လည္ပင္း မွာ ရႈပ္ယွက္ခက္ေနတဲ့ ပန္းကုံးေတြ စားပြဲေပၚပစ္တင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းမွာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းနီကို တစ္ရႈးနဲ႔ ပြတ္သုတ္ပစ္တယ္။ခုံေပၚထိုင္ခ်ရင္း ေသာက္ေရဘူးဆီ လက္အလွမ္း… “ေရွး…နင့္ကို ဂ်ာႀကီးလွမ္းေခၚေနတယ္… ဘိုးေတာ္ေတြဝိုင္းမွာ” “ငါအေမာေတာင္ မေျပေသးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသြားလိုက္ရမလား” “သြားခ်င္သြားေလ…ငါမလာႏိုင္ဘူးေျပာလိုက္” ကိုယ္လုံးနည္းနည္းသြယ္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းကေလးပုံစံေလးနဲ႔ ညိဳက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ေမးတယ္…ဧကန္န ခုခ်ိန္ထိ လူမရေသးဘူးထင္တယ္… “ငါ တကယ္ သြားရမလားဟင္”
“အင္း သြားလိုက္…ငါေနမေကာင္းလို႔ အခုပဲ ျပန္ေတာ့မွာလို႔” “ေက်းဇူးပဲဟာ..ငါသြားေတာ့မယ္” “အင္း” ညိဳ ထြက္သြားမွ ေရဘူးကို ေမာ့ေသာက္ရင္း အိတ္ထဲက ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္တယ္… “ေရွး” ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ..ရင္းႏွီးေနတဲ့ အသံတစ္ခု… “နင္ျပန္ေတာ့မွာဆို…ငါျပန္လိုက္ပို႔မယ္” “ငါ ဒီည အိမ္ျပန္မွာ…” “ဘယ္ပဲျပန္ျပန္…ငါလိုက္ပို႔မယ္” “မလိုဘူး” ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာရင္း စားပြဲေပၚက ကိုယ့္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ၿပီး လွည့္အထြက္… “ေရွး” ေခၚသံနဲ႔အတူ နီးကပ္လာတဲ့ မ်က္ႏွာ..
ထို႔ေနာက္ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ က်ေရာက္လာတယ္… သူ႔လက္ေတြက က်မ ခါးကို သိုင္းဖက္လာတဲ့အခါ… “အြင့္” က်မ တင္ပါးေလးစားပြဲအစြန္းမွာ မွီမိသြားတဲ့အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းဖက္ရင္း ေနေန က်မႏႈတ္ခမ္းကို မြတ္သိပ္စြာနမ္းတယ္.. “ျျပတ္” “နင္..ဘာလုပ္…အင့္” သူ႔လက္ေတြ က်မေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ရင္း အငမ္းမရထပ္နမ္းတယ္… ႏႈတ္ခမ္းျခင္း နမ္းေနရင္း သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးက က်မ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပြတ္သပ္က်ီစယ္ရင္း က်မပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာတယ္…
က်မ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြစင္းက်သြားတယ္… “ႁပြတ္ ျပက္ ရွလြတ္ ရွလပ္ ” အလိုလိုေနရင္း က်မလက္ေတြ သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ရင္း စိတ္ပါလက္ပါ ျပန္နမ္းမိတယ္… “ေရွး…နင့္ကို အဲ့..ေဆာရီး” အေလာတႀကီးနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ညိဳက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္အင္ကိုေတြ႕ၿပီး ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားတယ္… ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း အသက္ရႈမဝေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕…သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ က်မလည္ပင္းေပၚကို ျဖန္႔က်က္လာတယ္.. “ဟဟ…ယားတယ္ ေဟ်ာင့္” ခပ္ဟဟရယ္ရင္း သူ႔ေခါင္းကို က်မ အတင္းတြန္းဖယ္ပစ္တယ္…
သူကလဲ မရမက အတင္းအက်ပ္လိုက္နမ္း… “ေတာ္ၿပီကြာ…ျပန္ေတာ့မွာ” က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို အားနဲ႔တြန္းဖယ္ပစ္မိေတာ့…က်မခါးကို ခပ္ဖြဖြဖက္ရင္း…က်မ မ်က္လုံးကိုတည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး…သူက… “ခ်စ္တယ္” “နင္ မူးလာတာလား” လို႔က်မေျပာမိေတာ့ သူက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔ၿပီး… “မူးစရာလား…ငါ ဘယ္တုန္းက အရက္ေသာက္လို႔လဲ” “ေအ့ေလ..အရင္က မေသာက္ပဲ အခုေသာက္ခ်င္ေသာက္လာမွာေပါ့” ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို တြန္းဖယ္ခ်ရင္း က်မ႐ုန္းေတာ့ သူၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လႊတ္ေပးတယ္… “နင္ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲ”
“…” က်မ အိတ္ကို လြယ္ရင္း သူလုပ္လို႔ ပြသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ျပန္ရွင္းဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ပဲ သားေရကြင္းနဲ႔ ခပ္ျမင့္ျမင့္စုခ်ည္လိုက္တယ္… “ေရွး..ငါနင့္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတာ ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမကေတာ့ဘူးေနာ္…” “နင္ ၃ႏွစ္ ၃မိုးမက ေတာင္းေနသလို…ငါလဲ နင့္ကို ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမက ျငင္းေနတာပ..ခုလဲထပ္ျငင္းမယ္…ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မထပ္ဘူး” သူစိတ္မရွည္စြာ က်မအိတ္ကို ဆြဲရင္း.. “အဲ့ဒါဆို ငါက နင့္အတြက္ ဘာလဲ” “သူငယ္ခ်င္းေလ…နင္ကငါ့ရဲ႕ ထာဝရ အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္း” “ေရွး..”
