“ ခင်မွန် ” “ ရှင်..” “ ဆရာ့ကို စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး ကမ်းလိုက်စမ်းပါ ..” “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…” ခင်မွန်သည် စားပွဲတွင် အလုပ်လုပ်နေရာမှထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲရှေ့သို့ လျှောက်လှမ်းလိုက်သည် ။ ခင်မွန် ဖြေးဖြေးလေး လျှောက်နေစဉ်မှာပင် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် တုန်ခါနေသော တင်ပါးကြီးများက အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြီးမားလှသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့…
ဆရာမလေး မြတ်နိုး
မမြတ်နိူးသည်အသက်(၂၆) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။အသားဖြူဖြူကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နှင့် ချောမောလှပသူဖြစ်ပြီး အလုပ်ကလည်းကျောင်းဆရာမဆိုတော့ အိန္ဒြေသိက္ခာ ကလည်းကြီးသည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံကလည်း မကလက်ပဲခောတ်နှင့်အမှီလိုက်သည်။ မမြတ်နိူး တစ်ယောက်စာဖတ်နေစဉ်မှာပင် သူမ၏အနီးသို.လူတစ်ယောက်ဗြုံးကနဲ ရောက်လာသဖြင့် အထိတ်တလန်.ဖြင့်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ထိုသို.မော့အကြည့်မှာပင်ထိုသူကလျှင်မြန်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာကုတင်ပေါ်သို.ပွေ.တင်လိုက်လေသည်။ မြတ်နိူး ကိုယ်လုံးလေးကုတင်ပေါ်သို.ရောက်သွားသောအခါ ထိုသူကလည်းဒူးထောက်ကာတက်လိုက်သဖြင့် မြတ်နိူး ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားသော လက်ကလျော့ရဲရဲဖြစ်သွားခိုက် မြတ်နိူး ကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်မှာထိုသူ.လက်မှလွတ်သွားလေသည်။ ဘယ်….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…မောင်စိန်မြင့်….မင်းဟာတော်တော်ဆိုးတာပဲ…. မြတ်နိူး ကမောဟိုက်သံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ စိန်မြင့် ဆိုသူက မြတ်နိုးတို့အိမ်နားမှ တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားတစ်ဦးဖြစ်သည်။…
ဘာနဲ့အစားထိုးမှာလဲ
ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်…”“ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…”“ အင်း…တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ…”ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဉ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။“ မင်း…ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်…”“ ငါးခုလေ…အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ…”“ အဟဲ…ငါးရာလား…”“ အဲ…ဟယ်…ငါးထောင်လေ…
မုဆိုးမ တီလေး
“ပြန်တော့မှာလားကွ”“သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ”“ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ”“အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ”“အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ”ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စက်မှုတက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကို ဗိသုကာဘာသာရပ်ဖြင့် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင်ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ…
အိမ်ဘေးက မမကြီး
ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာ မြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကို ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာ ရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား မက်လွန်းသူပီပီ ဇာတိပြပြီး လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ အရက်နှစ်လုံး သွားဝယ်လာခဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချရင်း ဆက်ရက်မင်း စည်းစိမ်ခံစားနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မြတ်ထွန်းအသက် ၄၀…
မကဲနဲ့ မောင်ရယ်
တစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဦးအေးမောင်မှာ အရင်ကလက်သမားဆရာ၊ ပန်းရံဆရာကြီးဖြစ်သည်။သူကအများတွေလို လက်သမားသီးသန့်၊ ပန်းရံသီးသန့် ကျွမ်းကျင်တာမျိုးမဟုတ်ပေ။ လက်သမားလုပ်ငန်းကော၊ ပန်းရံလုပ်ငန်းပါ ကျွမ်းကျင်တာဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။“ မောင်ကျော်ရေ………မောင်ကျော် ”“ လာပြီဆရာ…… ”ဦးအေးမောင်၏ ခေါ်သံကြောင့်…
လူပျိုလေးနဲ့သာလုပ်လိုက်ရရင်
ထွန်းထွန်း ကျတော့ အားကစားလိုက်စားလို့ထင်ပါရဲ့ ။ လက်မောင်းအိုးတွေက လည်းထွားထွား ၊ ရင်အုပ်က ကျယ်ကျယ်နဲ့ ။ သူဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကတောင် သူ့ရဲ့တင်ပါးဆုံကြွက်သား အစိုင်အခဲတွေကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ ။ ရှေ့ပိုင်းကနေကြည့်ရင် သူ့ရဲ့ ထွားကြိုင်းလှတဲ့ အချောင်းကြီးကို အမြှောင်းလိုက်ကို မြင်ရတာ ။ အသားက လတ်လတ် ၊ ဆံပင်နက်နက် ၊ မျက်လုံးနက်နက်တွေနဲ့ ။ အို…ရင်ခုန်ချင်စရာပါပဲရှင်ရယ် ။ မရှက်တမ်း…
ကြမ်းတာကိုမှ လွမ်းနေမိတယ်
ပွမ်….ပွမ်….” “ လာပြီ….လာပြီ..” “ ကျွီ……….” အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူလမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကို တစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့်အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့်အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယားကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်တံခါးကိုအသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။ညက ကိုလင်းတစ်ယောက်အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့်ကိုစိုးမြင့်နှင့်မမြလေးတို့လင်မယား နှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ…
ပျော့ကို ခွေသွားတာပဲ
အေး.ဟုတ်တယ်…ငါလဲကြားဖူးတယ်…စောက်ခေါင်းနက်တဲ့ မိန်းမကို ခေါင်းအုံး ခုပြီး လုပ်မှအားရဆိုဘဲ..ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်တော့ သားအိမ်ဝက မြင့်တက်လာပြီး လီးထိပ်နဲ့ဆောင့်မိတော့ ပိုကောင်းဆိုဘဲကွ..” တူးတူးက သူကြားဖူးသမျှကို အားပါးတရပြောနေစဉ် အောင်ထွန်းက. “..ခေါင်းအုံးခုလိုးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ..မိန်းမတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းနက် မနက် ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ…သူ့ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ထိုးကြည့်ရမှာလား.” “…နင့်..အမေကလွှားမှဘဲ..လက်နဲ့ထိုးကြည့်လို့ရမလားဟ..ပါးကျိုး ထောင်ကျသွားမှာပေါ့..ခွီးစ် တဲ့မှာဘဲ..တုံးလိုက်တာ..” တူးတူးကအောင်ထွန်းကိုကလော်တုတ်လိုက်သည်။“…ဒါဖြင့်ရင်..စောက်ခေါင်းနက် မနက်သိဘို့ ပြောလေကွာ.” အောင်ထွန်းက သူ့အမေကို ထိပါးပြီးပြောလာသော တူးတူးကို မကျေမနပ်သံဖြင့် မေးလိုက်၏။…
ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်း အချစ်ဇာတ်လမ်း
ကျောင်းမှပြန်လာသောပိုးအိလွင်တယောက်အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင်ရေချိူးခန်း တွေချည်းဖြစ်သည် ။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်းlသူမကတစ်ခန်းlမမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်းlဧည့်သည်များအတွက် ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။ မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာ ကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။ သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့် မိဘများအရွယ်လွန်ချိန်ကျမှ သားသမီးဆုံးပါးသွားခဲ့လျင် မိမိမျိုးဆက်မကျန်နိုင်ကြောင်း မိဘများကအရင်ကွယ်လွန်ခဲ့လျင်လည်း လောကအလယ်တွင် ကျန်ခဲ့မည့်သားသမီးအနေဖြင့် အရင်းဆုံးဆွေမျိုးဟူသည်မှာ…