။ မနက္က်ေတာ့ဗ်ာ..လူကို ကိုင္ရိုက္ထားတဲ့ အတိုင္းဘဲ..။ သူကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုဘဲ..။ ေနာက္တစ္လေလာက္ေနေတာ့ အိမ္က ျပန္ေခၚတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ရန္ကုန္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္..။
အခုထိကို ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ေသးဘူး..။” “လြမ္းတယ္ဆိုပါေတာ့ ေမာင္အဲ…” “အင္း..အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…။ တစ္မ်ိဳးေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်…။” “ဘာေတြ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတာလဲ..ေကာက္ေပါက္ထည့္လိုက္မယ္…။” ထိုသို႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ႏွင့္ ေျပာဆိုဝင္လာသူက လားႀကီး..။ သူ႔ေနာက္တြင္ ပါက်ဲ..ဝက္ႀကီးႏွင့္ အာႏိုးတို႔ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ပါလာေလသည္..။ ဆံပင္ေတြက ဇီးေရာင္ေတြ တစ္လက္လက္ႏွင့္ ေကေတြက လန္ထြက္ေနၾကသည္..။ သႀကၤန္ဖက္ရွင္အတြက္ တေယာက္ဆံပင္ တေယာက္ကိုင္ကာ အိမ္တြင္းျဖစ္လုပ္ကိုင္ၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္သို႔ ထြက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္..။
ထို႔ေနာက္ ေမာင္အဲကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေမးၾကသျဖင့္ ေမာင္အဲလည္း မတတ္သာသည့္ အဆံုး ဆံပင္ေလး သပ္လိုက္ ကြမ္းေလးဝါးလိုက္ႏွင့္ ျပန္ရွင္းျပရေလေတာ့သည္…။ အကုန္လံုးက ထို တစ္မ်ိဳးႀကီးဟူေသာ အရာကို ဝိုင္း၍ တတ္စြမ္းသမွ် အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကေသာ္လည္း ထင္ျမင္ခ်က္ တစ္ခု ဝင္လာတိုင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္ေနသျဖင့္ ထို တစ္မ်ိဳးႀကီးက ဘာမွ အရာထင္မလာေခ်..။ ေႏြေလရူးႏွင့္ အတူ စကားဝိုင္းထဲတြင္ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ကာ ဖိတ္ဒ္ေအာက္ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္..။
ညေရာက္ေတာ့ ေမာင္အဲ တို႔ ဂစ္တာဝိုင္းမွ (ရင္နာတယ္ ဧၿပီ) ကို ကီးေၾကာင္မ်ားျဖင့္ သံေသးသံေၾကာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီးေနာက္ သႀကၤန္ညမ်ား ကို ပုလင္းမ်ား..အကင္မ်ား..သီခ်င္းသံမ်ားႏွင့္ ကုန္ဆံုးရန္ တိုင္ပင္ၾကေလေတာ့သည္..။ ေသခ်ာပါသည္…။ ထို (ရင္နာတယ္ ဧၿပီ) သီခ်င္းမွာ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ သႀကၤန္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ေမာင္အဲတို႔ ဂစ္တာဝိုင္းတြင္ ေရပန္းစားသြားခဲ့ေလသည္..။