“ေတာ္ၿပီ…ေနေန ငါတို႔ အဲ့ကိစၥ ဒီမွာတင္ရပ္ရေအာင္” “ဘာကိုရပ္စရာလိုသလ..နင္နဲ႔ငါက ဘာလ..နင္ စိတ္ေျဖဖို႔အတြက္ သုံးတဲ့ အ႐ုပ္တ႐ုပ္လား…” “အ႐ူးမထစမ္းပါနဲ႔…ေနေန..” “အ႐ူးမထလို႔ မရဘူးေနေန…နင္ နင္အိမ့္က ထြက္လာၿပီးတည္းက နင့္အနားကေန တဖဝါးမွ ခြာခဲ့တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး..” “နင္ ငါ့ေဘးနား တခ်ိန္လုံးရွိေန႐ုံနဲ႔…နင့္ကို ငါလက္ထပ္ရမယ္တဲ့လား” “အာ့ဆို ငါကဘာလ..နင့္ခႏၵာကိုယ္ကို ငါ့ကိုပုံအပ္ခဲ့တာကေရာ” “နင္ ဘယ္ေခတ္မွာေနေနတာလ..ဒီေခတ္ထဲ အေမွးပါးတစ္ခုကို တစ္ဘဝစာထင္ေနတဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳးထဲ နင္ပါေနၿပီလား”
“ငါေျပာတာက..” “ေတာ္စမ္းေနေန…ငါက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းမ…အေျခအေနအရ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ တြဲရတယ္” “ေရွး…နင္သီခ်င္းဆိုတာက အေပ်ာ္…နင္ဝါသနာပါလို႔ဆိုတာ..နင္ေရာ ငါေရာ ဒီတဆိုင္လုံးသိတယ္” က်မ မခိုးမခန္႔ၿပဳံးရင္း… “ပိုက္ဆံလဲရတယ္ေလ” “ဒီက ပိုက္ဆံဆိုတာ နင့္အလုပ္ကရေနတဲ့ လစာရဲ႕ အစြန္းထြက္ေတာင္ မရွိပါဘူး ေနေန…နင္ ဘာေတြ႐ြဲ႕ခ်င္ေနရတာလဲ” “ေတာ္ေတာ့…ငါဘာလုပ္လုပ္…ငါဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေလွ်ာက္..ငါ့ဘဝနဲ႔ငါ…ငါ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ငါပ..နင္သိထားဖို႔က ငါကနင့္သူငယ္ခ်င္း..နင္နဲ႔ တႀကိမ္တခါ မွားခဲ့ဖူးတယ္…
အဲ့အမွားကို နငႏြငြးပွီး..အထပအြထပအြခါခါ မွားဖို႔နငကႊိုးစားတယြ..ငါလဲ အဲ့အမွားကို လကခြံခဲ့တဲ့အတွကြ ငါတို႔အတူတူ ဆကမႊားခဲ့ကွတယြ…ဒီေလာကပြ..ငါနငြ႕ကို ဘယေတြာ့မွ လကမြထပဘြဴး…နငကြ ငါ့အတွကြ ထာဝရ သူငယခြငႊး…ဘာေကွာငြ႕လဲ မေမးနဲ႔..အဲ့အတွကြ ငါ့မွာ ေပးစရာ အဖွမေရွိဘူး..နငငြါ့ကို ဒီအခွအနေနေဲ့ လကမြခံႏိုင႐ြငြ ကႈိကတြဲ႕အခွိႏြ ထွကသႊားလြိဳ႕ရတယြ…အိုေခ..” ကမွ စကားအရွညကႊီးေပွာပွီး အိတကြိဳဆွဲ အပွငထႊကေတြာ့ အေနာကကြေန လိုကလြာ…သူ႔ကားေပါြ ေခါတြယြ… စိတၫြဈညဴးစွာပ..ကမွ သူ႔ကားေပါတြကထြိဳငလြိဳကတြယြ
လိုကမြပို့ပါနဲ့လို့ ဘယလြိုပှောပှော ပှောမရတဲ့နနကေေ ကမွကို အတငြးအကပွပြဲ ညီမလေး ဆီလိုကပြို့ခဲ့တယြ…အငြးလေ ည ၁၂ နာရီဆိုတဲ့ အခွိနကြ နညြးမှမနညြးတော့ပ..ဒါပမယေ့ြ သနြးခေါငထြကြ ညဉ့မြနကတြော့တဲ့ ကမွအတှကကြတော့.. ကမွ ခပယြဲ့ယဲ့လေး ပှုံးမိတယြ… အိမရြှေ့ ကားရပသြံကှားတာနဲ့…ညီမလေးက အိမပြေါကြနေ ပှေးဆငြးလာတယြ.. “မမ” ၂ လနီးပါး မတှေ့ရတာကှာတဲ့ ကမွကိုအတငြးပှေးဖကတြယြ။ “နှယလြေး…မအိပသြေးဘူးလား..ဘာလုပနြတောလဲ” “မမ..ဒီမှာ အိပမြှာလား”
“ပှနရြမယြ” “တဈညလောကြ ဒီမှာအိပပြါလား မမရယြ” ကားပေါကြနေ ဆငြးလာတဲ့ နနကေေ “ဟုတသြားပဲ ရှေး…တဈည အိပလြိုကပြါလား…ကလေးလဲ နင့ကြိုလှမြးနမှောပေါ့” “ဟုတတြယြ ကိုကို…မမကို ပှောပေးပါဦး” ကမွ နနေေ့ကို တခကွငြဲ့ကှည့လြိုကတြော့…နနကေေ ပုခုံးတှန့ပြှီး မဲ့ပှတယြ… ညီမလေးက မကွနြှာလေး ငယပြှီး ကမွကို မော့ကှည့တြယြ… ကမွ ညီမလေး ပုခုံးကို ဖကရြငြး “အမရေော” “အိပနြကှပှေီ..နှယကြ စာကကွနြတော” “အဲ့ဒါဆို ကားလာတာ ဘယလြိုသိလဲ”
“ႏွယကြ ညတိုငြး ဒီကားသံပဲေမွွာႏြေတာ” ၫြီမေလးရဲ႕ မဝံ့မရဲ အသံေလး နားေထာင႐ြငြး ရငထြဲ ဘယလြိဳမွ မေကာငြးပေမဲ့လၫြး.. “မမ အိမထြဲမဝငေတြာ့ဘူး ႏွယြ…ညီမေလး အဆငပႊေရဲ႕လားလို႔ လာကွၫြ႕တာ…ဟိုလူနဲ႔ေရာ..” “ႏွယြ…မမနဲ႔ လိုကႏြေလို႔မရဘူးလားဟငြ..အခုမဟုတေတြာငြ ႏွယြ စာေမးပွဲဖွေပွီးတဲ့အခါကရွငြ..” “ကွၫြ႕ရေသးတာေပါ့ႏွယြ..အခွအနေအရေပေါ့…ညီမေလးအတွကြ မုႏြ႕ဖိုး” ေရွး အိတထြဲကေန ၁ေထာငတြႏြ ၃ အုပြ ထုတေပြးလိုကတြယြ… “စာေမးပွဲေအာငေအြာငေဖႊ…ႏွဈခငႊးေပါကေအြာင႐ြငြ လာေခါမြယြ”
“တကယနြောြ…မမ” “အငြး..တကယြ” ပှုံးပွောသြှားတဲ့ ညီမလေးကိုကှည့ပြှီး စိတထြဲမကောငြးဖှဈရတယြ… အဖေ နိုငငြံခှား ထှကပြှီး ၂နှဈလောကကြှာတော့ အမကေ ငယခြစွြဦးဆိုတဲ့လူကို အိမပြေါခြေါတြငတြယြ… အဲ့သတငြးကိုကှားပှီး အဖကေ အိမပြှနမြလာတော့တာ…၁၀ နှဈကွောပြှီ… အမရေဲ့ငယခြစွြဦးက အိမပြေါရြောကပြှီး သိပမြကှာပါဘူး…ကမွကို ထိကပါး ရိကပါး လုပလြာတယြ..အမကှယေရြငြ မကွလြုံးက ခေါတော တဈထောငအြားနဲ့ ကှည့တြယြ… အမေ့ကိုပှောတော့ သူ့ငယခြစွြဦးက သူကလှဲပှီး တခှားစိတမြဝငစြားလို့
ဒီအခွိနထြိ လူပွိုဘဝနဲ့ပဲနလောတာတဲ့…ညညြးတို့အပေါြ စိတနြဲ့တောငြ ပဈမှားမှာ မဟုတဘြူးတဲ့… စိတနြဲ့တော့ မပှဈမှားဘူး..တရကြ ကမွရခွေိုးနတေုနြး…အရေးကှီးသှားစရာရှိလို့ဆိုပှီး..သူပါရလောဝငခြွိုးတယြ… စိတထြိနြးမရတာနဲ့…ရခပေတြဲ့ ဒနခြှကနြဲ့ မကွနြှာကိုဖှတရြိုကခြဲ့တယြ…ခွောနတေဲ့ ရခွေိုးခနြးကှမြးပှငမြှာ ရိုကလြိုကတြဲ့အရှိနနြဲ့ သူ ခွောလဲပှီး ခေါငြးမှာ ၃ ခကွခြွုပလြိုကရြတယြ… အဲ့အခွိနကြ ကမွအသကြ ၁၉နှဈ…နောကဆြုံးနှဈကွောငြးသူ…ဖှဈခငွရြာဖှဈ အထုပဆြှဲပှီး အိမပြေါကြဆငြးလာတယြ…
မဆငြးခငြ အဲ့လူကို မှာခဲ့တယြ…ကမွညီမလေးအပေါကြို ဒီအခွိုးမွိုး ထပခြွိုးကှည့ြ…အသကနြဲ့ကိုယြ အိုးစားကှဲပှီသာမှတြ လို့.. တကယတြော့ သူလဲ ဘာမှမလုပရြသေးသလို..ကိုယလြဲ ဘာမှမဖှဈသေးဘူး…အနျတရာယဆြိုတာ ကှိုမသိနိုငဘြူးမလား…ညီမလေး လကကြိုဆှဲပှီး ထှကလြာခငွပြမေဲ့…ကိုယကြိုယတြိုငတြောငြ…ဘယနြားသှားခိုရမလဲ မသိနိုငသြေးတဲ့ဘဝ…အဖေ့ဆီကလဲ စာမလာ သတငြးမကှား… “ရှေး…ပှနရြအောငြ” ကားဘေးနားရပစြောင့နြတေဲ့ နနကေေ လှမြးခေါတြယြ…ဘေးနားမှာ တတှတတြှတနြဲ့ ပှောနတေဲ့ ညီမလေးပှောနတေဲ့စကားတှလေဲ မကှား…
“ႏွယြ…မမ ပွနေတြာ့မယြ… စာကိုကႈိးစား..ဆယတြႏြးေလးေတာ့ ေအာငမႊဖွဈမယြ…ေနာြ ညီမေလး” “ဟုတြ..စာေမးပွဲပွီးရငြ လာေခါေႏြာြ” “စိတခႊ…အစစအရာရာသတိထားေနာြ…အခႏြးတံခါးပိတဖြိဳ႕ မေမ့နဲ႔..အမမေရွိရငြ အြိမထြဲမွာမနေနဲ႔…ခွံထဲမွာပဲေန..ကွားလား” “ဟုတကြဲ႕ပါ…ႏွယြ သတိထားပါ့မယြ” “လိမျမာတယြ…အာ့ဆို မမပွနေတြာ့မယြ” “ဟုတြ…မမကိုခစွတြယြ” “မမလဲ ညီမေလးကိုခစွတြယြ” ညီမေလး ႏွဖူးကို ဖွဖွနမြးရငြး ခုံေပါကြ ထတယြ… ညီမေလးက ကားနားထိ လိုကပြိဳ႕ရငြး… “ကိုကို…ကိုကိုတို႔ ဘယေတြာ့ လကထြပကႊမွာလဲ”
“ကိုကိုလဲ ပှောနတောပဲ နှယရြဲ့…နှယ့မြမက…” “နှယြ…အထဲဝငတြော့ ညဉ့နြကနြပှေီ” နှယကြ ရယပြှရငြး “အာ့ဆို နှယဝြငတြော့မယြ…တာ့တာ.. တာ့တာကိုကို” နနေေ့ကို လှည့ကြှည့တြော့ နှယ့ကြို မခွိပှုံးနဲ့ လကပြှရငြး…ကမွ ကှည့နြတောမှငတြော့ မကွစြောငြးထိုးတယြ.. ကမွစိတထြဲ ရယခြငွတြာကို မှိုသိပပြှီး “အခှောကမြကှီး ကနွတောပ..မကွစြောငြးကထိုးနသေေးတယြ” “ခှောကမြခှောကြ..လကတြှေ့ပှရမလား” “ပါးကွိူးခငွသြလားပှော” နနကေေ ကမွအတှကြ ကားတံခါးဖှင့ပြေးရငြး… “ကားပေါတြကြ အိမရြောကမြှ ခှောကမြခှောကြ လကတြှေ့လဲပှမယြ…
ပါးလဲ အကွိူးခံမယြ” “သနောကောငြ” ကမွ စိတဆြိုးခငွယြောငဆြောငရြငြး…ကားပေါဝြငထြိုငတြယြ.. နနကေေ နနှငေ့ြဦးပေါ့ဆိုတဲ့ အကှည့နြဲ့ ကားလေးကို ကမွ တိုကခြနြးလေးဆီ ဦးတညတြယြ.. ကမွ တိုကခြနြးကိုရောကတြဲ့အခါ.. “နနေေ…နငြ အိမတြနြးပှနနြောြ…ဟိုဝငဒြီဝငြ ဝငမြနနေဲ့…ဟဲ့ ဘယကြို” ကမွ စကားကိုဆုံးအောငနြားမထောငပြဲ ကားပေါကြဆငြးပှီး ကမွဘကခြှမြးတံခါးကို ဆှဲဖှင့တြယြ… “တံခါးဖှင့ပြေးမှာမွား…ငါပှောတဲ့စကားလေးဆုံးအောငြ နားထောငြ…အမေ့ နနေေ!!”
ဘာမေျပာညာမေျပာ က်မ ကိုယ္ေလးကို ဆြဲေပြ႕ခ်ီၿပီး တံခါးကိုကိုယ္နဲ႔တြန္းပိတ္တယ္… “ဟဲ့..အ႐ူး…တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူး…ငါ့ အိတ္ ငါ့အိတ္..” က်မ ဘယ္လိုေျပာေျပာ သူဦးတည္ေနတာ က်မအခန္းဆီကို…က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထုရင္း… “ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပး…ငါေအာ္မွာေနာ္” ဒုတိယအထပ္မွာရွိတဲ့ က်မ အခန္းဆီကို သူဟာ ဘယ္ကရတဲ့ အားေတြနဲ႔မွန္းမသိ က်မကို ေပြ႕ၿပီး တက္လာတယ္… အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့မွ က်မကို ေအာက္ခ်ေပးတယ္…က်မ သူ႔လက္ေမာင္းကို အားနဲ႔တခ်က္ထုရင္း
“ေသာ့က ငါ့အိတ္ထဲမွာေလ..လဒရဲ႕…ေတာ္ၿပီ ဒီည အိမ္မွာ မအိပ္ဘူး” က်မ သူ႔ကိုစရင္း ေလွကားက ျပန္ဆင္းဖို႔ႀကံေတာ့… က်မလက္ေမာင္းကို ဆြဲထားရင္း သူ႔အိတ္ထဲက ေသာ့ကိုထုတ္တယ္… “ဟယ္..ၾကည့္စမ္း..နင္ ငါ့အိမ္ေသာ့ကို ဘယ္တုန္းက ပြားထားတာလဲ” လို႔က်မ အံ့ၾသတႀကီးဆိုေတာ့…ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ၿပဳံးျပၿပီး “နင္နဲ႔ပတ္သက္သမွ် ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္” ေသာ့ကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး က်မ ကို အခန္းထဲ ဆြဲသြင္းတယ္… “ေနေန…နင္…” အခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္…က်မကို နံရံမွာမွီၿပီး…အငမ္းမရ သူနမ္းတယ္..
မ်က္ႏွာအႏွံ႔ တရႈံ႕ရႈံ႕ နဲ႔ နမ္းလို႔မဝႏိုင္ေတာ့…နား႐ြက္ လည္ပင္း…အကုန္လုံးဟာ…သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ အလိုက်.. ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြဟာ က်မေပါင္ကို ဆြဲေျမႇာက္ရင္း သူ႔ကို ခြထားေစတယ္…က်မ အက်ႌေအာက္ကေန ေႏြးေထြးတဲ့လက္ေတြ ဝင္လာတယ္… လက္ေတြသာ ေနရာအႏွံ႔ လႈပ္ရွားေနတာ…သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက က်မ ႏႈတ္ခမ္းကေန ခြာမသြားဘူး.. က်မ စိတ္ေတြ ဘယ္ထိန္းရပါ့မလ..သူ႔လည္ပင္းသိုင္းဖက္ရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးေပၚကို ခြတက္လိုက္တယ္… ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ေနတာကို မကြာေစပဲ သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမၿပီး…
ဆိုဖာေပၚ အသာအယာခ်တယ္… “ႁပြတ္..အဟာ့..ေနေန” က်မတို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ခဏကြာသြားတယ္…က်မႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ရင္း သူ႔ကိုက်ိမိေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ရမၼက္အေငြ႕အသက္ေတြ ျမင္ရတယ္… က်မဝတ္ထားတဲ့ စကဒ္ကို အသာအယာဆြဲခြၽတ္ၿပီးတဲ့အခါ…အလိုက္တသိက်မ ေပါင္ကို ကားလိုက္မိတယ္…က်မကိုယ္တိုင္ပဲ က်မရဲ႕ စပို႔ရွပ္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္..ကိုယ္အထက္ပိုင္းမွာ က်မရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားေတြကို မလုံ႔တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ဘရာေလးတထည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
သူကေတာ့ က်မေပါင္တံေတြၾကားမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ပင္တီတခုတည္းသာဖုံးကြယ္ထားတဲ့ က်မရဲ႕ ပိပိေလးဆီ သူ႔ေခါင္းေတြ ငုံ႔က်သြားတယ္… “အား…ေနေန နင္…” သူ က်မရဲ႕ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးကို တရႈိက္မက္မက္နမ္းတယ္.. ထို႔ေနာက္ ေပါင္တံေတြဆီ သူ႔ႏုတ္ခမ္းေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ဆက္သြားတယ္… က်မ အသည္းတယားယားပါပ.. “အဟင့္…ေနကလဲကြယ္…” သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခ်ိန္မွာ…သူ႔လက္ေတြလဲ မနားရပါဘူး… က်မ တကိုယ္လုံးကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္က်ီစယ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္မတယ္…
“အ…နငနြောြ…” ကမွ ဘယလြိုပဲဟနဆြောငြ ငှငြးနပမေေဲ့ ကမွပိပိလေးဆီက တစိမ့စြိမ့ကြနွတေဲ့ ဝတရြညလြေးတှကေ သကသြပေဲထငပြါတယြ… အနမြးတှနေဲ့ ကမွကိုနှိပစြကနြရငြေးက… “ရှေး…ဒါဘာတှလေ…” ပငတြီပေါကြ စိုကှကနြတေဲ့နရောကိုမကွစြပဈပှရငြး ရိတဲ့တဲ့မေးတယြ… “မသာကောငြ နင့လြကခြကွလြေ…” “နငကြ တကယအြရညရြှှမြးတာဟ…ခုကှည့ြ…ဘာမှတောငြ မလုပရြသေးဘူး…ဟားဟား” “သှား မလုပနြဲ့တော့” ကမွ ပေါငကြို အတငြးပှနစြိတော့… တငပြါးပေါရြောကနြတေဲ့ သူ့လကတြှကေ
ပငတြီကို ဆှဲခွှတပြှီး..ကမွပိပိလေးကို မကမြကစြကစြကကြှည့တြယြ… ငါ့တကိုယလြုံး နင့ကြို ပုံအပခြဲ့တာပါ…နနေေ အရာရာ နင့သြဘောပါ… ကမွ သူ့ကို ရီဝဝကွေေိရငြး…နှုတခြမြးကို အဓိပျပာယမြဲ့ ကိုကမြိတယြ.. “နငြ..အရမြးဆကစြီကတွယြ…ရှေး…နင့လြောကဆြှဲဆောငမြှုရှိတဲ့ မိနြးမ ငါဘယတြုနြးကမှမတှေ့ခဲ့ဖူးဘူး” သူ့လကတြှကေ ကမွပေါငတြံတှကေိုကားရငြး…ခှထေောကတြှကေို ဆိုဖာပေါြ တငလြိုကတြယြ.. သူ့လကဖြဝါးတှနေဲ့ ကမွ ပိပိကိုဖုံးကှယြ ပှတသြပရြငြးနဲ့..သူဆကပြှောတယြ…
“နငႀသိလား…ဒီနေရာေလးေလ..နင့ျႏႇုတျချမးတွေနဲ႔ ရငၾသားတွေပွီးရျင ငါအကႈိကႀဆဳံးနေရာေလး… ဒီလိုေလး ေဖာျငးတျငးနေတာကို ကႈိကၾတၾယ…” ပိပိေလးကို အားနဲ႔ တခကြၿဖိညႇဈရျငး…ေပါငျခႇံေလးတွေကို ဆကျပႇတၾသပၾတၾယ.. “ပွီးေတာ့…ဒီဟာေလး…” ကမြရဲ႕ ရသာဖူး အစိေလးကို လကျညႇိဳးနဲ႔ တို႔ရျငး… “ခစြျစရာေလးသိလား…ရဲရဲေလး..ငါခစြၾတၾယ..ေနာကျပႇီး….” အစိေလးကို လကျမနဲ႔ တခကြျႏႇဈခကြျပႇတျပႇီး…ႏႈတျချမးဖတေၾသးေသးေလးတွေကို ဖွဖွေလး ဖွဲတဲ့အခါ..ပိပိထဲက အရညေၾလး စိမ့ျခနဲထွကၾကတြၾယ…
“ဒီမွာေလး…ဒီတွငြးဝေလး…ငါ့ကိုကမာၾဘမွာ အေကာငြးဆုံးအရသာေပးႏိုငစႊမြးရွိတဲ့ တွငြးေလး…” သူက ကမွတငပြါးတွေကို သိုငြးဖက႐ြငြး..ပိပိေလးေပါကြိဳ သူ႔ႏႈတခြမြးေလးတငတြယြ… “အ…ရွီး…” ကမွ သူ႔ဆံပငတႊေကို ဆွဲကိုငဖႊရငြး…ဖီးလတြငွိမြ႕ငွိမြ႕နဲ႔ေပါ့.. သူ႔လွွာဖွာေလးနဲ႔ တွငြးဝေလးကို တပွကပႊကယြကလြိဳကြ…အစိေလးကို လွမြးစုတလြိဳကြ…ပွငြ႕ဖတေလြးတွေကို ႏႈတခြမြးနဲ႔ဖိဆွဲလိုကြ…ကမွမယြ…ေကာ့ပွံနေတော့.. သူ႔လကတႊေက ကမွ ႏို႔တွေပေါေ႐ြာကလြာတယြ… ကမွ အလိုကတြသိနဲ႔ ဘရာခွိတကြိဳ ဖႈတေပြးလိုကတြယြ..
သူ့မကွလြုံးတှကေ ရမျမကအြရမြးဆနလြာတယြ.. ပိပိလေးနဲ့ အလုပမြွားနတေဲ့ သူ့နှုတခြမြးတှေ တဖှညြးဖှညြး အပေါကြိုဆနတြကလြာတယြ… လွှာဖွားလေးနဲ့ ဗိုကသြားရှပရြှပလြေးကို ပှတဆြှဲရငြး နှုတခြမြးလှှာနှဈခုဟာ နို့သီးခေါငြးလေးပေါမြှာ လမြးဆုံးတယြ… “အဟာ..” ကမွ ခေါငြးလေးမော့သှားတယြ.. သူ့တကိုယလြုံးဝတစြုံပှည့နြဲ့ ကမွ ပေါငကြှားထဲကို ရောကလြာတဲ့အခါ…ကမွ ပေါငတြံတှနေဲ့ သူ့ကို ခှလိုကတြယြ… သူ့လကတြှကေ ကမွကို သိုငြးဖကရြငြး နှုတခြမြးတှကတေော့ ကလေးတယောကကြို ကမွ နို့တှကေို စို့နတယြေ…
ကလေးတှထကေသြာတာကတော့ သူက လွှာဖွားနဲ့ နို့သီးခေါငြးကို ဝိုကဝြိုကပြှီး လကွလြိုကြ…တပှှတပြှှတနြဲ့စုပလြိုကြ… ကမွရဲ့ စိတဝြိဉာဉတြှေ လပေေါမြှာ ဝဲလို့…ကမွစိတတြှကေို လှှတလြိုကတြယြ… သူ့လညပြငြးကို ယီးလေးခို သိုငြးဖကရြငြး…သူ့နှုတခြမြးတှကေို စုပစြှဲယူတယြ… သူ့ရှပအြကွီကှယသြီးတှကေို ခပမြှနမြှနြ ဆှဲဖှုတရြငြး… ကှှကသြားတှနေဲ့ သနမြာတောင့တြငြးတဲ့ရငအြုပကြယွကြယွကြို ပှတသြပမြိတယြ… “ရှေး…ဖှေးဖှေး” ခုခွိနမြှတော့ နငဖြှေးခိုငြးလဲ ဖှေးလို့မရတော့ဘူး နနေေ နငစြတဲ့ ဇာတလြမြး နငပြဲအဆုံးသတရြမှာ…
သူ့ဘောငြးဘီက ခါးပတကြို ဆှဲဖှုတြ… ဇဈကို ဖှင့ခြရွငြး..အတှငြးခံထဲက နညြးနညြးမာခငွနြတေဲ့ သူ့လီးကို ဖှဖှပှတသြပရြငြး…ကမွ သူ့ရှေ့ ဒူးထောကထြိုငခြလွိုကတြယြ…… သူ့အတှငြးခံဘောငြးဘီကို ဆှဲခွှတခြလွိုကတြော့ သူ့လီးက ကမွမကွနြှာနား ခပဝြေ့ဝေ့ကလွာတယြ… “အဟငြး” ကမွ တခကွရြယတြော့ “ဘာရယတြာလဲ” ကမွခေါငြးကိုတှနြးဖယရြငြး သူမကွမြှောငကြွုံ့ပှီး လှမြးမေးတယြ… “ဘာနဲ့တူမှနြး မသိဘူး” သူ့လီးက သိပမြတောငသြေးတာတောငြ ၅လကမြကွောကြွောရြှိတယြ…
လီးထိပ္က အေရျပားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်ရင္း…ေပၚလာတဲ့ ေခါင္းေလးကို လက္မနဲ႔ တခ်က္၂ခ်က္ ပြတ္တဲ့အခါ…သူခပ္တြန္႔တြန္႔ျဖစ္သြားတယ္… သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ရင္း…ဒစ္ေခါင္းေလးကို လ်ာနဲ႔ရက္လိုက္တယ္…ၿပီးေတာ့…က်မပါးစပ္ထဲေခါင္းတစ္ခုလုံးကို ငုံစုပ္လိုက္တယ္…က်မလွ်ာေတြကို ကစားၿပီေလ.. ဒစ္ၾကားထဲကို လွ်ာနဲ႔လ်က္လိုက္…ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္…ျပန္ငုံလိုက္..ပါးစပ္ထဲ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထိ ငုံစုပ္လိုက္နဲ႔… ခပ္ျပင္းျပင္း အခ်ိန္ၾကာၾကာ ငုံစုပ္တဲ့အခါ… “ရွီး…အ့…ေကာင္းတယ္ကြာ” သူ႔ပါးစပ္က တရွီးရွီးနဲ႔ ျဖစ္လာသလို…
က်မလဲ စိတ္ေတြတအားပါလာတယ္… “ေဆာရီး…ေရွး” သူအားမရေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕… က်မဆံပင္ရွည္ေတြကို စုကိုင္ၿပီး…က်မ ပါးစပ္ထဲက ဇြတ္အတင္း ေညႇာင့္ပါေတာ့တယ္… “အြတ္ဂ္…အြတ္ဂ္” က်မ သူ႔ေပါင္ေတြကို ထိန္းကိုင္ရင္း… သူ႔စိတ္တိုင္းက် လႊတ္ေပးလိုက္တယ္.. သူ႔လီးေခ်ာင္းဟာ …က်မ ပါးစပ္ထဲ စိတ္ရွိသလို ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္…တခ်က္တခ်က္ အာေခါင္ထဲထိေရာက္လာတယ္… ေနာက္ဆုံး အသက္ရႈမဝေတာ့မွ သူ႔ေပါင္ကို လက္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး သတိေပးရတယ္.. ဒါေတာင္ တခ်က္၂ခ်က္ ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေသးတယ္..
“ေဆာရီး…ေရွး..ငါ အရမ္းေကာင္းေနလို႔” မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးရင္း… သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္… သူ႔ကိုယ္ေပၚ ခြတက္တဲ့ အခါ…သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမတယ္…ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္ေစပဲနဲ႔ေပါ့.. အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါ… က်မကို ခုတင္ေပၚပစ္ခ်ရင္း…သူကက်မအေပၚမွာ စီးမိုးတယ္…က်မ ေပါင္တံေတြကို ကားေပးေတာ့… သူ႔လီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး အရည္နည္းနည္းစို႔ေနတဲ့ က်မပိပိအဝမွာ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပြတ္ဆြဲတယ္… က်မ မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ပစ္လိုက္ေတာ့…
“ေရွး…မ်က္လုံးေတြ မပိတ္ပစ္လိုက္နဲ႔ ငါ့ကို ၾကည့္…ငါနင့္ကို လုပ္ေတာ့မွာ…ငါ့လီးနဲ႔ နင့္ကို လိုးေတာ့မွာ…နင္ငါ့မ်က္လုံးေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္” “ဟင့္အင္း” က်မ မ်က္ႏွာကို တဖက္ေစာင္းလိုက္ေတာ့… သူကေမးဖ်ားကေန ကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေတြထပ္ဖြင့္ဖို႔ေျပာတယ္.. က်မ သူ႔ကို မၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ခ်င္ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ… သူက ၿပဳံးၿဖီးၿဖီး လုပ္ရင္း… သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲကို ထိုးသြင္းလာတယ္… “အ…ေျဖးေျဖးေနာ္” “အင္းပါ” ဒစ္ေခါင္းေလး ဝင္႐ုံနဲ႔တင္ တင္းက်ပ္သလို ခံစားရတယ္…
သူက ဝင္သေလာက္ပဲ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း…တျဖည္းျဖည္းေရွ႕တိုးလာလိုက္တာ…ေနာက္ဆုံး သူ႔ ၆ လက္မေက်ာ္တဲ့ လီးတေခ်ာင္းလုံး အကုန္အစင္ ဝင္လာတယ္… ေရွာေရွာရႈရႈ ပါပ..က်မတို႔၂ေယာက္အတြက္ အခုက အစမွ မဟုတ္တာ… အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သူက လိုးတဲ့အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္လိုက္တယ္… က်မ ကို အေပၚစီးကနမ္းရင္း…သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲ အရွိန္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေစတယ္.. “အင့္…ေနေန အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔ဦးဟာ…အ..အဟာ” “ေကာင္းလားဟင္” “အင္း…ေကာင္းတယ္” “ငါ့လီးကို ႀကိဳက္လား”
“အင္း..ႀကိဳက္တယ္” “ငါလ..နင့္အဖုတ္ကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္…အရမ္းေကာင္းတယ္..အား…အရမ္းမညႇစ္နဲ႔ေလ” က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ထုေတာ့… သူက ရယ္ရင္း အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်ၿပီး…က်မကို အေပၚဆြဲတင္တယ္.. က်မအေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ရင္း…က်မ တင္ပါးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေတာ့တယ္… က်မ ပိပိနဲ႔ သူ႔လီးကိုညႇစ္ထားရင္း တင္ပါးေတြကို စေကာဝိုင္းဝိုင္းတယ္…ေနာက္ေတာ့ က်မ ျမင္းစီးသလို ဒုံးစိုင္းေတာ့တာပါပ… “အား…အဟင့္…” က်မ ေပါင္ၿခံက အရည္ေတြ တအား႐ႊဲေနယ္..
သူ႔လက်တွေက ကျမ ႏိူ႔ႏွဈလုံးကို လွမ်းဆွဲရင်း…ေအာက်ကေန ပင်႕ပင်႕လိုးတယ်.. ကျမတို႔ႏွဈေယာက် တက်ညီလက်ညီနဲ႔ ပန်းတိုင်ဆီ အေရာက်လွမ်းတယ်… ကျမ မြင်းစီးတာ နည်းနည်းကြာေတာ့ သူက ကုန်းထရင်း ကျမ ႏိူ႔ႏွဈလုံးကို စို႔တယ်.. ကျမ သူ႔ေခါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး…ရင်ဘတ်တွေကို ပိုေကာ့ေပးတယ်.. ကျမ အရွိန်နည်းနည်းေၾလာ့လာတဲ့အခါ…သူက တင်ပါးႏွဈဖက်ကို ပင်႕က်ိဳင်ရင်း ေဆာင်႕လိုးချစေတယ်.. “နေနေ…ငါေမာလာပြီဟာ” “အင်း…ပုံစံေပြာင်းရေအာင်…နင်ကုန်းေပး..”
က်မ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ထလိုက္တဲ့အခါ…သူ႔လီးက ႁပြတ္ကနဲ ကြၽတ္ထြက္သြားတယ္… “ဟာ…ဘာလို႔ခြၽတ္လိုက္တာလဲ” “နင္ပဲ ကုန္းေပးဆို…” “ဒီတိုင္းေလး လွည့္ၿပီး ကုန္းလိုက္လို႔ရေနတဲ့ဟာကို” “မသိဘူးဟာ…ႀကိဳမွမေျပာပဲ” “နင္ေတာ့ ေသေတာ့မွာပ..ျဖန္း” က်မတင္ပါးကို လက္ဝါးနဲ႔ ျဖန္းကနဲေနေအာင္ ခ်လိုက္တယ္… က်မ စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္သြားၿပီး ဖီးလ္နည္းနည္းပိုတက္သြားတယ္… “အ…ဘာလို႔ခ်တာလ..” “အျပစ္ေပးတာ…လီးခြၽတ္လိုက္လို႔” “နင္ေနာ္…” က်မ ထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့…
“ကုန္းပါဆိုဟာ…” က်မ ခါးကိုဆြဲယူရင္း က်မ ကို ပုံစံေနရာခ်တယ္.. “ေရွး…နင္သိလား…နင့္တင္ပါးေတြက အရမ္းႀကီး မကာေပမဲ့..အေနေတာ္ေလး…ၿပီးေတာ့ က်စ္ေနတာပ..” က်မ စိတ္မရွည္ေတာ့… “လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ဟာ” “ဘာလုပ္ရမွာလဲ..” သူ႔လီးကို ပိပိအဝမွာျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ရင္း…ျပန္ေမးတယ္…က်မ သိတယ္…သူ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ ေျပာခ်င္ေနၿပီ… “နင့္လီးနဲ႔ ငါ့ကို လုပ္ေပးဖို႔ေျပာတာ” “ေသခ်ာေျပာေလဟာ…” “နင့္လီးနဲ႔ ငါ့အဖုတ္ကို လိုးေပးဖို႔ေျပာေနတာ…ေသနာေကာင္” က်မ စိတ္မရွည္စြာ ဆဲေတာ့…သူက…
“အင္း…လိုးေပးမယ္” က်မ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း…သူ႔လီးကို ပိပိထဲထည့္တယ္…သူ႔လီးက ေစးကပ္စြာနဲ႔ ဝင္လာတယ္… “အား…ျဖည္းျဖည္း က်ပ္ေနတုန္းပဲ” “အင္း…နင့္ပိပိက က်ဥ္းေနတုန္းပ..ငါဒီေလာက္လုပ္ေနတာေတာင္…အင့္ကြာ..” သူက က်မအဖုတ္ထဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္လိုးခ်ရင္း…ဆက္တိုက္ဆိုသလို…တစြပ္စြပ္နဲ႔ လိုးပါေတာ့တယ္… က်မ တင္ပါးေတြကို ႐ိုက္လိုက္…က်မ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲလိုက္နဲ႔ သူစိတ္ရွိသလို လိုးေတာ့တယ္… တခ်က္တခ်က္ သူအားထည့္တဲ့အခါ… သားအိမ္ကို သြားထိသလို ေအာင့္ေပမဲ့လဲ နာေကာင္းေလးေပါ့…
က်မ စိတ္ေတြ တအားျဖစ္လာၿပီး…သူ႔တင္ပါးေတြကို လက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္လွမ္းဆြဲတယ္…ဒါေပမဲ့ မမိပါဘူး… က်မ မ်က္ႏွာ ေမြ႕ယာေပၚ ပစ္က်သြားတယ္…က်မၿပီးေတာ့မယ္.. သူလီးဝင္ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္ကို ထပ္တင္တယ္..က်မခါးကို ဆြဲကိုင္ရင္း အားရပါးရလိုးတဲ့အခါ… “အား…ေနေန…အင့္အင့္” “ေကာင္းလား…ငါလိုးေပးတာ ေကာင္းလား” “အင့္…အီး…အဟင့္…” က်မ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး… အရမ္းေကာင္းေနၿပီ…က်မၿပီးေတာ့မယ္… သူ႔လီးကို က်မ ပိပိထဲ ဝိုက္ဝိုက္လိုးရင္း…တခ်က္ေဆာင့္တယ္…
ေနာက္တခါ ျပန္ဝိုက္လိုးတယ္…တခ်က္ေဆာင့္တယ္… ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ ေဆာင့္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်မ ပစ္က်သြားတယ္… “အား…အဟင့္..အင့္…အင့္” က်မတကိုယ္လုံးတုန္ရီေနတဲ့အခါ…သူခဏဖက္ထားရင္း… “ငါ အၿပီး လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” က်မ ေခါင္းအသာျငႇိမ့္တဲ့အခါ.. သူအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ က်မကို မရပ္မနားလိုးေတာ့တယ္…ၿပီးလက္စ က်မလဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို လိုးခံရတဲ့အတြက္ အရွိန္ျပန္တက္လာတယ္… “အား..ေရွး…ငါနင့္ကို လိုးေနၿပီ” “အား…အင့္…ေရာ့ကြာ..ေရာ့ကြာ” သူတအားေဆာင့္လိုးရင္း…
ေနာက္ဆုံး… က်မ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ၿပီးၿပီး သူ႔လီးကို ပိပိထဲက စုပ္ဆြဲတဲ့အခါ.. “အား…ငါၿပီးၿပီ” သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္ရင္း က်မတင္ပါးေပၚ အရည္ေတြ ျဖန္းတယ္.. ပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြ တင္ပါးေပၚက်လာတဲ့အခါ… က်မ အိပ္ရာေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားတယ္… သူကေတာ့ က်မ ကိုယ္ေပၚထပ္လ်က္ေပါ့.. ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့…သူက်မကိုယ္ေပၚကဆင္းၿပီး…ေဘးနားက ေရစိုတစ္ရႈးဘူးကို ဆြဲယူ…တင္ပါးေပၚတင္ေနတဲ့ သူလီးရည္ေတြကိုလဲ သန္႔ရွင္းေပးသလို…က်မ အဖုတ္ေလးမွာ ကပ္စီးေနတဲ့ က်မအရည္ေတြကိုလဲ သန္႔ရွင္းေပးတယ္…
ၿပီးေတာ့ အိပ္ရာေပၚလွ..က်မကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚဆြဲယူရင္း…တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္အိပ္တယ္… က်မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္… ေခါင္းရင္း ျပတင္းေပါက္က ေနျခည္ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေပၚ ျဖာက်လာျခင္းနဲ႔အတူ…နားထဲ စကားေျပာသံတခ်ိဳ႕ၾကားမိတယ္…။ အိပ္ရာက ငုတ္တုတ္ ထထိုင္မိေတာ့…က်မ ကိုယ္ေပၚဘာအဝတ္အစားမွမရွိ…အက်ႌေကာက္စြပ္ရမွာ ပ်င္းမိသည္ႏွင့္ ေစာင္ကို ပတ္ၿပီး…အခန္းအျပင္ထြက္မိသည္။ “ကြၽန္ေတာ္က ဘာကိစၥ သူတို႔ကို ႀကိဳဆိုရမွာလဲ အ
ေဖ…အေမဆုံးတည္းက အေဖ့ေနာက္မိန္းမကို အိမ္ေပၚေခၚတင္တယ္…ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာခဲ့သလ..ခု သူ႔သားေရာက္လာတာကို…ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုရမယ္ေပါ့…ေဆာရီးပဲ အေဖ…ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲမပါရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူး” က်မ မီးဖိုခန္းအဝကို ရပ္မိသည္။.ေနေနက မနက္စာျပင္ရင္း ဖုန္းေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ က်မကို လွမ္းျမင္ေတာ့ ေနေနက ၿပဳံးျပသည္။ “အာ့ဆို ဒါပဲ အေဖ…မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕မွ ေတြ႕တယ္သာ မွတ္လိုက္ေတာ့..သူတို႔စိတ္နဲ႔ အေမ ေသသြားရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္…ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာေတာ့ မႀကိဳဆိုႏိုင္ဘူး…
က်န္တာ အေဖ့သေဘာပ..ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္.. ” က်မ ဘာလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေမးေငါ့ျပတဲ့အခါ..သူက ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ပန္းကန္ျပားထဲ လွယ္ထည့္ရင္း… “အိပ္ပုတ္ႀကီးမ…မ်က္ႏွာမသစ္ ဘာမသစ္နဲ႔ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာတယ္..ေရအရင္ သြားခ်ိဳး…ငါ ေကာ္ဖီႏွပ္ထားမယ္…မနက္စာ လက္ဆုံမစားရတာၾကာၿပီ” ေရွးက သူေျပာေနတာကို ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံနဲ႔…ကုလားထိုင္ေပၚ ဝင္ထိုင္ၿပီး… “ေနေန…နင္စကာပၤူက ျပန္လာၿပီးတည္းက အိမ္မျပန္ေသးဘူးမလား” “အင္း”
“အခု ဘယ္မွာေနလ..ဟိုတယ္မွာပဲလား” “ငါ့အတြက္ ပူမေနစမ္းပါနဲ႔ဟာ…နင္နဲ႔လာေနမယ္ေျပာေတာ့ နင္လက္ခံလို႔လား” “နင္ ဟိုတယ္မွာ ေနမယ့္အစား…ဟိုတိုက္ခန္းမွာေျပာင္းေနရင္ ရရဲ႕သားနဲ႔” “ငါ့မွာ ေနစရာရွိပါတယ္…အခန္းျပင္ေနတုန္းမို႔” “ဘယ္မွာလ..ငါေတာင္ မသိရပါလား” “ေျပာစရာလား…ေနာက္ေတာ့ နင္သိရမွာပဲ..” က်မ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း…ပန္းကန္ထဲက ေပါင္မုန္႔ေၾကာ္ကို ႏႈိက္ဖို႔ လက္လွမ္းေတာ့… “တခုစားရင္ တခါနမ္းမယ္” က်မ လက္ျပန္႐ုတ္ရင္း…
“အမယ္…သူမ်ား အိမ္က သူမ်ားပစၥည္းေတြနဲ႔…သူကပဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း..” “ေဈးထပ္တင္မယ္ေလ…နင္ မုန္႔တစ္ခုယူစားရင္…ငါနင့္ကို တႀကိမ္စားမယ္” “လူယုတ္မာႀကီး…မနက္ေစာေစာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ” “ယုတ္ယုတ္ပ..လာစမ္းပါ..” သူလွမ္းလာၿပီး…က်မကို ဇြတ္အတင္းေပြ႕ခ်ီဖို႔ ျပင္တဲ့အခါ…က်မ ေစာင္ကို ပိုက္ၿပီး…သူ႔ေရွ႕က အျမန္ခြာရတယ္… လက္သြက္တဲ့ သူက ေနာက္ကေန ေစာင္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့…ေစာင္က က်မကိုယ္ေပၚကေန သူ႔လက္ထဲေရာက္သြားတယ္…
ကြၽန္မ လွစ္ခနဲေအးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပ..သူက က်မကို ဆြဲေပြ႕ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားတယ္… “အမ္း…လူယုတ္မာႀကီးေနာ္…နင္ေနာ္…ခုခ်ေပး…ေနေန…အစုတ္ပလုတ္ေကာင္..” သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထု႐ုံအားမရပဲ သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းကိုက္တဲ့အခါ… သူက ငုံ႔ၿပီး က်မပါးကိုဖိနမ္းတယ္… က်မ ကိုက္ေနရာက အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ေတာ့…သူက ထပ္ကိုက္ေလ ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ မ်က္စပစ္ျပတယ္…က်မ ေနာက္ထပ္ မကိုက္ရ..ဒီလူဟာ ခ်စ္ၿပီဆို မလြယ္တဲ့လူမို႔လား… က်မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲခ်ၿပီး…
“ငါ…ေရေႏြးစပ္ေပးၿပီးသား…ျမန္ျမန္ခ်ိဳး…နင္က ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ ေအးေဆးေနႏိုင္ေပမဲ့…ငါက သြားစရာရွိေသးတယ္…တခါတေလေလး မနက္စာ အတူစားရတာကို..လိမၼာတယ္…ေနာ္” ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ရင္း…ကေလးလို ေခ်ာ့ၿပီး သူေျပာေတာ့…က်မ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း… ေရခ်ိဴးကန္ ထဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္…သူကေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္… တကယ္ကိုပဲေရကေႏြးေႏြးေလးပါ… ဒီလူကို က်မ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ လက္ထပ္သင့္သလား…က်မ သူနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္…စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္…
ဒါေပမဲ့ လင္ေယာက္်ား တစ္ေယာက္လို တစ္သက္တာ လက္တြဲသြားႏိုင္မလား… တခါတေလ အင္မတန္သဝန္တိုတတ္တဲ့သူဟာ…အခုလိုမ်ိဳး…က်မဆႏၵ က်မသေဘာအတိုင္း ထာဝရလိုက္ေလ်ာႏိုင္ပါ့မလား.. အား စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ… မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ က်မအား အခြင့္သာတိုင္း လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတတ္ေသာ…က်မ အႏြံတာခံေသာ…က်မအားအျပည့္အဝနားလည္ေပးႏိုင္ေသာ …တခါတရံ အခ်စ္စိတ္ေတြ ထိန္းမရတိုင္း ေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ… ေနမင္းခ ဆိုသည့္ လူတစ္ေယာက္သည္…က်မသူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ရွိေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ ……ၿပီးပါၿပီ